Συναγωνιστές-ες

 Με τη σημερινή μαχητική  συγκέντρωση, με τη μαζική μας συμμετοχή στην απεργία στις 9 του Απρίλη με το δυνάμωμα των αγώνων και την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ απαντάμε στην απαράδεκτη απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει για άλλη μια φορά τις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας .

Η μετατροπή πλατειών και δρόμων σε σιδερόφραχτα κάστρα και υγειονομικές ζώνες δεν πρόκειται να γλιτώσουν την κυβέρνηση και τους επιτελείς της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της ΕΕ από την οργή του λαού .

 Για πιο πράγμα ανησυχούν άραγε? Μήπως διακόψουμε τις καινοτόμες ιδέες των εκπροσώπων του ΕΚΟΦΙΝ που με αγωνία  τάχα προσπαθούν να δώσουν   εγγυήσεις στη νέα γενιά με τα ειδικά προγράμματα ,να μετατρέψουν τους άνεργους σε επιχειρηματίες , να ολοκληρώσουν τις μεταρρυθμίσεις για να μας σώσουν και να βγάλουμε τα χρυσά κουτάλια από τα συρτάρια πάλι.

 Μα αφού είναι για το καλό μας γιατί φοβούνται το λαό?

Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι τα ‘’γεράκια’’ έρχονται  να συζητήσουν για την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους, να μονιμοποιήσουν και να πολλαπλασιάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα για την ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Έρχονται για να ελέγξουν αν οι πολιτικοί εκφραστές των συμφερόντων του κεφαλαίου προχωράνε με απόλυτη προσήλωση τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς. Αν τούτος ο λαός σηκώνει κεφάλι ή έχει αποδεχτεί τη μοίρα του, Να δουν τι άλλες πολιτικές αναμορφώσεις χρειάζονται για να εγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι.

 Είναι εχθροί των συμφερόντων του λαού για αυτό και τον φοβούνται . Γι αυτό και η κυβέρνηση θυροκόλλησε την απαγόρευση στην πόρτα του ΠΑΜΕ σαν εκείνους τους ‘’γλυμμένους’’ στις ελληνικές ταινίες που θυροκολλούσαν τις εξώσεις στη φτωχολογιά.

Μόνο έτσι μπορούν να προστατέψουν τα αφεντικά τους . Με ένταση της τρομοκρατίας με αυταρχισμό και καταστολή.

 Λάθος πόρτα χτύπησαν. Το ταξικό εργατικό κίνημα έχει δώσει  σκληρές μάχες, έχει πείρα που το ατσαλώνει απέναντι στον αυταρχισμό και την καταστολή.

Τους διαμηνύουμε ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι του χεριού τους, δε θα κάνει βήμα πίσω από την προετοιμασία, την οργάνωση και την ανασύνταξη ενός κινήματος ικανού να βάζει εμπόδια στα σχέδιά τους αποφασισμένου να ανοίξει τη δική του προοπτική.

 Γι αυτό θα δείχνει τον ένοχο για τα βάσανα της εργατικής τάξης και των παιδιών της και δεν είναι άλλος από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, από την εξουσία των μονοπωλίων. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της ΕΕ αυτός είναι ο λόγος της δημιουργίας της  ως συνέχεια της ΕΟΚ.

 Η ΕΕ είναι κόλαση για όλους τους λαούς της. Δεν υπάρχει απόφαση και οδηγία  που δεν οδήγησε στη συγκέντρωση του πλούτου, στην αρπαγή κατακτήσεων, στην καταστροφή αγροτών, αυτοαπασχολουμένων .

 Οι δραματικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις,  οι αιματηρές περικοπές στους μισθούς και στα μεροκάματα, η  τεράστια αύξηση της ανεργίας χτυπούν ολόκληρη την εργατική τάξη στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.

 Δεν στοχεύουν μόνο στην εξασφάλιση φθηνού εργατικού δυναμικού για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Έχουν το  βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα  της ΄΄ανάκαμψης’’, στρώνουν το έδαφος για τις νέες εργασιακές σχέσεις. Για μια νέα γενιά εργαζομένων που δεν θα γνωρίζει τι θα πει σταθερή και μόνιμη δουλειά, σταθερό ωράριο, αξιοπρεπή ζωή, ασφαλιστική κάλυψη και συνταξιοδοτικό δικαίωμα, που δεν θα έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο.

