Η μάχη που διεξάγεται τούτη την περίοδο, σε μια σειρά Ομοσπονδίες όπως η ΟΙΥΕ, Εργατικά Κέντρα και στην ίδια τη ΓΣΕΕ, εκφράζει τις ανάγκες και τις αγωνίες δυο διαφορετικών κόσμων, δυο διαφορετικών γραμμών για την πορεία και το μέλλον του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Από τη μια, μια κάστα γραφειοκρατών «συνδικαλιστών», πολλοί εργοδότες ή ανώτερα διευθυντικά στελέχη οι ίδιοι, βουτηγμένη στα προνόμια και στις μηχανορραφίες, ξεκομμένη από το εργατικό κίνημα, τα προβλήματα των εργαζομένων, τους αγώνες τους. Μια συνδικαλιστική μαφία που έβαλε πλάτη να περάσουν 3 μνημόνια και πάνω από 700 αντεργατικοί νόμοι, που αποδέχτηκε την εφαρμογή του άθλιου αντεργατικού νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου που καθιστά την ίδια τη ΓΣΕΕ διακοσμητικό στοιχείο. Ένα ηγετικό τμήμα συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ που δε βρίσκουν έναν απλό εργάτη να τους υπερασπιστεί στους χώρους δουλειάς και ζητούν στήριξη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τα κόμματα συνολικά που ψήφισαν τα τρία μνημόνια, τους εισαγγελείς και τα ΜΑΤ, ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτοι την αποστολή τους. Εκπροσωπούν ότι πιο χρεωκοπημένο και εκφυλισμένο μέσα στο εργατικό κίνημα, τη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας, του «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω», της υπεράσπισης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των εργατικών αναγκών.
Από την άλλη βρίσκονται συνδικάτα και συνδικαλιστές, χιλιάδες απλοί εργαζόμενοι, όχι μόνο όσοι συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αλλά μια ευρύτερη εργατική δύναμη που αναγνωρίζει ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και αγωνίζεται να σπάσει το απόστημα της εργοδοσίας και του εργατοπατερισμού μέσα στα συνδικάτα. Ανεξάρτητα από πολιτικές και συνδικαλιστικές αφετηρίες που έχουν όλες αυτές οι εργατικές δυνάμεις, στην πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και στις μεθόδους της συνδικαλιστικής μαφίας που χρησιμοποιεί βλέπουν ότι πιο εκφυλισμένο έχει συμβάλει ώστε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης να αποστρέφεται τη συμμετοχή της στα συνδικάτα. Αγωνιούν για το που πάει η κατάσταση και δουλεύουν για τη μεγαλύτερη οργάνωση εργαζομένων στο κίνημα, στα συνδικάτα. Παλεύουν για μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στα συνδικάτα όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, απαλλαγμένοι από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους, θα αποφασίζουν για τα αιτήματά τους και τους αγώνες τους.
Η πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, με τη συμβολή ορισμένων καλοθελητών, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν για να κρύψουν τη χρεωκοπία τους. Έτσι παρουσιάζουν τους εργαζόμενους ως τραμπούκους και τη συνδικαλιστική μαφία ως αντιπροσώπους των εργαζομένων, ότι η μάχη γίνεται για τις καρέκλες, ότι η σύγκρουση αυτών των δυο κόσμων είναι η απόδειξη της σήψης του συνδικαλισμού. Τσουβαλιάζουν ότι πιο σάπιο και χρεωκοπημένο εκπροσωπεί αυτή η ηγεσία με το υγειές και ζωντανό κομμάτι του συνδικαλισμού που παλεύει κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία, την κρατική καταστολή, τους μηχανισμούς ενσωμάτωσης για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Δεν θα τους περάσει, συνεχίζουμε με αποφασιστικότητα.
Μαυροκέφαλος Νίκος
Μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και του ΔΣ του ΕΚΑ
