Ποίημα με τον τίτλο :
Εκεί
του Σταύρου Δικαίου Φονικάκου, εργάτη της Χαλυβουργίας.
(Με αφορμή τα 10 χρόνια από τον μεγάλο και ιστορικό αγώνα των εργατών στη Χαλυβουργία Ελλάδος)
Εκεί στα μονοπάτια της Φάμπρικας,
ο μονότονος ήχος των μηχανών
παραμένει βουή στ’ αυτιά μας.
Σε βάρδιες ακατάπαυστα τρέχαμε την παραγωγή,
και οι εργάτες, ακάματο βουερό μελίσσι ετοιμοπόλεμο.
Φόρμες σκονισμένες απ’ της σκουριάς τ’ αντάμωμα
κι οι φλέβες μας φουσκωμένες στα μπράτσα
σαν τα αρχαία αγάλματα.
Ακοίμητα δωδεκάωρα σε μια άπληστη εταιρία
πληρωμένα με αγρύπνια και αίμα.
Τότε αυτοί προβλέποντας Τελεσίγραφα
το φόβο στα σχέδια τους να εν φωλιάσουμε,
ζήτησαν πέρα απ τους νόμους τα υποκύψουμε
έτσι, που η αφύπνιση μας άγγιξε !
Κι εκείνα τα μαυρισμένα πρόσωπα Έλαμψαν !
Η ματιά τους αποφασισμένη σε πορεία εννεάμηνη !
Χέρια ενώθηκαν σε παγκόσμια συναδέλφωση,
παντιέρες οι καρδιές κατακόκκινες στο μεγάλο παρών ανορθώθηκαν.
Όλα ειπωμένα με της αλήθειας το τίμημα.
Σε δρόμους που οι χαλυβουργοί περπάτησαν.
Και με όλα αυτά μέσα στο βαθύ σκοτάδι που πλάκωνε
δείξαμε εκείνο το σκαλοπάτι για να βγεί κανείς στο φως!
Και αυτοί που το βλέμμα δεν απέστρεψαν
θα μένουν μαγιά για το ψωμί που δεν χορτάσαμε.
Εκεί στα μονοπάτια της Φάμπρικας,
ο μονότονος ήχος των μηχανών
παραμένει βουή στ’ αυτιά μας.
Σε βάρδιες ακατάπαυστα τρέχαμε την παραγωγή,
και οι εργάτες, ακάματο βουερό μελίσσι ετοιμοπόλεμο
Φόρμες λερωμένες απ’ της σκουριάς τ’ αντάμωμα
κι οι φλέβες μας φουσκωμένες στα μπράτσα
σαν τ αρχαία αγάλματα.
ως πότε δουλεμένα δωδεκάωρα στων καπιταλιστών τα κέρδη
Τότε αυτοί προβλέποντας Τελεσίγραφα
το φόβο στα σχέδιά τους να εν φωλιάσουμε,
ζήτησαν πέρα απ τους νόμους να υποκύψουμε
έτσι, που η αφύπνιση μας άγγιξε !
Κι εκείνα τα μαυρισμένα πρόσωπα Έλαμψαν !
Η ματιά τους αποφασισμένη σε πορεία εννεάμηνη!
Χέρια ενώθηκαν σε παγκόσμια συναδέλφωση,
παντιέρες οι καρδιές κατακόκκινες στο μεγάλο παρών ανορθώθηκαν
Όλα ειπωμένα με της αλήθειας το τίμημα
Σε δρόμους που οι χαλυβουργοί περπάτησαν.
Και με όλα αυτά μέσα στο βαθύ σκοτάδι πλάκωνε
δείξαμε εκείνο το σκαλοπάτι για να βγει κανείς στο φως!
Και αυτοί που το βλέμμα δεν απέστρεψαν
θα μένουν μαγιά για το ψωμί που δεν χορτάσαμε
