Σωματείο Εργαζ. σε Μονάδες Ιδρύματα Σχολεία Ειδικής Αγωγής : Γενική Συνέλευση 30 Μαΐου στις 7 το απόγευμα στην αίθουσα Λογιστών

Δημοσιεύτηκε στις

Συνάδελφοι,

Ευχόμαστε η δύσκολη, πρώτη φάση της περιόδου που διανύσαμε να μας βρίσκει όλους υγιείς, δυνατούς, πιο έμπειρους από συμπεράσματα και αποφασισμένους να προσφέρουμε με υπευθυνότητα αλλά χωρίς εκπτώσεις την στήριξή μας σε παιδιά, ανθρώπους με αναπηρία και τις οικογένειές τους, που την έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ.

Οι πρωτόγνωρες συνθήκες που διαμόρφωσε η πανδημία έβγαλαν στην επιφάνεια τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ευαίσθητος τομέας της ειδικής αγωγής, τα οποία μέσα στην περίοδο αυτή μπορεί να μεγεθύνθηκαν, αλλά είναι γνώριμα από παλιά στους εργαζόμενους και στις οικογένειες που έχουν ανθρώπους με αναπηρία.

Το Σωματείο μας, ήδη από τις 11 Μάρτη και ασταμάτητα όλο αυτό το διάστημα, άσκησε με κάθε τρόπο πιέσεις στην κυβέρνηση για να πάρει θέση για τα ζητήματα της ειδικής αγωγής και τους προνοιακούς χώρους. Με αιτήματα συνάντησης με τα Υπουργεία, με επιστολές και υπομνήματα προς όλους του αρμόδιους φορείς, με συμβολικές κινητοποιήσεις στο Υπ. Υγείας… Η εγκληματική στάση της κυβέρνησης που όχι μόνο δεν κατάρτισε κανένα σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας για τους χώρους ειδικής αγωγής, αλλά ούτε καταδέχτηκε να μας απαντήσει, δείχνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τι θέση παίρνει η αναπηρία σε ένα απάνθρωπο σύστημα που την αντιμετωπίζει ως κόστος, μειώνοντας συνεχώς τις κοινωνικές δαπάνες και στο όνομα της «ελεύθερης επιλογής» την παραδίδει πλήρως σε ιδιώτες, «φιλάνθρωπους», χορηγούς…    

 Το διάστημα που μεσολάβησε γίναμε όλοι μάρτυρες επικίνδυνων τακτικών στον κλάδο μας.

Είδαμε δομές –που έτσι κι αλλιώς δεν επαρκούν- να κλείνουν και εργαζόμενους να μπαίνουν στον «πάγο» της αναστολής, πολλοί μάλιστα ούτε καν σε αυτή, χωρίς καμία πρόβλεψη για το τι θα απογίνουν οι οικογένειες και για πόσο χρονικό διάστημα. Μπήκαμε χωρίς μέσα ατομικής προστασίας στους χώρους δουλειάς μας μέχρι τελικά να κλείσουν -σε κάποιους και στην επανέναρξη-, ενώ εξυπηρετούν και ευάλωτους πληθυσμούς. Κάποιοι εκβιαστήκαμε να τα αγοράσουμε μόνοι μας, κάποιοι απειληθήκαμε με απόλυση γιατί πράξαμε το αυτονόητο και τα διεκδικήσαμε από τους εργοδότες μας, με την ωμή μάλιστα αιτιολογία ότι σπέρνουμε τον πανικό στους γονείς – πελάτες. Είδαμε πως η εντατικοποίηση της δουλειάς, τα σερί συνεδριών που και πριν κόστιζαν στη δική μας υγεία, σήμερα αποδεικνύονται και επίσημα δημόσιος κίνδυνος. Είδαμε μέχρι πού φτάνει η «κοινωνική ευαισθησία» των εργοδοτών μας, που στην πρώτη μείωση του τζίρου τους απάντησαν με μαζικές απολύσεις.

Είδαμε ακόμα ότι το αναγκαίο –λόγω της ύπαρξης προβλημάτων, ελλείψεων, αλλά και της ίδιας της άναρχης λειτουργίας– κλείσιμο των χώρων μας στη φάση όξυνσης και πρόληψης διασποράς της επιδημίας δεν αξιοποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο για την εκπόνηση ενός σχεδίου έγκαιρης επαναλειτουργίας τους, την απαραίτητη ενίσχυσή τους με προσωπικό, υλικοτεχνικές υποδομές, για τη λήψη μέτρων ασφάλειας και υγιεινής, αποσυγχρωτισμού κλπ. Τη στιγμή μάλιστα που αυτός ακριβώς ο πληθυσμός που έχει ανάγκη ειδικής αγωγής και αποκατάστασης θα έπρεπε να συνεχίζει να λαμβάνει την απαιτούμενη υποστήριξη και μέσα στην καραντίνα με συγκεκριμένα μέτρα και προϋποθέσεις ή έστω τουλάχιστον να ξεκινήσει όσο πιο έγκαιρα γίνεται και όχι να βρίσκεται ακόμα και σήμερα σε αναμονή…

Είδαμε όμως και τη γενική, φρικιαστική εικόνα.

Τους μαζικούς τάφους και το πέταγμα ανθρώπων σε υπαίθρια παρκινγκ στη «μητρόπολη του καπιταλισμού». Τα αποσαθρωμένα από την υποβάθμιση συστήματα υγείας στις «ισχυρές» χώρες της ΕΕ να καταρρέουν το ένα μετά το άλλο και να διαλέγουν το ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν. Τον οικονομικό πόλεμο για την κατοχύρωση της πατέντας του εμβολίου. Τις βιομηχανικές ζώνες να δουλεύουν ασταμάτητα ενώ οι χώρες τους μετρούσαν εκατοντάδες νεκρούς τη μέρα. Ακούσαμε τον κυνισμό τους πως «δεν υποχωρούν όλα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή».

Είδαμε τόσα ακόμα, που θα ‘θελαν τόμους να γραφτούν για να χωρέσουν. Κι όλα μαρτυρούν την ίδια αλήθεια: πως ανθρώπινη ζωή, υγεία, ασφάλεια και καπιταλιστικό κέρδος δεν συμβαδίζουν. Το κυνήγι του κέρδους στοιβάζει ανθρώπους στις δουλειές χωρίς μέσα προστασίας, αφήνει χρόνιους πάσχοντες χωρίς εξετάσεις, νοσοκομεία χωρίς προσωπικό, χρεώνει χρυσάφι ένα τεστ και μία μάσκα, γεννά «Ταξιάρχες» και «Κασταλίες». Δολοφονεί εν ψυχρώ και έχει για άλλοθι την «ατομική ευθύνη».

 Αλλά και όταν δεν εγκληματεί ωμά το κάνει με έμμεσο τρόπο. Το ζήσαμε όταν κληθήκαμε να τη βγάλουμε με τα ψίχουλα των 800 και των 600€ την ώρα που τα εκατομμύρια δίνονταν αβέρτα στους επιχειρηματίες, με ή χωρίς σκάνδαλα. Όταν υποχρεωθήκαμε σε μισή δουλειά – μισό μισθό, αλλά έχοντας ολόκληρες ανάγκες, για να σωθούν οι επιχειρήσεις. Πολλοί από εμάς προστέθηκαν ή θα προστεθούν στις ουρές των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων κι ας υπάρχουν τεράστιες ανάγκες για στήριξη πληθυσμών. Άλλοι, θα διαπραγματευτούμε «ελεύθερα» τη μείωση του μισθού μας, τη μεγαλύτερη ευελιξία άρα και τη ζωή λάστιχο, την εντατικοποίηση που θα εκτοξευτεί γιατί «εκεί έξω υπάρχουν χειρότερα».

Στη νέα, βαθιά κρίση που ήδη ήρθε και απ’ ότι μαρτυράνε τα επιτελεία της αστικής τάξης θα είναι η χειρότερη μετά από εκείνη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, δε μας έμεινε τίποτα άλλο να δώσουμε. Δεν αντέχουμε να πληρώσουμε ξανά. Πόσο μάλλον όταν δε διασφαλίζεται καν το αν αύριο εμείς και οι άνθρωποί μας θα είμαστε υγιείς, αν θα έχουμε ένα κρεβάτι και γιατρό σε περίπτωση που αρρωστήσουμε, αφού οι περιβόητες, ληξιπρόθεσμες προσλήψεις υγειονομικών δε φτάνουν ούτε για ζήτω. Γιατί δε φταίει η κακιά στιγμή, δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι ούτε η τελευταία. Η άναρχη λειτουργία αυτού του συστήματος που κινείται με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος γεννά συνεχώς κρίσεις, πολέμους, αφήνει ακάλυπτες ζωτικές ανάγκες.  

 Δεν θα θυσιαστούμε ξανά και για έναν ακόμα σημαντικό λόγο. Γιατί έχουμε ευθύνη απέναντι στους ανθρώπους, τα παιδιά, τις οικογένειες που στηρίζονται πάνω μας. Και για να τους στηρίξουμε, θα πρέπει να στεκόμαστε κι εμείς στα πόδια μας. Δε θα δεχτούμε ούτε πάνω στη δουλειά μας τη λογική «το μη χείρον βέλτιστον» που επιτάσσει η ανάγκη διατήρησης της κερδοφορίας των ιδιοκτητών, γιατί υπάρχει και άλλος δρόμος που περνά μέσα από:   

  • Tην ανάπτυξη ενιαίου, πανελλαδικού σχεδιασμού για όλη την ειδική αγωγή, δημόσια και ιδιωτική, με επίταξη του ιδιωτικού τομέα και ένταξη και των αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων. Έτσι, θα αξιοποιηθούν όλες οι υποδομές, τα μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό στην αντιμετώπιση της πανδημίας και καμία αναγκαία υπηρεσία δεν θα πάει πίσω.
  • Τις μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων (θεραπευτών/εκπαιδευτών/φροντιστών, βοηθητικού και ιατρικού προσωπικού, οδηγών, συνοδών, προσωπικού καθαριότητας κλπ.) και τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων τόσο για τις αυξημένες ανάγκες αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης όσο και για τις πάγιες ανάγκες σε υπηρεσίες που έως σήμερα δεν καλύπτονταν.
  • Την εκπαίδευση όλου του προσωπικού στη χρήση μέσων ατομικής προστασίας και σε όσα άλλα μέτρα απαιτούνται ώστε να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες που διαμορφώνει ο κορωνοϊός.
  • Την ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, την ένταξη των Κέντρων Ψυχικής Υγείας και των Ιατροπαιδαγωγικών Κέντρων στο πλαίσιό της, με την αναγκαία επέκταση και στελέχωσή τους ώστε να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες του πληθυσμού ιδιαίτερα σε αυτές τις συνθήκες.
  • Τη λειτουργία κινητών μονάδων για να καλυφθούν τόσο οι ιατρικές όσο και οι ψυχοκοινωνικές ανάγκες ανθρώπων με αναπηρία, που μπορεί να νοσούν ή να βρίσκονται σε κρίση, και των οικογενειών τους.
  • Τη συστηματική διεξαγωγή προληπτικών τεστ σε εξυπηρετούμενους και εργαζόμενους.
  • Τη διάθεση χώρων στέγασης, (κλειστές δομές, ξενοδοχεία κλπ.), με την απαραίτητη στελέχωση και εξοπλισμό, για να καλυφθεί η ανάγκη αποσυγχρωτισμού των ανθρώπων με αναπηρία που διαμένουν στοιβαγμένοι σε οικοτροφεία και στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΕΜΙΣΕΑ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ

Το Σάββατο, 30 Μαΐου στις 7μμ

Περισσότερα

Ομοσπονδία Τροφίμων Ποτών – Συνδικάτα Κλάδου : Καταγγέλλουν την επίθεση της εργοδοσίας ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ στους εργαζόμενους

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΧΡΗ ΚΑΙ ΑΝΑΝΔΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ (ΝΕΡΑ ΖΑΓΟΡΙ) ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ Η...

Σωματείο Εργαζομένων EMFI (πρὼην ΕΒΓΑ): Τα τερτίπια της εργοδοσίας μέσω της συνδικαλιστικής παράταξης ΑΣΕΕ!

Το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου στην συνεδρίαση της Τρίτης 5 Μάρτιου ενοποίησε σε ένα...

Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Ελλάδος: Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ

Στήριξη και Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ  Η υποτιθέμενη «εξυγίανση» της ΛΑΡΚΟ, καταδικάζει την...