Μια νέα γενιά ,  ανοργάνωτη και απομακρυσμένη από τα συνδικάτα και με όσο γίνεται λιγότερες απαιτήσεις , όνειρα και προσδοκίες.  που δεν θα ξέρει τι σημαίνει συλλογική σύμβαση,  Μια νέα δηλαδή εργατική τάξη, αφοπλισμένη απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου. για τα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Αυτή είναι η σταθερή και βασική επιδίωξη της πλουτοκρατίας, της ΕΕ και των πολιτικών τους εκφραστών   Δεν ξεκίνησε με την κρίση, ούτε βέβαια αφορά μόνο στην Ελλάδα.

 Από την εποχή  του Μάαστριχτ , της Λευκής Βίβλου και άλλων πονημάτων της ΕΕ, περιλαμβάνεται η στρατηγική του φτηνέματος της εργατικής δύναμης του βαθέματος της εκμετάλλευσης.

Στο διάβα των χρόνων κόμματα και πολιτικοί, υποταγμένοι στα συμφέροντα των αφεντικών έγιναν  λεξιπλάστες . «Ευελφάλεια», ‘’απασχολησιμότητα’’ δια βίου μάθηση’’ κατάρτιση’’ μαθητεία’’ ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ‘’, φόρος αλληλεγγύης  και άλλα τινά με ένα στόχο να μπερδέψουν, να εξαπατήσουν το λαό , να κερδίζουν χρόνο.

  Ένα θεό έχουν οι μεταρρυθμίσεις, οι τομές , οι εξορθολογισμοί , οι αναδιαρθρώσεις  και οι αξιολογήσεις. Την υπεράσπιση της «ανταγωνιστικότητας  και της κερδοφορίας του κεφαλαίου»  

Αυτό υπηρετεί το πολυνομοσχέδιο που ανοίγει δρόμο για πλήρη κατάργηση της προϋπηρεσίας  ,πλήρη απελευθέρωση της λειτουργίας των επιχειρήσεων ενοικίασης εργαζομένων, επαναφορά του εργοδοτικού «λοκ άουτ» και  απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

 Αυτό και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών που θα οδηγήσει σε δραστικές μειώσεις στις συντάξεις.

 Αυτό υπηρετούν οι κατασχέσεις σε βάρος αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, η απελευθέρωση επαγγελμάτων,  διασφαλίζοντας στους ομίλους νέα πεδία κερδοφόρας τοποθέτησης των κεφαλαίων τους, ανοίγοντας το δρόμο για συγκέντρωση της γης

Νέοι φόροι στις πλάτες του λαού, πακτωλός επιδοτήσεων και φοροαπαλλαγών στα μονοπώλια και τις τράπεζες.

 Οι αυξήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας, είναι η άλλη όψη του νομίσματος του φθηνότερου βιομηχανικού ρεύματος για το οποίο πανηγύριζαν όλοι μαζί εν χορώ, κυβέρνηση, βιομήχανοι και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

  Τα  μέτρα για το ψωμί, το γάλα, το βιβλίο, τα φάρμακα, την κυριακάτικη αργία, τα μέτρα που συγκεντρώνουν την αγορά στα χέρια των λίγων και εκτοπίζουν τους μικρούς παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους, δεν είναι απλά κάποιες μνημονιακές υποχρεώσεις.

Τα μέτρα  Μιλούν από μόνα τους .Χρεοκοπεί ο λαός- κερδίζουν τα μονοπώλια . Είναι οι απαιτήσεις του κεφαλαίου στο διεθνή ανταγωνισμό. Ξεκίνησαν πριν την κρίση, επιταχύνθηκαν με την κρίση και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν ακόμη κι αν τα μνημόνια τελειώσουν με αυτήν τη μορφή

Είναι η  εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, που τα κόμματα που υποκλίνονται στην ΕΕ κάνουν πως δεν το βλέπουν. Βλέπουν την τρόικα ,την Μέρκελ, το Νότο και το Βορρά, βλέπουν την ανικανότητα και την αναποτελεσματικότητα. Αλλά παρουσιάζονται τυφλοί και κουφοί μπροστά στο γεγονός ότι σε όλες τις χώρες εφαρμόζονται τα ίδια μέτρα με η χωρίς μνημόνιο, με η χωρίς χρέος με νεοφιλελεύθερες , σοσιαλδημοκρατικές η ‘’αριστερές’’ κυβερνήσεις.

 Δεν είναι ότι δεν ξέρουν ότι είναι μέτρα  θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των ομίλων, σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων.  Δεν είναι ότι δεν ξέρουν ότι στον καπιταλισμό υπάρχει ανισόμετρη ανάπτυξη. Αυτό που ο λαός μας λέει το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό

Δεν είναι ότι δεν ξέρουν ότι οι κυβερνήσεις είναι ικανές και αποτελεσματικές στο βασικό τους στόχο να υπηρετήσουν τις ανάγκες του κεφαλαίου.

 Είναι ότι και αυτοί είναι έτοιμοι να τα υπηρετήσουν και παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους ότι πρέπει να αλλάξει το μείγμα διαχείρισης και οι διαπραγματευτές

Αυτή είναι η ΕΕ . Δεν κρύβεται, είναι στο σπίτι μας, στη ζωή μας.

Το θαύμα της Ιρλανδίας, τα εκατομμύρια των ανέργων, η πτώση των μισθών, τα χαράτσια,  ο πόλεμος στην Ουκρανία

  Ενα κράτος πιο αυταρχικό, πιο επιθετικό απέναντι στους εργαζόμενους και το κίνημα,   που ιδιωτικοποιεί δομές και υπηρεσίες, την υγεία, την πρόνοια, την παιδεία .Μια τοπική διοίκηση που ως μακρύ χέρι του κράτους θα είναι ο κρίκος που θα περνάει η πολιτική της ενίσχυσης της κερδοφορίας των μονοπωλίων , η λογική της ανταποδοτικότητας για κάθε δικαίωμα των εργαζομένων, τους παιδικούς σταθμούς, τη διαχείριση των σκουπιδιών,  τον πολιτισμό, τον αθλητισμό.

Συναγωνιστές-ες

Είμαστε μπροστά σε εξελίξεις αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού. Νέα κόμματα από το πουθενά, ίδια πολιτικά πρόσωπα μπαίνουν από τη μια πόρτα ως δοκιμασμένοι και βγαίνουν από την άλλη ως αδοκίμαστοι, διαφοροποιήσεις και διαγραφές, φυτεύουν ελιές ανοίγουν ποτάμια ρυάκια, λίμνες.

 Έχουν δυσκολίες , έχουν ζόρια , ψάχνουν διέξοδο. Στο χέρι μας είναι να μην πάρουν ανάσα.

 Κανείς δεν πρέπει να παρασυρθεί από τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για ανακούφιση, που δήθεν θα προέλθει από την ανάκαμψη και την έξοδο από τα μνημόνια και την κρίση.

Η όποια επιστροφή στην καπιταλιστική ανάκαμψη δε θα αναπληρώσει τις απώλειες σε δικαιώματα ούτε θα ανακόψει την πορεία επιδείνωσης συνολικά του λαού. Θα απαιτηθεί σκληρή ταξική πάλη γι αυτό.

 Η ΕΕ με τα επιτελεία της παίρνουν μέτρα για να έχουν καλύτερες μέρες οι επιχειρηματίες, οι τραπεζίτες ,οι εφοπλιστές.

Το ίδιο κοροϊδεύουν και τα άλλα κόμματα που προσκυνούν την ΕΕ .Το ίδιο και η αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ που, ενώ δίνει καθημερινά διαπιστευτήρια στον ευρωμονόδρομο και τον ΣΕΒ, υπόσχεται κι αυτός ανακούφιση του λαού, μέσα από διαπραγματεύσεις εντός  των τειχών.

Με τερτίπια και κοινοβουλευτικά κόλπα δεν ανατρέπονται αντιλαϊκές πολιτικές

Φραστικές αντιπαραθέσεις, προεκλογικές κορώνες, θεατρινισμούς. Παλιά κόλπα χιλιοειπωμένα.

