Στόχος η φίμωση των εργαζομένων και όχι η βελτίωση των υπηρεσιών για τους πολίτες

Με το υπάρχον πλαίσιο (δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας και πειθαρχικό δίκαιο)  θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν όλα τα υπαρκτά φαινόμενα σαπίλας και ρεμούλας εντός των δημόσιων υπηρεσιών, φαινόμενα που τα συνδικάτα και το κίνημα ποτέ δεν ανέχθηκαν ούτε συγκάλυψαν, αντιθέτως έφεραν στο φως με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους. Φαινόμενα και στάσεις που δημιουργούνται στο έδαφος της επιχειρηματικής δράσης, της πολιτικής εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών, της εργολαβοποίησης και των απευθείας αναθέσεων, της «διανομής» των ευρωπαϊκών κονδυλίων, όπως είδαμε πρόσφατα και με τον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ., με τρόπο κυνικό για τον κόσμο του καθημερινού μόχθου που δίνει καθημερινά τη μάχη για να κρατήσει όρθια τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις υπηρεσίες των δήμων κ.α. με μισθούς πείνας και εργασιακή επισφάλεια, προσπαθεί να χρεώσει τη σήψη και τη διαφθορά του συστήματος που εκπροσωπεί στους πιο ευάλωτους. Επιχειρεί να εμφανιστεί ως «αθώα περιστερά», όταν όλος ο κόσμος μιλάει για την επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες, για την εγκληματική πολιτική που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών, για τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς που γεννιούνται από τα σπλάχνα του συστήματος.

Με το σχέδιο νόμου για το νέο πειθαρχικό που φέρνει σαν τον κλέφτη κατακαλόκαιρο για να αποφύγει τις αντιδράσεις, στόχο έχει τους ίδιους τους εργαζόμενους. Επιχειρεί τη φίμωση και την καταστολή όλων των αγωνιστικών φωνών που αναδεικνύουν ζητήματα, δημοσιοποιούν προβλήματα και διεκδικούν.

Βάζει στο στόχαστρο το πιο υγιές και ευσυνείδητο τμήμα των εργαζομένων που νοιάζεται για την ποιότητα των υπηρεσιών προς τους πολίτες, για τα προβλήματα που δημιουργεί η υποστελέχωση, για τον προσανατολισμό που παίρνουν μια σειρά τομείς που αντί για τις ανάγκες των πολλών υπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων.

Στόχο έχει να ενισχύσει το κλίμα φόβου, συγκάλυψης και ανοχής των εργαζομένων προς την άδικη και ταξική πολιτική των κυβερνήσεων.

Επιδιώκει να αυστηροποιήσει τις ποινές, φθάνοντας μέχρι και την τιμωρία της απόλυσης, και να τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί με τις κατηγορίες περί «αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας»,  «κριτικής προς τη διοίκηση», «κατάργησης της εχεμύθειας», «παρακώλυσης της αξιολόγησης», εργαζόμενους που, στο πλαίσιο της συνδικαλιστικής τους δράσης και συλλογικών αποφάσεων των σωματείων τους διεκδικούν και παίρνουν θέση. Όπως η υπάλληλος του ΟΠΕΚΕΠΕ που προχώρησε σε αποκαλύψεις, η δασκάλα από το Μενίδι που ζήτησε σχολικό νοσηλευτή για μαθητή της, η νηπιαγωγός από την Παιανία που διεκδίκησε διαχωρισμό τμημάτων, οι εκπαιδευτικοί του 1^ου Ειδικού Νηπιαγωγείου Πειραιά που απαίτησαν μέτρα για την ασφαλή φοίτηση των μαθητών, η δασκάλα από το 3^ο δημοτικό σχολείου Ταύρου που μέσω εικαστικής δημιουργίας μίλησε  για τη γενοκτονία στη Γάζα ή η εκπαιδευτικός από τον Πειραιά που οδηγήθηκε σε δυνητική αργία για τη συνδικαλιστική της δράση. Όλες τις παραπάνω περιπτώσεις που δεν αφορούν λαμόγια, επίορκους και αργόμισθους αλλά μάχιμους εργαζόμενους στοχεύει το νέο πειθαρχικό. Όπως και τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που δίνουν τη μάχη ενάντια στην αντιεπιστημονική αξιολόγηση, που στόχο έχει την εμπορευματοποίηση – κατηγοριοποίηση του σχολείου, και σήμερα διώκονται άδικα.

Για να πετύχουν τους σκοπούς τους φτιάχνουν πειθαρχικά συμβούλια αποκλειστικά από διορισμένα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μην τυχόν και ξεφύγει κάποια θετική για τους εργαζόμενους απόφαση.

Ο νέος νόμος που ετοιμάζουν για το πειθαρχικό αφορά όλο το λαό. Ο αγώνας για να μην κατατεθεί και να μην ψηφιστεί είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή εργασία, για σύγχρονες υποδομές, για να ικανοποιηθούν οι πραγματικές ανάγκες του λαού κόντρα σε ένα κράτος εχθρικό για το λαό και φιλικό προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη των λίγων.

Σπύρος Μαρίνης, δάσκαλος, πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας