Ομιλία στην απεργιακή συγκέντρωση της 8ης Μάη 2016 για την Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα.
«Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους – αν αυτή είναι η γνώμη σας – τότε κρεμάστε μας. Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε…»
Αυτά τα λόγια του εργάτη Σπάις το 1886 προς τους δικαστές πριν τον καταδικάσουν σε θάνατο πρέπει να μας ατσαλώνουν και να μας οπλίζουν με δύναμη, αποφασιστικότητα, μαχητικότητα, να μας οδηγούν στο κάθε μας βήμα και με υπομονή επιμονή να προετοιμάζουμε το μέλλον που έτσι και αλλιώς θα είναι της τάξης μας, θα είναι
Να ακουστεί παντού το σύνθημα «Κανένας εργάτης να μη λυγίσει, στους ταξικούς αγώνες βρίσκεται η λύση.
Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες,
Αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες, συνταξιούχοι
Φέτος συμπληρώνονται 130 χρόνια εργατικής Πρωτομαγιάς, 130 χρόνια από τη ματωμένη εξέγερση των Εργατών του Σικάγο! Μιας μέρας όπου οι εργαζόμενοι ενωμένοι κάτω από τα συνθήματα, με μέτωπο απέναντι στους εκμεταλλευτές τους, χωρίς διαχωρισμούς μεταξύ τους, χωρίς φυλετικές διακρίσεις, μετανάστες και ντόπιοι ενώθηκαν κάτω από το σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ελεύθερο χρόνο, 8 ώρες ύπνο». Ανυπολόγιστος αριθμός εργατών έδωσε τη ζωή του στον αγώνα για ανθρώπινη ζωή, χωρίς εκμετάλλευση.
Γι αυτό το λόγο η μέρα αυτή για εμάς, για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι απεργία. Τιμάμε τους νεκρούς μας με απεργία. Δεν είναι αργία, δεν αποτελεί παιχνίδι στα χεριά της κυβέρνησης και των άθλιων μεθοδεύσεων της, για να τη θάψει, για να περάσει πιο εύκολα τα βάρβαρα μέτρα που συζητούν χθες και σήμερα στη Βουλή!
Τιμάμε τους ταξικούς αγώνες του χτες με το να γινόμαστε άξιοι συνεχιστές τους, γι’ αυτό κάθε χρόνο η εργατική πρωτομαγιά αποτελεί για μας και μέρα επιθεώρησης των δυνάμεών μας, της οργάνωσής τους, του ιδεολογικού εξοπλισμού τους ,της μαχητικότητάς τους και της ετοιμότητάς για πιο δύσκολες συνθήκες. Μέρα κριτικής και αυτοκριτικής ανάδειξης των αδυναμιών που πρέπει να αντιμετωπιστούν για να γίνουν πιο αξιόμαχες και αποτελεσματικές για μάχη μέχρι την τελική νίκη .
Η 1η ΜΑΗ είναι για όλη την εργατική τάξη ημέρα μνήμης αλλά κυρίως ημέρα ευθύνης για το πώς κάθε εργάτης και εργάτρια θα πάρουν μέρος στην οργάνωση της ταξικής πάλης, στην οργάνωση σε κάθε επιχείρηση, με κάθε μορφή και τρόπο, για να χτιστεί η Συμμαχία όλων όσων βασανίζονται από τον ίδιο αντίπαλο τα μονοπώλια, την ΕΕ, των εργατών, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών, να ανοίξει ο δρόμος της δικής της προοπτικής.
Ημέρα ευθύνης για το πως η εργατική τάξη θα οπλίσει το δικό της όπλο: την ταξική ενότητα, την ταξική αλληλεγγύη. Πώς θα βαδίσει το δικό της δρόμο χωρίς φτώχεια, ανεργία, μνημόνια. Πώς θα προετοιμαστεί για νέους σκληρούς αγώνες για ρήξη με τους εκμεταλλευτές της και το πολιτικό τους προσωπικό μέχρι την ανατροπή της εξουσίας τους.
Στη χωρα μας η πρωτη πρωτομαγιατικη συγκεντρωση πραγματοποιηθηκε το 1892. Την επομενη χρονια χιλιαδες εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οκτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Είναι χαρακτηριστικο πως τα 3 αιτηματα των απεργων εργατων του 1893 δεν είναι απλα επικαιρα σήμερα αλλα ακομα κι αυτές οι κατακτησεις που απεμειναν στον οπλοστασιο της εργατικης ταξης, δικαιωματα που κατακτηθηκαν με αιμα και αμετρητες θυσιες, σήμερα βρισκονται στο στοχαστρο του κεφαλαιου και των κυβερνησεων του.
Αποδεικνυεται πως η ταξικη παλη, η συγκρουση με την πολιτικη του κεφαλαιου είναι ο μονος δρομος για να ζησουμε καλυτερα, χωρις εκμεταλλευση, εμεις και τα παιδια μας. Αποδεικνυεται επισης, ο βλαβερος ρολος του κυβερνητικου και εργοδοτικου συνδικαλισμου σε ολο τον κοσμο, τους φορεις της εργοδοσιας στις γραμμες της εργατικης ταξης, που σπερνουν σταθερα το δηλητηριο της ταξικης ειρηνης, του εταιρισμου, της κοινωνικης συνοχης.
Η πρώτη ματωμένη Πρωτομαγιά στην Ελλάδα ήταν αυτή του 1924 στη σημερινη πλατεία Εθνικης Αντιστασεως που πραγματοποιήθηκε παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης Παπαναστασίου. Τον Μάη του 36 και οι απεργιακες κινητοποιησεις των καπνεργάτων στη Θεσσαλονίκη που πνίγηκαν στο αίμα. Οκτώ χρόνια αργοτερα, η πρωτομαγια του 1944 μενει στην ιστορια ως η πιο αιματοβαμμενη πρωτομαγια στη χωρα μας. Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τα γερμανικά πολυβόλα πέφτουν νεκροί 200 κομμουνιστές που επελεξαν να “πεθάνουν για τη λευτεριά, παρά να ζουν σκλάβοι” όπως ειπε χαρακτηριστικα ενας από τους 200 εκτελεσθεντες.
Σήμερα Κυριακή συμπληρωνονται 106 χρόνια μετά από την κατάκτηση της κυριακάτικης αργιας. Η Κυριακή 4 του Γενάρη του 1910 ήταν η μέρα που εφαρμόστηκε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η κυριακάτικη αργία. Η κυριακάτικη αργία ήταν μια ιστορική νίκη όλης της εργατικής τάξης της χώρας μας, ένας ιστορικός σταθμός κι αφετηρία οργανωμένης ταξικής πάλης. Γι αυτό και την Κυριακατικη αργια, όχι μονο δε τους την χαριζουμε αλλα ολοι κλαδοι μαζι θα δωσουμε για να την υπερασπιστουμε!
Συνάδελφοι, σες
Η εργατική τάξη στην πορεία έφτασε μέσα από θυσίες και αίμα μέχρι και την κατάκτηση της εξουσίας. Άντεξε και προχώρησε δεκαετίες, προσφέροντας στην παγκόσμια εργατική τάξη. Έδειξε ότι η εργατική τάξη μπορεί να νικήσει όταν είναι οργανωμένη, όταν έχει το σχέδιο της, όταν είναι αποφασισμένη, ‘όταν έχει επίγνωση ότι αυτό χρειάζεται υπομονή, επιμονή, αντοχή, πειθαρχία, σύγκρουση με τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κόμματα τους.
Εργαζομενες, εργαζομενοι, νεες και νοι
Η θυσία των εργατών της οικουμένης, των εργατών του Σικάγο, των εργατριών της Νέας Υόρκης, του ρώσικου προλεταριάτου δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε και θα «τον ακολουθήσουμε και θα τον φτάσουμε ως το τέλος, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Θα ολοκληρώσουμε το έργο των πατεράδων μας και θα υψώσουμε το λάβαρο της νίκης. Η ακτινοβολια αυτης της μερας αποτελει τον οδηγο για τους αγωνες που διεξαγουμε κάθε μερα στα εργοστασια, στους κλαδους, στους χωρους δουλειας. Μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε στην ανειρήνευτη πάλη κατά του συστηματος της εκμεταλλευσης, κατά του ιμπεριαλισμού που ισοπεδωνει λαους καταδικαζοντας τους στην εξαθλιωση στη φτωχεια και στον ξεριζωμο. Χωρίς υποχωρηση, χωρις να νοθευουμε το κρασι μας φωναζουμε ακομα πιο δυνατα, με μεγαλυτερο πεισμα το σύνθημα «Χωρις εμας γραναζι δε γυρνα, μπορουμε χωρις αφεντικα».
Είναι συνθημα που συμπυκνωνει το μεγαλειο της ταξης μας. Είμαστε η τάξη που παράγει τον πλούτο, που τον καρπώνεται μια μικρη πλειοψηφια εκμεταλλευτων. Εχουμε συμφερον, κάθε λόγο να βγουμε μπροστά στην πάλη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Σε συμμαχια με τμηματα που πληττονται από την πολιτικη των μονοπωλιων, με του φτωχους αγροτες, με τους αυταπασχολεμενους. Ο πρωτοπορος ρολος της εργατικης ταξης είναι αναντικαταστατος στην ανατροπη του βαρβαρου εκμεταλλευτικου συστηματος.
Ετσι τιμαμε εμεις συναδελφοι την Πρωτομαγια!
Ταξικα, διεθνιστικα!
Από αυτό το βημα στελνουμε χαιρετισμο στους εργατες στην Τουρκια που για μια ακομα φορα, δεχτηκαν βιαια δολοφονικα χτυπηματα πριν μια βδομαδα, στις πρωτομαγιατικες συγκεντρωσεις τους.
Δηλωνουμε για μια ακομα φορα την αλληλλεγγυη μας στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χωρα μας, που προσπαθουν με κάθε τροπο να φτασουν στις χωρες προορισμου τους. Αλληλλεγγυη που δε μενει μονο στην υλικη βοηθεια των σωματειων και των λαικων επιτροπων που καθημερινα δραστηριοποιουνται, αλλα στεκεται και στην ανάδειξη των πραγματικών υπευθύνων για το δράμα τους.
Αυτή είναι η προσφορα του ταξικου κινηματος στους χιλιάδες ξεριζωμένους, στα πνιγμενα παιδια στο Αιγαιο, στους χιλιαδες εγκλωβισμενους στα συνορα και στα hot spot.
Δεν πρεπει να περασει το ρατσιστικό δηλητήριο που προσπαθουν να χύσουν τα κατεξοχην τσιράκια του κεφαλαίου, η εγκληματικη οργανωση της Χρυσης Αυγης που «βγάζοντας λάδι» το καπιταλιστικο συστημα σπερνει τη διχόνοια στην εργατική τάξη, στους λαούς.
Οι προσφυγικές – μεταναστευτικές ροές δε δημιουργουνται στον αερα! Είναι αποτελεσμα των λυκοσυμμαχίων του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικων επεμβάσεων ανα τον κοσμο και ιδιαιτερα στην ευρυτερη περιοχη της Μεσογειου. Ειναι τεράστιες οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία συνυπογράφει τις αποφάσεις της ΕΕ που εντείνουν το πρόβλημα των προσφυγων και εμπλέκει βαθύτερα το λαό και τη χώρα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΕΕ και ΝΑΤΟ, με αποκορύφωμα την παρουσία του τελευταίου στο Αιγαίο.
Συναδελφοι, συναδελφισσες
Ο φετινος εορτασμος της πρωτομαγιάς απεργία συμπιπτει με τους αγωνες αυτης της περιοδου εναντια στα νεα βαρβαρα μετρα στο ασφαλιστικο, στη νεα φοροεπιδρομη. Αυτό το τριημερο η εργατικη ταξη της χωρας, οι φτωχοι αγροτες, οι αυταπασχολουμενοι, οι ελευθεροπεγγαλματιες, οι επιστημονες, γυναικες, η νεολαια βρισκεται στους δρομους για να αποτρεψει τον Μεσαιωνα στις ζωες μας. Αλλά και μετά από αύριο ο αγώνας θα έχει συνεχεια.
Οι μεθοδευσεις της κυβερνησης, η αθλια τακτικη της ολο το προηγουμενο διαστημα όχι μονο στην υπογραφη νεων μνημονιων και στην υλοποιηση των βαρβαρων μετρων αλλα και οι χειρισμοι της για να περασουν αυτή η πολιτικη στα μουγκα, στα κλεφτα, χωρις εργατικες και λαικες κινητοποιησεις αποδεικνυουν τον εχθρικο της ρολο! Είναι επιλεγμενη από το μεγαλο κεφαλαιο για να περασει οσα δε μπορεσαν να περασουν οι προηγουμενες κυβερνησεις.
Δε φοβομαστε, δε λυγιζουμε!
Διοτι τα αποτελεσματα των τωρινων μετρων είναι μπροστα μας! Ηδη τα ζουμε στο πετσι μας τις βιαιες αλλαγες στο εισοδημα, στις εργασιακες σχεσεις, στις συλλογικες συμβασεις! Θα αφήσουν βαθιές πληγές στο σώμα της εργατικής τάξης. Το επομενο διαστημα ακολουθει νεος γυρος επιθεσης στα εργασιακα, στους μισθους, στις συνδικαλιστικες ελευθεριες, στο δικαιωμα στην απεργια.
