Συναδέλφισσες συνάδελφοι,
Με φόντο τα αποκαϊδια που άφησαν οι μεγάλες πολυήμερες πυρκαγιές το προηγούμενο διάστημα σε όλη την Ελλάδα, προκαλώντας μεγάλη οικολογική καταστροφή και την καταστροφή των λαικών περιουσιών, όπως επίσης και με τη συνέχιση της πολιτικής τηςΚυβέρνησης της «ατομικής ευθύνης» στο πεδίο της πανδημίας, χωρίς να παίρνουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΜ και μη ενισχύοντας το ΕΣΥ (σήμερα μάλιστα έγινε η πρεμιέρα αναστολής εργασίας στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς), έφερε η Κυβέρνηση προς συζήτηση στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη δημιουργία του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ).
Το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της είναι η συνέχιση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, τα επαγγελματικά ταμεία όπως και η διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων, δεν είναι ΚΆΤΙ καινούριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα με το νόμο Κατρούγκαλου και αργότερα η ΝΔ με το νόμο Βρούτση εισήγαγε τη νοητή κεφαλαιοποίηση στον τρόπο υπολογισμού τον συντάξεων από 1/1/2014. Η δυνατότητα ίδρυσης επαγγελματικών ταμείων στην Ελλάδα δόθηκε με το νόμο Ρέππα το 2002 και το 2012 με το νόμο Κουτρουμάνη ιδρύθηκαν τα 4 πρώτα επαγγελματικά ταμεία.
Διαβάζοντας το καταστατικό του νέου Ταμείου αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται για χρηματοπιστωτικό φορέα ο οποίος θα συντελεί στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, επικρατώντας οι όροι κεφαλαιοποιητικό σύστημα, επένδυση, χρηματοοικονομικά προιόντα, επενδυτικό πρόγραμμα κύκλου ζωής, επενδυτικός κίνδυνος, αποθεματικό σώρευσης, επιτροπή κεφαλαιαγοράς, διαχειριστής επενδύσεων, θεματοφύλακας, ατομικά επενδυτικά χαρακτηριστικά.
Στόχος τους είναι η σταδιακή απαλλαγή του κράτους από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης και η μετατροπή της σε ατομική υπόθεση. Παράλληλα θέλουν να αποτελέσουν οι εισφορές των ασφαλισμένων ένα μποναμά δισ. ευρώ στο τζόγο ασφαλιστικών εταιρειών και επενδυτικών ταμείων. Η επικουρική σύνταξη σταματά να είναι εγγυημένη παροχή και μετατρέπεται σε επένδυση, οι δε ασφαλισμένοι, με ατομική τους ευθύνη,σε επενδυτές.
Οι συντάξεις-μερίσματα του ΤΕΚΑ θα υπολογίζονται με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, με βάση τον πίνακα θνησιμότητας και το προεξοφλητικό επιτόκιο. Δηλαδή θα δημιουργείται ένας ατομικός λογαριασμός από τις εισφορές όλου του ασφαλιστικού βίου. Τα σωρευμένα αυτά ποσά θα επενδύονται με βάση το επενδυτικό προφίλ του ασφαλισμένου είτε από την επενδυτική επιτροπή είτε από τον ίδιο τον ασφαλισμένο με δική του ευθύνη και έτσι θα προκύπτει η σύνταξη-μέρισμα που όπως έχουμε υπολογίσει θα αντιστοιχεί σε μερικές δεκάδες ευρώ.
