Συνάδελφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Καλωσορίζουμε όλους τους συναδέλφους από τις ξένες αντιπροσωπείες που μας τιμούν με την παρουσία τους, με τους οποίους έχουμε δεσμούς αλληλεγγύης και κοινών αγώνων και προσπαθειών για να κυλήσει ο τροχός της ταξικής πάλης.
Συναγωνιστές
Πριν 16 χρόνια ακριβώς, στις 3 Απρίλη του 1999 με τη συμμετοχή εκατοντάδων συνδικαλιστών από δεκάδες σωματεία ιδρύθηκε ως ανάγκη των καιρών το ΠΑΜΕ, ανοίγοντας μια νέα σελίδα για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, συνέχεια των πλούσιων παραδόσεων και των αξιών της εργατικής τάξης της χώρας μας.
Το ΠΑΜΕ το γέννησε η ανάγκη της ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος. Για ένα κίνημα ικανό να απαντήσει στην ολομέτωπη και γενικευμένη επίθεση. Αλλά και ικανό να παλεύει με γραμμή πάλης και συμμαχιών κίνημα που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα παλεύει στην προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, ζήτημα που προϋποθέτει γραμμή ρήξης και ανατροπής με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τους μηχανισμούς που τα υπηρετούν, πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Από τη σκοπιά αυτή, οι δυνάμεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ έθεσαν το ζήτημα πριν από 16 χρόνια της αλλαγής των συσχετισμών και της απαλλαγής του συνδικαλιστικού κινήματος από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, από τις δυνάμεις της υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος στα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Oλα αυτά τα χρόνια το ΠΑΜΕ ως ταξικός πόλος, έδωσε πολλές μικρές και μεγάλες μάχες για τα δικαιώματα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Έτσι, καταξιώθηκε στις συνειδήσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, Ελλήνων και μεταναστών, νέων και γυναικών. Εργαζομένων δηλαδή που γνώρισαν τη δράση και την αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ μέσα από το συνδικάτο τους, την σωματειακή επιτροπή στη δουλειά τους, τις απεργιακές επιτροπές, το συνάδελφο συνδικαλιστή στο εργοστάσιο, τον εργάτη στο διπλανό πόστο που έκανε το βήμα και βγήκε μπροστά, μοίρασε την ανακοίνωση μίλησε στη Γενική Συνέλευση.
Με την πρωτοβουλία των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αναπτύχθηκαν αγώνες και αντιστάσεις στους κλάδους, στις γειτονιές, στα εργοστάσια. Αγώνες που έφερναν νίκες αλλά και που παρεμπόδιζαν προσωρινά ή καθυστερούσαν αντιλαϊκά και βάρβαρα μέτρα για τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα.
Η ως σήμερα συντονισμένη δραστηριότητα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ ενόχλησε και ενοχλεί. Πολλές φορές πιάστηκε στο στόμα κυβερνητικών στελεχών και της μεγαλοεργοδοσιας φυσικά αρνητικά και αυτό αποτελεί τιμή για εμάς, αρκετές φορές δέχτηκε επίθεση, προβοκάτσιες, συκοφαντίες, χτυπήματα πάνω και κάτω από την μέση. Όμως δεν υποκύψαμε, δεν τα διπλώσαμε, δεν τα βρήκαμε πίσω από κλειστές πόρτες. Θεωρούμε ότι με τη γραμμή μας, με τη δράση μας, με το παράδειγμα του κάθε αγωνιστή που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ μέσα από το σωματείο και δρα στον κλάδο και στον τόπο δουλειάς του, δώσαμε πνοή και ζωντάνια στο εργατικό κίνημα, κάναμε προσπάθεια να μπουν στη μάχη περισσότεροι εργάτες και εργάτριες, δώσαμε τη μάχη να αναδειχτεί ότι μπορεί να υπάρχει άλλη προοπτική από αυτή που μας προετοιμάζουν, ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος. Συμμετέχουμε ενεργά στο διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα μέσα από τις γραμμές της ΠΣΟ που φέτος γιορτάζει 70 χρόνια αγωνιστικής παρουσίας και δράσης.
