Με μεγάλη συμμετοχή και πλούσια συζήτηση πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του συνδικάτου μας.
Στο επίκεντρο βρέθηκε το αντεργατικό τερατούργημα του 13ωρου – της ευελιξίας και της διευθέτησής, που επιχειρεί να μας γυρίσει δεκαετίες πίσω, αφαιρώντας κάθε ίχνος ελεύθερου χρόνου και μετατρέποντάς μας σε σκλάβους του 21ου αιώνα, που δουλεύουν σαν μηχανές. Συζητήθηκε επίσης η νέα όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων, με αιχμή την Παλαιστίνη αλλά και τη γενικότερη εμπλοκή της χώρας μας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς
Μέσα από τις τοποθετήσεις των συναδέλφων αναδείχθηκε η πολύτιμη εμπειρία από τους χώρους δουλειάς: Η εργοδοσία, τα αφεντικά, οι νόμοι και το κράτος δεν είναι ανίκητοι. Με οργάνωση, συλλογικότητα και αγώνα μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να βάλουμε εμπόδια στα σχέδιά τους
Η συνέλευση κατέληξε σε κοινό συμπέρασμα:
Υπάρχει μόνο ένας δρόμος: Ο δρόμος του αγώνα και της διεκδίκησης, που μας χωράει όλους τους εργαζόμενους. Ο δρόμος αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να φέρει πραγματικές νίκες, να δώσει ανάσες στη ζωή μας, να ανοίξει προοπτική για το μέλλον που αξίζουμε.
Συνεχίζουμε αποφασιστικά τη μάχη για να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για το 13ωρο και την κατάργηση κάθε αντεργατικού νόμου. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία και τη μαζικότητα της απεργίας της 1ης Οκτώβρη!
Ξεχωριστή στιγμή στην Συνέλευση μας ήταν η παρουσία του συναδέλφου Μοχάμεντ Ικναΐμπι, επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Εργατών και ο χαιρετισμός του στην Γενική Συνέλευση.
Επίσης εγκρίθηκαν τα παρακάτω ψηφίσματα καθώς και το πλαίσιο πάλης του σωματείου:
- Να σταματήσει τώρα η νέα σφαγή στη Γάζα – Καμία στήριξη στο κράτος–δολοφόνο του Ισραήλ – Με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!
- ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΣ ΣΕΤΗΠ για την αποφυλάκιση του Ναζί Μιχαλολιάκου
- ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ TELEPERFORMANCE
- Ψήφισμα στήριξης του Απεργού πείνας Πάνο Ρουτσι, πατέρα του Ντένις Ρουτσι που έχασε την ζωή του στο Έγκλημα των Τεμπών
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Σας καλωσορίζουμε στη σημερινή μας γενική συνέλευση η οποία διεξάγεται σε μία περίοδο έντονων εξελίξεων μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς που επηρεάζουν έντονα τη ζωή μας. Μια Συνέλευση αγωνιστικής προετοιμασίας μπροστά στην Απεργία της 1ής Οκτώβρη. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο νομοσχέδιο που φέρνει μεταξύ άλλων και τη 13ώρη δουλειά που θα τσακίσει τη ζωή μας για να ενισχύσει τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να κερδίζουν ακόμα περισσότερο από τη δική μας δουλειά. Έντονες είναι οι πολεμικές συγκρούσεις αποτέλεσμα των ανταγωνισμών για το μοίρασμα των πηγών ενέργειας των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων των μεριδίων αγοράς και βέβαια του μεγάλου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας για το ποιος θα είναι κυρίαρχος – πρώτος στο σύστημα του κέρδους τους.
Δύο λόγια, είναι πολύ σημαντικό ότι πλέον το σωματείο μας έχει γραφεία στα οποία ολοκληρώνονται και οι εργασίες αυτές τις μέρες και με μεγάλη χαρά καλούμε όλους τους συναδέλφους μετά την Απεργία να περάσουν όλοι από τα γραφεία του σωματείου που θα στηθεί μία μικρή γιορτή για να τα εγκαινιάσουμε. Η προσπάθεια να διαμορφωθούν αυτά τα γραφεία ήτανε αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας δεκάδων συναδέλφων που με μεράκι συνέβαλαν σε αυτή την πόλη σημαντική προσπάθεια για να έχει το σωματείο μας οι εργαζόμενοι του κλάδου το δικό του σπίτι, επιδιώκοντας να γίνει ένας χώρος που θα γεμίσει με τις ανησυχίες της αγωνίες την οργάνωση της δράσης και των αγώνων των διεκδικήσεων όλων των συναδέλφων, ένας χώρος που θα μπορέσει να φιλοξενήσει πολιτιστικές δραστηριότητες και ομάδες συνάδελφων, ένας χώρος που θα γίνει σημείο αναφοράς για όλους μας. Όπως και τους προηγούμενους μήνες, μέσα στο καλοκαίρι και πριν, η προσπάθεια του μας ήταν το Σωματείο να παρεμβαίνει σταθερά να μπαίνει μπροστά στην οργάνωση του αγώνα των εργαζόμενων, όπως στα έργα ψηφιοποιήσης, σε μια σειρά χώρους. Αλλά και με πρωτοβουλίες να αγκαλιάζεται η ζωή όλων μας, όπως με την διοργάνωση του πρώτου κάμπινγκ μας. Η προσπάθεια αυτή θα συνεχίσει, γιατί θέλουμε τα σωματεία να είναι το καθημερινό στήριγμα των εργαζόμενων, να γίνεται κέντρο αγώνα.
Συνάδελφοι
Είχαμε μέσα στο καλοκαίρι μία μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης να αρχίσει να ντύνει με στολίδια τη νέα επίθεση που ετοιμάζει για τους εργαζόμενους με ένα νομοσχέδιο του οποίο η διαβούλευσή του τελειώνει αύριο και φέρνει νέο τσάκισμα όχι μόνο στη δουλειά αλλά συνολικά στη ζωή όλων των εργαζόμενων της χώρας μεταξύ αυτών και του δικού μας του κλάδου. Την ίδια ώρα που η κερδοφορία τους οργιάζει, και η απόσταση μεταξύ κερδών και ζωής μεγαλώνει.Πως αλλιώς εξηγείτε ότι οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις είχαν 44% κέρδη έως τον Αύγουστο και την ίδια ώρα, ο μισθός να μην φτάνει, οι μισοί εργαζόμενοι να μην μπορούν να πάνε ούτε μια βδομάδα διακοπές, η ακρίβεια να έχει κάνει να φαίνονται πολυτέλεια οι βασικές μας ανάγκες.
Αναφερόμαστε σε ένα νομοσχέδιο που έρχεται να ολοκληρώσει τα απαράδεκτο έργο των αντεργατικών νόμων δεκαετιών και έχει στο επίκεντρο τον εργάσιμο χρόνο δίνοντας συνέχεια στον κατήφορο της διευθέτησης και της ευελιξίας του χρόνου εργασίας, των ωραρίων λάστιχο και βέβαια της επέκτασης του εργάσιμου χρόνου έως τις 13 ώρες. Βέβαια το νομοσχέδιο αυτό δεν ήρθε επειδή το ζήτησαν οι εργαζόμενοι από την υπουργό όπως χωρίς ντροπή έβγαινε και έλεγε στα κανάλια και στη συνεντεύξεις όλο το καλοκαίρι. Είναι ένα νομοσχέδιο που ενσωματώνει την ευρωπαϊκή οδηγία του 2003 για τον εργάσιμο χρόνο, η οποία επιτρέπει έως και 78 ώρες εργασίας στη βδομάδα. Δηλαδή 13ωρη δουλειά σε πενθήμερη ή και εξαήμερη βάση μέσα στη βδομάδα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε καμία περίπτωση μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση δεν εξυπηρετεί κανένα εργαζόμενο. Ίσα-ίσα εξυπηρετεί την εργοδοσία γιατί της δίνει δυνατότητα να μας εκμεταλλεύεται ακόμα περισσότερη ώρα σε μια μέρα και όχι μόνο αυτό, αλλά να ρυθμίζει με όποιον τρόπο θέλει το πόσες ώρες θα δουλεύουμε κάθε μέρα ανάλογα με τις ανάγκες της, ανάλογα με το πόσο γρήγορα πρέπει να παραδώσει τα projects, ανάλογα αν έσκασε κάτι στο δίκτυο και πρέπει να φτιαχτεί, ανάλογα με το αν πρέπει να πιαστούνε οι στόχοι των πωλήσεων ή της απόδοσης σε ένα έργο.
Τα ψέματα που ακούστηκαν από την πλευρά της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν πολλά, για παράδειγμα ότι το ζητήσαν οι εργαζόμενοι ή ότι θα έχουν το δικαίωμα οι εργαζόμενοι να αρνηθούν να δουλέψουν σε παραπάνω ώρες. Πέραν από τα αποτελέσματα μιας έρευνας που είδε το φως της δημοσιότητας περίπου μια εβδομάδα πριν, στην οποία το 94% των εργαζόμενων τάσσετε υπέρ του να μειωθεί ο χρόνος εργασίας χωρίς να μειωθεί ο μισθός του, ενώ το 70% δήλωσε ότι όσες φορές κλήθηκε να δουλέψει παραπάνω έγινε κάτω από την πίεση του εργοδότη και όχι με τη θέληση τη δική του. Το οποίο το επιβεβαιώνει και η πείρα μας στο δικό μας κλάδο αν αναλογιστούμε πόσες φορές έχουμε αναγκαστεί να κάτσουμε να δουλέψουμε παραπάνω για να παραδώσουμε το έργο, ή ανοίξαμε τον υπολογιστή ενώ είχαμε ολοκληρώσει το 8ωρο και ήμασταν στο σπίτι γιατί μας πήρε τηλέφωνο ο προϊστάμενος ή ο μάνατζερ για να δούμε κάτι ή πόσες φορές μας αναγκάσανε σε υπερωρία για να πιαστούνε οι στόχοι του μήνα στα τηλεφωνικά κέντρα ή για να βγούνε οι βλάβες στο δίκτυο – που για παράδειγμα τώρα την καλοκαιρινή τουριστική περίοδο, πεθάναν στην υπερωρία οι συνάδελφή μας στο δίκτυο στα νησιά για να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα στις τηλεπικοινωνίες και να εξυπηρετηθεί η τουριστική κίνηση.
Γνωρίζουμε καλά ότι δεν είναι τυχαίο ότι στο στόχαστρο μπαίνει ο χρόνος που δουλεύουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι είναι το κλειδί για τα κέρδη των αφεντικών αφού όσο περισσότερο δουλεύουμε τόσο μεγαλώνει η δυνατότητα τους να κερδίζουν από τη δικιά μας δουλειά που μένει απλήρωτη. Περίπου 10 χρόνια πριν μία μελέτη είχε αποδείξει ότι σε μία εργάσιμη ημέρα αρκούνε τρεις ώρες εργασίας του εργαζόμενου για να καλύψει το μισθό του και ότι τις υπόλοιπες 5 ώρες ότι παρήγαγε ήτανε για την τσέπη της επιχείρησης για να κονομήσουνε τα παράσιτα οι μέτοχοι και οι εργοδότες. Ας αναλογιστούμε σήμερα με την τεράστια αύξηση της τεχνολογίας που έχει οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας και στο δικό μας τον κλάδο πόσο έχει μειωθεί αυτό το κομμάτι που αντιστοιχεί στο μεροκάματό μας μέσα στην εργάσιμη ημέρα, και πόσο πολύ έχει αυξηθεί αυτό το κομμάτι που κλέβουνε από τη δουλειά μας οι εργοδότες. Για αυτό το λόγο δεν είναι τυχαίο ότι και όλοι οι προηγούμενη νόμοι από το νόμο Αχτσιόγλου μέχρι το νόμο Γεωργιάδη και Χατζηδάκη είχαν στο στόχαστρο το πόσες ώρες θα δουλεύουμε, αλλά και το πόσο περισσότερο θα διευθετηθεί ο χρόνος εργασίας και φέρανε μια σειρά χτυπήματα για τους εργαζόμενους όπως η διευθέτηση του χρόνου εργασίας μέσα στη μέρα αλλά και σε βάθος εξαμήνου, ενεργός και ενεργός χρόνος εργασίας, η συσσώρευση των υπερωριών και αντικατάσταση τους με ρεπό αλλά και το ξεχείλωμα τους, το να βγει το διάλλειμα έξω από το χρόνο εργασίας.
Τι φέρνει ο σημερινός νόμος, που θα φέρει σε ψήφιση η κυβέρνησης ΝΔ και από το 2003 έχουν συμφωνήσει στο ευρωκοινοβούλιο όλα τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει και υπηρετούν το σύστημα και αυτή την πολιτική.
Κορωνίδα του νομοσχεδίου είναι οι 13 ώρες εργασίας.
Μπορούμε να φανταστούμε όλοι την ζωή μας αν δεκατρείς ώρες είμαστε στη δουλειά. Αν προσθέσουμε και το χρόνο μετακίνησης, η δουλειά θα φτάσει να μας πιάνει έως και 15 ώρες μέσα στη μέρα. Μιλάμε για σμπαράλιασμα κάθε έννοιας ελεύθερου χρόνου – οικογενειακής ζωής και προγραμματισμού. Μαζί με αυτό ένα πράγμα είναι σίγουρο ότι θα αυξηθούνε τόσο μα τόσο τα προβλήματα που δημιουργούνται από τη δουλειά μας, οι επαγγελματικές ασθένειες από την επιβάρυνση της δουλειάς είτε αυτό έχει να κάνει με την όραση μας, με τις πολλές ώρες στην οθόνη, τα ορθοπεδικά προβλήματα που προκύπτουν από τη χρήση της καρέκλας του πληκτρολογίου και των mouse, της στάσης του σώματος, την καταπόνηση των συναδέλφων που δουλεύουν στο τηλεφωνικό κέντρο για την ακοή τους, τους συνάδελφους που δουλεύουν στο πεδίο που αναγκάζονται να οδηγούν και να κουβαλούν βάρη και να καταπονούνται πολύ περισσότερο σωματικά. Και σίγουρα αν ήδη ο κλάδος μας πονάει από την ψυχική μας εξόντωση, με το άγχος και το στρες να βαράει κόκκινο, τα φαινόμενα burnout σε συναδέλφους η κατάσταση θα γίνει πολύ χειρότερη σε περίπτωση που εφαρμοστεί ένας τέτοιος νόμος. Να σκεφτούμε μόνο ένα συνάδελφό μας να σχολάει από τη δουλειά μετά από 13 ώρες και να χρειάζεται με το κεφάλι καζάνι να οδηγήσει για να γυρίσει σπίτι του – αυτό από μόνο του εγκυμονεί κινδύνους. Επειδή τόσες ώρες εργασίας ήδη εφαρμόζονται σε κάποιους κλάδους θα φέρω ένα παράδειγμα από τους νοσηλευτές οι οποίοι ιδιαίτερα της μέρες εφημερίας μετράνε 12 με 14 ώρες δουλειάς. Είναι οι νούμερο 1 στη λίστα ειδικοτήτων στα τροχαία ατυχήματα μετά την εργασία και βέβαια αυτό σχετίζεται σίγουρα και με το χρόνο που δουλεύουνε.
Τι άλλο φέρνει το νομοσχέδιο τη διευθέτηση για τους γονείς με τέσσερις μέρες εργασίας από το πρωί έως το βράδυ, υποτίθεται για να βλέπουν οι γονείς την πέμπτη μέρα τα παιδιά τους, που τα παιδιά θα είναι στο σχολείο χωρίς βέβαια να νοιάζεται κανείς αν της υπόλοιπες μέρες καταφέρνει ο εργαζόμενος να δει το παιδί του που θα γυρνάει σκοτωμένος από τη δουλειά στο σπίτι και ούτε δυνάμεις δεν θα του έχουνε απομείνει, να μπορέσει να περάσει ποιοτικό χρόνο μαζί τους.Βέβαια την ίδια στιγμή είμαστε αντιμέτωποι με την κακή κατάσταση στην Παιδεία, την έλλειψη υποδομών για τα παιδιά, που οδηγούν ένα ακόμα μεγαλύτερο μέρος του οικογενειακού προϋπολογισμού να αφανίζεται. Και τι έρχονται να πούνε για το 13ωρο ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα, ότι έχουν κάθε δικαίωμα να αρνηθούν να δουλέψουν παραπάνω ώρες, και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν λόγος απόλυσης ότι κάποιος δεν δούλεψε 13 ώρες. Γελάνε και οι πέτρες συνάδελφοι. Καταρχήν η εργοδοσία με το νομοθετικό οπλοστάσιο που έχει μπορεί να σε απολύσει για δεκάδες λόγους χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Αλλά αν δούμε τι συμβαίνει στο κλάδο μας, πώς απολύουν οι εργοδότες; Τις περισσότερες φορές ο λόγος είναι η απόδοση, βάζουν αυτό και τελειώσανε, και μάλιστα έχουν εργαλείο για να δικαιολογήσουν την απόλυση, το οποίο λέγεται αξιολόγηση, και τελευταία χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο όχι μόνο για την πίεση και την τρομοκράτηση των εργαζόμενων αλλά και για να τους οδηγήσουνε χωρίς δουλειά.
Ένα ακόμα τρικ της κυβέρνησης μέσα σε όλα που φέρνει το νομοσχέδιο είναι ότι ο εργαζόμενος θα αποκτήσεις την ελευθερία τάχα μου δήθεν να παίρνει την άδεια του οπότε θέλει και όχι απαραίτητα καλοκαίρι. Χτυπώντας αυτό που υπάρχει σήμερα του το λιγότερο δέκα μέρες από την άδεια του εργαζόμενου θα είναι μέσα στους καλοκαιρινούς μήνες για την αναψυχή του. Καλά για το κατά πόσο υπάρχει ελευθερία στον εργαζόμενο να πάρει την άδεια του όποτε θέλει – έχουμε εμπειρία εδώ στο ΣΕΤΗΠ, από τις πόσες φορές έχουμε παρέμβει σε εργοδοσίες να πάρουν οι εργαζόμενοι την άδειά τους στην ώρα τους, καθώς και όλοι έχουμε προσωπική πείρα πόσες φορές η εργοδοσία επειδή υπάρχουν έργα που τρέχουν όλο το χρόνο και υπάρχουν ανάγκες κόβει άδειες ακόμα και πιέζει να τις πάρουμε συγκεκριμένη περίοδο και μονάχα η παρέμβαση και η συλλογική δράση καταφέρνει να ανακόψει πολλές φορές τέτοιες πρακτικές. Αυτό που έχουν στα σκαριά είναι το εξής: αν δεν συμφωνεί ο εργοδότης δεν παίρνεις άδεια. Και εντάξει κάποιοι νεότεροι τώρα μπορεί να σκεφτόμαστε ας μην την πάρω το καλοκαίρι δεν έγινε και τίποτα αλλά για να σκεφτούμε σε λίγα χρόνια που και εμείς μπορεί να είμαστε γονείς τι θα κάνουμε τα παιδιά μας το καλοκαίρι αν δεν καταφέρουμε να πάμε μαζί τους διακοπές τα σχολεία κλείνουνε τα camp τελειώνουνε τι θα γίνουνε για παράδειγμα?
