51 χρόνια μετά τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, τα διδάγματα του μεγάλου αντιδικτατορικού αγώνα του λαού μας παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ!
Εμπνεόμαστε και τιμούμε τους αγώνες του λαού μας συνεχίζοντας την πάλη για τους ανεκπλήρωτους σκοπούς και τα ιδανικά τους! Η 17η Νοέμβρη εκτός από μέρα μνήμης και τιμής, είναι μέρα διεκδίκησης για όσα δικαιούμαστε και μας τα στερούν!
Οι αγωνιστικές παρακαταθήκες, οι ηρωικές εξάρσεις του λαού και της νεολαίας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην ανοιχτή, φασιστική, αμερικανοΝΑΤΟική, απριλιανή δικτατορία, αλλά και η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και τα βασανιστήρια, οδηγούν και εμπνέουν και σήμερα τα δικά μας αγωνιστικά βήματα.
Τα οράματα και τα ιδανικά, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ο ασφαλής δρόμος για να μπορέσουμε να οργανώσουμε και να προσανατολίσουμε τους αγώνες μας που θα πραγματώσουν αυτά τα οράματα και τα ιδανικά. Έτσι τιμούμε τους νεκρούς μας και δικαιώνουμε τους αγώνες τους.
Το σύνθημα έξω οι ΗΠΑ έξω το ΝΑΤΟ χρειάζεται να ακουστεί ακόμα μια φορά, ακόμα πιο δυνατά σήμερα που η χώρα μας είναι μπλεγμένη σε δύο πολεμικά μέτωπα, τόσο σε αυτό της Ουκρανίας όσο και σε αυτό της Μέσης Ανατολής και που έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, ιδιαίτερα γυναίκες και παιδιά από την Παλαιστίνη. Δύο πολεμικά μέτωπα που είναι αποτέλεσμα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες για τους εργαζόμενους, που επιδεινώνονται καθημερινά οι όροι εργασίας, τη στιγμή που η «ανάπτυξη» τσακίζει κόκαλα στους χώρους δουλειάς, η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι οδηγός για συλλογική διεκδίκηση, αλληλεγγύη, για αγώνα για σύγχρονα δικαιώματα.
Κράτος και κεφάλαιο εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Το “ψωμί” που ζητούσαν οι φοιτητές και ο λαός το 1973 γίνεται όλο και πιο ακριβό, ο πληθωρισμός καλπάζει, οι μισθοί μας μένουν“παγωμένοι”, ο εργάσιμος χρόνος αντί να μειώνεται αυξάνεται και γίνεται “λάστιχο”. Και απέναντι στους εργαζόμενους, αντί να δώσει λύση στα προβλήματα μας, η κυβέρνηση βγάζει παράνομες τις απεργίες και χτυπάει με τα ΜΑΤ αυτούς που διεκδικούν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής.
Σήμερα που ο λαός μας συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπος με τις σκληρές αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές, την αδιάκοπη εξαθλίωση, μπορεί και πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του για να δει καλύτερες μέρες. Να δώσει σκληρούς αγώνες για την παιδεία, για την υγεία, για το εισόδημα, για το ασφαλιστικό, για τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, για τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες που αμφισβητούνται με βίαιο τρόπο από τις κυβερνήσεις.
Η θυσία των νέων του Νοέμβρη του ’73 πέρασε στην ιστορία και παραμένει βαθιά χαραγμένη στις καρδιές και στις μνήμες ως σύμβολο ασυμβίβαστης ταξικής πάλης. Η εξέγερση του πολυτεχνείου αποτελεί κίνητρο αγώνα για έναν κόσμο καλύτερο και συμβαδίζει με τις απαιτήσεις κάθε λαού για ελευθερία – δημοκρατία – ισότητα – κοινωνική δικαιοσύνη.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μας διδάσκει ότι όποια και αν είναι η βούληση των κυβερνήσεων , η δύναμη του λαού μπορεί να την ανατρέψει. Όλοι οι εργαζόμενοι ενώνουμε την φωνή μας για να αντιπαλέψουμε ουσιαστικά τις αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές πολιτικές που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Τιμάμε το Πολυτεχνείο στον δρόμο του αγώνα. Συνεχίζουμε την πάλη μας.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΙΣ 5.00 ΜΜ
