Τα μέτρα αφορούν την εξασφάλιση 3,6 δισ Ευρώ σε ετήσια βάση.
Οι διαβουλεύσεις αφορούν κυρίως το πώς θα κατανεμηθούν τα βάρη, ποιο θα είναι το ποσό που θα προέρθει από τη φορολογία, του λαού και ποιο από τις Συντάξεις.
Φορολογικά θα επιβαρυνθούμε λόγω της μείωσης του αφορολόγητου ορίου (στα 7.000 ή στα 6.000 ευρώ), ενώ ανάλογα θα γίνει περικοπή και στις Συντάξεις.
Επίσης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων βρίσκεται η περαιτέρω συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων, όπως η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, αλλά και οι ιδιωτικοποιήσεις.
Από εκεί και πέρα, η Ελλάδα αναλαμβάνει την υποχρέωση να παράγει Πρωτογενές Πλεόνασμα κάθε χρόνο 3,5% του ΑΕΠ. (Από τις διαπραγματεύσεις θα αποφασιστεί και η χρονική διάρκεια αυτής της υποχρέωσης που μπορεί να φτάσει και τα 10 χρόνια)
Το Α.Ε.Π. (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) είναι το χρηματικό ποσό που αντιστοιχεί στα προϊόντα και τις υπηρεσίες που παράγει μία οικονομία, σε ένα έτος. Ας πούμε είναι ο ετήσιος τζίρος.
Κάθε Εθνικό Κράτος έχει έσοδα και έξοδα. Εάν τα έσοδα είναι περισσότερα τότε έχουμε Πλεόνασμα, ενώ στην αντίθετη περίπτωση Έλλειμμα. Εάν από το λογαριασμό (έσοδα – έξοδα) ΔΕΝ υπολογίσουμε το χρέος, τότε μιλάμε για Πρωτογενές Πλεόνασμα ή αντίστοιχα Πρωτογενές Έλλειμμα.
Σε περίπτωση, που το Πρωτογενές Πλεόνασμα υπολείπεται του 3,5% του ΑΕΠ, τότε αυτόματα θα καλύπτεται η διαφορά με δημοσιονομικά μέτρα (νέες φορολογίες κλπ) , τα οποία θα είναι ήδη ψηφισμένα και απλά θα ενεργοποιούνται. Εδώ χρησιμοποιείται η ορολογία «αυτόματος κόφτης». Δηλαδή θα βρισκόμαστε σε καθεστώς διαρκούς μνημονίου..
Τι θα γίνει όμως σε περίπτωση που το Πρωτογενές Πλεόνασμα υπερβαίνει το 3,5% του ΑΕΠ. Η Κυβέρνηση αναπτύσσει εδώ όλη τη προπαγανδιστική της ρητορεία . Λέει δηλαδή ότι θα υπάρχουν αντισταθμιστικά μέτρα. Υπονοεί ότι το περίσσευμα θα δοθεί σε μισθούς, συντάξεις, Υγεία κλπ. Κρύβει με επιμέλεια ότι συμφώνησε, τα λεγόμενα αντισταθμιστικά μέτρα να είναι μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα, δηλαδή να δοθεί το περίσσευμα, απευθείας σε μεγαλοεργοδότες (μέσω φοροαπαλλαγών, μειώσεων εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία κ.α.) για να γίνουν πιο επικερδής οι επενδύσεις, για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις τους.
Ενάντια σε αυτή την κατάσταση, στις αυταπάτες που σπέρνει η Κυβέρνηση και στην λογική που έντεχνα καλλιεργείται ότι «δε γίνεται τίποτα», χιλιάδες εργαζόμενοι μέσα από τα σωματεία διαδήλωσαν στις 21/2 σε πολλές πόλεις. Συμμετείχαμε στην διαμαρτυρία της 1ης Μάρτη, έξω από το ξενοδοχείο HILTON, εκεί που γίνονται οι διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης με την Τρόικα.
Συνεχίζουμε την οργάνωση της δράσης. Με παρεμβάσεις, συζητήσεις στα συνδικάτα. Δημιουργούμε όρους και προϋποθέσεις μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης.
Να γυρίσουμε ανάποδα την κατάσταση. Να βάλουμε τώρα στο προσκήνιο την ικανοποίηση των αναγκών μας.
