Στις 14 Μάρτη όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Καλαμάτα

Όλο το προηγούμενο διάστημα, μπροστά στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, εντάθηκε η προσπάθεια του εργοδοτικού συνδικαλισμού για παραγωγή νόθων αντιπροσώπων.

Στην συστηματική προσπάθεια των εργοδοτικών συνδικαλιστών και των παρατάξεων τους (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΜΕΤΑ) να ελέγξουν τον συσχετισμό αντιπροσώπων, έχουν ένθερμους συμπαραστάτες, το “Συνδικαλιστικό” της Ασφάλειας, την Αστυνομία, τα ΜΑΤ, την αστική δικαιοσύνη και τους πληρωμένους φουσκωτούς.

Touc πειράζει η αποκάλυψη της νοθείας και η μετατροπή Εργατικών
Κέντρων και Ομοσπονδιών που ελέγχουν σε ανώνυμες εταιρείες.

Touc πειράζει η προσπάθεια να εκφραστούν οι εργάτες από τα δευτεροβάθμια όργανα και όχι οι εργοδότες.

Η διοίκηση της ΓΣΕΕ λειτουργεί ως ένας μηχανισμός που καλλιεργεί τη διαφθορά, τη σήψη και τον εκφυλισμό του εργατικού κινήματος.

Τους το λέμε καθαρά, το ταξικό κίνημα δεν πρόκειται να αφήσει σε χλωρό κλαρί τους εργατοπατέρες μαζί με τους προστάτες τους να προωθούν τέτοια φαινόμενα στο εργατικό κίνημα.

Η ομοσπονδία, τα συνδικάτα μας, τους λέμε ότι συνέδριο στην ΚΑΛΑΜΑΤΑ θα γίνει μόνο με πραγματικούς αντιπροσώπους. Θέλουμε πραγματικά συνέδρια εργατών και όχι συνέδρια με νόθους και εργοδότες όπως είναι ο Καραγεωργόπουλος.

Ας το καταλάβουν καλά οι εργατοπατέρες, η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, η εργοδοσία και οι μηχανισμοί τους ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν θα το υποτάξουν ποτέ στην πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν το βρώμικο ρόλο που παίζουν και τους γυρίζουν την πλάτη.

Συνάδελφοι, ένας δρόμος μόνο υπάρχει! Ο δρόμος της μαζικοποίησης των σωματείων και ο ταξικός προσανατολισμός. Αυτό προϋποθέτει να πετάξουμε από το σβέρκο μας τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, τους προσκυνημένους στη μεγαλοεργοδοσία εργατοπατέρες.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Γάλακτος Τροφίμων & Ποτών καλεί όλους τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν στα ταξικά τους συνδικάτα. Ο αγώνας για τα δικαιώματά μας, για ζωή με αξιοπρέπεια, που θα εξασφαλίζει τις σύγχρονες ανάγκες των οικογενειών μας, πρέπει να δυναμώσει. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά αυτός της οργάνωσης. Δεν υπάρχει χρόνος για να αφήνουμε την εκπροσώπησή μας σε εργατοπατέρες που βλέπουν το συνδικαλισμό ως βιομηχανία προγραμμάτων και σεμιναρίων και όχι ως αγώνα για να δημιουργηθεί κίνημα που θα ανατρέψει την πολιτική που καταστρέφει τη ζωή μας.

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ
ΕΞΩ ΟΙ ΝΟΘΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