Για 56 ημέρες οι συνάδελφοί της ΒΙΣ Βόλου, με απεργία δίπλα στο σωματείο τους, πάλεψαν για να γυρίσουν στη δουλειά οι 8 συνάδελφοί τους που απολύθηκαν και για να ακυρώσουν τις 23 απολύσεις που ακολουθούν όπως έχει ανακοινώσει η εργοδοσία.
Με τη στάση τους έδειξαν πως υπάρχει άλλος δρόμος από τη μοιρολατρία και την υποταγή. Έδωσαν έναν υπερήφανο αγώνα υπερασπιζόμενοι την πλήρη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Γύρισαν την πλάτη στην κυρίαρχη λογική που μας θέλει απομονωμένους, αδιάφορους για την τύχη του διπλανού.
Ο αγώνας που έδωσαν οι απεργοί της ΒΙΣ ήταν άνισος από την αρχή, μια και η εργοδοσία βρήκε στήριξη από τους άλλους καπιταλιστές του κλάδου που παρήγαγαν για λογαριασμό του ομίλου Φιλίππου, γνωρίζοντας πως αν σήμερα κερδίσουν οι εργάτες στη ΒΙΣ, ακολουθεί η δική τους σειρά. Βρήκε ακόμα στήριξη επί της ουσίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που μέσα από τον προσχηματικό κοινωνικό διάλογο, εξάντλησε τους απεργούς. Ενώ από τη μία φορούσε στα λόγια το φιλεργατικό προσωπείο, από την άλλη, όχι μόνο νομιμοποιεί τις απολύσεις, την εκ περιτροπής εργασία και τις διαθεσιμότητες, αλλά κατηγόρησε και τους εργάτες που δεν αποδέχονται την υποταγή τους.
Κάτω από αυτές συνθήκες η εργοδοσία είχε μία προσωρινή νίκη, κατάφερε να φοβίσει ένα τμήμα των εργαζομένων που απεργούσαν από την πρώτη στιγμή και κάτω από τις πιέσεις και τις δυσκολίες έκανε πίσω. Καλά θα κάνει όμως η διοίκηση του Ομίλου Φιλλίπου και της ΒΙΣ να γνωρίζει, ότι οι σημερινοί φοβισμένοι, δε θα είναι για πάντα φοβισμένοι. Οι εργάτες της ΒΙΣ είναι πιο έμπειροι σε σχέση με πριν από την απεργία. Από αυτό τον περήφανο αγώνα έχουν κερδίσει πολλά! Γιατί το αποτέλεσμα ενός αγώνα δεν μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι.
Υπάρχουν αγώνες, όπως αυτός που προσφέρουν πολύ περισσότερα, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα, τις επόμενες μάχες συνολικά της εργατικής τάξης. Βοηθούν σημαντικά στη γενικότερη αφύπνιση, να αποκτηθεί πείρα, να σπάσει η τρομοκρατία.
Στην περιφρούρηση της απεργίας, αναδείχτηκε πιο παραστατικά η σύγκρουση δύο αντίθετων τάξεων, δύο αντίθετων κόσμων. Από τη μία οι εργάτες που παράγουν τον πλούτο, με τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του ταξικού εργατικού κινήματος, από την άλλη η τάξη του Φιλίππου, με την κυβέρνηση και το κράτος της.
Από τη μία το πρότυπο της αστικής τάξης, δηλαδή του υποταγμένου στην εργοδοσία, του απεργοσπάστη, του ανθρώπου που τον ενδιαφέρει «μόνο το τομάρι του» και από την άλλη είναι το πρότυπο του απεργού που υποβάλει τον εαυτό του και την οικογένειά του σε ταλαιπωρία παλεύοντας για την αξιοπρέπεια, την τιμή τη δική του και της τάξης του, που έβαλε το εμείς πάνω από το εγώ του.
Με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί ο πολυήμερος αγώνας των εργατών της ΒΙΣ, γιατί η κατάσταση το επόμενο διάστημα θα χειροτερέψει. Έρχεται νέα καταιγίδα αντεργατικών μέτρων σε ωράρια, μισθούς, συντάξεις, υγεία και παιδεία, τη νέα φοροληστεία, τις απολύσεις.
Το επόμενο διάστημα πρέπει να βρει τους εργαζόμενους της ΒΙΣ ενωμένους σε μία γροθιά, διπλά στο σωματείο τους για να οργανώσουν τους αγώνες που έρχονται. Παίρνοντας υπ’ όψη την πείρα, πρέπει να ενισχυθεί η συνεργασία του σωματείου με την Ομοσπονδία Τύπου & Βιομηχανίας Χάρτου, να αξιοποιηθεί το όπλο της αλληλεγγύης με καλύτερο τρόπο. Τίποτα δεν έχει τελειώσει με τη λήξη της απεργίας. Στο τέλος οι εργάτες θα είμαστε οι νικητές.
Αγωνιστικά
Η Διοίκηση
