Η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται με άθλιο τρόπο την έξαρση της πανδημίας, προκειμένου να περάσει νέα αντεργατικά μέτρα και να θέσει νέα εμπόδια και περιορισμούς στην συνδικαλιστική οργάνωση και δράση. Το νομοσχέδιο-έκτρωμα που παρουσίασε πρόσφατα ο υπουργός Εργασίας στο υπουργικό συμβούλιο, υπό τον τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων της αγοράς εργασίας», μας γυρνάει ένα αιώνα πίσω καθώς προβλέπει :
- Τη νομοθέτηση 10ωρης εργάσιμης μέρας αντί του 8ώρου, χωρίς μάλιστα υποχρεωτική αμοιβή για τις δύο επιπλέον ώρες υποχρεωτικής εργασίας, καθώς σε σχέση με τον εργάσιμο χρόνο αναφέρει ότι «Επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας». Σε συνδυασμό με τo παραπάνω, το σχέδιο νόμου προβλέπει «αύξηση των ωρών των νόμιμων υπερωριών» και «προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή». Θεσμοθετούν έτσι για πρώτη φορά στη χώρα μας τη 10ωρη εργασία, ένα αιώνα μετά την απεργία του Σικάγο και την πρώτη νομοθέτηση του 8ωρου στην Ελλάδα.
- Απαγόρευση ουσιαστικά της απεργίας. Ειδικότερα προβλέπεται ότι σε περίπτωση απεργίας «το προσωπικό στοιχειώδους λειτουργίας που πρέπει να εξακολουθεί να εργάζεται στις επιχειρήσεις που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, ορίζεται σε τουλάχιστον 40%»!. Δηλαδή στην απεργία θα υποχρεωνόμαστε να δουλεύουμε περίπου οι μισοί εργαζόμενοι.
Στα παραπάνω προστίθεται διάταξη που χτυπά και ουσιαστικά καταργεί τις Γενικές Συνελεύσεις ως ανώτερο όργανο των σωματείων, με ζωντανή συμμετοχή των εργαζομένων στην ενημέρωση, στη συζήτηση, στη συνδιαμόρφωση και τη λήψη των αποφάσεων. Αντίθετα, ορίζεται ότι το Σωματείο «πρέπει να παρέχει πραγματική πρακτική δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας…». Δηλαδή, αντί για λήψη αποφάσεων μέσα από συλλογικές, ζωντανές διαδικασίες με συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, οι αποφάσεις συνολικά και ειδικά για τις απεργίες θα λαμβάνονται με τους εργαζόμενους απομονωμένους τον ένα από τον άλλο, να πατάμε ένα κουμπί από το σπίτι μας, ίσως και υπό την «επίβλεψη» των μηχανισμών της εργοδοσίας-διοίκησης. Ακόμα και αν ξεπεραστούν όλες αυτές οι συμπληγάδες, το σχέδιο νόμου ποινικοποιεί την αγωνιστική δράση και διευκολύνει το στήσιμο απεργοσπαστικών μηχανισμών, καθώς προβλέπει ότι «απαγορεύονται οι καταλήψεις χώρων και εισόδων και η άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Αν λάβουν χώρα, η απεργία καθίσταται παράνομη. Όσοι μετέχουν σε κατάληψη ή βιαιοπραγούν, τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη»! Με μια κουβέντα, η περιφρούρηση της απεργίας από τους εργαζόμενους ή ακόμα και ένα απεργιακό σύνθημα έξω από μια επιχείρηση, μπορεί να βαφτίζεται… «άσκηση ψυχολογικής βίας», καθιστώντας την απεργία παράνομη, με τους εργαζόμενους να διώκονται ποινικά… Αυτή η διάταξη έρχεται σε συνέχεια του νόμου που παρεμποδίζει και απαγορεύει τις διαδηλώσεις, ειδικά δε έξω από υπουργεία και φορείς του Δημοσίου !!
Το απαράδεκτο σχέδιο νόμου προσπαθεί να επιφέρει συνολικό χτύπημα στα σωματεία που παλεύουν για τα δικαιώματα των εργαζομένων και πραγματικές Συλλογικές συμβάσεις, καθώς με δύο επιπλέον διατάξεις η κυβέρνηση επιχειρεί να περιορίσει παραπέρα τη συνδικαλιστική δράση. Συγκεκριμένα, «καθίσταται προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος η απογραφή στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο», ενώ το «δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης αναγνωρίζεται μόνο στις οργανώσεις που έχουν εγγραφεί στα νομοθετημένα ψηφιακά Μητρώα». Με μια κουβέντα, για να λειτουργεί κάποιο σωματείο, προϋπόθεση είναι να αποδεχτεί το «φακέλωμά του».
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ! Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει το νέο αντεργατικό έκτρωμα που μας γυρνάει ένα αιώνα πίσω. Όπως έχουμε τονίσει κατ΄επανάληψη δεν πρέπει να επιτρέψουμε να χρησιμοποιήσουν την πανδημία για να ισοπεδώσουν τα δικαιώματά μας. Πληρώσαμε ακριβά την κρίση και τα μνημόνιά τους, δεν θα πληρώσουμε πάλι εμείς και για την πανδημία.
ΠΑΡΤΕ ΤΩΡΑ ΠΙΣΩ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ !
