ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΖΑΧΑΡΩΔΩΝ
Άλλο ένα παράδειγμα «δίκαιης» ανάπτυξης
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η Διαιτητική Απόφαση του ΟΜΕΔ, στον οποίο προσέφυγε η Ομοσπονδία-Επισιτισμού Τουρισμού, για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων των βιομηχανικών–βιοτεχνικών επιχειρήσεων καθώς και λοιπών εργαστηρίων Ζαχαρωδών προϊόντων όλης της χώρας, αλλάζει πράγματι σελίδα στην καθημερινότητα των εργαζομένων, ακριβώς όπως υποσχέθηκε η κυβέρνηση. Γυρίζοντας όμως σελίδα ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ αφού επιβάλλει μείωση μισθών πάνω από 20% και καταργεί το ανθυγιεινό επίδομα.
Πρόκειται για άλλο ένα ορεκτικό που σερβίρει αυτήν την εποχή ο ΣΕΤΕ, ο ΣΕΒ και η κυβέρνηση, πριν από το κύριο πιάτο που μας ετοιμάζουν και περιλαμβάνει την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, νέα μείωση του κατώτατου μισθού, κατάργηση όλων των προσαυξήσεων-επιδομάτων, τριετιών, υπερωριών, πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, επέκταση όλων των «νέων» μορφών φτηνής και απροστάτευτης εργασίας.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο πως ο ΟΜΕΔ υιοθέτησε σχεδόν όλες τις αξιώσεις του ΣΕΒ, της ΓΣΕΒΕΕ και όλων των εργοδοτικών οργανώσεων, που κατά τα άλλα κόπτονται για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Η απαίτηση του προέδρου των βιομηχάνων για αποφυγή «μισθολογικών υπερβολών και πισωγυρισμάτων» μέσω της διασφάλισης της «σωστής λειτουργίας του θεσμού της διαιτησίας» έδωσε τη γραμμή που ακολούθησε ο Διαιτητής οδηγώντας τους μισθούς προς τα κατώτερα νομοθετημένα επίπεδα.
Πρόκειται για γραμμή με την οποία θα νομοθετήσει η κυβέρνηση και που μέσα από το σύνθημα-απάτη για «σύγχρονες εργασιακές σχέσεις» θα γενικεύσει της συμβάσεις ενός μήνα, μίας μέρας, τα κακοπληρωμένα προγράμματα, την εργασία με ημερομηνία λήξης.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η ίδια η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Επισιτισμού-Τουρισμού, δεν βρήκε να πει μισή κουβέντα, ένα έστω σχόλιο για τους τσεκουρωμένους μισθούς που αποφάσισε η Διαιτησία, γιατί έχει αποδεχτεί όχι μόνο μέρος της αντεργατικής πολιτικής, αλλά το σύνολό της. Είναι καθαρό και αποκαλυπτικό πως δεν υπάρχει πλευρά της ζωής των εργαζομένων από κάθε χώρο δουλειάς που να μην επιβεβαιώνει πόσο «δίκαιη» είναι η ανάπτυξη που συντελείται στον τουρισμό. Από την εντατικοποίηση της δουλειάς σε κάθε ξενοδοχείο και επισιτιστικό κατάστημα, μέχρι τις απολύσεις και την απληρωσιά στο μέσο σχεδόν της τουριστικής περιόδου.
Έχει επιβεβαιωθεί απόλυτα ότι για μας τους εργαζόμενους μια γραμμή είναι αυτή που υπηρετεί τα συμφέροντά μας, το μέλλον το δικό μας και των οικογενειών μας, κι αυτή βρίσκεται στον οργανωμένο ταξικό αγώνα για την υπεράσπιση του δίκιου μας, για την ανάκτηση των απωλειών, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Στη μάχη να μη δουλεύει κανείς χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, χωρίς δικαιώματα, για αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, που να καλύπτουν τις απώλειες που είχαμε, διεκδικώντας όλα όσα είναι δικαίωμά μας με βάση τον πλούτο που παράγουμε και τις σύγχρονες ανάγκες μας.
