Συνάδελφοι- συναδέλφισσες,
Τα ψέματα τελείωσαν. Είμαστε μπροστά σε ραγδαίες εξελίξεις. Μετά την πώληση-χάρισμα της ΑΤΕ ανοίγει ένας νέος κύκλος συγχωνεύσεων, εξαγορών και αναδιάρθρωσης των τραπεζικών ομίλων.
Για τους εργαζόμενους στις τράπεζες η εξέλιξη αυτή θα συνοδευτεί με απώλειες θέσεων εργασίας, νέες ανατροπές των σχέσεων εργασίας (μισθολογικά, ασφαλιστικό, ωράρια) προς το χειρότερο. Το μονοπωλιακό κεφάλαιο θα αποκτήσει μεγαλύτερη ακόμα δύναμη και εξουσία σε βάρος όλων των εργαζομένων
Καμία εμπιστοσύνη στις απατηλές θεωρίες ότι η εξέλιξη αυτή δεν αφορά τη ‘’δική μας τράπεζα’’.
Καμία εμπιστοσύνη στις αντιλήψεις περί κακών και ανίκανων διαχειριστών.
Είναι θεωρίες και πρακτικές που αποπροσανατολίζουν και αφοπλίζουν τους εργαζόμενους.
Οι αγοραπωλησίες των τραπεζών, που ήδη έχουν δρομολογηθεί και απλά αναμένεται να ανακοινωθούν, αποτελούσαν σταθερό στόχο των τραπεζιτών και του κεφαλαίου για να θωρακίσουν τα πλούτη τους και να συγκεντρώσουν νέα κεφάλαια φορτώνοντας όλες τις συνέπειες της κρίσης στους εργαζόμενους, στο λαό.
Άλλωστε, μεγαλομέτοχοι των τραπεζών είναι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι κατασκευαστές, οι βαρόνοι των ΜΜΕ και οι μεγαλοεπιχειρηματίες.
Είναι αυτοί που γέννησαν την κρίση, καταχρέωσαν την Ελλάδα και τώρα μέσα από την κρίση γίνονται πιο ισχυροί. Η βαρβαρότητα σε βάρος των εργαζομένων, του λαού δεν έχει τέλος. Κέρδη για τους λίγους, φτώχεια για το λαό. Γι’ αυτούς έγιναν τα μνημόνια.
Γι αυτό αποφάσισαν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, οι τράπεζες να απευθύνονται για ανακεφαλαιοποίηση απ’ ευθείας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Η κοινοτική πολιτική εποπτείας για την τήρηση των κανόνων κεφαλαιακής επάρκειας και η ενιαία χρηματοπιστωτική αγορά δίνουν ώθηση στις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις
Αυτήν την απόφαση της ΕΕ χαιρέτησαν και τα κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), αλλά και οι πολιτικές δυνάμεις που υποτίθεται είναι εναντίον του Μνημονίου, πλην όμως υποκλίνονται στις απαιτήσεις της Ε.Ε.
Η συγκεντροποίηση του τραπεζικού κεφαλαίου, είναι αρνητική για το λαό. Έχουμε όλοι πικρή πείρα.
Μετά το κύμα των συγχωνεύσεων στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ακολούθησαν τα ληστρικά επιτόκια και οι εργασιακές σχέσεις γαλέρας σ’ αυτές. Αποτέλεσαν το όχημα της διείσδυσης του κεφαλαίου στα Βαλκάνια, συγκέντρωσαν τεράστια κέρδη. Γέννησαν τη κρίση.
Σήμερα, σε περίοδο κρίσης, η ισχυροποίηση, των νέων τραπεζικών σχημάτων που θα προκύψουν θα οδηγήσει σε πιο ληστρική εκμετάλλευση των εργαζόμενων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών της χώρα μας. Θα φέρουν νέα και πιο βαθιά κρίση.
Η βάναυση μεταχείριση, από την κυβέρνηση, των εργαζόμενων της Αγροτικής Τράπεζας, προμηνύει τι θα συμβεί στο κλάδο μας, τους επόμενους μήνες.
Συνάδελφοι- συναδέλφισσες,
Τέλος του μήνα αναμένεται η πώληση της Εμπορικής. Στην ίδια διαδικασία βρίσκονται το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, η Γενική, η Millennium κλπ. Ήδη, ανακοινώθηκε σχέδιο για την συρρίκνωση του δικτύου των τριών κυπριακών τραπεζών, που είναι εγκαταστημένες στην Ελλάδα.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι τραπεζίτες προετοίμαζαν τα μέτρα που θα πάρουν σε βάρος των εργαζόμενων. Σε όλες τις τράπεζες, προχωρούσε η συρρίκνωση του δικτύου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που στον αντεργατικό νόμο του Φεβρουαρίου, πέρασαν ειδική διάταξη που λύνει τα χέρια στους τραπεζίτες να προχωρήσουν σε απολύσεις.