Δεν θεωρούμε ότι τα έχουμε καταφέρει όλα καλά όπως επίσης και δεν υπάρχει ταβάνι στη δράση μας. Έχουμε κενά, αδυναμίες, που θέλουμε να διορθώσουμε. Τις επισημαίνουμε ανοιχτά χωρίς το φόβο να εκτεθούμε στους εργάτες. Δε φοβόμαστε διότι αυτό είναι το ΠΑΜΕ. Η καρδιά και η ανάσα του είναι οι εργάτες. Ας φανταστούμε αν δεν υπήρχε ποια θα ήταν σήμερα η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, στους χώρους δουλειάς.
Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα, τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τη σαπίλα και τον εκφυλισμό, την απομαζικοποιηση, από τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.
Η πείρα δεκαετιών του εργατικού κινήματος δείχνει ότι ο πόλεμος με την εργοδοσία και το αστικό κράτος, με το μηχανισμό του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού όσες μορφές και μεταλλάξεις και αν έχει, είναι σκληρός και δύσκολος. Σ’ αυτήν τη μάχη το λέμε δυνατά, το λέμε συνεχώς, το λέμε και από το σημερινό βήμα πως καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, να συμβάλει μαζί μας στην προσπάθεια να απαλλάξουμε τους εργαζομένους από τα βαρίδια που τους τραβούν προς τα κάτω.
Τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και στα τελευταία δύσκολα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν έβαλαν νερό στο κρασί του, δε μπήκαν σε κοινωνικούς διαλόγους, δεν υιοθέτησαν απόψεις και ιδεολογήματα του κοινωνικού εταιρισμού που έσκαβαν το λάκκο στους εργαζόμενους. Ανεξαρτήτως του πρόσημου της κυβέρνησης οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την υπεράσπιση των εργατικών-λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν ξεχωρίζουν, τους εκμεταλλευτές και το πολιτικό προσωπικό τους. Δεν μεταλλάσσονται αναλόγως με το ποιος ανεβοκατεβαίνει στην κυβέρνηση, δεν ετεροκαθορίζονται, δεν αυξομειώνουν την δράση τους όπως βρώμικα και ύπουλα λένε διάφορα αριστερά παπαγαλάκια από εδώ και από εκεί προσπαθώντας να προστατέψουν την αριστερή κυβέρνηση των μονοπωλίων. Η εργοδοσία είναι ίδια και πριν και τώρα Οι αξιώσεις της και οι απαιτήσεις της ικανοποιούνταν και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και με τη σημερινή. και πριν τη κρίση και τώρα.
Η μόνη απάντηση που μπορεί να αποτρέψει σχεδιασμούς, να αποκρούσει την επίθεση και να σημάνει εργατική-λαϊκή αντεπίθεση είναι η ισχυροποίηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, η ισχυροποίηση και η διεύρυνση του ΠΑΜΕ. Να δυναμώσει η καρδιά του ταξικού κινήματος πού είναι τα συνδικάτα.
Φτάνει να λέμε μόνο ισχυροποίηση; Εμείς λέμε όχι! Βάζουμε επιπλέον και την κατεύθυνση που πρέπει να έχει το κίνημα. Να είναι αταλάντευτο, ταξικά προσανατολισμένο, καρφί στο μάτι της μεγαλοεργοδοσιας κάθε κλάδου. Να είναι σε διαρκή ετοιμότητα και επαγρύπνηση ώστε να εμποδίζει και να αποκρούει την κυβερνητική πολιτική. Να έχει ανοιχτό μέτωπο και πόλεμο με τις δυνάμεις που μέσα στις γραμμές της εργατικής τάξης αποτελούν δούρειο ίππο των επιχειρηματικών ομίλων.
Ο πρόσφατος κοινωνικός διάλογος που αξιοποιείται από τη νέα συγκυβέρνηση ως ένας νέος και άφθαρτος τρόπος επίλυσης ταξικών διαφορών, αποτελεί εργαλείο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα των εργαζομένων. Είναι εργαλείο που εξασφαλίζει πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, δίνει τα αναγκαία όπλα στη μεγαλοεργοδοσια κάθε κλάδου για να οργανώσει την επίθετη της.
Η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν για εμάς ένα ακόμα σύνθημα. Πολύ περισσότερο δε μπορεί και δεν πρέπει να αλλοιώνεται το περιεχόμενο της ανασύνταξης ανάλογα με τις κυβερνητικές εναλλαγές. Για εμάς η ανασύνταξη έχει σαφή χαρακτηριστικά.
Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα δεν μπορεί να υπάρξει.
Στα 16 χρόνια από την ίδρυσή του το ΠΑΜΕ αύξησε το κύρος και τις δυνάμεις του μέσα στους εργαζόμενους. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαίο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ να ριζώσουν παντού, να είναι το θετικό παράδειγμα για όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, ώστε να ανεβαίνει σταθερά ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης, να μπαίνουν οι νέοι, οι γυναίκες, οι άνεργοι, οι μετανάστες στη συλλογική δράση, να δυναμώνει η παρουσία τους στους ταξικούς αγώνες. Να μην αναπτυχθούν νέες αυταπάτες που θα οδηγήσουν σε μοιρολατρία, να μην αναπτυχθεί ηττοπάθεια.
Αισθανόμαστε μεγάλη αγωνία και ανησυχία για το παρόν και το μέλλον των παιδιών της εργατικής τάξης, γι΄αυτά που είναι στα θρανία, γι΄αυτά που έχουν τελειώσει το σχολειό και ψάχνουν να βρουν μια θέση στον ήλιο, για τη νεολαία συνολικά. Είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσουν οι πρωτοβουλίες για την οργάνωση της πάλης. Να γίνει υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και της καθημερινής δράσης των συνδικάτων. Είναι τραγική η κατάσταση των μακροχρόνια ανέργων. Αυτούς που πέταξαν σαν στημένες λεμονόκουπες οι επιχειρηματικοί όμιλοι και βρίσκονται σε μεγάλη ηλικία σε αδιέξοδο χωρίς προοπτική. Έχουν πληρώσει πιο ακριβά τις συνέπειες της κρίσης. Πρέπει να απαιτήσουμε στοιχειώδη μέτρα προστασίας τους, όπως ο χρόνος ανεργίας να είναι συντάξιμος, να έχουν επιδότηση για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών τους.
Τα βήματα που έχουν καταγραφεί στη σύντομη δράση του ΠΑΜΕ από το 1999 ως σήμερα, το ρίζωμα του σε περισσότερους κλάδους και τόπους δουλειάς, η πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων που συγκροτούν το ΠΑΜΕ στους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες μάχες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να γίνει έκπτωση στο σύνθημα “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” αποτελούν τη βάση για τη συνέχεια, για την αντεπίθεση των εργαζομένων μαζί με όσους πλήττονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων. Ισχυροποιώντας την συμμαχία των εργατών με τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες που το προηγούμενο διάστημα κάναμε βήματα και έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε.
16 χρόνια μετά δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, ταξικά. Δεν επιτρέπεται να κάνουμε βήμα πίσω. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον και οι ανάγκες των εργαζομένων, οι ανάγκες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί χωρίς εμάς τους εργαζόμενους γρανάζι δε γυρνά. Εμείς είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου, εμείς πρέπει να τον καρπωνόμαστε.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους συνέβαλαν για την πραγματοποίηση αυτής της συγκέντρωσης συναυλίας καθώς και στην έκδοση και παραγωγή του CD και είναι πάρα πολλοί.
Ζήτω τα 16 χρόνια του ΠΑΜΕ!
Ζήτω τα 70 χρόνια της ΠΣΟ!
