Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Στις 8 Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης απεργούν και διαδηλώνουν. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ’ τους μισθούς των ανδρών. Έτσι στα αιτήματα των εργατριών της Νέας Υόρκης περιλαμβανόταν η μείωση των ωρών εργασίας στις 10, η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών, αλλά και το σταμάτημα άλλων διακρίσεων λόγω καταγωγής κλπ.
Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 ήταν απ’ τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος διεθνώς, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών.
Οι γυναίκες άντλησαν την ορμή τους από τη συνείδηση και τη βαθιά πίστη στο σκοπό της πάλης τους, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο!
Σε αυτή τη μεγαλειώδη απεργία και εξέγερση βρίσκεται το πραγματικό περιεχόμενο της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας όπως αυτή καθιερώθηκε το 1910, με απόφαση της Β΄ Διεθνούς Συνδιάσκεψης Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη.
160 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, 8Η ΜΑΡΤΗ2017:
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Σήμερα, οι γυναίκες της εργατικής τάξης, οι γυναίκες στον κλάδο των ελεγκτικών εταιριών και στα λογιστικά γραφεία καταλαβαίνουν πολύ καλά, νιώθουν στο πετσί τους ότι «ισότητα μπροστά στο νόμο δεν σημαίνει και ισότητα στη ζωή». Στο όνομα της «ισότητας των δύο φύλων», ξηλώνονται δικαιώματα και κατακτήσεις των γυναικών που είχαν κερδηθεί με αγώνες και θυσίες χρόνων από το εργατικόκίνημα. Στο όνομα της «ισότητας των δύο φύλων», οι μεγάλες εταιρίες κάνουν φιέστες για τη γυναικεία καριέρα, την ίδια στιγμή που τις αναγκάζουν να δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια και Σαββατοκύριακα. Οι δικές μας απώλειες σε δικαιώματα και κατακτήσεις έγιναν κέρδη για τους εργοδότες των Ομίλων.
Για τα κέρδη τους θυσιάζονται οι δικές μας ανάγκες! Το δικαίωμα στην μόνιμη δουλειά με πλήρη δικαιώματα, υποτάσσεται στους σχεδιασμούς που υπαγορεύει ο ΣΕΒ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Η πολιτική των κερδών των μονοπωλίων συσσωρεύει σε εμάς, αλλά και στους λαούς φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια για όλη την οικογένεια, γεννά πολέμους και προσφυγιά.
Η ΕΛΕΠΑ καλεί όλες τις γυναίκες του κλάδου, εργαζόμενες και άνεργες να μπουν μπροστά στην οργάνωση των αγώνων, να σηκώσουν κεφάλι, να αναμετρηθούν με την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, με τις δυσκολίες και τα εμπόδια που τους βάζει το σύστημα και μαζί με τους άντρες συναδέλφους μας να διεκδικήσουμε την ανάκληση των απωλειών και να υπερασπιστούμε τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
