Τη Δευτέρα 8 Ιουλίου η ΟΕΦΣΕΕ πραγματοποίησε συνάντηση με αντιπροσωπεία των ΣΦΕΕ – ΠΕΦ, για το ζήτημα της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η υπογραφή της οποίας παραμένει ζητούμενο εδώ και 14 χρόνια, παρά τις προσπάθειες της ομοσπονδίας μας κι ενώ, μέσα σε αυτά τα 14 χρόνια, η φαρμακοβιομηχανία αναπτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς.
Στη συγκεκριμένη συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε ξανά με χρονική καθυστέρηση αρκετών μηνών, κατά την προσφιλή συνήθεια των φαρμακοβιομηχάνων, περιμέναμε να δούμε τις βελτιώσεις που θα έκαναν στη δική τους πρόταση, στη βάση των ενστάσεων και των αιτημάτων της ομοσπονδίας μας.
Οι “βελτιώσεις” που μας παρουσίασαν, λοιπόν, μετά από 5 μήνες είναι:
- Βασικός μισθός 860 ευρώ από 842 που πρότειναν αρχικά.
- Επιπλέον 1% στο προβλεπόμενο από τον νόμο ποσοστό των τριετιών για υπαλλήλους και εργάτες.
- Στο κρίσιμο ζήτημα του ωραρίου εργασίας, παραμένουν αμετακίνητοι στην αρχική τους πρόταση για “εβδομαδιαία εργασία 40 ωρών”, δηλαδή επιμένουν να μη δέχονται ως όρο το 5ημερο – 8ωρο!
Θα μπορούσε να απορήσει κάποιος για το πώς η φαρμακοβιομηχανία των ασύλληπτων τζίρων και κερδών, της ανάπτυξης, των επιδοτήσεων του Ταμείου Ανάκαμψης, που συμμετέχει το 1/3 των επιχειρήσεων μελών του ΣΦΕΕ, προτείνει για τους εργαζόμενους βασικό μισθό μόλις 30 ευρώ πάνω από τον κατώτατο θεσμοθετημένο μισθό, σήμερα, ενώ μπορεί να είναι και χαμηλότερος από τον κατώτατο, αν αυτός αυξηθεί το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με κυβερνητικές εξαγγελίες! Για να μην επαναλάβουμε ότι είναι χαμηλότερος από το βασικό μισθό που είχε ο κλάδος πριν 14 χρόνια! Θα μπορούσε, επίσης, να απορήσει κάποιος γιατί αρνείται τόσο πεισματικά τον προσδιορισμό του ημερήσιου χρόνου εργασίας;
Η εξήγηση, όμως, είναι προφανής για όσους δεν εθελοτυφλούν πιστεύοντας ότι τα συμφέροντα και τα κέρδη της εργοδοσίας συμβαδίζουν με τα συμφέροντα και την ευημερία των εργαζόμενων: η ανάπτυξη και τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων στηρίζονται ακριβώς πάνω στα ελαστικά ωράρια, στην εντατικοποίηση της δουλειάς, στους καθηλωμένους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις – λάστιχο.
Στηρίζονται πάνω στην αντεργατική νομοθεσία, που γι’ αυτόν τον λόγο διαμορφώνεται από την Ε.Ε. και από όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα των καπιταλιστών, από τον νόμο Βρούτση – Αχτσιογλου, τον νόμο Χατζηδάκη, μέχρι τον νόμο Γεωργιάδη που έχουν συμβάλει στην αποδυνάμωση των ΣΣΕ, στη μείωση των μισθών και στη διάλυση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας μέσω της διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου. Και αυτή η επίθεση οξύνεται με την επιβολή της 6ημερης εργασίας, με το διαχωρισμό του ενεργού κι ανενεργού χρόνου εργασίας μέσω της ψηφιακής κάρτας, για να προσφέρεται περισσότερη απλήρωτη δουλειά στην εργοδοσία.
Εξάλλου, και οι φαρμακοβιομήχανοι ωμά παραδέχτηκαν ότι δεν μπορούν να δεσμεύουν τις επιχειρήσεις τους με υποχρεώσεις που ο νόμος δεν προβλέπει, όπως η τήρηση σταθερού ωραρίου και η πληρωμή υπερωριών σε περίπτωση που αυτό επεκτείνεται!
Στην ουσία, αυτό που ομολογούν είναι ότι δεν θέλουν μια ΣΣΕ που να τους δεσμεύει και να κατοχυρώνει τους εργαζόμενους. Πραγματική επιδίωξή τους είναι να τελειώνουν με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, με την ενοχλητική ΟΕΦΣΕΕ, για να μπορούν να επιβάλλουν τους όρους εργασίας που αυτοί θέλουν.
Η Ομοσπονδία μας θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ, με ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, για 5ήμερο – 8ωρο.
Γι αυτή τη μάχη καλούμε σε ετοιμότητα όλα τα σωματεία και τους εργαζόμενους του κλάδου!
Οι προκλήσεις των φαρμακοβιομηχάνων πρέπει να πάρουν την απάντηση που αρμόζει!
Ο μόνος δρόμος είναι ο αγώνας μας για τα δικαιώματα μας, ο αγώνας για δουλειά και ζωή με βάση τις δικές μας ανάγκες! Να διεκδικήσουμε την ζωή που μας αξίζει!
