ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΟΥΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΕΡΒΙΡΕΙ.
Για την αντεργατική διάταξη που προβλέπει εργασία 13 ωρών την ημέρα στον ίδιο εργοδότη!
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Ολοταχώς προς το «Μεσαίωνα» και τη δουλειά «ήλιο με ήλιο» σπρώχνει η κυβέρνηση και η εργοδοσία τους εργαζόμενους με το 13ωρο εξαναγκασμό που τον βαφτίζουν «επιλογή». Η αντεργατική αυτή διάταξη έρχεται να προστεθεί σε όλες τις προηγούμενες που ενισχύουν την «ευελιξία», την υπερωριακή απασχόληση στο έπακρο, την απελευθέρωση των απολύσεων, το τσεκούρωμα κάθε φωνής που ξεσηκώνεται. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο συζητήθηκε σε επιτροπές της Βουλής νομοσχέδιο για μεγαλύτερη ποινικοποίηση της δράσης των συναδέλφων μας στο δημόσιο και είναι προπομπός εξελίξεων και στον ιδιωτικό τομέα. Μας θέλουν φθηνό, ευέλικτο, πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό, που δεν θα αντιδρά και δεν θα αντιστέκεται για να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου. Όπως πρόσφατα στην ADELCO που η εργοδοσία έφερε «ατομική σύμβαση εργασίας» με όλο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο και εκβίαζε για να τις υπογράψουν οι συνάδελφοι μας. Οι οποίοι όμως συλλογικά αντέδρασαν, δεν τις υπέγραψαν και η εργοδοσία τις πήρε πίσω.
Είναι γελοίο το επιχείρημα που επικαλείται η κυβέρνηση ότι τη διάταξη που προβλέπει 13 ώρες δουλειάς στον ίδιο εργοδότη τους τη ζήτησαν σε μια ταβέρνα οι εργαζόμενοι. Αν υπάρχει τέτοιο αίτημα από εργαζόμενους να μας δείξουν μια επίσημη απόφαση σωματείου που να το αναφέρει! Αλλά προφανώς και δεν υπάρχει… Αφού δεν πήγε ποτέ κανείς χειριστής μηχανής, φαρμακοαποθηκαριος, εργάτρια συσκευασίας, υπάλληλος φαρμακείου να ζητήσει να δουλεύει 65 ή 78 ώρες την εβδομάδα. Βγήκαν μόνοι τους στα κανάλια, στο διαδίκτυο και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, μήπως και πείσουν κανέναν. Οι εργαζόμενοι δεν πάθαμε μαζική παράκρουση ώστε να συμφωνήσουμε με τη διάλυση της ίδιας της ζωής μας. Ούτε είμαστε γίδια από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής για να τρώμε κουτόχορτο. Πρόκειται για ένα ακόμα βήμα στην προσπάθεια γενίκευσης της βαρβαρότητας, στο όνομα της ανόδου της παραγωγικότητας, ώστε να πιάνονται οι επενδυτικοί στόχοι της στροφής στην πολεμική οικονομία. Ειδικά στο φάρμακο που είναι το 2ο εξαγώγιμο προϊόν και μεγάλες εταιρείες του κλάδου προχωρούν σε άνοιγμα νέων εργοστασίων. Για αυτό και η DEMO φτιάχνει εργοστάσιο πρώτων υλών στην Τρίπολη, για να μειωθεί η εξάρτηση της Ευρώπης για πρώτες ύλες από Κίνα και Ινδία κατά 30%.
Αλλά η «ελευθερία επιλογής» που λένε, υπάρχει; Όταν δεν έχεις εισόδημα να ζήσεις; Όταν πρέπει να κάνεις δεύτερη και τρίτη δουλειά για να πληρώσεις νοίκι και ρεύμα; Όταν θα λέει ο εργοδότης αν δεν το δουλέψεις εσύ το 13ωρο υπάρχουν άλλοι στην ουρά; Όταν θα σου λένε βρες άλλου δουλειά να είσαι χαρούμενος; Είναι «ελεύθεροι», οι συνάδελφοι μας που κάνουν 2η δουλειά σαν ντελιβερι; Ή είμαστε «ελεύθεροι» όταν κοιμόμαστε στα πούλμαν και στα λεωφορεία για να ανταπεξέλθουμε στη καθημερινότητα; Όταν συναδέλφισσες μας από μονογονεϊκές οικογένειες προσπαθούν να κλέψουν χρόνο για να μαγειρέψουν, να τακτοποιήσουν το σπίτι, να διαβάσουν τα παιδιά τους, ενώ τα μυοσκελετικά προβλήματα, οι πόνοι σε μέση και αυχένα είναι καθημερινότητα;
Δεν είναι «ελευθερία» – Είναι ώμος εκβιασμός!
Το νομοσχέδιο λοιπόν, θεσμοθετεί την εργασία μέχρι και 13 ώρες σε ένα εργοδότη, φέρνει την διευθέτηση εργάσιμου χρόνου, τη μείωση ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες, το σπάσιμο της κανονικής άδειας ακόμα και σε 5ημερα από τον εργοδότη, σπάει και την υποχρεωτικοτητα για 10 μέρες θερινής άδειας. Φέρνει τις προσλήψεις ακόμα και μόνο για δύο ημέρες και φυσικά τις απολύσεις μέσω μηνυμάτων.
Ζούμε στην εποχή της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης. Η κερδοφορία έχει εκτοξευθεί. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να δουλεύουμε λιγότερο και να ζούμε καλύτερα. Να έχουμε καλύτερους μισθούς, παροχές, ελεύθερο χρόνο για εμάς και τις οικογένειές μας. Αντί αυτού δουλεύουμε περισσότερο χρόνο, πιο εντατικά, με καθηλωμένους μισθούς. Με πιέσεις ότι όποιος δεν δέχεται να δουλέψει 6ήμερο ή υπερωρία δεν ταιριάζει στην εταιρεία. Τι φταίει για αυτό;
Φταίει το γεγονός ότι μια χούφτα παράσιτα μας ξεζουμίζουν για να γίνονται αυτοί ακόμα πλουσιότεροι, να ζουν μέσα στην χλιδή και να μην ξέρουν τι έχουν. Αυτό πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει. Γιατί οι εργαζόμενοι παράγουμε όλο τον πλούτο γύρω μας και δεν έχουμε ανάγκη τους εργοδότες.
Τον 21ο αιώνα διεκδικούμε να δουλεύουμε για να ζούμε και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε. Γυρνώντας την πλάτη μας στην ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ που για ακόμα μία φορά παίζει καλά τον ρόλο της ως σύμμαχος των κυβερνήσεων σε κάθε αντεργατικό μέτρο. Δηλώνουμε ότι το νέο αντεργατικό σχέδιο νόμου θα μείνει στα χαρτιά. Για αυτό σε μια σειρά χώρους του κλάδου παλεύουμε για υπογραφή επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας όπου θα καθορίζουν το 5ημερο 8ωρο 40ωρο, Δευτέρα-Παρασκευή. Σε ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, στη ΦΑΜΑΡ με στάσεις εργασίας το προηγούμενο διάστημα. Στη BOEHRINGER με στάσεις εργασίας και κλιμάκωση με απεργία με μεγάλη συμμετοχή. Με στάσεις εργασίας σε PFIZER, PHARMATHEN, DEMO για να μην περάσουν οι απολύσεις. Με αγώνα στην ADELCO για να μην περάσει το αντεργατικό έκτρωμα των «ατομικών συμβάσεων» της εργοδοσίας. Συνολικά με την πάλη μας για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς, με συγκεκριμένο ωράριο, με επιδόματα και 3ετιες. Όμως οι εργοδότες του κλάδου απαιτούν ευελιξία στο ωράριο.
ΤΟ ΚAΝΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΚΑΤΕYΘΥΝΣΗ!
ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙ Η ΚΥΒEΡΝΗΣΗ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΘEΣΕΙ!
Αξιοποιώντας την εμπειρία από τις μεγάλες απεργίες του προηγούμενου διαστήματος απαντάμε με οργανωμένο και συλλογικό αγώνα. Είμαστε σε ετοιμότητα για δυναμική απάντηση με συλλαλητήριο την ημέρα κατάθεσης του νομοσχεδίου για διαβούλευση στη Βουλή και για απεργία την ημέρα που θα το φέρουν για ψήφιση.
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ! ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ!
