Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΛΙΓΝΙΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΤΗΣ ΔΕΗ
ΒΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατέθεσε για ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων της ΔΕΗ σε Μεγαλόπολη και Φλώρινα.
Συνεχίζει, έτσι, και μάλιστα σε μεγαλύτερο βάθος, την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων για την υλοποίηση της «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας, δηλαδή την πολιτική διευκόλυνσης της διείσδυσης του ιδιωτικού κεφαλαίου στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Είναι η πολιτική που έχει συναποφασιστεί από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ε.Ε. και εφαρμόζεται σταθερά όλα τα προηγούμενα χρόνια και στη χώρα μας, καθώς αποτελεί σημαντικό στρατηγικό στόχο της αστικής τάξης. Αντικειμενικός σκοπός της είναι η αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων ξένων και ντόπιων μονοπωλιακών ομίλων που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν το φθηνό καύσιμο του λιγνίτη. Αυτό, σε συνδυασμό με όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που προωθήθηκε, τόσο από τη σημερινή, όσο και από προηγούμενες κυβερνήσεις, δημιουργούν το πλέον κατάλληλο έδαφος, ώστε ο κλάδος της Ενέργειας να αποτελέσει ένα από τα πιο κερδοφόρα πεδία δραστηριοποίησης για τους μονοπωλιακούς ομίλους τα επόμενα χρόνια. Αυτή η κατάσταση, αντικειμενικά, έχει οξύνει και θα οξύνει ακόμα παραπέρα τη διαπάλη και τον ανταγωνισμό μεταξύ ομίλων, που διαγκωνίζονται για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που μέχρι σήμερα η κυβέρνηση «καθυστερούσε» να προχωρήσει με την υλοποίηση αυτού του μέτρου και όχι η δήθεν διαπραγμάτευση που έκανε. Το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι «μπλόκαρε» το σχέδιο της «μικρής ΔΕΗ» που προωθούσαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ότι αυτή διαπραγματεύτηκε ένα «λιγότερο κακό» σχέδιο, αποτελεί κοροϊδία και εμπαιγμό. Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξυπηρετεί συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και έφερε ένα «άλλο σχέδιο» κομμένο και ραμμένο στα μέτρα αυτών των συμφερόντων.
Η κυβέρνηση έχει συμμάχους και μέσα στους χώρους δουλειάς!
Είναι ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός,
που πρέπει να μπει στην άκρη απ’ τους ίδιους τους εργαζόμενους!
Αυτή την πολιτική στήριξαν με τη στάση τους κι εξακολουθούν και σήμερα να εξυπηρετούν οι ηγεσίες του κυβερνητικού κι εργοδοτικού συνδικαλισμού, που με την τακτική του καθησυχασμού, της αναμονής και της απόκρυψης του πραγματικού αντιπάλου, προσπαθούν να ναρκώσουν και να αφοπλίσουν το εργατικό κίνημα. Η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ, οι παρατάξεις των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ έχουν στηρίξει στην πράξη την πολιτική αυτή, είναι υπέρμαχοι της ανταγωνιστικότητας. Αλλά και άλλες δυνάμεις που δρουν στο κίνημα, δήθεν «ανεξάρτητες», τύπου ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έβαλαν όλοι τους πλάτη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν πρέπει για παράδειγμα να ξεχνούν οι εργαζόμενοι ότι Υπουργός Ενέργειας, όταν ξεκίνησαν να συντάσσονται οι σημερινοί νόμοι για τους λιγνίτες, ήταν ο Λαφαζάνης, που τότε σε τίποτα δε διαφώνησε. Ακριβώς για αυτόν το λόγο, όλες αυτές οι δυνάμεις δε μπορούν και δεν επιδιώκουν στην πραγματικότητα να συγκρουστούν με αυτή την πολιτική. Ακριβώς για αυτόν το λόγο αυτές οι δυνάμεις χρειάζεται να μπουν στην άκρη από τους εργαζόμενους.
Αποτελέσματα αυτής της πολιτικής στον κλάδο είναι η εντατικοποίηση της εργασίας, η μείωση του μισθού, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, οι απολύσεις, η υποκατάσταση της μόνιμης δουλειάς από «ευέλικτες» μορφές «απασχόλησης», η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η εργολαβοποίηση και η ενοικίαση εργαζομένων, που συνοδεύονται από μισθούς πείνας, απληρωσιά, ακατάλληλο εξοπλισμό, έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, γενικά υποβάθμιση των όρων εργασίας. Παράλληλα και παρά την τεράστια τεχνολογική εξέλιξη, όπου οι αγορές «απελευθερώνονται», η τιμή της ενέργειας για τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά αυξάνεται και η ενεργειακή φτώχια διευρύνεται.
Οι ανταγωνισμοί τους γεννούν καταστροφή και πολέμους! Οι εργαζόμενοι να απορρίψουν τα περί «γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας»!
Κι όσο ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα κολοσσιαία επιχειρηματικά συμφέροντα εντείνεται, τόσο ο οικονομικός τους πόλεμος γίνεται πραγματικός πόλεμος, ιμπεριαλιστικός, για την κατάκτηση αγορών, την πρόσβαση σε πηγές πρώτων υλών και τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς. Οι εξελίξεις στη Συρία και ευρύτερα τη Μέση Ανατολή, η όξυνση που υπάρχει στο Αιγαίο και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο αντανακλούν τέτοιους ανταγωνισμούς. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποδεχτούν τα συνθήματα της κυβέρνησης «γεωστρατηγική αναβάθμιση», «Ελλάδα – δύναμη σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή» κ.α. Ακριβώς το αντίθετο αποδεικνύεται καθημερινά. Όσο πιο βαθιά μας μπλέκει η κυβέρνηση σε αυτά τα γεωστρατηγικά παιχνίδια, τόσο πιο πολύ κινδυνεύει ο λαός. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις απαιτείται να υπάρχει εγρήγορση από την εργατική τάξη, ταξικά αντανακλαστικά.
Υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας δε σημαίνει και εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και των κυβερνήσεών της. Σημαίνει καταρχήν υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του λαού, στους οποίους κυβέρνηση και κόμματα του κεφαλαίου βρίσκονται απέναντι, όπως καθημερινά πλέον βιώνουμε.
Πάρτε θέση στον αγώνα!
Οργανωθείτε στο Κλαδικό Σωματείο Ενέργειας!
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ένα κίνημα που θα στοχεύει τα προβλήματα στην καρδιά τους, θα αναδεικνύει τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή τα μονοπώλια -την ΕΕ- τις κυβερνήσεις τους και μέσα από την πάλη για τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα προβλήματα, θα παλεύει ταυτόχρονα και για την ανατροπή τους. Στον κλάδο μας αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να δυναμώσει ο ταξικός πόλος, το Κλαδικό μας Σωματείο, να κερδίζουν ολοένα έδαφος οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, να συντονίζεται ο αγώνας κλαδικά, αλλά και πανελλαδικά, μέσα από το ΠΑΜΕ. Να μπουν εμπόδια, σήμερα, σ’ αυτά τα μέτρα, αλλά και να υπάρξει πραγματική προοπτική για τους εργαζόμενους αύριο. Προοπτική που απαιτεί συνολική ρήξη και σύγκρουση της εργατικής τάξης με το σάπιο και εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, για να κατακτήσει η ίδια την εξουσία.
Το Κλαδικό Συνδικάτο Ενέργειας, θα δώσει με αυτό το περιεχόμενο τις δυνάμεις του στους αγώνες που εξελίσσονται, αλλά και σε αυτούς που θα έρθουν, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο οι εργαζόμενοι μπορούν να βγουν κερδισμένοι επί της ουσίας. Θα δώσει τις δυνάμεις του ώστε να παλέψουμε στον κλάδο μας για ενιαίο αποκλειστικά κρατικό φορέα ενέργειας για την παραγωγή, τη μεταφορά και την διανομή της ενέργειας, που θα αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία και θα λειτουργεί για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
