Δεν θα συνηθίσουμε στο θάνατο!
Όλοι στο συλλαλητήριο σήμερα Πέμπτη στις 8 μ.μ. στο Σύνταγμα
Το να πνίγονται εκατοντάδες στα ανοιχτά της Πύλου και να είναι άγνωστος ο αριθμός των αγνοούμενων δεν είναι ούτε ένα ακόμα ναυάγιο ούτε είναι ένα ακόμα δυστύχημα. Είναι άλλο ένα έγκλημα. Στο δε αμπάρι του καϊκιού με το οποίο έγινε και αυτό το νέο ταξίδι του τρόμου και βούλιαξε σε βαθιά νερά βρίσκονταν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, οι γυναίκες και τα παιδιά. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους κατατρεγμένους και ξεριζωμένους και τις οικογένειες τους.
Για το έγκλημα οι υπεύθυνοι είναι γνωστοί. ΝΑΤΟ και ΕΕ έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα. Έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο σε θάλασσα νεκρών. Το ίδιο βαμμένα με αίμα είναι και τα χέρια όλων όσων τους στηρίζουν με τα μπούνια, σε όσους δίνουν γη και ύδωρ στα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα, όταν συμμετέχουν στα σχέδια και στις επεμβάσεις τους, όταν συμφωνούν με αυτές τις εγκληματικές πολιτικές, υπογράφουν και υλοποιούν τις αντιμεταναστευτικές συμφωνίες της ΕΕκαι τις συμφωνίες για τις δήθεν ασφαλείς τρίτες χώρες και το ποιοι δικαιούνται προσφυγικό καθεστώς. Να θυμίσουμε για ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ ακόμα ότι:
Συμφώνησαν στη συμμετοχή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Λιβύη και αλλού που γεννάν πρόσφυγες και μετανάστες. Συμφώνησαν στην υπογραφή της συμφωνίας της ΕΕ με την Τουρκία το 2016, όπως και στην κατασκευή του κατάπτυστου φράχτη στον Έβρο.
Την ώρα που πνίγονται εκατοντάδες άνθρωποι ανοιχτά της Πύλου, στην ΕΕ επεξεργάζονται νέα πολιτική μετανάστευσης, το Νέο Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, το οποίοόχι μόνο ενισχύει την καταστολή σε βάρος των ξεριζωμένων, τα κέντρα κράτησης και τις απελάσεις,αλλά οδηγεί στην ουσία και σε κατάργηση της Συνθήκης της Γενεύης, αντιμετωπίζοντας τους κυριολεκτικά ως εμπορεύματα μεταξύ των «χωρών υποδοχής» και των «χωρών προορισμού».
Ξεκαθαρίζουμε ότι για εμάς η ζωή ενός ανθρώπου αξίζει τα πάντα, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, θρησκεία. Δεν ανεχόμαστε να βαφτίζουν «παράνομο» έναν άνθρωπο που εκδιώκεται από τον τόπο του, είτε επειδή τον βομβαρδίζουν, είτε επειδή δεν μπορεί να ζήσει πια εκεί.
Σε αυτή την «κανονικότητα» που μας προβάλλουν, δεν θα κάτσουμε παρατηρητές να μετράμε νεκρούς μετανάστες και νεκρούς εργάτες στους χώρους δουλειάς. Την «κανονικότητά» τους θα την κάνουμε κομμάτια! Με την πάλη μας βάζουμε μπροστά τις ανάγκες των εργατών, τις ανάγκες των κατατρεγμένων. Στο αμείλικτο δίλημμα που βάζουν καθημερινά τα επιτελεία των κυβερνήσεων «τα κέρδη των λίγων ή οι ζωές μας», διαλέγουμε να ζήσουμε!
