Ακόμα ένα χτύπημα δέχτηκαν οι συνάδελφοί μας, εργαζόμενοι στο χώρο της ιατρικής ενημέρωσης, που τα τελευταία χρόνια μέτρα χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας. Η εταιρεία Angelini προχώρησε στην απόλυση 50 συναδέλφων, ιατρικών επισκεπτών, με τη μορφή της «οικειοθελούς αποχώρησης», μια πρακτική αρκετά διαδομένη στις φαρμακευτικές εταιρείες. Πληρώνοντας κάτι παραπάνω από την προβλεπόμενη αποζημίωση, ξεφορτώνονται νόμιμα, γρήγορα και μαζικά, εργαζόμενους που θεωρούν ότι αποτελούν «βαρίδια» στην κερδοφορία τους.
Η Ομοσπονδία μας έχει πολλές φορές στο παρελθόν καταγγείλει αυτές τις μεθόδους, που οδηγούν συναδέλφους μας εκβιαστικά να «συναινούν» στην ανεργία τους, με αντίτιμο μερικά ευρώ παραπάνω.
Η περίπτωση της Angelini έρχεται να μας υπενθυμίσει πως πίσω από το «ανθρωποκεντρικό» προφίλ που πλασάρουν οι φαρμακευτικές εταιρείες, κρύβεται το γεγονός πως τόσο το φάρμακο όσο και η εργατική δύναμη είναι εμπορεύματα που υποτάσσονται στους αμείλικτους κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς.
Είναι, σε τελική ανάλυση, ο νόμος του κέρδους που καθορίζει ποιοι εργαζόμενοι «περισσεύουν», ποια φάρμακα θα πουλιούνται και ποια θα αποσυρθούν, ποιοι θα έχουν πρόσβαση στην καινοτομία των ακριβών θεραπειών, είναι ο νόμος αυτός που βάζει στον «πειρασμό» τις εταιρείες να αποκλίνουν ενίοτε και από την ίδια την νομιμότητα του δικού τους καπιταλιστικού κράτους.
Δεν είναι η έλλειψη «αναπτυξιακών κινήτρων», όπως ισχυρίζονται όσοι δεν βλέπουν τίποτα πέρα από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ανάμεσά τους και «συνδικαλιστές» των διασπαστικών ομοσπονδιών στον κλάδο του φαρμάκου ΠΟΙΕ, ΠΟΣΥΦΕ και της ΓΣΕΕ. Τέτοια κίνητρα και τούτη και η προηγούμενη κυβέρνηση έδωσαν πολλά. Φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, αλλά κυρίως φτηνή εργατική δύναμη, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων, ενοικιαζόμενη εργασία και μερική απασχόληση είναι μόνο μερικά από τα κίνητρα που το κράτος προσφέρει στις επιχειρήσεις.
Κι όμως, οι απολύσεις δε σταμάτησαν, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια συνεχίζουν να είναι καθεστώς σε όλους τους εργασιακούς χώρους!
Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για τους εργαζόμενους είναι αυτός της συσπείρωσης, της διεκδίκησης, της αλληλεγγύης. Της συνείδησης πως εμείς με τη δουλειά μας δημιουργούμε αξίες, πλούτο, που κάποιοι λίγοι τον καρπώνονται σήμερα, αλλά εμείς μπορούμε, αν το αποφασίσουμε, να τον φέρουμε στα δικά μας χέρια. Μέσα από τις γραμμές των ταξικών μας σωματείων, της Κλαδικής Ομοσπονδίας μας, του ΠΑΜΕ να παλέψουμε για δουλειά με δικαιώματα, για ζωή με αξιοπρέπεια.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
