Αυτό το διάστημα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ μάχονται για την επιτυχία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 6 Απρίλη. Όπως και προηγούμενα, με τους αγώνες που ξέσπασαν σε διάφορες επιχειρήσεις και κλάδους, έτσι και τώρα, το ΠΑΜΕ πρωτοστατεί στην οργάνωση και στήριξη κάθε εργαζόμενου και σωματείου που θέλει να παλέψει για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα. Συναντιέται μαζί τους στο δρόμο της ταξικής πάλης, συνεπές στην προσπάθεια για την απαραίτητη ανασύνταξη του εργατικού κινήματος στην οργάνωση, στη μαζικότητα, στην αγωνιστικότητα και κυρίως στον προσανατολισμό του.
Για το ζήτημα του προσανατολισμού, η περίοδος που προηγήθηκε από την κήρυξη της απεργίας αλλά και αυτή που ακολούθησε μέχρι σήμερα, με καταλυτική την έναρξη και εξέλιξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, προσφέρεται για την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων για την εργατική τάξη.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός της Ουκρανίας συνθλίβονται ανάμεσα στις μυλόπετρες των αντιμαχόμενων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ από τη μια και Ρωσίας με τους δικούς της συμμάχους από την άλλη. Τα προηγούμενα χρόνια ζούσε την καταπίεση και την τρομοκρατία από το κράτος των καπιταλιστών της Ουκρανίας που αποφάσισαν να στοιχηθούν με το ΝΑΤΟ και επιστράτευσαν στην εξυπηρέτηση αυτού του στόχου ακροδεξιές, φασιστικές, ναζιστικές και ρατσιστικές δυνάμεις. Αντίστοιχα, οι εργαζόμενοι και ο λαός της Ρωσίας ζούσαν και ζουν την τυραννία του δικού τους καπιταλιστικού κράτους, που για να εδραιωθεί στηρίχθηκε στους σημερινούς ΝΑΤΟικούς και ευρωενωσιακούς «εχθρούς» του, και τώρα καλούνται να πληρώσουν τις συνέπειες ενός πολέμου ξένου προς τα δικά τους συμφέροντα.
Στην Ελλάδα, οι εργαζόμενοι και οι βιοπαλαιστές συνεχίζουν, με κάθε απόχρωσης κυβέρνηση, να πληρώνουν το μάρμαρο της καπιταλιστικής κρίσης και ανάπτυξης, τις βαριές συνέπειες της πανδημίας στη λογική του κόστους – οφέλους, ενώ τώρα εκβιάζονται να συναινέσουν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην εμπλοκή της χώρας σε αυτόν ως «ευκαιρία» για την ελληνική οικονομία και να μη διεκδικούν μπροστά στον κίνδυνο «δημοσιονομικού εκτροχιασμού» εξαιτίας του πολέμου.
Οι κεφαλαιοκράτες της Ελλάδας και το πολιτικό τους προσωπικό μοιράζουν αφειδώς δις ευρώ στη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ και στους επιχειρηματικούς ομίλους, βγαλμένα από τον ιδρώτα του λαού και τη βαθιά εκμετάλλευση των εργαζόμενων, τους οποίους την ίδια στιγμή καλούν να πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά τα βασικά αγαθά, την ενέργεια κλπ και να ζουν με πετσοκομμένο εισόδημα, μισθούς και δικαιώματα.
Η διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, των συνδικαλιστικών κι εργασιακών δικαιωμάτων ακολουθείται από την όλο και βαθύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Γιατί η ιμπεριαλιστική ειρήνη και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι οι δυο πλευρές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Όσοι, λοιπόν, προσπαθούν να τα διαχωρίσουν και να σπρώξουν τους εργαζόμενους στην επιλογή ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι για το εργατικό κίνημα. Όπως η ηγεσία της ΓΣΕΕ, η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στα συνδικάτα, που συντάσσονται με τις επιλογές των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους, εξαίροντας την αστική «δημοκρατία» και ξεπλένοντάς την από όλα τα εγκλήματα που έχει διαπράξει σε βάρος των λαών σε περιόδους ειρήνης και πολέμου. Την ίδια «δημοκρατία» ξέπλεναν και όταν σήμαιναν σιωπητήριο στο κίνημα, βάζοντας πλάτη στις αντεργατικές πολιτικές της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας του καπιταλισμού. Το γεγονός ότι σήμερα τα αφεντικά και η κυβέρνηση τους έδωσαν το πράσινο φως να ψελλίζουν για την αύξηση του κατώτατου μισθού και για την ΕΓΣΣΕ, δεν τους απαλλάσσει από τις αμαρτίες τους, ούτε αλλάζει το ρόλο τους ως μηχανισμό ενσωμάτωσης των εργατών στους σχεδιασμούς των εκμεταλλευτών τους.
Στις 6 Απρίλη η εργατική τάξη θα δώσει το μήνυμά της, που δεν μπορεί να είναι διαφορετικό από την πάλη για τις δικές της σύγχρονες ανάγκες, την καταδίκη όλων των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, του ιμπεριαλιστικού πολέμου και του συστήματος που τον γεννά, την απαίτηση για απεμπλοκή από τις πολεμικές επιχειρήσεις, την ανάδειξη του δρόμου της αποδέσμευσης από κάθε ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία με τους εργαζόμενους στο τιμόνι της κοινωνίας και του πλούτου που παράγουν.
Γιώτα Ταβουλάρη
Πρόεδρος ΟΕΦΣΕΕ
