Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ» ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ!
Καταγγέλλουμε τη χυδαία συμπεριφορά της Διευθύντριας του 2ου ΓΕΛ Θήβας Β. Αλμπάνη απέναντι στην εκπαιδευτικό μέλος της ΑΣΕ Γ. Μαργαρίτη. Στις 15/9, ενώ η εκπαιδευτικός επισκέφθηκε τους συναδέλφους του 2ου ΓΕΛ για να τους ενημερώσει με υλικό της ΟΛΜΕ σχετικά με την προσπάθεια του Υπουργείου να επιβάλει τη λεγόμενη «αξιολόγηση», η Διευθύντρια προχώρησε σε μία απαράδεκτη επίθεση εναντίον της, εξυβρίζοντάς την, σκίζοντας ανακοινώσεις και αφίσες και δηλώνοντας ότι της «απαγορεύει» στο εξής την είσοδο στο σχολείο «χωρίς την άδειά της».
Αν και το ποιόν της Διευθύντριας είναι γνωστό στην εκπαιδευτική κοινότητα εδώ και δεκαετίες, η στάση της συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια επιβολής της «αξιολόγησης».
Λίγους μήνες μετά την καθολική αντίθεση των εκπαιδευτικών τόσο πανελλαδικά όσο και στη Βοιωτία, η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά παραιτείται από το στόχο της να υλοποιηθεί το σχέδιο αντιδραστικού ελέγχου των εκπαιδευτικών, αυτονόμησης και κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων και σύνδεσης τους με ιδιώτες «χορηγούς». Για το λόγο αυτό, μόλις στις 10/9/2021 εξέδωσε την υπ’αρ. 108906/ΓΔ4/2021 ΚΥΑ (ΦΕΚ 4189/Β΄) με θέμα «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο».
Έχοντας απέναντι τη συντριπιτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση αξιοποιεί ως εμπροσθοφυλακή στην προσπάθειά της στοιχεία όπως η εν λόγω Διευθύντρια, τα οποία ονειρεύονται να γίνουν managers στα σχολεία – επιχειρήσεις.
Πέρα από τη συμπεριφορά της προαναφερόμενης, η οποία έσπευσε να αποστείλει μέχρι και υπηρεσιακό σημείωμα στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Βοιωτίας, είναι απαράδεκτη και η στάση της πλειοψηφίας της ΕΛΜΕ Βοιωτίας για το συμβάν. Ως άλλοι «Πόντιοι Πιλάτοι», τα μέλη της πλειοψηφίας του ΔΣ κάλεσαν για εξηγήσεις τόσο τη Διευθύντρια όσο και τη συνδικαλίστρια, δίνοντας στο περιστατικό τη χροιά μίας διαφωνίας χαρακτήρων.
Για ακόμη μία φορά, η πλειοψηφία του ΔΣ απέδειξε ότι στην ουσία στέκεται στο πλευρό της κυβερνητικής πολιτικής και της Διοίκησης της εκπαίδευσης, αφήνοντας τους εκπαιδευτικούς – μέλη της απροστάτευτους. Οι όποιες αντιδράσεις απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική δεν αποτελούν παρά προϊόν της πίεσης που ασκούν οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι εκπαιδευτικοί.
Τέτοιες προσπάθειες είναι αυτονόητο ότι θα φέρουν ακριβώς τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα όσων τις επινοούν, τις υποβοηθούν και τις υλοποιούν.
Τα σχολεία δεν θα κλείσουν την πόρτα τους στο κριτικό πνεύμα και τη συνδικαλιστική δράση για να την ανοίξουν για τους κάθε λογής «χορηγούς» – επενδυτές. Οι εκπαιδευτικοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία θα συνεχίσουν να αντιλαμβάνονται το ρόλο τους ως «δάσκαλοι» των παιδιών και όχι ως πειθήνια όργανα των εκάστοτε κυβερνήσεων ή πλασιέ επιχειρηματικών συμφερόντων στα σχολεία των παιδιών.