Όσο δίνουν διαπιστευτήρια στο ΣΕΒ, στους επιχειρηματίες τόσο θα κοκορομαχούν. Προσπαθούν να κρύψουν ότι συμφωνούν στο κύριο στην εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας, την υποταγή στις κατευθύνσεις της ΕΕ. Απλά δίνουν διαπιστευτήρια ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής για τα νέα τζάκια, ποιος θα ενσωματώσει καλύτερα την οργή και την αμφισβήτηση για την ΕΕ και την στρατηγική της.

Δεν είναι δικό μας πρόβλημα τα κουστούμια που αλλάζουν, δεν μας απασχολεί ποιος θα είναι πρόεδρος στην ΚΟΜΙΣΙΟΝ , οι καυγάδες ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου,  ποιοι είναι οι ‘’συντονιστές Εργου’’ όπως λέει η αντιπολίτευση.

Η δική μας έννοια, είναι να συντονίσουμε τις δικές μας δυνάμεις. να οργανώσουμε τη δική μας μαχητική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά, στους χώρους σπουδών. Αντιπολίτευση στην εργοδοσία, στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις τους, συνολικά στην εξουσία τους, στην ΕΕ.

Με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας πουν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο ο μονόδρομος της ΕΕ, της σάπιας φθαρμένης βάρβαρης καπιταλιστικής ανάπτυξης.

¨Ότι θα υπάρχουν πάντα αφεντικά που μπορεί να εναλλάσσονται αλλά θα παραμένουν ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουμε , θα μας εκμεταλλεύονται και θα μας πετούν ένα κοκαλάκι, ένα μέρισμα όπως το λεν σήμερα.

¨όχι κύριοι. Αυτός ο δρόμος είναι εχθρικός για την πλειοψηφία του λαού μας. Δε συμβιβαζόμαστε με το ελάχιστο, με ότι περισσεύει. Δε συμβιβαζόμαστε με την ανέχεια την ανεργία, την φτώχεια και τον πόλεμο.

Δε μας αφορούν οι δικές σας αγωνίες. Και δεν μπορείτε να μας δουλεύετε

τούτος ο τόπος έχει δυνατότητες να παράγει, έχει πλούτο, έχει γή, ήλιο , θάλασσα,

 Έχει επιστημονικό δυναμικό, έχει τα χέρια και τα μυαλά των εργατών. Αυτοί παράγουν αυτοί δημιουργούν. Γιατί άραγε δεν μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα. Γιατί την εξουσία την έχουν οι ιδιοκτήτες . Αυτοί κουμαντάρουν πιο κλάδο θα αναπτύξουν, πιο θα κλείσουν πόσους θα απολύσουν, πότε θα επενδύσουν .Αυτοί καθορίζουν το δρόμο ανάπτυξης με μοναδικό κριτήριο το κέρδος τους.

Συναγωνιστες-ες

Η διέξοδος των εργαζομένων βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, αυτής της οικονομίας.  είναι ώρα να ανοίξουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης με κριτήριο τις ανάγκες μας και αυτό θα γίνει αν κάνουμε εμείς το κουμάντο, αν έχουμε εμείς την εξουσία.

Στο κάτω- κάτω της γραφής Είναι δικαίωμά μας. Αυτός πρέπει να είναι ο δικός μας καθαρός στόχος.

Συνεχίζοντας τη μάχη, απαιτώντας όχι απλά να μην επιδεινωθεί η κατάστασή μας, αλλά διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών μας, οργανώνουμε την πάλη μας προς αυτόν το μοναδικά ελπιδοφόρο δρόμο, από κάθε μετερίζι.

Δεν έχουμε δίλημμα αν χρειάζεται

Κίνημα  με στόχο να αλλάξει μια δεξιά κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη δήθεν αριστερή, για αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης πάντα με στόχο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων ή κίνημα πολιτικοποιημένο και τοποθετημένο ενάντια στο σχεδιασμό της οικονομίας από τους καπιταλιστές και το κράτος τούς και τους πολιτικούς εκφραστές τους. Χρειάζεται κίνημα σύγκρουσης

