Το ΔΣ του σωματείου μας πραγματοποίησε μια πλούσια δραστηριότητα το προηγούμενο διάστημα έτσι ώστε να ενημερώσει τους συναδέλφους σε σχέση με το νέο ασφαλιστικό που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, θεωρώντας το αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους. Παράλληλα, συμμετείχε στην κινητοποίηση στις 30/11/2019 μαζί με συνταξιουχικά αλλά και σωματεία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Συζητώντας τα συμπεράσματα από όλη αυτή τη παρέμβαση προέκυψε η ανάγκη να σταθούμε σε ερωτήματα συναδέλφων, ώστε να βοηθήσουμε να μαζικοποιηθεί ο αγώνας για την κοινωνική ασφάλιση που έχουμε σήμερα ανάγκη, άλλωστε η μάχη δεν έχει κριθεί, είναι μπροστά μας.

«Δε θα πάρω σύνταξη ποτέ όπως έχουν τα πράγματα, δεν με αφορά».

Είναι μια έκφραση που ακούσαμε κυρίως από νέους συναδέλφους. Τους καλούμε να σκεφτούν ότι η κοινωνική ασφάλιση δεν υπήρχε πάντα. Κατακτήθηκε με αιματηρούς αγώνες από τους εργαζόμενους. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την κατάργησή της. Άλλωστε η κοινωνική ασφάλιση δεν αφορά μόνο τη σύνταξη. Αφορά ένα πλέγμα προστασίας των εργαζομένων και κατά τον εργάσιμο βίο τους. Αφορά την υγεία, τα φάρμακα, τις εξετάσεις, την περίθαλψη, την μητρότητα, την προστασία από εργατικά ατυχήματα και πολλά άλλα.

«έτσι όπως έχει η κατάσταση οι δημόσιες υπηρεσίες είναι χάλια, μήπως με την ιδιωτική ασφάλιση θα έχουμε καλύτερες υπηρεσίες;»

Καλούμε τους συναδέλφους να πάρουν υπόψη τους το ποιος φταίει γι’ αυτή την κατάσταση. Οι κυβερνήσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και η σημερινή δεν υλοποιούν μια πολιτική που έχει αυτά τα αποτελέσματα; Μήπως δεν είναι κατεύθυνση και της ΕΕ οι περικοπές δαπανών στην δημόσια υγεία και αλλού; Όλα αυτά δε γίνονται για να γιγαντωθεί η ιδιωτική επιχειρηματική δράση και σε αυτούς τους χώρους παράλληλα με τη λειτουργία και των κρατικών μονάδων με επιχειρηματικά κριτήρια; Οι πρόσφατες μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην Γαλλία για τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση Μακρόν στο ασφαλιστικό δείχνουν ξεκάθαρα ότι είναι συνολική πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, ανεξάρτητα από το πρόσημο που έχει κάθε κυβέρνηση.

Ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος στην υγεία, στην ασφάλιση και παντού έχει κριτήριο το κέρδος. Όσο αντέχει η τσέπη του κάθε εργαζόμενου θα έχει και την αντίστοιχη υγεία και σύνταξη. Αυτό είναι το σύγχρονο και προοδευτικό; Δεν θα πάρουμε υπόψη ότι ο σημερινός εργαζόμενος πότε έχει δουλειά και πότε όχι, δουλεύει με ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι μισθοί είναι στον πάτο, υπάρχουν καθυστερήσεις στις πληρωμές, σε πολλές περιπτώσεις πολύμηνες, κτλ; Πώς αυτός ο εργαζόμενος λοιπόν, θα μπορεί να πληρώνει κανονικά και στην ώρα του οποιοδήποτε ιδιωτικό ασφάλιστρο; Πώς θα μπορεί να πληρώνει αυξημένα ασφάλιστρα σε μια ιδιωτική ασφαλιστική γιατί είναι σε ομάδα υψηλού κινδύνου, την ίδια ώρα που θα χρειάζεται αυξημένη φροντίδα; Είναι γνωστό άλλωστε πως αν δεν αντέξεις να πληρώνεις τα ασφάλιστρα για κάποια περίοδο και κάνεις διακοπή του συμβολαίου χάνεις το συμβόλαιο και όταν επανέλθεις τα ασφάλιστρα είναι αυξημένα.

Ακόμη, μπορούμε να μην πάρουμε υπόψη τον κίνδυνο κατάρρευσης μιας οποιασδήποτε ιδιωτικής ασφαλιστικής; Τα παραδείγματα και διεθνώς και στην Ελλάδα δεν είναι λίγα. Τι έχουν να πουν στους ασφαλισμένους της ΑΣΠΙΣ που όχι μόνο δεν έχουν ακόμα αποζημιωθεί αλλά έχουν υποστεί και το κόστος των δικαστηρίων. Σε όσους προκύπτουν ανάγκες πρέπει να περιμένουν τι θα αποφασίσει και πότε το δικαστήριο; Η ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη δεν είναι όπως ένα παρμπρίζ, ένας καθρέπτης ενός αυτοκινήτου. Δεν μπορεί να μπαίνει στο τζόγο.

«καλά τα λέτε αλλά τα ταμεία δεν έχουν φράγκο, πως θα υλοποιηθούν;»

Τα ταμεία «δεν έχουν φράγκο» γιατί τα έχουν καταληστεύσει. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Αποθεματικά υποχρεωτικά άτοκα για δεκαετίες στην Τράπεζα της Ελλάδας, που έγιναν «δανεικά και αγύριστα» για τα ταμεία, μετατράπηκαν σε βιομηχανίες, καράβια, τράπεζες και επιχειρήσεις. Μόνο για την περίοδο 1951-1975 οι απώλειες υπολογίζονται σε 58 δις ευρώ. Τα 3,5 δις που «χάθηκαν» στο χρηματιστήριο την περίοδο 1999-2002. Τα πάνω από 13 δις που «έκαναν φτερά» με το τελευταίο κούρεμα. Δεκάδες δις είναι τα χρέη μεγάλων εταιριών στα ασφαλιστικά ταμεία. Να πούμε ότι όλα αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα; Να συνεχίσουμε να πιστεύουμε αυτούς που μας έφεραν μέχρι εδώ, ότι η λύση είναι να ξανακάνουμε τα ίδια ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα υπάρξει διαφορετική κατάληξη;

Το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα δεν είναι «βιώσιμο» με τα μέτρα και σταθμά των ομίλων και του κράτους τους. Γιατί δε θέλουν να δίνουν ούτε τα ψίχουλα που μέχρι τώρα έδιναν για τους απόμαχους της δουλειάς, τους σακατεμένους από την εντατικοποίηση εργάτες, τους νέους και τις νέες, παρά την τεράστια φοροληστεία και τις εισφορές στα ταμεία. Θέλουν να μετατοπίσουν περεταίρω τις ευθύνες από το κράτος και την εργοδοσία στις πλάτες των εργαζομένων.

«περιμένετε να κατατεθεί πρώτα το νομοσχέδιο και μετά να δούμε αν μας θίγει, μπορεί εμάς να μην μας επηρεάζει»

Η κυβέρνηση πατώντας πάνω στο δρόμο που έστρωσαν όλες οι προηγούμενες έχει κάνει ξεκάθαρες δηλώσεις των προθέσεών της. Η ώρα της ιδιωτικής ασφάλισης έχει έρθει αναφέρουν στελέχη της δημόσια και καθαρά. Οι εξαγγελίες για τους τρεις πυλώνες άλλωστε δεν είναι κάτι καινούργιο, διατρέχει την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ, είναι πάγιο αίτημα του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων. Η αναμονή οδηγεί μόνο σε ήττα το εργατικό κίνημα.

Τώρα χρειάζεται να ενισχυθεί η πάλη, μακριά από συντεχνιασμούς και σκοπιμότητες. Μακριά από κατηγοριοποιήσεις και την προπαγάνδα που θέλει να μας διαιρέσει ώστε να μας αφοπλίσει. Να βάλουμε στο επίκεντρο τις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες μας, την ουσιαστική αποκλειστικά δημόσια κοινωνική ασφάλιση, συνολικά τα δικαιώματά μας.

Σε λίγες μέρες θα κατατεθεί και ο προϋπολογισμός του κράτους με το νέο φορολογικό που σωστά οι εργαζόμενοι το ονόμασαν «σβούρα», μιας και θυμίζει το γνωστό παιδικό παιχνίδι. Μόνο που είναι σημαδεμένη η «σβούρα» και για το κεφάλαιο δείχνει πάντα «πάρτα όλα» ενώ για τους εργαζόμενους «βάλτε όλοι». Γι’ αυτό μας φορτώνει με επιπλέον 800 εκατ. σε άμεσους και έμμεσους φόρους την ίδια ώρα που συνεχίζει να φοροαπαλλάσσει τις μεγάλες επιχειρήσεις χαρίζοντάς τους εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

Έχουμε δοκιμάσει όλες τις προσφερόμενες «λύσεις», κυβερνήσεις με όλα τα πρόσημα χωρίς να αλλάζει κάτι στη ζωή μας. Το μόνο που δεν έχουμε δοκιμάσει ακόμα είναι η δύναμή μας, ο συλλογικός οργανωμένος ταξικός αγώνας με περιεχόμενο που να βάζει μπροστά τις δικές μας ανάγκες. Σε αυτό το δρόμο σας καλούμε. Να είμαστε σε ετοιμότητα για κινητοποίηση τη μέρα που θα ψηφίζεται ο προϋπολογισμός. Να συνεχίσουμε τη συζήτηση για το ασφαλιστικό, να προετοιμάσουμε τα επόμενα αγωνιστικά, μαζικά βήματά μας.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ – ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