Εργαζόμενη, εργαζόμενε,

Νέα, νέε, άνεργε,

Τώρα που γίνεται ξεκάθαρο ότι μας οδηγούν μαζικά στην ανεργία, στη φτώχεια και την εξαθλίωση χωρίς ημερομηνία λήξης για τα κέρδη της πλουτοκρατί, ο αγώνας γίνεται μονόδρομος για όλους.

Το ΠΑΜΕ σε καλεί να αναρωτηθείς: Γιατί, ενώ παράγουμε τεράστιο πλούτο, που μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις λαϊκές ανάγκες και οι δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνικής μπορούν να δώσουν ακόμη πολύ περισσότερα, οι εργαζόμενοι γίνονται φτωχότεροι, καταστρέφονται παραγωγικές δυνατότητες; Γιατί ενώ μπορούν όλοι να δουλεύουν, να δουλεύουν λιγότερο, να αμείβονται καλύτερα, να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο, συμβαίνει το αντίθετο; Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι τον καρπώνονται όλο και λιγότεροι. Γιατί το κεφάλαιο που έχει στην ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής παράγει για το κέρδος και όχι για τις λαϊκές ανάγκες. Εδώ βρίσκεται η αιτία των κρίσεων.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ σου έλεγαν ότι η κρίση οφείλεται στη νεοφιλελεύθερη κακοδιαχείριση της ΝΔ. Το ΠΑΜΕ σε προειδοποιούσε ότι η κρίση οφείλεται στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και ότι την καπιταλιστική οικονομική κρίση θα την πληρώσουμε με άγρια επίθεση σε βάρος μας, είτε είναι στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ.

Η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και η επίθεση γίνεται όλο και πιο άγρια στα δικαιώματα και στη ζωή μας. Τη δική μας, αλλά και των παιδιών μας. Η κυβέρνηση, μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ με κάθε μέσο μας αφαιρούν τις κατακτήσεις, που με σκληρούς αγώνες κερδίσαμε.

ΣΚΕΨΟΥ !

Κρίνε το ποια γραμμή δικαιώθηκε, με βάση το ποιος σου είπε την αλήθεια. Διαπίστωσες, με οδυνηρές για τη ζωή σου συνέπειες, ότι όσο προωθείται η ταξική συνεργασία, όσο μεγαλώνει η κερδοφορία του κεφαλαίου, για σένα και για τα παιδιά σου τα πράγματα γίνονται διαρκώς χειρότερα.

Σκέψου ποιους μπορείς να εμπιστευτείς; Αυτούς που συμμετείχαν στους κοινωνικούς διαλόγους – απάτη μαζί με τις κυβερνήσεις και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, που είχαν σα στόχο να αποδεχθούμε αμαχητί την αντιασφαλιστική επιδρομή; Ή το ΠΑΜΕ που δέχθηκε λυσσασμένη επίθεση, όταν μπλόκαρε συμβολικά τη φιέστα του διαλόγου για να αποκαλύψει το προμελετημένο έγκλημα σε βάρος του Ασφαλιστικού το Νοέμβρη; Όταν προειδοποιούσε για τις νέες θύελλες;

Ποιος έχει πρόσωπο να σου μιλήσει για μισθό και εργασιακές σχέσεις; Η ΓΣΕΕ, όταν υπέγραφε αυξήσεις 70 λεπτά στο κατώτερο μεροκάματο, την ίδια ώρα που οι κεφαλαιοκράτες πολλαπλασίαζαν τα κέρδη τους; Ή το ΠΑΜΕ που παλεύει και προτείνει ουσιαστικές αυξήσεις για όλους με κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, που είναι το ελάχιστο όριο για μια αξιοπρεπή ζωή;

Ποιος έχει πρόσωπο να μιλήσει στους νέους και τις νέες; Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ που στήριξαν τη μερική απασχόληση, την ομηρία των συμβασιούχων και των Stage, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τα μπλοκάκια; Ή το ΠΑΜΕ, που προτάσσει αδιαπραγμάτευτα το ανθρώπινο δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με παράλληλη κατάργηση όλων των βάρβαρων εργασιακών καθεστώτων;

Αναρωτήσου ποιους πρέπει να πιστέψεις για το Ασφαλιστικό; Αυτούς που στήριξαν τους νόμους «Σιούφα – Ρέππα», που αύξαναν τα όρια συνταξιοδότησης, μείωσαν τις συντάξεις σε όλους, στήριξαν το τζογάρισμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων στο χρηματιστήριο; Ή το ΠΑΜΕ που ζητούσε αταλάντευτα την κατάργηση των νόμων αυτών με γνώμονα τον αντιλαϊκό τους χαρακτήρα και παράλληλα πρότασσε αιτήματα που ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών αναγκών;