Δεν έχουμε δίλημμα με ποιες δυνάμεις θα προχωρήσει η ανασύνταξη του κινήματος 

Αν θα είναι αυτές που αντιστάθηκαν και που αντιστέκονται, όπως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ή  αυτές που έβαλαν και βάζουν πλάτες στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις των κυβερνήσεων και της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας και στηρίζουν τη ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ, που είναι το μακρύ χέρι των μονοπωλίων, όπως οι δυνάμεις τη ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, της Αυτόνομης Παρέμβασης και των τμημάτων που αποσπώνται από αυτές, αλλά στηρίζουν την ίδια στρατηγική; Πορευόμαστε με το ΠΑΜΕ

Δεν έχουμε δίλημμα με ποια ενότητα ,με τι αιτήματα, για ποιους στόχους, για ποια προοπτική;

Για την αλλαγή του διαχειριστή στα κοινοβούλια με άθικτη την καπιταλιστική ιδιοκτησία και τα προνόμιά της,  ή πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης με το λαό αφέντη του πλούτου που παράγει; Είμαστε με την ανατροπή

Είμαστε με το ΠΑΜΕ την ΠΑΣΕΒΕ την ΠΑΣΥ το ΜΑΣ και την ΟΓΕ με τη γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια

Συναγωνιστες

Η εξουσία των μονοπωλίων μπορεί σήμερα να δείχνει πιο ισχυρή, αλλά δεν είναι πιο δυνατή από έναν αποφασισμένο και ξέροντας που θέλει να πάει λαό, δεν είναι παντοτινή.

Μπορούμε με τους αγώνες μας, δυναμώνοντας την ανυπακοή και την απειθαρχία στις αποφάσεις τους,  να τους δυσκολέψουμε , να καθυστερήσουμε την επίθεσή τους, να κερδίσουμε χρόνο και έδαφος.

Προϋπόθεση είναι σε κάθε κλάδο, τόπο δουλειάς και σε κάθε εργοστάσιο, να δυναμώσουν οι ταξικοί αγώνες, να δυναμώνει η οργάνωση των εργαζομένων, να συνειδητοποιήσουν οι εργάτριες και οι εργάτες ότι δεν έχουμε κοινά συμφέροντα με την εργοδοσία. Δε θα νοιαστούν άλλοι για μας και τα παιδιά μας. Εμείς θα αποφασίσουμε για την ζωή μας.

Ένα δρόμο έχουμε. Να προχωρήσουμε χωρίς φόβο σε συστηματική οργάνωση και οργανωμένη απειθαρχία που θα αμφισβητεί όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά τη μήτρα που δημιουργεί τα μνημόνια και κάνει κόλαση τη ζωή του λαού. Την εξουσία των μονοπωλίων.

Αυτό το δρόμο μόνο το ΠΑΜΕ μπορεί να υπηρετήσει.

Η ισχυροποίηση του είναι προϋπόθεση για να προχωρήσει η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος . Ενός κινήματος ικανού να απαντήσει στην ολομέτωπη και γενικευμένη επίθεση.  Ικανού να παλεύει με γραμμή πάλης και συμμαχιών που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα ανοίγει την προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Συναγωνιστές-ες

Με κριτήριο τη στάση των κομμάτων απέναντι στην ΕΕ να τιμωρήσουμε τα κόμματα που βασανίζουν τη ζωή μας, τα κόμματα που εμπορεύονται την ελπίδα μας, όλους τους χαμαιλέοντες της πολικής που προσπαθούν να θολώσουν το κριτήριο της ψήφου να μας μπερδέψουν για άλλη μια φορά.

Κριτήριο ψήφου πρέπει να γίνει η ζωή και η πείρα κάθε εργαζόμενου και ανέργου, κάθε φτωχής λαϊκής οικογένειας που υποφέρει κάθε νέας και νέου που βλέπει τα όνειρά του να τσαλαπατιούνται.

Να αλλάξουν οι συσχετισμοί σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Να βγει ο λαός πιο ισχυρός , πιο αποφασισμένος να σηκώσει ανάστημα, Τώρα χρειάζεται οργάνωση, ανασύνταξη, αγωνιστική απάντηση, λαϊκή συμμαχία εργατών, αυτοαπασχολουμένων, αγροτών, νέων, γυναικών ενάντια στον κοινό αντίπαλο που είναι η ΕΕ, τα μονοπώλια και τα κόμματά τους

 ΔΕ ΒΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΑΠΕΡΓΙΑ