Καλούμε τους εργαζόμενους του κλάδου, τους συνδικαλιστές και τις διοικήσεις των επιχειρησιακών σωματείων στην σύσκεψη των σωματείων μας την Πέμπτη 23 Ιουνίου και ώρα 5 το απόγευμα στα γραφεία του σωματείου Μάρνης και Γ΄ Σεπτεμβρίου 48β 3ος όροφος- Αθήνα με θέμα: Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας: Η Διαιτητική Απόφαση του ΟΜΕΔ για την συλλογική σύμβαση στις ιδιωτικές κλινικές και η οργάνωση της πάλης των εργαζομένων
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η επιτροπή του Οργανισμού Διαιτησίας και Μεσολάβησης του υπουργείου εργασίας (ΟΜΕΔ), εξέδωσε στις 6/6, Διαιτητική Απόφαση που έχει την ισχύ συλλογικής σύμβασης εργασίας για τους εργαζόμενους στις ιδιωτικές κλινικές.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
- Η ισχύς της νέας συλλογικής Σύμβασης αρχίζει στις 11/6/2015 και λήγει στις 11/6/2016. Ήδη δηλαδή η σύμβαση έχει λήξει και βρισκόμαστε στην περίοδο μετενέργειας (3 μήνες).
- Προβλέπεται μείωση στο βασικό μισθό 0,5 %, για όλους.
- Κατάργηση του 5ήμερου. Με την «σύμφωνη» γνώμη εργοδότη και εργαζόμενου, θα μπορεί το εβδομαδιαίο 40ωρο, να κατανεμηθεί σε 6 αντί για 5 ημέρες.
- Αμφισβητείται η καταβολή του επιδόματος εξομάλυνσης. Το επίδομα εξομάλυνσης δίνεται από το 2012, ώστε η μείωση των αποδοχών που έγινε τότε, να μην ξεπερνά το 15%.
- Ο βασικός μισθός του νεοπροσλαμβανόμενου εργαζόμενου καθορίζεται στα 660 ευρώ μεικτά το μήνα, από 630.
Ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι υπήρξαν τα μεγάλα θύματα της εργοδοτικής επίθεσης. Αφού τους καταδίκασαν σε μισθούς πείνας και δουλειά χωρίς δικαιώματα, στήνουν την παγίδα της συναίνεσης με δόλωμα την αύξηση 30 ευρώ μεικτά.
ΤΟ «ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΑΚΟ»………. ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ
Η απαράδεκτη υποχώρηση που έγινε το 2012, από την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας (ΟΣΝΙΕ), που αποδέχτηκε με εκείνη τη σύμβαση, τις μεγάλες μισθολογικές μειώσεις, τον διαχωρισμό νέων και παλιών εργαζομένων, που χάρισε χιλιάδες ώρες εργασίας, με την κατάργηση ειδικών αδειών και ωραρίων, όχι μόνο δεν «μαλάκωσε» τις αξιώσεις των εργοδοτών, αλλά αντίθετα τους άνοιξε την όρεξη για μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Η λογική του «μικρότερου κακού» αποδεικνύεται ο Δούρειος Ίππος, στην επίθεση της εργοδοσίας στα δικαιώματα μας. Και πάλι φέτος τα ίδια επιχειρήματα, η ίδια μεθοδολογία. Οι ανάγκες της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας από τη μία μεριά (εργοδότες) και ο συμβιβασμός από την άλλη.(Ομοσπονδία – ΟΣΝΙΕ).
«Μη ζητήσουμε αυξήσεις και επαναφορά των όρων του 2009, γιατί θα κακοχαρακτηριστούμε. Δεν θα φανούμε «ρεαλιστές» και μπορεί να θυμώσουν οι εργοδότες και τότε κινδυνεύουμε να μην έχουμε καθόλου σύμβαση. Να συμβιβαστούμε με το μικρότερο κακό». Αυτή είναι η επιχειρηματολογία της ηγεσίας της Ομοσπονδίας μας που αποτελεί και επιχειρηματολογία της εργοδοσίας.
Έτσι κι αλλιώς οι εργοδότες δεν θέλουν συλλογικές συμβάσεις. Εκμεταλλεύονται τα κενά (όταν έχουν λήξει οι συμβάσεις) και προσλαμβάνουν προσωπικό με μισθούς 586 μεικτά. Βασική επιδίωξη είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, το φθήνεμα της εργασίας. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι εάν με την υποχώρηση κερδίζουμε κάτι ή τα χάνουμε όλα. Η εργοδοσία σήμερα βασίζεται στους αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν ή που δεν κατάργησαν οι κυβερνήσεις των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ. Κι όμως σε αυτές τις συνθήκες υπάρχουν κλάδοι και σωματεία που με αγώνα πέτυχαν υπογραφή συμβάσεων χωρίς μειώσεις.
Ως κλαδικά σωματεία στην ιδιωτική υγεία επιδιώκουμε
Τον συντονισμό κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων με στόχο τη διεκδίκηση σύμβασης με πραγματικές αυξήσεις, διεύρυνση δικαιωμάτων
Προτείνουμε την επαναφορά επιδομάτων και βασικών θεσμικών δικαιωμάτων, προτείνουμε συλλογικές συμβάσεις με μισθολογικές αυξήσεις, όχι γιατί είμαστε «κολλημένοι» στο παρελθόν, αλλά γιατί θεωρούμε ότι οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, οποιαδήποτε διεκδίκηση για να έχει επιτυχία χρειάζεται μια βασική προϋπόθεση. Να μπουν στο προσκήνιο επιτέλους οι σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου. Το πως ζούμε, με τι πίεση δουλεύουμε, τι ανάγκες μπορούμε να καλύψουμε με τους μισθούς που παίρνουμε. Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να βάζει στις διαπραγματεύσεις το συνδικαλιστικό κίνημα και όχι τους όρους κερδοφορίας. Η βελτίωση των εργασιακών σχέσεων δεν έρχεται από μυστικές συναντήσεις με κλειστές πόρτες, όπως κάνει η ηγεσία της ΟΣΝΙΕ, που δεν οργάνωσε την παραμικρή κινητοποίηση εργαζομένων, που οδήγησε συνειδητά στο «σφαγείο» του ΟΜΕΔ την υπόθεση της σύμβασης, μακριά και έξω από τους εργαζόμενους.
Κατακτάται καθημερινά με τον αγώνα στους χώρους δουλειάς, με τη συμμετοχή στα σωματεία.
ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ των Κλαδικών Σωματείων Αθήνας και Πειραιά