Σε όλες τις τράπεζες απαιτούν μείωση του μισθού μας. Σε αυτή τη κατεύθυνση είναι και η απαίτηση της Εθνικής και στην οποία συμφώνησε ο Σύλλογος όπου η τράπεζα θα κερδίσει 50 και πλέον εκατομμύρια. Η περίπτωση του συλλόγου της Γενικής είναι η πιο κραυγαλέα, όπου ενώ όλοι γνωρίζουν ότι η τράπεζα πρόκειται να πωληθεί, εκείνοι έτρεξαν πριν λίγες μέρες να υπογράψουν την μείωση των μισθών των εργαζόμενων.
Άραγε, στην Εμπορική, στην Alpha, στην Eurobank, που τα σωματεία τους συμφωνήσαν στην μείωση, θα γλιτώσουν οι εργαζόμενοι από τις νέες εργασιακές σχέσεις γαλέρας που έρχονται;
Οι εργαζόμενοι στην Αγροτική, που αν και είχε μειωθεί ο μισθός τους έως και 30%, σήμερα προσλαμβάνονται με συμβάσεις νεοπροσληφθέντων (χάνουν όλα τα δικαιώματα που είχαν στην ΑΤΕ) και οι όροι αμοιβής και εργασίας τους καθορίζονται πλέον με βάση την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Είναι βέβαιο ότι το μακρύ χέρι για να περάσουν αυτά τα σχέδια ήταν και είναι η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος στον κλάδο. Διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν κυριαρχούσε η γραμμή της αντίστασης και του συντονισμού όλων των εργαζόμενων του κλάδου απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές και όχι η γραμμή του συμβιβασμού και του μικρότερου κακού.
Έχουν τεράστια ευθύνη για τη χαμηλή συμμετοχή των εργαζομένων στους αγώνες, για την εργοδοτική τρομοκρατία που έχει κυριαρχήσει σε μια σειρά τράπεζες, για τις αυταπάτες που έχουν καλλιεργηθεί ότι μπορούμε να εξαιρεθούμε από την επίθεση, όταν γύρω μας άλλοι κλάδοι δέχονταν την αντεργατική επίθεση.
Τώρα είναι ώρα ευθύνης, Δε χωράει καμία αναμονή. Να μη χαθεί άλλος χρόνος.
Να συγκρουστούμε με αυτές τις αντιλήψεις, με τις συνήθειες μας . Να σηκώσουμε ανάστημα να μπούμε στη μάχη. Τίποτα δε θα αλλάξει χωρίς τη δική μας συμμετοχή χωρίς την απόφασή μας να δώσουμε τη μάχη.
Να αποκρούσουμε τα ιδεολογήματα της άρχουσας τάξης που καλλιεργούνται όχι μόνο μέσω των ΜΜΕ αλλά κυρίως μέσα στους χώρους εργασίας ότι οι θυσίες είναι για το καλό μας, ότι θα πιάσουν τόπο, ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Η απάντηση μας είναι, ότι χωρίς εμάς τίποτα δεν κινείται, ένας για όλους και όλοι για έναν
Ø Καμιά απόλυση. Να υπερασπιστούμε τις θέσεις εργασίας με το σύνολο των δικαιωμάτων και κατακτήσεων μας.
Ø Όχι στη μείωση των μισθών και των συντάξεων.
Ø Σταθερή δουλειά γι όλους.
Ø Απόκρουση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας.
Ø Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας – ιατροφαρμακευτική περίθαλψη – συνταξιοδοτικό, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Ø Μόρφωση και δουλειά για τα παιδιά μας.
Ø Μέτρα ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυρών, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των αγροτών
Προϋπόθεση για αυτή τη μάχη είναι να ξεπεράσουμε τις σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Έχουν μεγάλες ευθύνες, καθώς ήταν ο δούρειος ίππος της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Τόσο η ηγεσία της ΟΤΟΕ (ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ), όσο και οι διοικήσεις των επιχειρησιακών σωματείων καλλιεργούσαν πνεύμα ηττοπάθειας, εφησυχασμού και δημιουργίας συνειδητού αποπροσανατολισμού. Αντί να οργανώσουν τον αγώνα και να μαχητικοποιήσουν τους εργαζόμενους μέσα από γενικές συνελεύσεις, αποδέχονταν μειώσεις μισθών και επιδομάτων, μέσα από «κοινωνικούς διαλόγους». Εκκωφαντική ήταν η σιωπή της ΟΤΟΕ τόσο στο κλείσιμο των Συνεταιριστικών Τραπεζών όσο και στην επίθεση που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι σε Εμπορική και ΑΤΕ το προηγούμενο διάστημα.
