Η οργή έγινε αγωνιστικό ποτάμι στις 8 Μάρτη στο συλλαλητήριο των Σωματείων σε όλη τη χώρα και στην Κατερίνη. Παίρνοντας τη σκυτάλη από την πρωινή απεργιακή συγκέντρωση, με τη συμμετοχή εκατοντάδων μαθητών που απείχαν από τα μαθήματά τους απαιτώντας να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, στείλαμε μήνυμα στην κυβέρνηση, σε όλα τα κόμματα που βαδίζουν στις ράγες της «ανάπτυξης» και στους κολαούζους τους, οτι απαιτούμε να αποδοθούν όλες οι ευθύνες για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για σύγχρονες, ασφαλείς και φτηνές μεταφορές, για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο.
Καμία εντύπωση δεν μας προκάλεσε η συντονισμένη επίθεση που δέχτηκαν οι απεργοί εργαζόμενοι, και μάλιστα σε έναν νομό που το Εργατικό Κέντρο τους άφησε ξεκρέμαστους, αφού δεν πήρε καν απόφαση για απεργία.
Οι απεργοί εργαζόμενοι, συνταξιουχικά και άλλα Σωματεία μέσα από τις κινητοποιήσεις τους, μετατρέψανε τη σιωπή σε οργή, την οργή σε αγώνα, αναδείξανε και θα συνεχίσουν να αναδεικνύουν τις αιτίες και τους πραγματικούς ενόχους του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος τόσο στα Τέμπη, όσο και των εκατοντάδων εργατικών ατυχημάτων στους χώρους δουλειάς. Κρατάμε την υπόσχεση που δώσαμε στην εργατική τάξη οτι δε θα επιτρέψουμε να περάσει καμία προσπάθεια συγκάλυψης.
Σε πείσμα όλων δε σταματάμε εδώ. Οι επόμενες μέρες θα συνεχίσουν να είναι για τους εργαζόμενους και τα Σωματεία τους μέρες μάχης. Τέρμα με τη σιωπή. Τώρα η σιωπή έγινε οργή και η οργή φουσκωμένο ποτάμι.
Τέρμα οι “σιωπηλές πλατείες”. Τώρα ήρθε η ώρα οι εργαζόμενοι με τα Σωματεία μας να βγούμε στο δρόμο του αγώνα οργανωμένα για να διεκδικήσουμε όλα όσα έχουμε ανάγκη. Για να μην πηγαίνουμε στη δουλειά χωρίς να ξέρουμε αν θα επιστρέψουμε στο σπίτι μας σώοι.
