Καμία ανοχή στη συνδικαλιστική μαφία!
H γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής στη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ και των εθνικών κυβερνήσεων, η ταξική ειρήνη και ο κοινωνικός εταιρισμός, η υπεράσπιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας αποτελούν ενιαία και αθροιστικά την κυρίαρχη γραμμή μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το βασικό ρόλο της ενσωμάτωσης και της υποταγής, τον έχει η πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ. Πρόκειται για ηγεσία που λειτουργεί και δρα με όρους «κόζα νόστρα», γι’ αυτό άλλωστε και την ονοματίσαμε ως «συνδικαλιστική μαφία». Η συγκεκριμένη ομάδα βρίσκεται μακριά από τα προβλήματα και τους καημούς των εργαζομένων, στηριζόμενη σε μηχανισμούς της εργοδοσίας, σε ανύπαρκτα σωματεία και σε εν κρυπτώ διαδικασίες.
Οι άθλιες διαδικασίες που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία των περισσότερων συνδικαλιστικών οργανώσεων που πλειοψηφούν οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής μαφίας (ΠΑΣΚΕ,ΔΑΚΕ, Ομάδα Βασιλόπουλου/ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και η αναβαθμισμένη απευθείας εργοδοτική παρέμβαση με την εισχώρηση δεκάδων διευθυντικών στελεχών των επιχειρηματικών ομίλων μέσα στις γραμμές των συνδικάτων, αποτελούν κηλίδα και απόστημα για το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα.
Όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, όσα έχουμε συμβάλει με τις δυνάμεις μας να αναδειχτούν για τις πρακτικές της συνδικαλιστικής μαφίας, είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις αθλιότητες και τις μεθόδους που έχουν αξιοποιήσει ώστε να μπει μέσα στα σωματεία η εργοδοσία.
Σε πλήρη συνεργασία εργοδοσία και συνδικαλιστική μαφία, σχεδιάζουν και οργανώνουν εκλογές μέσα στα γραφεία των επιχειρήσεων. Δεν έχουμε απέναντι μας τον πατροπαράδοτο εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που υιοθέτει μέχρι κεραίας τις αξιώσεις των αφεντικών. Δεκάδες διευθυντικά στελέχη, επόπτες, προσωπάρχες επιχειρήσεων μπήκαν με φυσική παρουσία όλη αυτήν την περίοδο στα γεμάτα προκειμένου να διαμορφώσουν τους συνδικαλιστικούς συσχετισμούς υπέρ της εργοδοσίας.
Οι προκλητικές δηλώσεις της συνδικαλιστικής μαφίας πως τα ανωτέρα διευθυντικά στελέχη αποτελούν εργαζόμενους με εξαρτημένη σχέση εργασίας, απαντώνται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, από την υπογραφή στο πρόσφατο-άθλιο κείμενο των My Market. Η συγκεκριμένη Διευθύντρια που ο χειρισμός της δεν ήταν μια προσωπική αστοχία όπως αναφέρθηκε ούτε ήταν μεμονωμένο περιστατικό, βρίσκεται ως μέλος σε σωματείο-μηχανισμό των super market, σωματείο-φάντασμα χωρίς παρουσία και δράση, χωρίς έδρα και στοιχεία επικοινωνίας, που εμφανίζεται κάθε τρία χρόνια να κάνει εκλογές με χιλιάδες εργαζόμενους. Με λίγα λόγια ο μηχανισμός που ζητά εκβιαστικά το χαμόγελο των εργαζομένων για 300€, φαίνεται να τους εκπροσωπεί τάχα σε «εργατικό» σωματείο, που πλειοψηφούν όλα αυτά τα χρόνια οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, αφού τέτοια σωματεία-μηχανισμοί είναι δημιουργήματα τους.
Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Ιδιωτικών Υπαλλήλων και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ Δ. Καραγεωργόπουλος, εμφανίζεται ως πρόεδρος ΑΕ, με εμπλοκή σε τουλάχιστον άλλες τρεις επιχειρήσεις σε διαφορετικούς κλάδους της οικονομίας. Ο κατάλογος της εργοδοτικής παρέμβασης δεν έχει τέλος καθώς συναντούμε σε συνδικαλιστικές θέσεις αντιπροέδρους τραπεζών, εργοδοτικών οργανώσεων, πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι Α.Ε.
Για τις δυνάμεις που δρουν με ζωντάνια μέσα στους χώρους δουλειάς, που διεκδικούν αγωνιστικά βάζοντας τις λαϊκές ανάγκες μπροστά, είναι λυμένο πως ο δρόμος της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική και τη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων περνάει μέσα από την ασίγαστη πάλη με το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό τους.
Γι’ αυτό το λόγο, το λέμε καθαρά! Αν η συνδικαλιστική μαφία θεωρεί ότι θα κουραστούμε, αν νομίζουν ότι η μάχη που ξεκίνησε όσον αφορά τον εξοστρακισμό της εργοδοσίας από τις γραμμές των σωματείων, έχει ημερομηνία λήξης ή καθορίζεται από κουκιά σε κάλπες συνεδρίων, έχουν ποντάρει λάθος. Λαθεύουν όμως ακόμα περισσότερο αν θεωρούν ότι αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε μακριά από τους εργαζόμενους, μακριά από τους κλάδους και τους χώρους δουλειάς.
Η μάχη που έχει ξεκινήσει αυτή την περίοδο για να σπάσει το απόστημα της εργοδοσίας δεν είναι μια κι έξω. Είναι μάχη μακράς περιόδου, είναι μάχη απευθείας με την εργοδοσία. Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αλλά και έντιμοι συνδικαλιστές, εργαζόμενοι που διατηρούν διαφωνίες και επιφυλάξεις με τις θέσεις του ταξικού-συνδικαλιστικού κινήματος, έχουν συσσωρεύσει πλέον αρκετή πείρα, έχουν βγάλει συμπεράσματα. Αυτές οι υγιείς και ζωντανές δυνάμεις, πιο πεισμένες θα βρεθούν όπως και πριν, στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης για καθετί που αφορά την εργατική τάξη, στη μάχη για την οργάνωση των εργαζόμενων στα σωματεία τους, στον διεκδικητικό αγώνα με βάση τις εργατικές-λαϊκές ανάγκες.
Η νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να γίνει κριτήριο για τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους δουλειάς. Καταρχάς για την οργάνωσή τους, για να βρεθούν οι ίδιοι σε καλύτερες θέσεις, στις διεκδικήσεις τους, για να μην ορίζουν τις τύχες τους οι εργατοπατέρες και η εργοδοσία. Προϋπόθεση και όρος για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι η συρρίκνωση της επιρροής της εργοδοσίας και των ανθρώπων της! Να απομονωθούν, να πάνε στα κομμάτια όλοι αυτοί που εκβιάζουν, απειλούν και προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους προς όφελός των επιχειρηματικών ομίλων αλλά και της συνδικαλιστικής τους επιβίωσης.
Καταληκτικά, είτε σε ξενοδοχείο είτε σε γήπεδο είτε σε βουνό είτε σε νησί, όπου κι αν επιχειρήσει η συνδικαλιστική μαφία να κάνει συνέδρια και αρχαιρεσίες το επόμενο διάστημα, να ξέρει ότι παντού θα υπάρχουν εργαζόμενοι που θα τους γυρίζουν την πλάτη, που θα έχουν ψηλά τις σημαίες και τα πανό που θα λένε «έξω οι εργοδότες από τα σωματεία»!
Γκώγκος Θανάσης
Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ
και της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ
