Όμως στην άκρια της πόλης, βρίσκεται η φάμπρικα, που κόκαλα αλέθει
η ματωμένη γεννήτρια της υπεραξίας!!! (Μπρέχτ)
Για το Χρήστο, τον συνάδελφό μας που σκοτώθηκε στο εργοστάσιο «Ήπειρος», κανένας δρόμος δεν οδηγεί στο σπίτι του. Ήταν κλεισμένοι από καιρό. Από τον συνωστισμό, των παραγόντων που καμάρωναν για το οικονομικό θαύμα που συντελείται στην Άρτα. Ήταν κλεισμένοι ασφυκτικά από τους δείκτες της κερδοφορίας που κάθε χρόνο, και σε όλη την περίοδο της κρίσης ανέβαιναν με αριθμητική πρόοδο, κατά πως λένε και οι επίσημοι ισολογισμοί τους που δημοσιεύουν στο ίντερνετ. Ήταν κλεισμένοι από τα χαλιά πού έστρωσαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και οι προηγούμενες, που ο καημός τους να χτυπήσουν τα εργασιακά δικαιώματα, τους αγώνες των εργαζομένων, διαμόρφωσαν καθεστώς γαλέρας, σε όλα τα εργοστάσια. Ήταν κλεισμένοι, από την ανωνυμία των εταιρειών, των κερδών, των δεικτών του χρηματιστηρίου, των ιερών και οσίων της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, όλων αυτών των παραγόντων που μοιράζουν τη ζωή σε μεροκάματα, για να κρύψουν κάτω από το χαλί, σε καθεστώς ανωνυμίας, την τάξη που παράγει τον πλούτο σε αυτή την κοινωνία. Και σαν να μην έφταναν αυτά, δεν ενημέρωσαν τους γονείς του παιδιού, με πρόσχημα ότι δεν είχαν τηλέφωνο.
Γι’ αυτό για μας δεν σκοτώθηκε ένας! Σκοτώθηκε ο Χρήστος. Και απαιτούμε:
Να διαλευκανθούν πλήρως οι συνθήκες θανάτου του συναδέλφου μας από την Επιθεώρηση και να μην “ξεχαστεί”, όπως άλλες φορές στο παρελθόν.
Να εφαρμόζονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για την πλήρη ασφάλεια και προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.
Απαιτούμε και κλιμακώνουμε την πάλη μας για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις στα μεροκάματα και βελτίωση των όρων και συνθηκών εργασίας.
Εκ των πραγμάτων, η διαδήλωση του Εργατικού Κέντρου Άρτας την Πέμπτη 11 Ιουνίου στις 8.οο το βράδυ από το Κιλκίς, παίρνει άλλη τροπή. Η οργή γίνεται οργάνωση, αντεπίθεση δύναμη ανατροπής!
Η ανάπτυξή τους, πατάει πάνω στη φτώχεια, στον ιδρώτα και στο αίμα της εργατικής τάξης, Αυτά μετατρέπουν στο χρηματιστήριο τους σε ευρώ. Καμαρώνουν πάνω στους χιλιάδες εργάτες που θυσιάστηκαν στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς. Και εκεί συγκινούνται. Όχι για τον ανώνυμο εργάτη, αλλά για τα αποτελέσματα των «ονομαστικών μετοχών» τους.Εκφράζουμε τα βαθιά συλλυπητήρια και την αλληλεγγύη μας στους γονείς και την αδελφή του συναδέλφου. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να μην υποκύπτουν στις πιέσεις της εργοδοσίας, αλλά να σηκώσουν το κεφάλι και οργανωμένα, μαζί με το Εργατικό Κέντρο, να παλέψουμε για να επιβάλουμε το δίκιο μας, για τις σύγχρονες ανάγκες μας.
