Αναπάντητα τα ερωτήματα των εργαζομένων του ομίλου Κυπριώτη.
Το Σωματείο κατέθεσε υπόμνημα μετά από την διαδικτυακή συνάντηση με την εργοδοσία του ομίλου Κυπριώτη ,στον ΟΜΕΔ που ήταν υπεύθυνος του συντονισμού της ,όπως προβλέπεται τώρα πια από τον νόμο Χατζηδάκη.
Η εργοδοσία διατηρώντας την ίδια αδιάλλακτη και προσβλητική στάση απέφυγε να απαντήσει στα λογικά ερωτήματα που οι εργαζόμενοι θέτουν μετά την επιχειρηματική απόφαση του Ομίλου να μην λειτουργήσει φέτος,αφήνοντας σύξυλο το προσωπικό αρχές του Ιούλη.
Διατηρώντας την ίδια προκλητική γραμμή,ισχυρίστηκε πως η υποχρέωση της σταμάτησε στην ανακοίνωση της απόφασής της και στον «κόπο» να διοχετεύσει το προσωπικό σε άλλες μονάδες για προφανής λόγους,χαρακτηρίζοντας μάλιστα όσους εργαζόμενους έμειναν άνεργοι υπευθύνους για αυτό !.
Η τακτική της συγκεκριμένης εργοδοσίας συναντιέται όλο και περισσότερο στα μεγαθήρια του τουρισμού χάρις στο αντεργατικό πλαίσιο που εμπλουτίστηκε με το έκτρωμα Χατζηδάκη,το οποίο δίνει «αέρα» στα πανιά των μεγαλοξενοδόχων να ασυδοτούν , να απειλούν, να κάνουν ότι θέλουν για να αυγατίσουν τα κέρδη τους πατώντας πάνω στα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα.
Ο εργοδότης Κυπριώτης ,ο μεγαλύτερος της Κω, με την στήριξη των κυβερνήσεων και της Τοπικής Διοίκησης διαχρονικά, ενισχύθηκε και γιγαντώθηκε. Προβλήθηκε ως μοχλός ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας.
Όλοι όσοι έταζαν τουριστική ανάπτυξη όπου «θα ζούσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» ήρθε η ώρα να απαντήσουν στους 700 εργαζόμενους που αφήνει ξεκρέμαστους,στους μικροεπαγγελματίες που εξαρτούσαν την επιβίωσή τους από τον όμιλο για τον «κακό λύκο» του παραμυθιού που δεν είναι άλλος από τον νόμο του κέρδους που διέπει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Τίποτα όμως δεν έχει κριθεί ακόμα. Γιατί οι εργαζόμενοι του Ομίλου Κυπριώτη με το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων & Σερβιτόρων Κω δεν παραιτούνται από τα δικαιώματα τους.
Οφείλουν να μάθουν και απαιτούν να γνωρίζουν τι θα γίνει με τον εργασιακό τους χώρο.
Συνεχίζουν αξιοποιώντας όλους τους τρόπους και τα μέσα γιατί δεν γίνεται να ζουν στην αβεβαιότητα.
Παλεύουν για την δουλειά και τις ζωές τους.
