To φθινοπωρινό και χειμωνιάτικο τσουνάμι νέων μέτρων αποκαλύπτεται από τις προτάσεις του ΔΝΤ. Οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις της κυβέρνησης πως δε θα ακολουθήσουν νέα μέτρα έχουν αποδειχτεί στην πράξη φούσκες. Από το 2009 και έπειτα η κλιμάκωση των μέτρων επιδεινώνει συνεχώς τη ζωή των εργαζόμενων και του λαού, οδηγεί στην ανέχεια και στην εξαθλίωση.
Τώρα ετοιμάζουν πρόσθετα μέτρα για ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα στους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και εφαρμογή νέων ανατροπών στις συλλογικές συμβάσεις με στόχο να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
Την επίθεση δεν πρέπει να την αντιμετωπίσουμε αμυντικά. Ούτε με αναμονή των χειρότερων, ούτε με εφησυχασμό πως δε θα έρθουν νέα μέτρα, ούτε ποντάροντας τις ελπίδες σε μια διαφορετική κυβερνητική διαχείριση στα πλαίσια του συστήματος. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να αντιπαρατεθεί με τη βαρβαρότητα είναι η ελπίδα της οργάνωσης κλάδο τον κλάδο, σωματείο το σωματείο, εργοστάσιο το εργοστάσιο, της ταξικής απάντησης των εργαζομένων, της κοινωνικής συμμαχίας με όσους πλήττονται από την πολιτική που ευνοεί τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
