Το Εθνικό σχέδιο ανάκαμψης που προπαγανδίζει η κυβέρνηση αποτελεί τη ’’γέφυρα’’ της Ελλάδας των μνημονίων και των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων με το πανευρωπαϊκό “super μνημόνιο” του Ταμείου Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποτελεί μια νέα αλυσίδα που σφιχταγκαλιάζει ασφυκτικά τους εργαζόμενους με τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Περιέχει τη λίστα με περίπου 60 «μεταρρυθμιστικές» πρωτοβουλίες – προγράμματα, αντιλαϊκές ανατροπές που η νομοθέτησή τους, κατά τη γνωστή διαδικασία όλων των μνημονίων, θα «ξεκλειδώνει» εκταμιεύσεις δόσεων.
Όλα τα μέτρα που έχει πάρει ήδη η κυβέρνηση αλλά και αυτά περιλαμβάνονται στο νέο νομοσχέδιο-έκτρωμα για τα εργασιακά, εντάσσονται στον στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για μεγαλύτερη «ευελιξία», για περισσότερα εργαλεία ώστε να μειώνεται το «κόστος» εργασίας, να γίνεται πιο φθηνή η εργατική δύναμη. Είναι η στρατηγική που παρέχει τη δυνατότητα στους επιχειρηματικούς ομίλους να προσαρμόζουν χωρίς εμπόδιο την εργάσιμη μέρα στα μέτρα τους, με επώδυνες συνέπειες για τους εργαζόμενους.
Επιχειρείται να χτυπηθούν μεγάλες εργατικές κατακτήσεις που αποσπάστηκαν και κερδήθηκαν με αίμα και αγώνες. Ο αγώνας απέναντι σε αυτόν τον σχεδιασμό δεν είναι μάχη ιδεοληψίας όπως αναφέρει συχνά-πυκνά η κυβέρνηση αλλά είναι μάχη για τη ζωή των εργαζομένων. Ο σταθερός εργάσιμος χρόνος, το 8ωρο, η Κυριακή αργία είναι απαραίτητες πλευρές για την ξεκούραση των εργαζομένων, για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, για την επαφή με τα παιδιά και την οικογένεια, για κοινωνικές δραστηριότητες. Η διεκδίκηση, η κατοχύρωση και η υπεράσπιση του 8ωρου από τον 19ο αιώνα ως σήμερα αποτελεί αφετηρία σε κάθε αγώνα, σε κάθε σύμβαση, σε κάθε μάχη μέσα στην ανειρήνευτη πάλη με τα αφεντικά, στο άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης.
Νομοσχέδιο που εισάγει την «ελευθερία» στην εξάντληση
Κάθε εργαζόμενος ανεξαρτήτως κλάδου και χώρου δουλείας πρέπει να μάθει για τις συνέπειες του νομοσχεδίου. Τον αφορά άμεσα! Το χτύπημα στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας αλυσοδένει τον καθένα μας στην δουλειά και ο εργοδότης αποκτά επιπλέον όπλα στο διευθυντικό δικαίωμα που έχει στον ελεύθερο χρόνο μας, στην ξεκούραση μας, στο χρόνο με την οικογένεια μας. Στοχεύουν στην πλήρη υποταγή της εργατικής- λαϊκής οικογένειας στις αξίες του κεφαλαίου, στην ανταγωνιστικότητα και στα κέρδη τους.
Να σπάσουν οι αυταπάτες και τα χοντρά ψέματα της κυβέρνησης
Για την κατάργηση του 8ωρου, η κυβέρνηση ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες έχει εξαπολύσει μια προπαγανδιστική εκστρατεία που συμπυκνώνεται στο εξής: «Όχι μόνο δεν καταργείται το 8ωρο αλλά αντίθετα θωρακίζεται και μπαίνει τάξη στις συνθήκες αυθαιρεσίας που παρατηρούνται στους χώρους εργασίας». Υποστηρίζει ότι «δίνεται η δυνατότητα στον εργαζόμενο, αν το θέλει ο ίδιος, να ρυθμίσει με αίτημά του τις ώρες εργασίας με βάση τις ανάγκες του», «χωρίς να έχει απώλεια στις αποδοχές του», μέχρι και «να δουλεύει 4 ημέρες την εβδομάδα»!
Στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση για να κοροϊδέψει και να λειάνει τις γωνίες σε ένα νομοσχέδιο που φέρνει τις ανατροπές του αιώνα, αναφέρει πως νομοθετεί την 4μερη εργάσιμη εβδομάδα. Δε λέει όμως ότι για να εργαστεί ένας εργαζόμενος 4 μέρες θα πρέπει να δώσει «ψυχή και σώμα» μέχρι και τη φυσική του εξάντληση για ένα 6μηνο, να εργάζεται σαν το σκυλί 10ωρα και μαζί με την μετακίνηση προς και από την εργασία του, να κοιμάται και να ξυπνάει δουλεύοντας. Με λίγα λόγια ένας εργαζόμενος που δουλεύει 5μερο θα πρέπει να δουλεύει σε εξουθενωτικούς ρυθμούς για 50 ώρες ή για 60 ώρες το 6ήμερο, τη βδομάδα.
Αν κάποιος εργαζόμενος θεωρεί πως αξίζει τον κόπο μια τέτοια θυσία για να μπορεί να «μαζέψει ελιές» όπως αναφέρει η κυβέρνηση πρέπει να πάρει υπόψη του την ενιαία δομή του νομοσχεδίου με βάση την οποία η κάθε εργοδοσία εμπλουτίζει το οπλοστάσιο που έχει ήδη στα χέρια της για να ξεχειλώνει τον εργαζόμενο όσο και όποτε θέλει.
Η «νόμιμη» αύξηση των υπερωριών σε 150 ώρες σημαίνει αρχικά ότι ο εργαζόμενος θα επιτρέπεται νόμιμα να εργάζεται 10 ώρες στη δουλειά χωρίς να πληρώνεται την πρόσθετη υπερωριακή αμοιβή. Δευτερευόντως την υπόλοιπη περίοδο που υποτίθεται θα είχε το δικαίωμα να μπει σε καθεστώς «μειωμένης απασχόλησης», νόμιμα θα μπορεί να ενταχθεί σε νέο πρόγραμμα υπερωριών ως και 150 τον χρόνο! Δηλαδή αγγίζουμε ένα νούμερο που συνολικά οι υπερωρίες μπορούν να ξεπεράσουν τις 350 στη διάρκεια ενός έτους, από τις οποίες θα είναι πληρωμένες μόνο οι 150. Άρα θα υπάρχει και ένταση της εκμετάλλευσης και απλήρωτη εργασία.
Οι αναφορές δε της κυβέρνησης ότι κάθε μεταβολή στο χρόνο εργασίας θα είναι αποτέλεσμα εθελοντικής συμφωνίας του εργαζόμενου αποτελεί ισχυρή πρόκληση για κάθε εργαζόμενο που έχει βιώσει απολύσεις, που αντιμετωπίζει καθημερινά το διευθυντικό δικαίωμα στο χώρο δουλειάς του, από τις καθυστερήσεις στους μισθούς, τα παρακαλετά ρεπό ως τις μέρες άδειας που δικαιούνται και πολλές φορές γράφονται στο χιόνι.
Όσα ψέματα κι αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το νομοθετικό έκτρωμα έρχεται για να δυναμώσει και να δώσει επιπλέον κάλυψη στην εργασιακή ζούγκλα.
Παράλληλα για να φιμώσουν κάθε αγωνιστική φωνή που δε θα δέχεται τις νέες συνθήκες εκμετάλλευσης και την ευελιξία, σχεδιάζουν τη νέα επίθεση στην συνδικαλιστική δράση, στο δικαίωμα στην απεργία. Επιδιώκουν να βάλουν ακόμα περισσότερα εμπόδια στην οργάνωση των εργαζομένων, να μετατρέψουν την απεργία σε συμβολική ή παράνομη ενέργεια.
Να μη δεχτούμε τη νέα σκλαβιά
Γι αυτό χρειάζεται ενιαίος διεκδικητικός αγώνας που θα έχει στο επίκεντρο την κατάργηση όλων των νόμων της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, της ευελιξίας του παγώματος των μισθών, του χτυπήματος στη συνδικαλιστική δράση. Νόμοι που έχουν και τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα θεωρεί πως έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.
Για όλα τα παραπάνω η απαξιωμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ για άλλη μια φορά όχι μόνο είναι απούσα αλλά ενεργητικά προσπαθεί να περάσει τον κυβερνητικό σχεδιασμό. Ψάχνει τις θετικές πλευρές του νομοσχεδίου και κάνει δήθεν παρεμβάσεις ώστε να περάσει ανέγγιχτος ο πυρήνας του. Η απεργία στις 6 Μάη από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις του Ιδιωτικού και Δημόσιου τομέα, κόντρα στη γραμμή και τις αποφάσεις της, όχι απλά πέτυχε αλλά δίνει και το ρυθμό για τη συνέχεια.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να προετοιμαστούμε από σήμερα κιόλας για την επόμενη μέρα, με το δυνάμωμα της οργάνωσής μας σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, για να διεκδικήσουμε ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Για να μη γίνουμε δούλοι του 21ου αιώνα!
Πέρρος Γιώργος
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