Ένα ακόμα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να αποπροσανατολίσει είναι ότι περισσότερες γυναίκες θα είναι δικαιούχοι του δικαιώματος κυοφορίας και λοχίας, χωρίς βέβαια να αλλάζουν τίποτα στις απαράδεκτες προϋποθέσεις ενσήμων για να πάρει το επίδομα λοχείας μία συνάδελφος μας, ενώ ταυτόχρονα έχουν φροντίσει μια χαρά να υπάρχουνε δεκάδες διευκολύνσεις για να μπορούν οι εργοδότες να απολύουν εγκύους χωρίς να παίρνετε κανένα μέτρο για την προστασία της μητρότητας. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις συνάδελφισσών τα τελευταία χρόνια που καταγγείλανε στο σωματείο μας ότι απολύθηκαν αφού ανακοίνωσαν την εγκυμοσύνη τους, ή παρεμβάσεις του σωματείου για την προστασία εγκύων συναδέλφισσών, και βέβαια να μην ξεχάσουμε ότι έπειτα από αγώνα πριν λίγους μήνες κατάφερε η συναδέλφισσα η Δανάη να πάρει το επίδομα ανεργίας όταν την απέλυσε το αφεντικό της.
Και βέβαια το σμπαράλιασμα δεν έχει τέλος, το νομοσχέδιο έρχεται να φέρει προσλήψεις για δύο μέρες μέσα σε λίγα λεπτά. Αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβουμε πόσο τρομοκρατημένος και αδύναμος νιώθει ένας εργαζόμενος ο οποίος ξέρει ότι το πολύ θα έχει δουλειά μέχρι αύριο, ποιος ξέρει τι έχει να γίνει μετά που πάει η ζωή ενός ανθρώπου σε αυτήν την κατάσταση και πόσο μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του για να ζήσει, για τα βασικά, για το νοίκι,το ρεύμα τις βασικές ανάγκες. Για τα άλλα, εξάλλου, φροντίζουν να μην έχουμε χρόνο, ούτε για πολιτισμό, ούτε για αθλητισμό, ούτε για δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, ούτε για επαφή με τη φύση, ούτε για τίποτα το οποίο μπορεί να μας γεμίζει ενέργεια και να μας αναζωογονεί.
Μεταξύ των πολλών άλλων έχει πιάσει ο πόνος στην κυβέρνηση για την υγεία και την ασφάλεια που μάλλον θα καταλήξει να ξεκινάει και να τελειώνει σε κάποιο app στο playstore που κάποιοι από μας θα φτιάξουμε, και διατυμπανίζουν ότι θα ενισχυθούν οι έλεγχοι από την επιθεώρηση εργασίας. Ένα νούμερο είναι αρκετό για να αποκαλύψει την πραγματικότητα όσον αφορά την επιθεώρηση εργασίας, είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε έναν επιθεωρητή εργασίας αντιστοιχούν περίπου 10000 εργαζόμενοι.
Νομοθετεί σήμερα η κυβέρνηση λοιπόν για λογαριασμό όλων των επιχειρηματικών ομίλων συνεχίζοντας την ιστορία που έχουν ξεκινήσει όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν από το 1990 σχεδόν και μετά, αλλά δεν μιλάμε για παγκόσμια πρωτοτυπία. Και ας υπάρχουν ορισμένοι που σήμερα προσπαθούν να ξεχάσουμε ότι για αυτήν την αθλιότητα της εκμετάλλευσης και των αντεργατικών νόμων, της διευθέτησης και της ευελιξίας το πουλόβερ το έχουν πλέξει όλα αυτά τα κόμματα. Έχουμε πείρα, κυβερνήσεις διαφόρων αποχρώσεων και χρωμάτων, μονόχρωμων και πολύχρωμων κυβερνήσαν και τι έγινε; Ο ένας λύνει και ο άλλος ράβει, στην ιδία κατεύθυνση της βαρβαρότητας και τις διάλυσης της ζωής μας.
Παραδείγματα αντίστοιχων νόμων έχουμε σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και σε μεγάλες εταιρείες κολοσσούς στο κλάδο μας. Οριακά τρομάζει κανείς με την δήλωση του ιδρυτή της google που ζήτησε στα τμήματα ai να δουλεύουνε όλοι 60 ώρες εβδομάδα δηλαδή 12 ώρες τη μέρα και σαν να μην έφτανε αυτό έκλεισε την πρόταση του λέγοντας ότι όποιος δεν μπορεί, δεν κάνει για την εταιρεία. Βέβαια με ειλικρίνεια είπε ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα του απέναντι στους αντιπάλους του. Άλλο λαμπρό είναι η meta που όπως κατήγγειλαν οι μηχανικοί λογισμικού αν δεν δουλεύουν 60 ώρες την εβδομάδα τους χαρακτηρίζουν μη αποδοτικούς, με την ίδια εταιρεία να έχει απολύσει περίπου 20.000 εργαζόμενους τα τελευταία 3 χρόνια. Μάλλον αυτά τα παραδείγματα δείχνουνε που πάει το πράγμα στο κλάδο όταν θα λύσουν τα χέρια της εργοδοσίας. Αλλά αποδεικνύουν και κάτι ακόμα, ότι η δουλεία των εργαζόμενων είναι αυτή που κάνει την διαφορά ακόμα και εκεί που η Τεχνητή Νοημοσύνη και η τεχνολογική εξέλιξη αξιοποιούνται στο έπακρο, αυτό που κάνει την διαφορά είναι η δική μας δουλεία. Μόνο η δική μας δουλεία, ο χρόνος και οι ημέρες που δουλεύουμε είναι αυτό που χρειάζονται για την κερδοφορία τους και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους, αυτό δείχνει και την μεγάλη δύναμη μας, δείχνει ποιος πραγματικά παράγει τον πλούτο.
