Με τούτη τη συγκέντρωση μας στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις στην Ελλάδα στέλνουμε μήνυμα αντίστασης και αντεπίθεσης στην κυβέρνηση και στην μεγαλοεργοδοσία.
Καλούμε σε κλιμάκωση του αγώνα όλη την εργατική τάξη στην Ελλάδα. Όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Να μη μείνει χώρος δουλειάς και κλάδος που να μην οργανωθεί ο αγώνας και η πάλη των εργαζομένων.
Δε θα μείνουμε απαθείς στα ψέματα της κυβέρνησης.
Δεν πρόκειται να υποταχτούμε στις αυταπάτες που καλλιεργούν όλα τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, όλοι όσοι θέλουν τους εργαζόμενους να κάνουν θυσίες στο διηνεκές για τα κέρδη των καπιταλιστών. Στις αυταπάτες που καλλιεργούν όσοι έχουν υπογράψει μνημόνια διαρκείας και κόφτες που θερίζουν τη ζωή και το μέλλον των οικογενειών μας.
Δε θα δείξουμε καμία ανοχή στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, στα νέα μέτρα που ετοιμάζουν. Στους εκβιασμούς και στα διλλήματα που προβάλλουν για να κλείσουν τη συμφωνία της 3ης αξιολόγησης.
Δε θα αφήσουμε την κυβέρνηση να χτυπήσει το δικαίωμα της συλλογικής δράσης των εργαζομένων, το δικαίωμα στη συνδικαλιστική οργάνωση, στη διεκδίκηση και στην απεργία. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα. Το ΠΑΜΕ τους το δήλωσε καθαρά μέσα από το Γραφείο της Υπουργού Εργασίας, οργανωνόμαστε και προετοιμαζόμαστε ήδη για απεργιακό απάντηση και για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
Θα αντιπαλέψουμε τη νέα προσπάθεια καταστολής των λαϊκών αγώνων που επιχειρεί η κυβέρνηση με τα μέτρα ενάντια στις διαδηλώσεις στα ειρηνοδικεία. Στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις κατασχέσεις της περιουσίας των φτωχών λαϊκών νοικοκυριών. Γι’ αυτούς γίνονται οι κινητοποιήσεις και όχι γι’ αυτούς που φοροδιαφεύγουν νόμιμα με τις καταθέσεις στο εξωτερικό και τις offshore εταιρείες. Αυτοί βρίσκονται στις παραδεισένιες λίστες που η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου υπερασπίζονται. Το ΠΑΜΕ καλεί σε οργάνωση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για την προστασία της πρώτης κατοικίας των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Στα ειρηνοδικεία κάθε Τετάρτη και με οποιαδήποτε άλλη μορφή.
Δε θα συγχωρήσουμε τα κόμματα της πλουτοκρατίας για την υποταγή τους στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Για τη συμμετοχή της Ελλάδας στους δολοφονικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Δε θα επιτρέψουμε η Κρήτη, η Αλεξανδρούπολη, ο Άραξος να γίνουν ορμητήρια των γερακιών. Θα αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
Κανείς εργαζόμενος δε μπορεί να κάτσει σπίτι του τώρα. Κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι μόνος του μπορεί να βρει μια λύση. Η κυβέρνηση και η εργοδοσία θα τον βρίσκουν ξεμοναχιασμένο για να τον στύψουν ακόμα περισσότερο. Κανείς μόνος λοιπόν απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση. Όλοι στον αγώνα. Όλοι στη μάχη.
Κάθε τίμιος συνδικαλιστής που τιμά την επιλογή όσων των ψήφισαν για να τους εκπροσωπεί αληθινά και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα τους δε μπορεί να μείνει απαθής. Έχει ευθύνη και υποχρέωση να πρωτοστατήσει στην οργάνωση και στον αγώνα. Κάθε συνδικάτο που θέλει να εκπροσωπεί τίμια και αγωνιστικά τα συμφέροντα των μελών του έχει θέσει στην πάλη.