Οι εργαζόμενοι ζούσαν με την μοναξιά του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι. Εκείνοι, οι επαγγελματίες συνδικαλιστές, ζούσαν τόσα χρόνια με τα προνόμια και με το οξυγόνο του κοινωνικού διαλόγου. Τώρα που κλείνει η στρόφιγγα του οξυγόνου τους κι εκλιπαρούν να μην χάσουν τα οφίτσια τους, είναι πανέτοιμοι να μας πουλήσουν και πάλι.
Και σήμερα συνεχίζουν προκλητικά τον επικίνδυνο για τους εργαζόμενους ρόλο τους. Παρακολουθούν τις εξελίξεις και ρίχνουν πυροτεχνήματα, πότε για δημόσιο πυλώνα, πότε για την «ανακεφαλαιοποίηση με όρους» και για τον κοινωνικό ρόλο των τραπεζών μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.
Κρύβουν ότι οι δανειστές –μονοπώλια για μια ακόμη φορά θα επιβάλλουν τους όρους τους, με γνώμονα τη σωτηρία του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού. Κρύβουν ότι η ανακεφαλαιοποίηση απαιτεί αυστηρή εφαρμογή των μνημονίων.
Πρέπει όλοι να απαντήσουμε στο ερώτημα πού πάμε, ποια είναι η προοπτική. Το ΠΑΜΕ σας καλεί να μελετήσουμε την πείρα μας, να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Το μέλλον είναι στα χέρια μας και όχι στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ.
Η λύση είναι η κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων, των απασχολουμένων, των μικρομεσαίων αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών, που θα συντονίζει τους αγώνες του λαού μας στα καθημερινά προβλήματά του σε ένα ισχυρό μέτωπο αγώνα και που θα επιβάλει την κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, την μονομερή διαγραφή του χρέους, την έξοδο από τη ΕΕ και άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων με τα βασικά μέσα παραγωγής να είναι λαϊκή περιουσία και όχι στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων.
Ούτε η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, ούτε το καπιταλιστικό σύστημα ανθρώπινο.
ΤΩΡΑ, λοιπόν είναι η ώρα της ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ του συνδικαλιστικού κινήματος του κλάδου μας.
Συνάδελφοι- συναδέλφισσες,
Η οργάνωση του κλάδου απαιτεί νέα βήματα με συσπείρωση των εργαζόμενων σε όλες τις τράπεζες όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα εργασιακής σχέσης με ηγεσίες αποφασισμένες για αγώνα. Απαιτείται συντονισμός με τους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας με σκοπό τη δημιουργία μεγαλύτερης συσπείρωσης και ενός μετώπου πάλης που θα μαζικοποιήσει και θα βάλει στη δράση το σύνολο των εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο .
Η αγανάκτηση απέναντι στις συμβιβασμένες ηγεσίες και στην κυβερνητική πολιτική δεν πρέπει να μείνει σε απλές διαμαρτυρίες αλλά πρέπει να μετατραπεί σε οργανωμένη δύναμη με μαζική συμμετοχή σε κάθε μορφή οργάνωσης και αγώνα με σκοπό να αντιπαλέψουμε στο σύνολό της τη βάρβαρη αυτή πολιτική που φέρνει νέες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, φέρνουν νέους πιο βαρείς φόρους, μόνιμη ανεργία για τα παιδιά μας.
Συνάδελφε,
Χρόνια ανοχής και αυταπατών δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν ούτε τα ελάχιστα για σένα και την οικογένεια σου.
Ο φόβος ΔΕΝ σε έσωσε.
Όσοι έλεγαν και όσοι πίστεψαν ότι οι θυσίες έχουν τέλος, διαψεύστηκαν.
Πληρώνεις και θα πληρώνεις πανάκριβα: τα δάνεια και τα μνημόνια, την Ευρωπαϊκή Ένωση με τα κέρδη στους λίγους και τη φτώχεια στους πολλούς
Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ η ισχυροποίηση της ταξικής γραμμής μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου, η γραμμή πάλης που προτείνουν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Να σηκώσουμε κεφάλι και να υψώσουμε τη φωνή μας.
– Τέρμα στις θυσίες για τα κέρδη των καπιταλιστών.
– Να πληρώσουν το χρέος όσοι το δημιούργησαν. Για το χρέος δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά τα αμύθητα πλούτη του κεφαλαίου.
– Δεν αντέχουμε άλλο να πληρώνουμε για να θησαυρίζουν οι λίγοι.
Γραμματεία Χρηματοπιστωτικού
Αύγουστος 2012
