Η ίδρυση ακαδημίας της εργασίας από την Γ.Σ.Ε.Ε., σαν πανεπιστήμιο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα όπως το ονομάζει δεν είναι καθόλου τυχαία . Εντάσσεται αυτή η θέση στην πολιτική υποστήριξης με συγκεκριμένα μέτρα των επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κομμάτων που την στηρίζουν. Συστρατεύεται και προωθεί την στρατηγική της «δια βίου εκπαίδευσης» είναι ευθυγραμμισμένη με την τακτική της λεγόμενης «κατάρτισης» μέσω της οποίας δεκάδες δισεκατομμύρια διολισθαίνουν στις τσέπες των βιομηχάνων δίχως να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας.
Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν υπουργός Παιδείας, είχε καταθέσει αναλυτικές προτάσεις για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, όπου ανάμεσα στ´ άλλα πρότεινε τα ίδια τα δημόσια πανεπιστήμια να μετατραπούν σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικά Δικαίου. Να θυμηθούμε επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ, στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο επίσημα πρότεινε την ίδρυση «μη κρατικών πανεπιστημίων».
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. αναφέρεται σε συντηρητική αναδιάρθρωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, ιδιαίτερα στην προώθηση της αξιολόγησης του έργου των ΑΕΙ , το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα είναι σαφές υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Όσο για τα νομικά κωλύματα με το άρθρο 16 του Συντάγματος, μετά την αναθεώρηση του άρθρου 28, σύμφωνα με την οποία το «Ευρωπαϊκό Δίκαιο». υπερισχύει του εθνικού, αίρεται κι ο τελευταίος φραγμός.
Η ΝΔ, με την τροπολογία που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής της Κ. Χατζηδάκης και τελικά υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας σαν νέα Οδηγία, που απαιτεί από την Ελλάδα ν´ αναγνωρίσει τα παραρτήματα Ξένων πανεπιστημίων που λειτουργούν στο έδαφός της, αν δε θέλει ν´ αντιμετωπίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στηρίζει αυτή την αντίληψη.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Α. Αλαβάνος, όταν ήταν βουλευτής με αλλεπάλληλες ερωτήσεις του ζητούσε τα τελευταία χρόνια επίμονα την εφαρμογή της Οδηγίας για αναγνώριση των πτυχιούχων των Κέντρων ελεύθερων σπουδών. Έλεγε σε ερώτηση: «Παρά τις πολύχρονες και συνεχείς καταγγελίες μου ότι η κυβέρνηση παραβιάζει την οδηγία89/48, εμμένει να μην αναγνωρίζει τους τίτλους των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που δίνονται σε συνεργασία με τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών». Η θέση αυτή στηρίζει την ασύδοτη δράση ιδιωτών στο χώρο της εκπαίδευσης.
Όλοι αυτοί δεν τοποθέτησαν την ιδιωτικοποίηση στο μακρινό μέλλον, αλλά στα άμεσα σχέδιά τους, μιλώντας για ίδρυση πανεπιστημίων από ΟΤΑ, Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδίες με τη μορφή ΝΠΔΔ! Κι όταν γινόταν αντιληπτό ότι αυτοί οι φορείς δεν είναι σε θέση να αναλάβουν το οικονομικό βάρος που συνεπάγεται ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, αφού για παράδειγμα οι ΟΤΑ δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στις υποχρεώσεις που ήδη έχουν, τότε οι πρόθυμοι προπαγανδιστές δεν έκρυβαν ότι αυτοί οι φορείς θα συμπράττουν με ιδιώτες εγχώριους και ξένους για να φτιάξουν πανεπιστήμια! Δεν ήρθε, επομένως, ξαφνικά η εξαγγελία της ΓΣΕΕ να ιδρύσει το πρώτο ιδιωτικό πανεπιστήμιο – και με υπόσχεση μάλιστα της υπουργού Μ. Γιαννάκου – Κουτσίκου, ότι θα επιδοτηθεί από κρατικές δαπάνες, όπως και από δαπάνες του Δήμου της Αθήνας.
Το να «κινηθεί» πρώτη η ΓΣΕΕ, πριν από τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, πριν από τον ΣΕΒ, πριν από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη που επίσης ετοιμάζονται είναι συνειδητή επιλογή προκειμένου να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις που θα προκαλέσουν αυτές οι προσπάθειες. Τον «σάκο του μποξ» ανέλαβε να επωμιστεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για λογαριασμό των ιδιωτικών συμφερόντων.
Την ίδια ώρα που ανοίγουν τάχα «διάπλατες» πόρτες στην ανώτατη εκπαίδευση, για τα παιδιά των εργαζόμενων επεξεργάζονται νέους φραγμούς, πριν και μετά την είσοδό τους στο πανεπιστήμιο και κυρίως μετά την αποφοίτησή τους, με την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα. Ψάχνουν να βρουν δικαιολογία, για να καταργήσουν κάθε δικαίωμα στην εργασία. Γι´ αυτό εξομοιώνουν τα ΑΕΙ με σπουδές που δεν έχουν κανένα επιστημονικό ή επαγγελματικό αντίκρισμα.
Έτσι πρωτοστατεί σήμερα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και στην νομιμοποίηση της ιδιωτικής παιδείας.
Η παράλληλη λειτουργία ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης αποτελεί χαρακτηριστική έκφραση του ταξικού χαραχτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος το οποίο όχι μόνο στηρίζει η πλειοψηφία της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ αλλά και πρωτοστατεί. Η ύπαρξη της ιδιωτικής εκπαίδευσης σημαίνει διαφοροποίηση της μόρφωσης ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα της οικογένειας και τελικά την ταξική προέλευση του μαθητή, άρα Παιδεία ταξική. Δεν ωφελεί να μιλά κανείς για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, αν δε θέτει το αίτημα για πλήρη κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Γιατί, αν αποδέχεται έστω κάποιο «συμπληρωματικό» ρόλο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τότε αργά ή γρήγορα θα υποστηρίξει μορφές παραπέρα ιδιωτικοποίησης, υπηρετώντας το γενικό δόγμα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, την «ανταγωνιστικότητα». Είτε την βαφτίζουν «διαρθρωτική» είτε μη «διαρθρωτική» !
Το ΠΑΜΕ με βάση της πάγιες θέσεις του για την κατάργηση του εμπορίου στην Παιδεία και της δράσης ιδιωτών στον ευαίσθητο τομέα της εκπαίδευσης θα πρωτοστατήσει στον συντονισμό και την δράση όλων των ενδιαφερόμενων φορέων ώστε να εμποδιστεί αυτή η στρατηγική του κεφαλαίου.
Η Εκτελεστική Γραμματεία