Εάν νομίζει η κυβέρνηση και οι επιχειρηματικοί όμιλοι ότι θα επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου είναι πολύ γελασμένοι. Το ΠΑΜΕ δε το βάζουν στο χέρι.
Είναι σημαντικό ότι και σήμερα στο συλλαλητήριο μας παίρνουν μέρος συνδικάτα και συνδικαλιστές που δε συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ. Δεν είναι η πρώτη φορά. Πρόκειται για συνδικαλιστές και συνδικάτα που συναντιόμαστε καθημερινά στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Που αναγνωρίζουν την ανάγκη να υπάρξει αγωνιστική απάντηση απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου.
Χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών που δίνουν τη μάχη ενάντια στη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και στην εργασιακή εξόντωση των εργαζομένων γιατρών και όλου του προσωπικού. Που αντιπαλεύουν τα μέτρα που επιδεινώνουν ακόμα παραπέρα την άσχημη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην υγεία και την περίθαλψη του λαού.
Χαιρετίζουμε τους αγώνες των μεταλλεργατών της Ναυπηγοπεισκευαστικής Ζώνης που μόλις εχθές και μετά από 9 μήνες σκληρούς αγώνες υπέγραψαν ΤΣΣΕ. Ήταν μια σημαντική κατάληξη μιας μάχης που έδωσε το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής κόντρα στη συνασπισμένη αντίδραση των εργοδοτών και της κυβέρνησης. Κόντρα στο ρεύμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Κόντρα στα μαντρόσκυλα της Χρυσής Αυγής και του δήθεν σωματείου που έχουν στήσει στη Ζώνη. Έναν μηχανισμό των εργοδοτών στην πραγματικότητα που λυσσασμένα πολεμά τους αγώνες των εργατών, το συνδικάτο, το ΠΑΜΕ γιατί θέλει τους εργαζόμενους ξεμοναχιασμένους. Με μεροκάματα πείνας. Να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες εργασίας χωρίς μέτρα υγείας και ασφάλειας αφού αυτά θεωρούνται κόστος για τους εργοδότες. Η μάχη φυσικά για την υλοποίηση και την εφαρμογή της ΣΣΕ δεν έχει τελειώσει. Η εργοδοσία έχει στα χέρια της ένα αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που της έχει εξασφαλίσει όλες οι κυβερνήσεις. Όμως μαθημένα τα βουνά από τα χιόνα. Οι εργάτες της Ζώνης, οργανωμένοι και πειθαρχημένοι στο συνδικάτο τους θα δώσουν και αυτή τη μάχη.
Χαιρετίζουμε τους απεργιακούς αγώνες των εργαζομένων στον ΟΤΕ που επίσης παλεύουν για υπογραφή επιχειρησιακής ΣΣΕ. Η υψηλή συμμετοχή και η ενότητα στη δράση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων του ομίλου στη 48ωρη απεργία ήταν πολύ θετικό γεγονός. Εμφανίστηκε μια νέα δυναμική, παλιοί εργαζόμενοι με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα να παλεύουν δίπλα δίπλα με τον υπάλληλο των 600 και των 700 ευρώ για ενιαία ΣΣΕ.
Αυτοί οι αγώνες μαζί με τους αγώνες των οικοδόμων που παλεύουν για την υπογραφή ΣΣΕ σε μεγάλα εργοτάξια, των εμποροϋπαλλήλων, των εργαζομένων στα εργοστάσια της ΕΛΑΙΣ και της ΛΕΒΕΡ, στα πρακτορεία του τύπου, στο δημόσιο όπου η πάλη ενάντια στην αξιολόγηση που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή, μαζί με τους αγώνες των συνδικάτων και των Λαϊκών Επιτροπών που αναπτύσσονται ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση δε θα ξεμπερδέψει εύκολα.
Είναι εστίες αντίστασης που δεν κρατούν απλά τη φωτιά αναμμένη αλλά έχουν τη δική τους πολύ σημαντική συμβολή στη γενικότερη αγωνιστική ανάταση των εργαζομένων. Γι’ αυτό τέτοιες και άλλες εστίες αντίστασης πρέπει να ανάψουν, να φουντώσουν, να στηριχτούν. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται.
Τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουμε μεγάλη ευθύνη να αναδείξουμε τις αιτίες όλων των προβλημάτων που ξεσπούν σε χώρους δουλειάς και κλάδους. Ότι φταίει η πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Ότι για λογαριασμό των συμφερόντων των καπιταλιστών, γενικά και σε κάθε κλάδο, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας υποφέρουν.
Έχουμε υποχρέωση λοιπόν να δυναμώσουμε κάθε εστία αντίστασης και να ενώσουμε όλες αυτές τις μάχες σε γενική αναμέτρηση με την εργοδοσία ως τάξη. Με τους ανθρώπους της στο συνδικαλιστικό κίνημα και τα κόμματα της.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Μπροστά μας έχουμε πολλά μέτωπα.
Να αντιπαλέψουμε τα μέτρα που ήδη υλοποιούνται και έχουν στραγγίξει πραγματικά το λαό μας. Τα ψίχουλα που θα μοιράσει η κυβέρνηση με το περιβόητο κοινωνικό μέρισμα δεν πρόκειται να μας ξεγελάσουν. Σε μας δεν υπάρχουν περασμένα – ξεχασμένα.
Να αντιπαλέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, τα μέτρα που φέρνει για το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης. Τις νέες μειώσεις σε συντάξεις και τα νέα μέτρα για το ασφαλιστικό.
Οργανώνουμε την πάλη των συνδικάτων και των Λαϊκών Επιτροπών ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς των σπιτιών και των καταθέσεων των φτωχών λαϊκών οικογενειών.
Αντιπαλεύουμε την τραγική κατάσταση που υπάρχει στα σχολεία, στα ΤΕΙ και στα πανεπιστήμια όπου σπουδάζουν τα παιδιά μας. Έφτασαν να τους κόψουν σχεδόν το φαγητό στις εστίες της Αθήνας.
Αντιπαλεύουμε την άσχημη κατάσταση που υπάρχει στα νοσοκομεία και στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Διεκδικούμε υψηλού επιπέδου παροχές υγείας, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν για όλο το λαό.
Οργανώνουμε την πάλη για τις ΣΣΕ σε όλους τους κλάδους, σε όλες τις επιχειρήσεις. Κλιμακώνουμε την πρωτοβουλία των 530 συνδικάτων, πέρσι τέτοιο καιρό που κατέθεσαν ολοκληρωμένο πλαίσιο πάλης και διεκδικήσεων. Παλεύουμε για αυξήσεις στους μισθούς. Κανένας εργαζόμενος να μην αμείβεται με λιγότερα από 751 ευρώ. Να καταργηθεί όλο το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και καταργεί τις ΣΣΕ.
Η κυβέρνηση και οι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι αποφασισμένοι να επιφέρουν νέο χτύπημα στις ΣΣΕ και στις εργασιακές σχέσεις. Με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, όχι μόνο στους γιατρούς αλλά σε όλους τους κλάδους για παράδειγμα η κυβέρνηση μας οδηγεί να δουλεύουμε ως και 13 ώρες την ημέρα!!! Να παίρνουμε ρεπό ανά 15 ημέρες!!! Να γίνουμε εργασιακά ζόμπι. Και έχει το θράσος και τη κυνικότητα η κυβέρνηση να προπαγανδίζει ότι καταργεί την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί με τις υπερωρίες και τα ωράρια στους χώρους δουλειάς. Ότι προστατεύει την εργασία.
Έχει το θράσος να τα λέει όλα αυτά η κυβέρνηση όταν οι καταγγελίες των συνδικάτων για αναγκαστικές και απλήρωτες υπερωρίες στα Σούπερ Μάρκετ, στον Τουρισμό, στις Τράπεζες, στα τηλεφωνικά κέντρα πληθαίνουν. Όταν η εντατικοποίηση στα Νοσοκομεία τσακίζει κόκκαλα. Όταν τις καταγγελίες των συνδικάτων τις σφυρίζει το Υπ. Εργασίας κατευθείαν στα αφεντικά και «ω του θαύματος» τις ημέρες των ελέγχων του ΣΕΠΕ οι χώροι δουλειάς να αδειάζουν.
Εκεί όμως που η ξετσιπωσιά της κυβέρνησης ξεπερνά κάθε όριο είναι όταν η κυβέρνηση κοκορεύεται για τα κατορθώματά της αλλά σχεδόν κάθε εβδομάδα ένας νεκρός εργάτης ή εργάτρια προστίθεται στη λίστα των δολοφονημένων στους τόπους δουλειάς.
Όταν η απλήρωτη εργασία οργιάζει, όταν ένας στους τρείς εργαζόμενους αμείβεται με κάτω από 500 ευρώ το μήνα. Όταν ένας στους τρείς εργαζόμενους δουλεύει 4ώρο και 5ώρο.Όταν η εργοδοτική τρομοκρατία γιγαντώνεται στους χώρους δουλειάς.
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά γιατί τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι ΣουπερΜαρκετάδες και όλα τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Όχι μόνο τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση αλλά τα θέλουν όλα. Θέλουν και άλλες θυσίες για τους εργαζόμενους.
Δεν είναι τυχαίες οι σχεδόν εβδομαδιαίες παρεμβάσεις του ΣΕΒ για τη νέα επίθεση που πρέπει να εξαπολύσουν στην εργατική τάξη τη χώρας μας. Είναι λέει ξεπερασμένες οι ΣΣΕ και ιδιαίτερα οι κλαδικές, ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς. Αυτά λέει ο ΣΕΒ μας έφεραν στην κρίση. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη αν αποδεχτούν πάλι τα «παρωχημένα μοντέλα εργασίας» όπως τα ονομάζουν.
Τι και αν πριν την κρίση κολυμπούσαν στο χρήμα. Τι και αν πριν την κρίση οι ρυθμοί ανάπτυξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα ήταν ζηλευτοί για όλη την Ε.Ε. Τι και αν πριν την κρίση ήδη είχε ξεκινήσει το ξήλωμα κατακτήσεων και δικαιωμάτων που δυνάμωνε την εκμετάλλευση. Τίποτα από αυτά δεν είναι αρκετό.
Σε αυτή την αντιλαϊκή πορεία η κυβέρνηση, τα κόμματα του κεφαλαίου, η μεγαλοεργοδοσία έχουν βρει διαχρονικά άξιους συμπαραστάτες. Είναι οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ. Οι εργατοπατέρες που κάθονται στα τραπέζια του κοινωνικού διαλόγου και της συναίνεσης ώστε να περάσουν τα αντεργατικά μέτρα χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Αυτοί που χρόνια τώρα δικαιολογούν την σφαγή δικαιωμάτων και κατακτήσεων στο όνομα του μικρότερου κακού. Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και της πορείας της Ελλάδας στην ΕΕ.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες όπου η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην Εκτελεστική της Επιτροπή αρνήθηκε τις προτάσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ για την οργάνωση της πάλης για την ΕΓΣΣΕ. Για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ ως ένα ελάχιστο όριο που πρέπει να αμείβεται σήμερα ένας εργατοϋπάλληλος για να μπορεί στοιχειωδώς να επιβιώνει. Για την οργάνωση της πάλης ενάντια στα νέα αντεργατικά μέτρα. Η πλειοψηφία στο ΕΚΑ είναι επί της ουσίας εξαφανισμένη, μακριά από τις αγωνίες και τα βάσανα των εργαζομένων της Αθήνας. Την ίδια στάση κρατούν οι συνδικαλιστές της εργοδοσίας και της κυβέρνησης και σε άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Δε μας προκαλεί καμία έκπληξη. Είναι γνωστός ο ρόλος και η αποστολή τους διαχρονικά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η εργοδοσία με μεγάλη φροντίδα επιδιώκει να τους διατηρεί στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος όπως πρόσφατα αποδείχτηκε με τις αρχαιρεσίες παρωδία στα Σούπερ Μάρκετ όπου τα αφεντικά και οι προϊστάμενοι εκβίαζαν τους εμποροϋπάλληλους να πάνε να ψηφίσουν τα συνδικαλιστικά στελέχη της κυβέρνησης.