Με το νομοσχέδιο στο στόχαστρο μπαίνουν οι νέοι. Αυτοί θα πληρώνουν για μια ζωή εισφορές χωρίς καμία εγγύηση ότι μετά από 40 χρόνια θα λάβουν την προστασία που θα έχουν ανάγκη. Όσες εκδηλώσεις κι αν προγραμματίσουν, όσες φιέστες κι αν πραγματοποιήσει η Κυβέρνηση( σαν αυτή τη σημερινή), προκειμένου να πείσει για την αναγκαία και συμφέρουσα ασφαλιστική μεταρύθμιση, η ζοφερή πραγματικότητα τους διαψεύδει περίτρανα. Είναι τουλάχιστον ειρωνικό να μιλάνε για «φιλικές ρυθμίσεις» για τη νέα γενιά και να αναφέρονται σε αποταμιεύσεις όταν έχουμε μισθούς πείνας των 300 και 400 ευρώ, ελαστικές μορφές εργασίας, ανεργία και απλήρωτη εργασία. Λένε ψέματα όταν ισχυρίζονται ότι η δημιουργία του νέου Ταμείου θα διασφαλίσει ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης για τους συνταξιούχους όταν γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι σε ισχύ η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος , ένας διαρκής μηχανισμός μείωσης των επικουρικών συντάξεων .Δημιουργείται όμως και κενό στον τρόπο πληρωμής των ήδη αλλά και των μελλοντικών συνταξιούχων (με το παλιό σύστημα) αφού δεν θα υπάρχει εισροή εισφορών των νέων ασφαλισμένων, με πραγματικό κίνδυνο αδυναμίας καταβολής των συντάξεων. Το χρηματοδοτικό κενό που θα προκύψει – για να επιτευχθεί ο στόχος της ιδιωτικοποίησης – εκτιμάται από 48 έως 78 δισ. Ευρώ που ακόμα και αν καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα επιβαρύνει τους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Το κενό που θα δημιουργηθεί παρ’ όλα όσα ψελλίζει η κυβέρνηση θα καταλήξει στη μείωση των επικουρικών συντάξεων ακόμα και στην οριστική κατάργησή τους, τη στιγμή μάλιστα που χιλιάδες συνταξιούχοι ζουν με ψίχουλα και συντάξεις πείνας.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα θεμελιώθηκε με αιματηρούς αγώνες στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και αναπτύχθηκε τα επόμενα χρόνια κάτω από την επίδραση των κατακτήσεων τηςεργατικής τάξης εκεί που είχε την εξουσία.Δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από αγώνες και αφορούν την ασφαλιστική, συνταξιοδοτική κάλυψη των εργαζομένων, την κάλυψη και πρόσβαση στην υγεία και την πρόνοια, τη καθιέρωση των κατώτερων ορίων συντάξεων, τη μείωση των ορίων ηλικίας για σύνταξη, τη κατάκτηση του θεσμού των βαρέων ανθυγιεινών επαγγελμάτων για τις βαριές και επικίνδυνες εργασίες, τις άδειες ανάπαυσης και τοκετού.
Όλα αυτά τα δικαιώματα σήμερα έχουν πυρποληθεί και απομένει το τελειωτικό χτύπημα που συντρίβει τον όποιο κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης έχει απομείνει.
Δεν θα παραδώσουμε όμως τα όπλα, και δεν θα σκύψουμε το κεφάλι. Δεν συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε οι εργαζόμενοι να δουλευουμε λιγότερο και να ζούμε καλύτερα σύμφωνα με τα επιτεύγματα της επιστήμης.
Το σύστημα της Κοινωνικής ασφάλισης δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κόστος, αλλά θα πρέπει να καλύπτει πλήρως και εφ όρου ζωής όλο τον πληθυσμό
Η Κοινωνική ασφάλιση πρέπει να εξασφαλίζει στους εργαζόμενους αξιοπρεπείς συντάξεις, περίθαλψη και παροχές, να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες εργαζομένων και συνταξιούχων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα αξιοποιώντας τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θα πρέπει να αποτελεί ένα συνολικό πλέγμα προστασίας της εργατικής – λαϊκής οικογένειας που εμπεριέχει από τα εμβόλια και τα φάρμακα μέχρι παροχές για τη μητρότητα και τον επαγγελματικό κίνδυνο, πρόνοια και φροντίδα για τους άνεργους, τους μετανάστες και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ιδιαίτερα στις συνθήκες της πανδημίας φάνηκε ο αναντικατάστατος ρόλος της. Το σύστημα υγείας θα πρέπει να είναι προσανατολισμένο στην πρόληψη, με υπηρεσίες στους χώρους δουλειάς, κατοικίας, εκπαίδευσης και το στρατό.
Πιο συγκεκριμένα για τις συντάξεις θα πρέπει να είναι αξιοπρεπείς και όχι επιδόματα πτωχοκομείου. Με το σημερινό επίπεδο της παραγωγικότητας, την πρόοδο της επιστήμης αλλά και τα υψηλά ποσοστά της ανεργίας,το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για τους άντρες θα πρέπει να είναι τα 60 χρόνια και 55 για τις γυναίκες. Στα 55 και 50 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 13,5 χρόνια εργασίας (4050 ένσημα)
Οι εργαζόμενοι πρέπει τώρα μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα να απαιτήσουμε την ανάκληση όλων των μειώσεων που έχουν επιβληθεί, επαναφορά 13 και 14 σύνταξης. Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων.
Ο μόνος δρόμος είναι οργάνωση και αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με δικαιώματα, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στις δικές μας σύγχρονες ανάγκες.
Καμία ανοχή, καμία αναμονή. Παλεύουμε για Δημόσια Καθολική Υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση.