Προβληματίσου για το ποιος αποκάλυψε τι σημαίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις; Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ που έλεγαν, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις λειτουργούν προς όφελός σου, όταν το κράτος έχει το 51%; Ή το ΠΑΜΕ που αποκάλυπτε, ότι η εξέλιξη αυτή θα οδηγήσει στην παράδοσή τους στους καπιταλιστές και θα επιφέρει  αύξηση των τιμών σε τιμολόγια βασικών υπηρεσιών για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας (νερό, ρεύμα, τηλεπικοινωνίες, κ.ά.), σε απολύσεις, σε ανατροπές εργασιακών σχέσεων;

Ποιος σου μιλάει για ενότητα; Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ που χειροκρότησαν τα ψεύδη του ΠΑΣΟΚ σε σχέση με το Ασφαλιστικό, ότι δε θα μειώσει τις συντάξεις, ότι δε θα αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ότι δε θα θίξει τα «ώριμα» δικαιώματα. Που χειροκρότησαν την απόλυση των stage.

Αυτοί που καλούν σε ενότητα για να μη συσπειρωθείς στο ΠΑΜΕ, την ίδια στιγμή στους χώρους δουλειάς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα καλούν σε αγώνες συντεχνιακού χαρακτήρα, αποσπασματικούς, που είναι αντικειμενικά αδιέξοδοι για την εργατική τάξη. Χαρακτηρίζονται από τη λογική «ο καθένας μόνος του για να σωθούμε από τα χειρότερα». Αυτή η στάση έχει διαβρώσει μέρος των λαϊκών συνειδήσεων, έχει οδηγήσει στην ηττοπάθεια και στο συμβιβασμό.

­­­­­­­­Το ΠΑΜΕ κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια, παρά τις όποιες αδυναμίες, να διαφωτίσει το λαό για τα άγρια μέτρα έγκαιρα. Για να οργανωθεί η εργατική τάξη, να προετοιμάσει την αντεπίθεσή της. Αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ, η κατάσταση θα ήταν χειρότερη. Έβαλε εμπόδια στην εφαρμογή των αντιλαϊκών επιλογών εδώ και χρόνια. Συνέβαλε καθοριστικά τα μέτρα αυτά να μη γίνουν αποδεκτά από ένα μεγάλο ποσοστό λαϊκών συνειδήσεων. Πάρθηκαν πίσω απολύσεις.

Οι αγώνες του ΠΑΜΕ άντεξαν στην εργοδοτική τρομοκρατία, την κυβερνητική προπαγάνδα, τις δικαστικές διώξεις, τις προβοκάτσιες και τις συκοφαντίες. Μετριάστηκε η εργοδοτική αυθαιρεσία. Καταγράφηκε μια σημαντική άνοδος της αγωνιστικότητας της εργατικής τάξης. Οι αγώνες του ΠΑΜΕ έδειξαν, ότι έχει σχηματιστεί μια πρωτοπορία εργατών έτοιμη να συγκρουστεί αδιάλλακτα με τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου.

Αρκούν αυτοί οι αγώνες για το σήμερα; Σίγουρα ΌΧΙ!

Δε φτάνει σήμερα η αγανάκτηση και η καταδίκη των αντιλαϊκών μέτρων. Βεβαίως, αν επικρατούσε άλλη κατάσταση εντός του συνδικαλιστικού κινήματος, αν ο συσχετισμός δύναμης ήταν προς όφελος των ταξικών δυνάμεων. Αν ο βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων βρισκόταν σε πολύ υψηλότερο επίπεδο στα Συνδικάτα. Αν η συμμετοχή στις συγκεντρώσεις ήταν πολύ μεγαλύτερη. Αν οι αποφασιστικές παρεμβάσεις του ΠΑΜΕ είχαν γίνει σε μεγαλύτερο ποσοστό υπόθεση των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς. Τότε αυτά τα μέτρα, αυτή η επέλαση, παρότι είναι μονόδρομος για το μεγάλο κεφάλαιο, θα έβρισκαν ισχυρότατα εμπόδια. Θα υπήρχαν βάσιμες προϋποθέσεις να ακυρωθεί αυτή η λαίλαπα στην πράξη. Έχουμε τη δύναμη να τα καταφέρουμε στην κατεύθυνση αυτή.