Η εντεινόμενη υποβάθμιση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, τόσο παγκοσμίως, όσο και στην Ελλάδα, η ένταση της εμπορευματοποίησης των φυσικών πόρων, του αέρα, της Ενέργειας, των δασικών οικοσυστημάτων, της γης, η υποβάθμιση του αστικού και οικιστικού περιβάλλοντος σηματοδοτούν κι αποκαλύπτουν ακόμα πιο έντονα το αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αναδεικνύουν το περιβάλλον ως πεδίο ληστρικής εκμετάλλευσης των μονοπωλιακών ομίλων, αποκαλύπτουν τους πραγματικούς στόχους της “πράσινης” οικονομίας, της ¨βιώσιμης¨ καπιταλιστικής ανάπτυξης  η οποία αποτελεί πρόταση διαχείρισης και αξιοποίησης των προβλημάτων του περιβάλλοντος προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η “περιβαλλοντική” πολιτική της ΕΕ. Σε αυτό το έδαφος εκδηλώνεται και η όξυνση των αντιθέσεων των καπιταλιστικών κρατών διεθνώς για τον έλεγχο των αγορών, τον καθορισμό των στόχων, των μηχανισμών ελέγχου και την κατανομή της χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Οι επιπτώσεις της διαχρονικής ασκούμενης πολιτικής στον τομέα του περιβάλλοντος στη χώρα μας είναι σοβαρές, με χαρακτηριστικές, μεταξύ άλλων, περιπτώσεις τη ρύπανση επιφανειακών νερών και υπόγειων υδροφορέων, τα καμένα δάση, τις πλημμύρες, τη συνεχή διάβρωση των εδαφών, τη βλαβερή για την υγεία ατμόσφαιρα στο Λεκανοπέδιο της Αθήνας, στη Θεσσαλονίκη κ.λπ., τη συρρίκνωση των ελεύθερων χώρων του αστικού και περαστικού πράσινου, την παραπέρα εμπορευματοποίηση της γης, με τον αποκλεισμό της λαϊκής οικογένειας από τις παραλίες σε αστικά κέντρα και σε νησιά, το δραματικό αδιέξοδο στη διάθεση των απορριμμάτων, την πλήρη ανυπαρξία υποδομών επεξεργασίας επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων και τις σοβαρές ελλείψεις στη διαχείριση των αποβλήτων υγείας, την ανύπαρκτη πρακτικά επεξεργασία των υγρών βιομηχανικών αποβλήτων, το τεράστιο έλλειμμα σε μονάδες βιολογικού καθαρισμού αστικών λυμάτων, με την υπολειτουργία όσων υπάρχουν και την απώλεια της επεξεργασμένης εκροής το μόνιμα υποβαθμισμένο εργασιακό περιβάλλον, όπου οι συνθήκες είναι άθλιες με θανατηφόρα αποτελέσματα για την εργατική τάξη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αυτό το δρόμο ακολουθεί αποδέχεται την πολιτική της ΕΕ για το περιβάλλον, στα Δάση, στο νερό, στη διαχείριση των αποβλήτων, στην Ενέργεια, στην κλιματική αλλαγή, στο χωροταξικό σχεδιασμό. Υιοθετεί την αντιδραστική λογική της ΕΕ “ο ρυπαίνων πληρώνει”. Μεθοδεύει την ένταση της εμπορευματοποίησης και την  ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, εξειδικεύοντας τις κοινοτικές κατευθύνσεις εμπορευματοποίησης του νερού,  προς όφελος των κερδών των μονοπωλίων και σε βάρος της λαϊκής οικογένειας και των εργαζομένων του κλάδου.

Στο ρόλο του πυλώνα υλοποίησης αυτής της στρατηγικης όπως πάντα η ΓΣΕΕ που μιλάει για «βιώσιμη ανάπτυξη» «αναδιοργάνωση της καταναλωτικής κουλτούρας» , για «ένα πιο βιώσιμο μοντέλο» η οποία στρατεύεται  και αποπροσανατολίζει, ενώ  δε λέει κουβέντα για τις αιτίες που έχουν φέρει και το περιβάλλον σε αυτή την κατάσταση που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η δράση των μονοπωλιακών ομίλων, η πολιτική των πολιτικών υπαλλήλων και των διεθνικών Ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ, ΗΠΑ ΝΑΤΟ) των οποίων τα συμφέροντα και την κερδοφορία υπηρετούν.  

Ο Δρόμος της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών , ο δρόμος για να αναπτυχθεί μια σταθερή, συμβατή σχέση μεταξύ του εργαζόμενου ανθρώπου και της φύσης είναι ο δρόμος εκείνος στον οποίο η οικονομία και πολιτική θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία.

Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος το ΠΑΜΕ δίνει καθημερινές μάχες για την προστασία των δασών, του υδροφόρου ορίζοντα, των ελεύθερων χώρων, του εργασιακού περιβάλλοντος, την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία, τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα διαχείρισης αποβλήτων, αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτινων πόρων.