Τους θέλουν στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος για να προπαγανδίζουν και να στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου μέσα στην εργατική τάξη. Για να την κρατάνε δέσμια της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Για να στηρίζουν τις αντιδραστικές και σκοταδιστικές θέσεις ότι η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας οδηγούν στη μεγαλύτερη ευελιξία και κινητικότητα. Στην ένταση της εκμετάλλευσης και στις νέες ελαστικές μορφές απασχόλησης. Και να κρύβουν το προφανές. Ότι δυναμώνουν οι δυνατότητες η εργατική τάξη να δουλεύει λιγότερο και να ζει καλύτερα. Ότι δυναμώνουν οι προϋποθέσεις να μειώνεται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας και οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν το κόπο της δουλειάς ακόμα περισσότερο.
Εάν όμως έλεγαν τις πραγματικές δυνατότητες που γεννά η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας τότε θα ήταν και υποχρεωμένοι να αποκαλύψουν γιατί οι εργαζόμενοι στερούνται όλες αυτές τις δυνατότητες. Γιατί υπάρχει το καρκίνωμα του κέρδους των μονοπωλιακών ομίλων. Η ιδιοκτησία του πλούτου και των μέσων παραγωγής από μια χούφτα παράσιτα που απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα του εργαζόμενου λαού. Θα έδειχναν τα αφεντικά τους, τους καπιταλιστές και το κέρδος τους ως εμπόδιο για μια καλύτερη ζωή.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όπως και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας επιδιώκουν με τα συνθήματα της γεωστρατικής αναβάθμισης και της καπιταλιστικής ανάπτυξης να χειραγωγήσουν τον ελληνικό λαό.
Να καλλιεργήσουν ψεύτικες προσδοκίες και αυταπάτες, ότι μπορεί να δει ο λαός μας άσπρη μέρα μέσα στη μαυρίλα της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης.
Σήμερα όμως υπάρχουν ακόμα περισσότερες αποδείξεις για να καταλάβει και ο πιο δύσπιστος που το πάνε.
Η ανάπτυξή τους έρχεται ήδη στο έδαφος και στα αρνητικά για το λαό αποτελέσματα της μεγάλης αντιλαϊκής επίθεσης και όλων των μέτρων που θα παραμένουν ακριβώς για να δυναμώνουν την εκμετάλλευση και τις επόμενε δεκαετίες. Δεν είναι τυχαίο ότι η συζήτηση για τη μετά μνημόνιο εποχή αφορά ακριβώς αυτό. Την επέκταση και το βάθεμα των αντιλαϊκών πολιτικών.
Τους απαντάμε όμως. Δε θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί.
Κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους.
Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα σε οργάνωση και αγώνα.
Για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης πριν και μετά την 3η αξιολόγηση.
Για να μην υπάρξουν νέες θυσίες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των λαϊκών στρωμάτων ώστε να αβγατίζουν τα κέρδη τους οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Για να δυναμώσει η πάλη με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς και τους κλάδους. Να ζωντανέψουν τα συνδικάτα. Να μπουν χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι στην πάλη μέσα από μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες, από γενικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς.
Για να δυναμώσει η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων και ΕΒΕ της πόλης που θα ορθώσουν το ανάστημα τους στην αντιλαϊκή πολιτική. Που με την πάλη της θα ανοίξει το δρόμο για να διεκδικήσουμε όσα μας στερεί η αντιλαϊκή πολιτική. Για να διεκδικήσουμε όσα είναι απαραίτητα για να ζήσουμε εμείς και οι οικογένειες μας. Για να διεκδικήσουμε τις απώλειες που έχουμε υποστεί όλη αυτή την περίοδο των θυσιών και της κρίσης. Για να ανοίξει ο δρόμος των κατακτήσεων που εγκαινίασε η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση πριν 100χρόνια και η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