Εδώ ήδη κάνουνε προσπάθεια, καταρχήν σε κάποιες εταιρείες έχουν βγάλει το διάλλειμα εκτός χρόνου εργασίας άρα φτάσαμε τις 8:30 ώρες, σε πάρα πολλές περιπτώσεις αν υπάρχει πολύ δουλειά και τρέχει, υποχρεωτικά σου βάζουνε μια ώρα υπερεργασία και έφτασες 9,5 και εννοείται άμα χρειάζεται κανένα όριο υπερωριών δεν εφαρμόζεται (αυτό το 150 ωρών) μιας και εύκολα η επιχείρηση μπορεί να επικαλεστεί λόγους έκτακτης ή πολύ σημαντικής ανάγκης. Ένα μεγάλο ποσοστό συνάδελφων σήμερα δουλεύει 13 ώρες σε μια μέρα, αν έχεις stand by ή release το έχεις σίγουρο το 13ωρο, έχεις χάσει κάθε έννοια προγραμματισμού, ξέρεις για παράδειγμα ότι θα βγεις από το σπίτι όταν τελειώσεις το standby μετά από μία εβδομάδα, χρόνος για ξεκούραση δεν υπάρχει και βέβαια για να αναπληρώσεις όλη αυτή την κόπωση που σου δημιούργησε αυτή η κατάσταση χρειάζεσαι πάρα πολύ χρόνο που κατά πάσα πιθανότητα θα έρθει το επόμενο standby να σε πλακώσει.
Εννοείται λοιπόν ότι βιώνουμε τι σημαίνει διευθέτηση του χρόνου εργασίας που σε αυτό το νομοσχέδιο θα επιτρέπεται η διευθέτηση να γίνεται μέσα στο χρόνο, Ξεζούμισμα 5 – 6 – 7 – 8 μήνες – όσο θέλουνε και μετά γεια. Αντίστοιχή εμπειρία έχουνε και εργαζόμενοι σε όλη την Ευρώπη από την εφαρμογή αυτής της περιβόητης οδηγίας 2033/88.
Πριν πέντε – έξι χρόνια άρχισε να δημιουργείται μια μόδα με τις τέσσερις μέρες εργασίας και μάλιστα δημιουργήθηκε και μία καμπάνια με το όνομα «τέσσερις μέρες στη βδομάδα παγκόσμια» [4 daysglobal]. Τα τελευταία χρόνια σε μια σειρά χώρες έχουν εφαρμοστεί τέτοια μοντέλα 4ημερής εργασίας όπως τη Μεγάλη Βρετανία που επιτρέπει σε εργαζόμενους να δουλεύουνε ίδιες ώρες σε λιγότερες μέρες, αυτό ωστόσο που θέτανε ως όρο οι εταιρείες για να εργαστούν εργαζόμενοι τέσσερις μέρες ήταν ότι ο όγκος εργασίας θα παραμείνει τουλάχιστον ίδιος με αυτόν της πενθήμερης εργασίας το οποίο σημαίνει παραπάνω χρόνος εργασίας αλλά και εννοείται μεγαλύτερη ένταση στην εργασία μιας και δουλειά πρέπει να βγει οπωσδήποτε. Στις τράπεζες που εφαρμόστηκε αυτό μετά από ένα χρόνο το αποτέλεσμα ήτανε σε όλους η εργάσιμη μέρα να παραταθεί 2 ώρες και όχι μόνο σε αυτούς που δουλεύαν τετραήμερο. Στο Βέλγιο σε μια σειρά κλάδους θεσμοθετήθηκε 48ώρη εργασία με 9,5 ώρες τη μέρα και 40ωρη εργασία με 10 ώρες τη μέρα.
Στην Ισπανία για να εφαρμοστεί η τετραήμερη εργασία η κυβέρνηση επιδότησε 200.000 ευρώ κάθε εταιρεία που θα το εφάρμοζε για να μην έχει μεγάλο ρίσκο μιας και οι εργαζόμενοι θα πηγαίναν λιγότερες μέρες εβδομάδα στη δουλειά .
Σε μια σειρά ακόμα χώρες τέτοιου είδους πατέντες εφαρμόζονται που μετράνε ότι παραγωγικότητα ανεβαίνει, ψάχνοντας να βρουν ποιο είναι το καλύτερο μοντέλο εργασίας ούτως ώστε ο εργαζόμενος για όλες τις ώρες που να είναι αφοσιωμένος και πλήρως παραγωγικός χωρίς σε καμία περίπτωση να νοιάζονται ανάγκες και τη ζωή μας πάρα μόνον για τα κέρδη τους. Και αυτό συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον κόσμο όλο, γιατί ξέρουν ότι για να κερδίζουν πρέπει να μας ξεζουμίσουν στην κυριολεξία, αυτή είναι η κανονικότητα λοιπόν που ετοιμάζουν για μας και που ισχύει με διαφόρων τύπου παραλλαγές παντού.
Αυτό που συνειδητοποιούμε διαβάζοντας αυτό το τερατούργημα της κυβέρνησης είναι ότι επιδιώκουν για όλη τη ζωής μας, ο εργοδότης να μπορεί να μας έχει όποτε θέλει και για όσο θέλει διαθέσιμους για να παράγουμε για αυτόν για να μπορεί να είναι πιο ανταγωνιστικός με τον ανταγωνιστή του για να μπορεί να αυξάνει τα κέρδη του όλο και παραπάνω. Ολοκληρώνουν με αυτό τον τρόπο ένα τεράστιο οπλοστάσιο για να μας εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο. Η χρονική στιγμή βέβαια δεν είναι τυχαία, μιας και έχουν όλοι τους στραμμένο το βλέμμα στην πολεμική οικονομία και την πολεμική προετοιμασία. Γιατί για να είμαστε ειλικρινείς είναι πολύ σημαντικό για αυτούς που συμμετέχουνε και σχεδιάζουν τους πολέμους να μπορούν να διασφαλίσουν και ταχύτητα στην παραγωγή εφοδιασμού νέων τεχνολογιών για να σφαγιάζουν τους λαούς για τα δικά τους κέρδη.
Ωστόσο στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι ξέρουμε πως να τους χαλάμε τα σχέδια . Οι αγώνες των τελευταίων χρόνων υπολογίζονται πολύ καλά από την εργοδοσία και από το κράτος και τις κυβερνήσεις. Δηλαδή δεν είναι τυχαίο πως νόμοι έχουν μείνει ανενεργοί όλα αυτά τα χρόνια. Πως για παράδειγμα το σκέφτονται πολύ καλά οι εργοδότες για να τολμήσουν να εφαρμόσουν το νόμο Χατζηδάκη και Γεωργιάδη σε όλες τις επιχειρήσεις.Αυτή θα είναι η μοίρα και αυτού του νόμου, Θα μείνει ανενεργός. Για παράδειγμα στον ΟΤΕ που οι συμβιβασμένες ηγεσία στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουν υπογράψει διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε επίπεδο βδομάδας έχοντας καταργήσει το πενθήμερο 8ωρο δεν έχει τολμήσει η εργοδοσία να το βάλει σε εφαρμογή. Ή το διάλειμμα δεν έχει βγει από το οκτάωρο στην πλειοψηφία των εταιρειών του κλάδου, που σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε καταφέρει με την παρέμβαση του ΣΕΤΗΠ να μπλοκάρουμε να βγει εκτός 8ώρου ή σε κάποιες περιπτώσεις που η εργοδοσίες το φέρανε στα μουλωχτά να μην έχει εφαρμοστεί το να βγει έξω από το χρόνο εργασίας.
Στην συζήτηση με τους συναδέλφους, όλο αυτόν τον καιρό, στους χώρους δουλείας μας έρχεται η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση παντού, μαζί με μια αγωνιά για το τι μπορεί να γίνει, τι μπορούμε να κάνουμε. Γιατί είναι μεγάλο ζήτημα να απαλλαγούμε από όλο αυτό που μας βαραίνει καθημερινά, να παλέψουμε για να φύγει από πάνω μας, να αλλάξει η κατάσταση.
Έχουμε δεκάδες παραδείγματα που οι αγώνες των εργαζόμενων ακύρωσαν νόμος, τις ορέξεις των αφεντικών. Οι μεταλλωρύχοι στη Μακεδονία που η εργοδοσία τους έφερε δωδεκάωρο και η απάντηση τους ήταν συντονισμένος συλλογικός αγώνας επίμονος και κόντρα στις απαιτήσεις της εργοδοσίας και είχε αποτέλεσμα όχι μόνο να μη δουλεύουν 12 ώρες που θέλαν τα αφεντικά τους αλλά και να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος να υπογράψουν συλλογική σύμβαση εργασίας. Άλλο παράδειγμα στο λιμάνι οι λιμενεργάτες της cosco ακυρώσανε μνημονιακό νόμο και ενταχτήκανε στα βαρέα και ανθυγιεινά διεκδικώντας το με τον αγώνα τους. Νίκες που είχαν οι εργαζόμενοι στην e-food στον κλάδο των κατασκευών που υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας τα τελευταία χρόνια με αυξήσεις και κατοχυρωμένο το 7ωρο. Ακόμα ακόμα όλοι ξέρουμε πως ο αγώνας του κινήματος – των σωματείων για να πληρώσουν, να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι του εγκλήματος των Τεμπών δυσκόλεψε όλη αυτή την προσπάθεια κουκουλώματος ευθυνών της κυβέρνησης, και επειδή είναι και επίκαιρο με τις εξελίξεις που είχαμε τις τελευταίες μέρες, θα είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα μέχρι τέλους.
Νίκες μικρές και μεγάλες έχουμε να αριθμήσουμε πολλές. Οι εργαζόμενοι στην Intracom ακόμα απλήρωτοι θα ήταν αν δεν είχαν αγωνιστεί όταν άρχισε τις καθυστερήσεις στην μισθοδοσία η εταιρεία. Στην ΝΟΚΙΑ πριν λίγες μέρες η εργοδοσία ζητούσε να υπογράψουν παραίτηση κάποιοι συνάδελφοι που ήθελε να τους μεταφέρει σε άλλη εταιρεία, η παρέμβαση του επιχειρησιακού σωματείου του ΣΕΤΗΠ της ομοσπονδίας ιδιωτικών υπαλλήλων – η πίεση που ασκήθηκε με κάθε τρόπο τους ανάγκασε σε δέσμευση να μη χαθεί κανένα δικαίωμα και καμία αποδοχή των εργαζόμενων που θα αλλάζαν εταιρεία, χωρίς να υπογράψουν καμία παραίτηση. Αν δεν υπήρχε πίεση των εργαζόμενων στην Intrasoft, σήμερα δεν θα είχε αναγκαστεί η εργοδοσία να λειτουργήσει ιατρείο με νοσηλευτής σε κάθε κτήριο της. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον μεγάλο αγώνα στα τηλεφωνικά κέντρα που έδωσε ορισμένες πρώτες νίκες στους εργαζόμενους πέρυσι. Αυτός είναι ο δρόμος συνάδελφοι – αυτή είναι η επιλογή που σήμερα μπορεί να κάνει τη ζωή καλύτερη κάθε συναδέλφου κάθε εργαζόμενου. Σε αυτή την προσπάθεια το ΣΕΤΗΠ θα συνεχίσει να δίνει όλες τις δυνάμεις. Γιατί χρειάζονται αγώνες μικροί και μεγάλοι να αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα, να βάλουν στο στόχαστρο την πολιτική που τσακίζει της ζωές μας για λογαριασμό τον μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τους σκηνοθέτες αυτής της πολιτικής που κυβέρνησαν και κυβερνάν, την ευρωπαϊκή ένωση που με κατευθύνσεις και οδηγίες μας σκάβει τον λάκκο, το κράτος και το σύστημα τους που υπηρετεί το κέρδος.
Άρα το μεγάλο στοίχημα για μας, για το σωματείο για κάθε συνάδελφο είναι στη ζωή που προδιαγράφουν για μας, που θέλει να μας γυρίσουν 200 χρόνια πίσω, γιατί το οχτάωρο το κατακτήσαμε οι εργαζόμενοι το 19ο αιώνα, εμείς όχι μόνο θα αντισταθούμε αλλά θα χαράξουμε τη δικιά μας πορεία αγώνα και διεκδίκησης για κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.
Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν θέλουμε 13 ώρες δουλειάς για να πληρωθούμε λίγο παραπάνω για να μπορέσουμε να βγάλουμε το μήνα, μιας και ο μισθός τελειώνει περίπου στις 20 και δεν φτάνει, αλλά ξέρουμε ότι από τη δικιά μας δουλειά σήμερα έχει αναπτυχθεί η τεχνολογία, η τεχνητή νοημοσύνη, έχουμε αναπτύξει τα ίδια τα εργαλεία της δουλειάς μας να είναι πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά, άρα έχουμε διαμορφώσει όλες αυτές τις προϋποθέσεις για να δουλέψουμε λιγότερο και από τις 8 ώρες που δουλεύαμε παλιότερα. Σήμερα σύγχρονο για να ζήσουμε είναι να δουλεύουμε 7ωρο, να αμειβόμαστε με μισθούς που θα φτάνουν όχι απλά για να βγει ο μήνας τσίμα τσίμα έχοντας κάνει εκπτώσεις στην πρόσβαση μας στην αναψυχή και τον πολιτισμό, στο δημιουργικό ελεύθερο χρόνο μας. Μιας και η ακρίβεια έχει τσακίσει το εισόδημά μας.
Άρα σήμερα η απαίτησή μας να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος να έχουμε αυξήσεις τους μισθούς πάει μαζί με την υπογραφή μιας συλλογικής σύμβασης εργασίας η οποία θα κατοχυρώνει το ωράριο μας, τους μισθούς μας, τις άδειες μας, την προστασία της μητρότητας και της πατρότητας, που θα κατοχυρώνεται η προστασία μας από τις επαγγελματικές ασθένειες και την ευθύνη της εργοδοσίας για την υγεία και την ασφάλεια. Δημιουργώντας ένα δίκτυ προστασίας απέναντι σε αυτούς τους αντεργατικούς νόμους που δίνουν τα εργαλεία στις επιχειρήσεις για να σαρώσουν τη ζωή μας.
Τους προηγούμενους μήνες το σωματείο μας ανέπτυξε μια πολύμορφη δραστηριότητα έκφραση της αλληλεγγύης στο παλαιστινιακό λαό. Ξεχωριστή και πολύ ιδιαίτερη είναι η σημερινή μας γενική συνέλευση με την παρουσία του συναδέλφου Μοχάμεντ Ικναΐμπι, επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Εργατών, όπως και η συνάντηση με τον συνάδελφο Χουσεΐν την γενική ένωση Παλαιστίνιων εργατών στις 24 του Αυγούστου, που χιλιάδες εργαζόμενοι βρεθήκαμε στο Σύνταγμα για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό να στηρίξουμε το δικαίωμα του για δικό του κράτος αλλά και να διαδηλώσουμε ενάντια στην εμπλοκή της χώρας σε αυτούς τους σχεδιασμούς και τους πολέμους.
Και από τη σημερινή γενική συνέλευση διατρανώνουμε ότι είμαστε στο πλευρό του λαού της Παλαιστίνης, στη σωστή πλευρά της ιστορίας, δίνουμε τη μάχη μαζί του μέχρι τη λευτεριά του, ενάντια στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ που για πάνω από 700 μέρες δολοφονεί γυναίκες, παιδιά και αμάχους στη Γάζα καταστρέφει νοσοκομεία σχολεία και το βιός των παλαιστινίων γιατί έχει βάλει στο μάτι τη γη τους.
Ξέρουμε καλά ότι το Ισραήλ δεν είναι μόνο του σε αυτή τη δολοφονία έχει τις πλάτες των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης που χρόνια τώρα ενισχύει την στρατιωτική πολιτική και οικονομική συνεργασία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ επιδιώκοντας από τα δολοφονικά του σχέδια να βγουν κερδισμένοι ελληνικοί επιχειρηματική όμιλοι που δεν έχουνε ντραπεί να πουν ότι στα σχέδια ανοικοδόμησης της Γάζας οι κατασκευαστικοίόμιλοι της Ελλάδας θα πάρουνε κομμάτι από τη μοιρασιά, που δεν ντρέπονται να κάνουν στρατιωτικές ασκήσεις, να στέλνουνε φρεγάτες στην ερυθρά θάλασσα θωρακίζοντας και περιφρουρώντας τα δολοφονικά σχέδια και τις επιδιώξεις τον ισραηλινών. Που και αυτοί με τη σειρά τους δουλεύουν για το μπλοκ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και παίρνουν μέρος στο μεγάλο ανταγωνισμό κόντρα στην Κίνα και τους δικούς της συμμάχους θέλοντας να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους σε αυτή την περιοχή της Ασίας, σε μία περιοχή που έχουμε συχνές πολεμικές συγκρούσεις και τώρα και στο παρελθόν.
Σήμερα λοιπόν η πιο δυνατή πράξη αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης είναι να βάλουμε στο στόχαστρο όλους τους θύτες, να βάλουμε στο στόχαστρό την ελληνική κυβέρνηση και την εμπλοκή της σε αυτούς τους πολέμους, που μάλιστα δεν δίστασε ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ να πει ότι δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να στείλει και έμψυχο στρατιωτικό υλικό στα πολεμικά μέτωπα που είναι σε εξέλιξη. Για αυτό σήμερα συνεχίζουμε επιμένουμε στο να σταματήσει οποιαδήποτε εμπλοκή της χώρας σε αυτούς τους σχεδιασμούς.
Σε μία περίοδο που το υπουργείο άμυνας των ΗΠΑ μετονομάζεται σε υπουργείο πολέμου, η Κίνα κάνει στρατιωτική παρέλαση επίδειξης δύναμης και συντονισμό στρατιωτικό πολιτικό και οικονομικό με δεκάδες κράτη, που στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το πρωί ως το βράδυ λένε για τη στροφή στην πολεμική οικονομία και ως συνταγή για να γλιτώσουν την κρίση αλλά και γιατί υπάρχει ανάγκη της πολεμικής προετοιμασίας, που στήνουν ολόκληρο πρόγραμμα REArmEurope 800δις, και μάλιστα σε αυτά τα πλαίσια θυμήθηκαν την οδηγία 2033/88 που βασίζεται το νομοσχέδιο για το 13ωρο στη χώρα μας, και που μετά την ανακοίνωση του πήραμε τα εύσημα από το επίτροπο άμυνας της ευρωπαϊκής ένωσης. Που πριν ένα μήνα Ρώσοι και Αμερικάνοι βρέθηκαν στην Αλάσκα για να μοιράσουν την Ουκρανία, αποδεικνύοντας και το γιατί στην πραγματικότητα γίνονται οι πόλεμοι σήμερα, για να ξαναμοιραστούνε εδάφη, πεδία κερδοφορίας, κοιτάσματα ενέργειας, οι δρόμοι μεταφοράς των εμπορευμάτων. Εν ενώ όλα αυτά τα χρόνια έχουν χάσει τη ζωή τους εκατομμύρια ουκρανοί και Ρώσοι.
Σε αυτή την κατάσταση που μυρίζει μπαρούτι η εμπλοκή της χώρας γεννάει πολλούς κινδύνους για όλους τους εργαζόμενους.
Απεμπλοκή της χώρας σημαίνει να σταματήσει η χώρα μας να είναι ορμητήριο, να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται αεροδρόμια και βάσεις για τα δολοφονικά τους σχέδια, να σταματήσει κάθε συνεργασία του ελληνικού στρατού αλλά και πανεπιστημίων με πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ του Ισραήλ και αλλωνών συμμάχων. Αλλά απεμπλοκή σημαίνει και για τους εργαζόμενους το δικό μας τον κλάδο καμία συμμετοχή στα έργα της πολεμικής βιομηχανίας. Σήμερα η δουλειά μας μπορεί να αξιοποιηθεί για να ζήσουμε καλύτερα, η τεχνολογία και η επιστήμη που εμείς παράγουμε μπορεί να αξιοποιηθεί για να ανέβει ποιότητα ζωής μας σε μια σειρά τομείς, αντί να αξιοποιείται σε πολεμικά έργα για να γίνονται πιο εύστοχα τα πολεμικά όπλα είναι ένα κρυπτογραφείτε καλύτερα η επικοινωνία στο πεδίο της μάχης ή και το αντίστροφο, ή για να κάνουμε παραβιάσεις ή να της αποτρέπουμε στα πλαίσια του ηλεκτρονικού πολέμου.
Είναι δικιά μας υπόθεση να μπουν εμπόδια στην υλοποίηση τέτοιων έργων που η εργοδότες σήμερα τρίβουν τα χέρια τους για να τα πάρουν, μέχρι και Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας έφτιαξε η κυβέρνηση για να τα σχεδιάζει και να τα μοιράζει.
Γίνεται ξεκάθαρο ότι εδώ υπάρχουνε δύο κόσμοι, ο δικός τους που για τα κέρδη τους κάνουν τα πάντα και ο δικός μας που βρίσκεται απέναντί τους και με τους αγώνες μας για τις ανάγκες μας, για τη ζωή που μας αξίζει μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω σε κάθε επιχείρηση σε κάθε χώρο δουλειάς σε όλο τον κλάδο σε όλη τη χώρα και να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.
Πριν κλείσω,
Αυτήν την ώρα ξεκινάει η μεγάλη συναυλία στα λιπάσματα, 12 χρόνια μετά από την Δολοφονία του Αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσα από τους Ναζί της ΧΑ, 12 χρόνια μετά την δολοφονική επίθεση των Ταγμάτων της ΧΑ στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα. Μετά από 12 χρόνια, η αποφυλάκιση του Ναζί Μιχαλολιάκου είναι πρόκληση και προσβολή σε όλους μας, στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Αλλά φανερώνει και ποιους φοβάται το σύστημα τους, που ελευθερώνει τους φασίστες δολοφόνους, αυτά τα φίδια του συστήματος και την ίδια στιγμή βγάζει παράνομες απεργίες και αγώνες, ενισχύει την καταστολή και τους νόμους που ποινικοποιούν τους αγώνες, όπως το νέο πειθαρχικό στο δημόσιο ή αξιοποιεί νόμους για να καταστείλει όπως τον αντιρατσιστικό. Δώδεκα χρόνια μετά , δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε, επαγρυπνούμε και παλεύουμε ενάντια στο σύστημα που θρέφει τους φασίστες. Όλοι αύριο στις 5:30 το απόγευμα στην μεγάλη συγκέντρωση στο μνημείο του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι.
Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες
Έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη μάχη, μια μάχη για τη δουλειά και τη ζωή μας, απέναντι στο αντεργατικό τερατούργημα που φέρνει η κυβέρνηση, αγωνιζόμαστε να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και να καταργηθούν όλοι αυτοί οι νόμοι που έχουν κατασπαράξει τον οκτάωρο και επιβάλλουν την ευελιξία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας στη δουλειά μας. Διεκδικούμε 7ωρο πενθήμερο και 35ωρο με αυξήσεις τους μισθούς και τις λογικές συμβάσεις εργασίας, μέτρα υγείας και ασφάλειας τους χώρους δουλειάς. Υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Τις επόμενες δύο εβδομάδες μπαίνουμε όλοι μπροστά στην οργάνωση αυτού του αγώνα οργανώνουμε συσκέψεις μέσα στους χώρους δουλειάς και μιλάμε με τους συναδέλφους μας, στήνουμε απεργιακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς για την επιτυχία της απεργίας και τη συνέχεια του αγώνα και τις διεκδίκησης μετά την απεργία.
Και δίνουμε το μεγάλο μας ραντεβού την 1η Οκτώβρη μαζί με τα υπόλοιπα σωματεία της Αθήνας, στις 10.30 στα Προπύλαια.
