Συνάδελφοι-ες,
Όλο αυτό το διάστημα έχουμε παρέμβει με μεγάλη προσοχή και ευθύνη για δεκάδες καταγγελίες σε όλη τη χώρα. Νιώθουμε μεγάλη ευθύνη απέναντι στις καταγγελίες πολλών συναδέλφων που ανησυχούν πραγματικά για τη ζωή τους, για τη ζωή των οικογενειών τους αλλά και για την παραπέρα διασπορά του ιού.
Οι χώροι των super market είναι ο χώρος που όλο αυτό το διάστημα έχει μπει κυριολεκτικά κάθε εργατική-λαϊκή οικογένεια. Όλο αυτό το διάστημα υπήρχαν εκατοντάδες περιπτώσεις σε όλη τη χώρα που εργαζόμενοι μέσα στα super market είχαν συμπτώματα. Είναι αυτά τα συμπτώματα που με βάση τις οδηγίες του ΕΟΔΥ, οι εργαζόμενοι πρέπει να κάθονται για 14 μέρες στο σπίτι, σε καραντίνα. Οι συνάδελφοι αυτοί με βάση τις ίδιες οδηγίες δεν επιλέγονται να κάνουν τεστ, δεν γνωρίζουν αν οι ίδιοι είναι φορείς του ιού. Το αποτέλεσμα είναι οι συνάδελφοί τους να μη μπαίνουν σε καραντίνα, να συνεχίζουν να εργάζονται και όντας ακόμα και ασυμπτωματικοί να σκορπούν άθελα τους, τον ιό στην οικογένεια τους, σε άλλους συναδέλφους, στο καταναλωτικό κοινό.
Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι τέτοια συμπτώματα έχουμε σε αποθήκες μεγάλων super market που εφοδιάζουν όλα τα καταστήματα σε πόλεις και νόμους δηλαδή μέσα μια εφοδιαστική αλυσίδα που μπαίνουν μέσα εργαζόμενοι, οδηγοί, πωλητές και μεταφέρουν τα προϊόντα σε κάθε κατάστημα και ράφι.
Επειδή η νόσος υπάρχει έξω και αρκεί έστω και ένα κρούσμα για να πολλαπλασιάζεται ο ιός, ζητάμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να σταματήσει ο παραλογισμός. Εργαζόμενοι σε μεγάλους χώρους δουλειάς, σε καταστήματα, σε αποθήκες, σε γραφεία εφόσον παρουσιάζουν συμπτώματα δεν αρκεί η ατομική τους καραντίνα. Κατά προτεραιότητα πρέπει να πραγματοποιείται χωρίς χρονοτριβή τεστ ώστε να μη μπαίνει σε κίνδυνο κανένας συνάδελφος, να σπάει από τη γέννηση της η πιθανή διασπορά.
Το τελευταίο που ακούμε είναι ότι οι όμιλοι στα super market έχουν δημιουργήσει τμήματα και ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης των εργαζομένων για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Στεκόμαστε δίπλα σε συναδέλφους που υποφέρουν όλο και περισσότεροι από ψυχοσωματικές ασθένειες.
Όμως σήμερα και εν μέσω της πανδημίας οι εργαζόμενοι μέσα στα super market δε χρειάζονται ψυχολογική στήριξη αλλά έχουν ανάγκη από μετρά προστασίας. Αντιθέτως ψυχολογική στήριξη χρειάζονται όλοι αυτοί που από τις κεντρικές διευθυντικές τους θέσεις προσπαθούν να καλύψουν κρούσματα και να μη γίνεται σούσουρο, χρησιμοποιώντας κάθε πιθανή και απίθανη δικαιολογία.
Είναι αυτοί που προ πανδημίας μας καλούσαν να χαμογελάμε για 300ευρώ και σήμερα μας λένε σήμερα πως όταν υπάρχει κρούσμα σε ένα χώρο δουλειάς, επιλέγουν να καθαρίζουν και στέλνουν στην καραντίνα μόνο το τμήμα του συγκεκριμένου εργαζόμενου, λες και οι εργαζόμενοι δε χρησιμοποιούν κοινοχρήστους χώρους ή διακτινίζονται και πετάνε για να φτάσουν στο πόστο τους.
Στις 15/4 πρέπει να ακουστεί δυνατά η φωνή των εργαζομένων στα super market
