Πολλοί γάιδαροι μαλώνουνε σε ξένο αχυρώνα

Αηδία και αποτροπιασμό μας προκαλεί η απόπειρα της υπουργού εργοδοσίας, κα. Κεραμέως, να υπερασπιστεί την επαίσχυντη νομοθετική ρύθμιση για τις 13 ώρες δουλειάς την ημέρα στον ίδιο εργοδότη. Επικαλούμενη διάφορες ΣΣΕ που έχουν υπογραφεί στον κλάδο μας από συμβιβασμένες ηγεσίες Σωματείων, ανάμεσά τους και η ΣΣΕ-κόλαφος που υπέγραψε η πλειοψηφία της διοίκησης του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου, βγαλμένη μέσα από τα πιο τρελά όνειρα των μεγαλοξενοδόχων του νησιού, ώστε οι εργαζόμενοι να δουλεύουν όπως, όποτε και όπου θέλει η μεγαλοεργοδοσία.

Είναι εντελώς υποκριτικός και προσβλητικός, για τους εργαζόμενους, ο καβγάς που εκτυλίσσεται τις τελευταίες μέρες, ανάμεσα σε συνδικαλιστές-εργατοπατέρες, για το ζήτημα της νομιμότητας της κατάπτυστης ΣΣΕ που υπεγράφη στο νησί, που μεταξύ άλλων βάζει ταφόπλακα στο ωράριο, οδηγώντας ακόμα και σε 16 ώρες δουλειάς ημερησίως, επτά ημέρες την εβδομάδα!

Το λέμε καθαρά, οι σκυλοκαβγάδες τους περί νομιμότητας της ΣΣΕ δεν αλλάζουν το κύριο, δηλαδή, ότι αυτή η σύμβαση ήταν και παραμένει άθλια στο σύνολό της και βάζει το χεράκι της για να γίνουν οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, δούλοι του 21^ου αιώνα. Άλλωστε επειδή εμείς δεν γεννηθήκαμε χθες, οι δυνάμεις μας κατήγγειλαν αυτήν την σύμβαση από την πρώτη μέρα που υπογράφτηκε.

Κρύβουν από τη συζήτηση το κύριο που είναι οι εργασιακές συνθήκες που μετατρέπουν τους εργασιακούς χώρους σε καρμανιόλες, με την εργοδοσία να εκμεταλλεύεται τη νομιμότητα που της έχουν εξασφαλίσει οι κυβερνήσεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι εργατοπατέρες των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Όσο αυτοί συνεχίζουν το δικό τους κακοστημένο σόου, εμείς θρηνούμε ήδη 4 νεκρούς συναδέλφους μας τη φετινή σεζόν, δεκάδες εργατικά ατυχήματα, η πλειοψηφία των οποίων δεν καταγράφεται καν, και επαγγελματικές ασθένειες με τις μέσες και τα πόδια μας τσακισμένα από την εντατικοποίηση, για να αυγαταίνουν οι μεγαλοξενοδόχοι τα κέρδη τους.

Ξέρουμε καλά ποιον ωφελεί και η ΣΣΕ και η νέα ρύθμιση αφού για εμάς τα 10ωρα και 12ωρα, τα σπαστά (ή ακόμα και τρίσπαστα), η εντατικοποίηση της εργασίας μας χωρίς διάλειμμα, η εργασία την 6^η και 7^η ημέρα και  η δουλειά λάστιχο από πόστο σε πόστο και από όροφο σε όροφο είναι ήδη καθημερινότητα. Μας θέλουν υποταγμένους, να λέμε ευχαριστώ και για τα λίγα ψίχουλα που μας ρίχνουν από το τεράστιο φαγοπότι τους, με τους μισθούς από την σεζόν να μην φτάνουν για να βγάλουμε των χειμώνα και να αναγκαζόμαστε να επιβιώσουμε με το κουτσουρεμένο επίδομα ανεργίας που παρέχεται μονάχα για 3 μήνες από τους 6 συνολικά, από σεζόν σε σεζόν.

Όσα ψέματα και αν επιστρατεύσουν κυβέρνηση και εργατοπατέρες ότι δήθεν η ΣΣΕ και το νομοσχέδιο θα αυξήσουν δήθεν τα μεροκάματα των εργαζομένων και θα δώσουν ανάσες ανακούφισης εμείς ξέρουμε καλά πως, το «θαύμα του Τουρισμού» όπως συχνά λένε περνάει μέσα από τα χέρια μας. Ξέρουμε ότι δεν είναι επιλογή να δουλεύουμε την 6^η και την 7^η μέρα αλλά για πολλούς εργαζόμενους μονόδρομος γιατί τα μεροκάματα στο πενθήμερο δεν μας φτάνουν ούτε για τις 15 του μήνα. Αυτή η κατάσταση δεν είναι μονόδρομος σήμερα που καταγράφεται το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο στον κλάδο που τα κέρδη των μεγάλων ξενοδόχων  καταγράφουν συνεχώς άνοδο, είναι και ρεαλιστικό και αναγκαίο οι εργαζόμενοι να μπορούν να δουλεύουν, πενθήμερο με μισθό που να φτάνει και να καλύπτει όλες τις ανάγκες τους, χωρίς να χρειάζονται τις υπερωρίες για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται όμως να πάμε κόντρα σε αυτό που πολύ καλοθελητές στην περιοχή μας αναπαράγουν, ότι δηλαδή μπορεί να κερδίζει και ο εργαζόμενος και ο Ξενοδόχος. Αυτό δεν γίνεται όπως δεν γίνεται να τετραγωνιστεί ο κύκλος, γιατί για να έχουμε συνθήκες υγείας και ασφάλειας στους χώρους μας, για να μπορέσουμε να έχουμε έναν μισθό επαρκή που να καλύπτει τις ανάγκες μας χωρίς να χρειάζονται 6^η και 7^η μέρα πρέπει οι Μεγαλοξενόδόχοι της περιοχής να χάσουν, να δώσουν κάτι από τα κέρδη τους για αυτές τις ανάγκες.

Αυτό δεν θα γίνει από μόνο του, αυθόρμητα απλά με το να κάτσεις σε ένα τραπέζι μαζί τους. Αυτό προϋποθέτει, οργάνωση μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, από τα κάτω, με επιτροπές αγώνα και επιχειρησιακά σωματεία, προϋποθέτει πίεση στην εργοδοσία, αλλαγή των συσχετισμών μέσα στο Σωματείο, συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από αυτά τα αιτήματα.  Αυτά δεν είναι άπιαστο όνειρο εμείς παράγουμε τα πάντα, εμείς μπορούμε να επιβάλουμε και το δίκιο μας.

Άλλωστε μπροστά μας έχουμε έναν ακόμα δύσκολο χειμώνα και πρέπει να οργανώσουμε των αγώνα μας για επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτατου μισθού χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για όλους τους ανέργους όσο διάστημα βρίσκονται εκτός δουλειάς.