Ηδη τα σημαδια δινονται φανερα! Οι προχθεσινες συλληψεις και προσαγωγες 30 οικοδομων στην Αθηνα υστερα από απαιτηση της μεγαλοεργοδοσιας, η συλληψη συνδικαλιστη στο Βολο επειδη υπερασπιστηκαν το δικαιωμα στην απεργια, τα ασφαλιστικα μετρα για να κυρηχθει παρανομη η απεργια στο λιμανι, είναι χαρακτηριστικα της εργοδοτικης τρομοκρατιας και της καταστολης που θα ενταθει το επομενο διαστημα! Όμως να γνωρίζουν ότι σε τουτα εδώ τα μαρμαρα κακια σκουρια δεν πιανει!
Δε μας τρομοκρατουν, δεν πιανουν σε εμας οι απειλες τους!
Το μηνυμα της σημερινης μερας είναι να σηκωσουμε κεφαλι!
Να μη δεχομαστε μοιρολατρικα το μελλον που μας προετοιμαζουν!
Απευθύνουμε σε όλους το ερώτημα.
Θα συμβιβαστουμε με τις τσεκουρεμενες συνταξεις, τις συνταξεις των 400 ευρω που χωρις ντροπη ο πρωθυπουργος τις χαρακτηρισε αξιοπρεπεις;
Είναι προκληση αυτές οι δηλωσεις!
Θα συμβιβαστουμε με την νεα αγριοτητα στην υγεια, στην προνοια;
Θα συμβιβαστουμε τις αρνητικες εξελιξεις στην παιδεια, με το κλεισιμο των σχολειων;
Θα συμβιβαστουμε με το αισχος των αθλιων μισθων στα 400-500 ευρω;
Θα αποδεχτουμε τα κακοπληρωμενα προγραμματα απασχολησης ως εργασιακη σχεση; Τη δουλεια με το σταγονομετρο; Το μοιρασμα της φτωχειας αναμεταξυ μας;
Θα ανεχτούμε την απληρωσιά που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι;
Εμεις λεμε όχι συναδελφοι!
Τι συμφέρει σήμερα τους εργαζομενους και τους συμμάχους τους; Να σκυψουμε το κεφαλι και να πειθαρχήσουμε στα μετρα τους; Οχι! Το σύνθημα προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε αποκτά νέο περιεχόμενο.
Συμφερον μας είναι να στείλουμε μήνυμα στην κυβέρνηση, στα κομματα που στηριζουν αυτό το σαπιο εκμεταλλευτικο συστημα, την ΕΕ, το ΔΝΤ, στους μηχανισμους τους και να τους πούμε: Ολοι εσείς στερείτε το δικαιωμα στην εργασια, στην ανθρωπινη, αξιοπρεπη ζωης! Τσακιζεται το δικαίωμα από τη νεολαία να ονειρεύεται το μελλον της χωρις φτωχεια, ανεργια και πολεμους. Εσεις ειστε που διωχνετε τον αγροτη από το χωραφι του, βαζετε λουκετα στα εμπορομαγαζα προς οφελων των μονοπωλιων. Ολοι εσείς βαζετε εμποδια στους προοδευτικούς ανθρώπους της επιστήμης, της τέχνης, του πολιτισμού να δημιουργούν ελεύθερα. Εσεις και το συστημα που υπηρετειτε εστει οι μοναδικοι ένοχοι για τις απολύσεις, τα κλεισιματα των εργοστασιων, τις ιδιωτικοποιήσεις, για τη μαυρη ανασφαλιστη εργασια, τα θεωρατα υψη της ανεργιας, για τα εργατικά ατυχήματα. Εσείς είστε υπεύθυνοι που άνθρωποι πεθαίνουν γιατί τους λείπουν τα βασικά αγαθά. Για το ότι εμφανίζονται ξανά ασθένειες που είχαν εξαφανιστεί.
Δε δεχομαστε αυτή τη ζωη!
Δε συμβιβαζομαστε με τα ψιχουλα, με τα ελαχιστα!
Οσα εχουν κατακτηθει σημερα, οσα δικαιωματα αποσπασαμε με τους αγωνες μας ή τα βρηκαμε από τις αναριθμητες θυσιες προηγουμενων γενιων, δεν εχουμε δικαιωματα να τα παραχωρησουμε!
Τα πάντα κατακτήθηκαν όταν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ειχαν ξεκάθαρα τα ερωτηματα “ποιος παράγει τον πλούτο και ποιος πρεπει να τον καρπωνεται”.
Το ταξικό εργατικό κίνημα, σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά, έχει μονο μια επιλογή: Τη γενικευμενη αναμετρηση με το κεφαλαιο και το πολιτικο προσωπικο τους, την ανυποχώρητη παλη ως το τελος για την ανατροπή των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων.
Την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων!
Να πάρει στα χέρια του και τα μέσα παραγωγής και την εξουσία.
Αυτή είναι η δικιά μας κόκκινη γραμμή.
Αυτό είναι το πραγματικο περιεχομενο στο ερωτημα «ή εμεις ή αυτοι»!
Γιατί δεν μπορεί η βαρβαρότητα να είναι το μέλλον μας!
Καπιταλιστική ανάπτυξη και λαικη ευημερία δε συμβαδίζουν. Το σύστημα αυτό δε μπορεί να γινει πιο ανθρωπινο. Αντιθετως θα γινεται συνεχως πιο βαρβαρο, θα δειχνει τα δοντια του στις λαικες αναγκες!
Μόνο όσοι έχουν συμφέρον υπερασπίζονται αυτό το σάπιο σύστημα. Ανάμεσά τους, θλιβεροί υπερασπιστές είναι οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όλο αυτό το τμημα της συνδικαλιστικής ελιτ που εχει καθοριστικη ευθυνη για τη σημερινη κατασταση του συνδικαλιστικου-εργατικου κινηματος, τη δυσκολια στην οργανωση του, στην απαντηση του!
Γι αυτό το ΠΑΜΕ σηκωνει ψηλα την αναγκη της ανασυνταξης του εργατικου-λαικου κινηματος! Διοτι για το ΠΑΜΕ αυτό δεν είναι συνθημα αλλα ζητημα ζωτικης αναγκης, για το σήμερα, για το μελλον! Εμείς θέλουμε κίνημα μαζικό, μαχητικό, με ποδάρια στους χώρους δουλειάς, με προσανατολισμό ενάντια στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μέλλον και προοπτική δε μπορεί να υπάρχει χωρίς τον παραγωγο του πλουτου, χωρις αυτους που ότι κινειται και υπαρχει γυρω μας, είναι ο παραγωγος τους, χωρις δηλαδη την εργατική τάξη.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες και υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά, μειωμένο ωράριο, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές, όπως υγεία, μόρφωση, λαϊκή στέγη, πολιτισμός, αθλητισμός, περισσότερος ελεύθερος χρόνος, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών.
Οι αγωνες της εργατικης ταξης σε κάθε περιοδο είναι οι μονοι που εφεραν σε δύσκολη θέση τους εκμεταλλευτές και αμφισβητησαν την κυριαρχια και την εξουσια τους. Διοτι η εργατική τάξη όχι μόνο μπορεί να καταργήσει την καπιταλιστική σκλαβια, αλλά και να χτισει μια νέα κοινωνία χωρίς αυτους και τον παρασιτισμο τους. Αυτό ακριβως τρεμουν οι εκμεταλλευτές όλου του κόσμου!
Ο φόβος τους πρέπει να γίνει οπλο για την εργατική τάξη.
Δεν είναι παντοδύναμοι, δεν είναι ανικητοι μπροστά στην οργανωμένη δύναμη του λαού.
Καμιά ανοχή και νομιμοποίηση της βάρβαρης πολιτικής τους.
Νόμος είναι το δίκιο μας! Νομος είναι το δικιο του εργάτη!
- Γι΄ αυτό και η πάλη για να ξημερώσει η εποχή που ονειρεύτηκαν οι εργάτες του Σικάγου συνεχίζεται. Μπορούμε σίγουρα να ζήσουμε καλύτερα. Συνεχίζουμε με αισιοδοξία, με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς απογοητεύσεις. Κρατάμε γερά και είμαστε σίγουροι ότι εκείνη η μέρα δεν θα αργήσει. Ψηλά το κεφάλι, κοντά στις αγωνίες και τις δυσκολίες των εργατών. Όλοι εδώ πρέπει να δώσουμε μια υπόσχεση. Δεν θα παραδοθούμε όπως απαιτούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Θα οργανώσουμε ακόμα πιο μαζική, ισχυρή αντίσταση, εργοστάσιο το εργοστάσιο, κλάδο το κλάδο.
Ο αγώνας που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς. Δεν τελειώνει σήμερα. Ο πολύμηνος αγώνας που δίνουμε προσφέρεται για να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για την εργατική τάξη και το κίνημα της. Γι’ αυτό χρειάζεται το επόμενο διάστημα να γίνουν καινούρια βήματα να δυναμώσουν τα σωματεία, να μπουν στη μάχη νέες δυνάμεις.
