Σπύρος Μαρίνης: Στις 28 του Φλεβάρη απεργούμε! (enikos.gr)
Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, οι περισσότεροι φοιτητές και νέα παιδιά, προκαλώντας ανείπωτη θλίψη σε όλη τη χώρα και μια διαρκή-ανοιχτή πληγή σε δεκάδες οικογένειες. Τα δάκρυα έχουν γίνει οργή. Δίνουμε το παρόν στον αγώνα ώστε τίποτα να μην ξεχαστεί, τίποτα να μην συγκαλυφθεί, για να τιμωρηθούν οι φυσικοί υπαίτιοι αλλά και η πολιτική της απελευθέρωσης και του κέρδους που στο βωμό της θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές.
Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που βρεθήκαμε πριν ένα χρόνο στις συγκλονιστικές διαδηλώσεις του λαού και της νεολαίας δε θα ξεχάσουμε ποτέ τα αμείλικτα ερωτήματα των μαθητών μας. Το «γιατί» και το «πως» φτάσαμε το 2023, την εποχή των μεγάλων τεχνολογικών επιτευγμάτων, σε ένα τέτοιο τραγικό έγκλημα. Το «ποιοι» φταίνε και οδήγησαν τόσους ανθρώπους στο θάνατο. Αλλά και το «ποτέ» που με συγκλονιστικό, πρωτότυπο και εμπνευσμένο τρόπο (με τις σχολικές τσάντες στα προαύλια των σχολείων, με τα φαναράκια στις διαδηλώσεις κ.α.) απαίτησαν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι. Αυτό το «ποτέ», δηλαδή το «ποτέ ξανά», σημαίνει καθημερινό και αδιάκοπο αγώνα απέναντι στα χιλιάδες «Τέμπη» που υπάρχουν γύρω μας. Στους χώρους δουλειάς με 170 και πλέον νεκρούς το 2023. Στην εγκληματική πολιτική του κράτους που θεωρεί κόστος την πρόληψη από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές, με αποτέλεσμα «το καλοκαίρι να καιγόμαστε και το χειμώνα να πνιγόμαστε». Στις άθλιες συνθήκες σε δημόσια κτήρια και υποδομές. Ειδικά στο χώρο της εκπαίδευσης με τις σχολικές υποδομές να είναι σε τραγική κατάσταση, τα τελευταία χρόνια μετράμε δεκάδες περιστατικά αρκετά σοβαρών τραυματισμών από τη πτώση σοβάδων, από βλάβες στον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό και ανεπαρκή συντήρηση των υποδομών. Δυστυχώς, όμως, γίναμε και μάρτυρες τον Δεκέμβριο του 2022 στο τραγικό δυστύχημα σε δημοτικό σχολείο στις Σέρρες που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του εντεκάχρονου μαθητή μας. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε πια τα σχολεία μας, όπου μαθητές και εκπαιδευτικοί περνάμε σχεδόν τη μισή μέρα μέσα σε αυτά, να μετατραπούν σε παγίδες, να τρέμουμε για το τι θα συμβεί σε πιθανό σεισμό εν ώρα μαθήματος.
Η ζωή μας έχει αξία, δεν είναι αναλώσιμη. Δε θα την αφήσουμε έρμαιο στη λογική του «πάμε κι όπου βγει».
Αγωνιζόμαστε για να ζούμε και να εργαζόμαστε με αξιοπρέπεια κάτι που σήμερα δεν συμβαίνει για χιλιάδες εκπαιδευτικούς που βρίσκονται σε καθεστώς φόβου και ανασφάλειας. Είναι οι πάνω από 50.000 αναπληρωτές – συμβασιούχοι που δουλεύουν από 4 έως 9 μήνες το χρόνο, που δεν ξέρουν που – πότε και αν θα προσληφθούν, που πληρώνουν σχεδόν ένα μισθό σε ενοίκιο και δεν έχουν καν το δικαίωμα να αρρωστήσουν γιατί χάνουν μισθό και προϋπηρεσία. Είναι οι χιλιάδες νεοδιόριστοι που ξεκινάνε με μισθό 735€, που αναγκάζονται να μένουν ακόμα και μακριά από τις οικογένειες τους. Είμαστε οι 150.000 εκπαιδευτικοί που αμειβόμαστε με μέσο μισθό λίγο πάνω από το 1000€, χωρίς 13ο και 14ο μισθό, που έχουμε απωλέσει, με τα μέτρα των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, πάνω από το 45% του εισοδήματός μας, σε απόλυτους αριθμούς, σε σχέση με το 2009, που ζούμε εδώ και 14 χρόνια μια διαρκή «κρίση».
Το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» είναι επίκαιρο. Βάζουμε μπροστά τις ζωές και τις ανάγκες μας απέναντι στα κέρδη και τα συμφέροντα των λίγων.
Για να είναι η παιδεία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλα τα παιδιά. Για να πραγματοποιηθούν μόνιμοι διορισμοί ώστε να καλυφθούν όλες εκπαιδευτικές – μορφωτικές ανάγκες. Για να μορφώνονται ολόπλευρα το παιδιά μας σε σύγχρονα και ασφαλή σχολεία.
Για 20% αυξήσεις στους μισθούς μας, για επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και επιστροφή του κλεμμένου μισθολογικού κλιμακίου 2016 – 2017, για υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Για να μην περάσει το κατηγοριοποιημένο σχολείο της αγοράς, των χορηγών και της υποχρηματοδότησης. Για να διατηρήσουμε τον παιδαγωγικό μας ρόλο, τη συλλογική λειτουργία των συλλόγων διδασκόντων, το δικαίωμά μας να μπαίνουμε στην τάξη με ψηλά το κεφάλι. Με την απεργία μας απαντάμε αποφασιστικά στις διώξεις και τις δικαστικές προσφυγές μέσα από τις οποίες η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας επιχειρούν να κάμψουν τις κινητοποιήσεις μας.
Στο δρόμο του αγώνα ενώνουμε τη φωνή μας με όλους όσοι αγωνίζονται και διεκδικούν. Με τους αγρότες που παλεύουν για να μείνουν στον τόπο τους και να ζουν από τη δουλειά τους. Με τους υγειονομικούς που απεργούν στις 22/2 για προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία, για υποδομές και επαρκή χρηματοδότηση, για περίθαλψη δημόσια και δωρεάν που δε θα κοιτάζει το λαό στην τσέπη. Με τους φοιτητές που δίνουν ένα σημαντικό και ελπιδοφόρο αγώνα ενάντια στα σχέδια την κυβέρνηση για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Στις 28 του Φλεβάρη όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην απεργία.
Σπύρος Μαρίνης, δάσκαλος,
Γενικός Γραμματέας της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας και μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ
