Είναι γνωστός ο ζήλος που επιδεικνύει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στη συμμετοχή της στα τραπέζια του κοινωνικού διαλόγου, η προσπάθεια που καταβάλει να ενισχυθεί ως κοινωνικός εταίρος, με τη συμβολή της στη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος και των αδιεξόδων που δημιουργεί η εκμεταλλευτική του φύση. Είναι αδιαμφισβήτητη η σπουδή της να φέρνει «δημιουργικές προτάσεις» προς τις κυβερνήσεις των κεφαλαιοκρατών που τάχα θα συμβιβάζουν τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζόμενων και του λαού, με τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων για κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα.

Επειδή, όμως, αυτά τα στοιχεία ήταν, είναι και θα είναι ασυμβίβαστα, οι προτάσεις της ΓΣΕΕ, προσομοιάζουν όλο και περισσότερο σε αυτές των εργοδοτικών φορέων.

Διαβάζοντας, λοιπόν, το Υπόμνημα της ΓΣΕΕ προς τη διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη «Χάραξη Μακροπρόθεσμης Εθνικής Στρατηγικής για το Φάρμακο», βλέπουμε την προσέγγιση και τις προτάσεις των φαρμακοβιομηχάνων, του ΣΦΕΕ και της ΠΕΦ, με διαφορετική διατύπωση.

Και για του λόγου το αληθές:

• Η ΓΣΕΕ λέει ότι το αντίτιμο των φαρμάκων πρέπει να αποτελεί «κίνητρο για τους παραγωγούς φαρμάκου να συνεχίσουν την έρευνα για την ανάπτυξη νέων φαρμακευτικών προϊόντων….». Η ΠΕΦ ζητά «άρση των αντικινήτρων στην τιμολόγηση και την ασφαλιστική αποζημίωση για την ανάπτυξη προϊόντων φαρμακοτεχνικής καινοτομίας».

• Η ΓΣΕΕ ζητά «κίνητρα για την παραγωγή(….)γενοσήμων(….)από την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, (…..)κίνητρα για επενδύσεις(…..)». Η ΠΕΦ μιλά για «εφαρμογή ολοκληρωμένης πολιτικής κινήτρων για την προώθηση της χρήσης των γενοσήμων(….).» και για «(….)φορολογικά και αναπτυξιακά κίνητρα(….)».

• Η ΓΣΕΕ προτείνει «εισαγωγή νέων, αποτελεσματικών θεραπευτικών πρωτοκόλλων(….).» και ο ΣΦΕΕ μιλά για «(….)εφαρμογή των θεραπευτικών πρωτοκόλλων(…)».

• Η ΓΣΕΕ βλέπει στην πρόληψη το «σημαντικό οικονομικό όφελος(….)» καθώς και τη «(….)βελτίωση της παραγωγικότητας του πληθυσμού». Ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ υποστηρίζει ότι με την «πρόσβαση στην καινοτομία(…)εξοικονομούνται πόροι στο σύστημα υγείας(….)».

«Βασιλικότερη του βασιλέως», λοιπόν, η ΓΣΕΕ, παρεμβαίνει για να ενισχύσει τους φαρμακοβιομήχανους και τις απαιτήσεις τους.

Οι δήθεν εκπρόσωποι των εργαζόμενων, στο υπόμνημά τους, δε βρίσκουν τίποτα να πουν για την ανάγκη που έχουν, σήμερα, οι εργαζόμενοι και ο λαός να απολαμβάνουν δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις. Για την ανάγκη να είναι η Υγεία και το Φάρμακο κοινωνικά αγαθά – προσβάσιμα από όλους – και όχι εμπορεύματα, στα χέρια των επιχειρηματιών!

Δε βρίσκουν τίποτα να πουν για τους εργαζόμενους στη φαρμακοβιομηχανία που σακατεύουν καθημερινά την υγεία τους, για να πετύχουν οι φαρμακοβιομήχανοι τους στόχους τους!

Τα πραγματικά ζητήματα πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος για την Υγεία και το Φάρμακο δεν έχουν θέση στα «υπομνήματα» της ΓΣΕΕ, αφού συμπλέει με τους φαρμακοβιομήχανους στην καπιταλιστική αντίληψη ότι το φάρμακο είναι εμπόρευμα, άρα κριτήριο παραγωγής και διάθεσής του είναι το κέρδος, ότι η Υγεία και η Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη των εργαζόμενων είναι κόστος που πρέπει να περιορίζεται και ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι υγιείς, προκειμένου να παράγουν περισσότερο για τα αφεντικά τους!

Γι αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να ενισχύσουν την πάλη στη βάση των δικών τους σύγχρονων αναγκών μέσα από τις γραμμές των ταξικών συνδικάτων, του ΠΑΜΕ, τοποθετώντας τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ στη θέση που τους αρμόζει, μαζί με τα αφεντικά και την κυβέρνηση.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