8 ΜΑΡΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Το Δ.Σ του Σωματείου χαιρετίζει την επέτειο της 8ης Μαρτίου, Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας η οποία καθιερώθηκε το 1910.
Στις 8 Μαρτίου 1857 οι γυναίκες εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία και διαδήλωσαν απαιτώντας βελτίωση των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας, μείωση των ωρών εργασίας τους και εξίσωση των μισθών τους με αυτούς των ανδρών. Η αστυνομία έδωσε αιματηρό τέλος στη διαδήλωση, πολλές γυναίκες συνελήφθησαν και μερικές δολοφονήθηκαν.
Η 8 Μάρτη αποτελεί ημέρα μνήμης των αγώνων, των απεργιών, των κινητοποιήσεων του γυναικείου και του εργατικού κινήματος, σύμβολο της αντίστασης του πιο άγρια εκμεταλλευόμενου κομματιού της κοινωνίας απέναντι στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, σύμβολο του αγώνα για έναν κόσμο απαλλαγμένο από έμφυλες διακρίσεις, έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας.
Ο αγώνας για τη γυναικεία χειραφέτηση δεν μπορεί να περιορίζεται σε φιέστες και επετείους αλλά οφείλει να διεξάγεται μέσα στην ίδια την καθημερινότητα, σε κάθε σπίτι, σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά. Η μνήμη και ο συμβολισμός της ημέρας αυτής αποτελεί οδοδείκτη για τη συνέχιση των αγώνων προς την έμφυλη απελευθέρωση.
Τιμάμε αγωνιστικά όσες γυναίκες, όπου γης, σηκώνουν το ανάστημά τους ενάντια στην εκμετάλλευση του καπιταλισμού, αλλά και εκείνες που συνεχίζουν να δέχονται μοιρολατρικά την καταπίεσή του χωρίς να αντιδρούν.
Τις καλούμε όμως να ενωθούν με το εργατικό λαϊκό κίνημα και μέσα από τα σωματεία, τους συλλόγους, τις ενώσεις επαγγελματιών, να μετατρέψουμε αυτή την επέτειο σε απαρχή νέων αγώνων για τα αναφαίρετα δικαιώματά μας, για τη ζωή μας, για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά, με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και λιγότερες ώρες εργασίας.
Το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει εξαπολύσει συνολική επίθεση στα δικαιώματα του λαού. Οι εργαζόμενες γυναίκες είναι τα μεγάλα θύματα της ευέλικτης εργασίας, της μερικής απασχόλησης, των σπαστών και ακανόνιστων ωραρίων, της δουλειάς την Κυριακή. Όσα δικαιώματα αποκτήθηκαν με σκληρούς αγώνες τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα καταργούνται.
Η ελπίδα και η αισιοδοξία για τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μπορούν να γεννηθούν στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης, του ταξικού αγώνα με βάση τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, για την γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα καπιταλιστικά δεσμά, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούμε να ξανακερδίσουμε κατακτήσεις που χάσαμε, να αποσπάσουμε νέες. Αν δε δράσουμε τώρα θα μας πάρουν κι άλλα. Γι’ αυτό οι αγώνες σήμερα αποκτούν μεγάλη σημασία για να γίνει το αύριο δικό μας.
Ενώνουμε τις φωνές μας με τις γυναίκες – θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, που θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων. Παλεύουμε κατά της εμπλοκής, συμμετοχής της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Ένα πραγματικά επαναστατικό, διεκδικητικό γυναικείο κίνημα, δεν μπορεί παρά να είναι ταξικό, να παλεύει για το ψωμί, τη δουλειά, την απελευθέρωση και για τα δυο φύλα. Δεν μπορεί παρά να έχει πρόσημο και χρώμα. Κόκκινο. Ούτε ροζ, ούτε μοβ.
Όλες και όλοι συμμετέχουμε στη συγκέντρωση στις 8 Μάρτη 2025 στις 11.00 πμ στο Σύνταγμα
