Η ιστορική πείρα μας έχει δείξει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα και η καταστολή πάνε χέρι – χέρι. Στους χώρους δουλειάς εφαρμόζονται με μεγαλύτερη ένταση όλα τα μέτρα των δύο προηγούμενων μνημονίων, ενώ η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήρθε να προσθέσει τα μέτρα του τρίτου μνημονίου.
Μία όμως από τις σημαντικότερες εργολαβίες που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας για λογαριασμό του κεφαλαίου, πέρα απ’ τις περικοπές στις λαϊκές ανάγκες και τη γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας της τρίτης αξιολόγησης, είναι η προσπάθεια να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς. Να χτυπηθεί το δικαίωμα στην απεργία, ο τρόπος που οργανώνονται οι εργαζόμενοι, η δομή του εργατικού κινήματος, ότι δηλαδή με μακροχρόνιους αγώνες έχει κατακτήσει η εργατική τάξη.
Αποδεικνύεται ότι το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» πάει περίπατο όταν το κεφάλαιο αισθάνεται απειλή για την κερδοφορία του γι’ αυτό και η τρομοκρατία σε κάθε χώρο δουλειάς όλο και περισσότερο τσακίζει κόκαλα.
Εκατοντάδες είναι οι απολύσεις πρωτοπόρων συναδέλφων μας εργαζομένων, ακόμα και εκλεγμένων μελών Διοικητικών Συμβουλίων που υποτίθεται ότι προστατεύονται από τη νομοθεσία. Πάνω από το 90% των δικαστικών αποφάσεων κρίνουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις παράνομες και καταχρηστικές και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που απαγορεύεται να πραγματοποιηθούν ξανά με τα ίδια αιτήματα. Την ίδια στιγμή έχει στηθεί βιομηχανία από μηνύσεις και διώξεις εναντίων των εκπροσώπων του ταξικού κινήματος και οι αποφάσεις των δικαστηρίων τους κρίνουν ένοχους επειδή μπαίνουν μπροστά για να διεκδικήσουν το δίκιο των εργατών.
Οι εργοδότες κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να υποτάξουν το εργατικό κίνημα ώστε να μην αμφισβητούνται τα συμφέροντά τους. Έχουν συμπαραστάτη τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, τις δυνάμεις αυτές που έχουν την κύρια ευθύνη για τα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρουσιάζονται στο κίνημα. Εκεί θα πατήσει και η προπαγάνδα της κυβέρνησης για τις ανατροπές που ετοιμάζεται να φέρει.
Μαζί δουλεύουν το ιδεολόγημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων και θα επιχειρήσουν αλλαγές στην οργανωτική δομή του κινήματος, στα πρότυπα των αντίστοιχων δομών σε κράτη της Κεντρικής Ευρώπης. Αυτό σημαίνει χτύπημα των πρωτοβάθμιων σωματείων, κυρίως των κλαδικών στους χώρους δουλειάς. Προσπάθεια που έχει στόχο να απομακρίνει τους εργαζόμενους από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις τους δημιουργώντας δομές «από τα πάνω» που θα παίρνουν αποφάσεις μακριά και πέρα από τους ίδιους.
Κυβέρνηση και εργοδοσία θέλουν σωματεία-μηχανισμούς της εργοδοσίας όπως το «σωματείο» στα τρόφιμα και τα σούπερ μάρκετ που με εκβιασμούς, τρομοκρατία οι εργοδότες των μεγάλων σούπερ μάρκετ έσυραν τους εργαζόμενους να ψηφίσουν τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές που συγχρόνως είναι προϊστάμενοι και διευθυντές ή κυβερνητικοί συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις επιχειρήσεις.
Οι καπιταλιστές εργοδότες βλέπουν μπροστά και θέλουν να έχουν πλήρως τα χέρια τους λυμένα προκειμένου να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο την εκμετάλλευση. Γνήσιος συμπαραστάτης των συμφερόντων τους είναι η κυβέρνηση που αυτή την περίοδο έρχεται ουσιαστικά να υλοποιήσει τις απαιτήσεις τους .
. Σε μια περίοδο που το κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση κυβέρνηση και εργοδοσία ετοιμάζονται, εντείνουν την καταστολή αφού ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα οι εργαζόμενοι δεν θα είναι πάντα με τον φόβο και θα αντιδράσουν.
Όσο για τους ισχυρισμούς της κυβέρνηση και των άλλων κομμάτων που υπηρετούν την ίδια πολιτική, ότι πρόκειται για παρεμβάσεις που θα ενισχύσουν τη δημοκρατία και τη συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα, αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.
Ήδη σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Εργασίας στη συνάντηση με τους εκπροσώπους του κουαρτέτου συμφωνήθηκε η θεσμοθέτηση μέτρων για το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος. Πρώτο βήμα η αύξηση της απαιτούμενης απαρτίας για τη λήψη απεργιακής απόφασης από πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία από το 1/3 στο 1/2 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών του σωματείου. Το υπουργείο προσπαθεί να υποβαθμίσει το μέγεθος της νέας ανατροπής και ισχυρίζεται ότι δεν αλλάζουν οι άλλες προϋποθέσεις και οι όροι για την προκήρυξη απεργίας.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η κυβέρνηση παρουσιάζει κατ’ αρχήν τη «μαλακή εκδοχή» ενός μέτρου ενώ στη Βουλή οι διατάξεις αποκτούν ακόμα πιο αντιδραστικό χαρακτήρα. Τα περισσότερα μέτρα που προωθήθηκαν πέρασαν με την τακτική του σαλαμιού, δηλαδή τμηματικά και με αλλεπάλληλα νομοθετήματα κάτι που σημαίνει ότι η ανοιχτή επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα μόλις άρχισε και δεν θα τελειώσει με το συγκεκριμένο μέτρο.
Ήδη να θυμίσουμε ότι η ίδια κυβέρνηση το Μάη ψήφισε διάταξη που νομιμοποιεί έμμεσα την εργοδοσία να εφαρμόζει την ανταπεργία, ενώ με άλλη διάταξη διεύρυνε τους λόγους που μια επιχείρηση μπορεί να απολύσει συνδικαλιστές.
Εμείς σήμερα τους λέμε για να το βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα δεν πρόκειται να το βάλουν στο χέρι.
Δεν κάνουμε βήμα πίσω απ’ το δικαίωμα που έχει κατακτήσει με αγώνες η εργατική τάξη να συζητά στους χώρους δουλειάς, να οργανώνεται και να συμμετέχει στις διαδικασίες και τις αποφάσεις των σωματείων. Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε με μεγαλύτερη επιμονή την προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος. Για εργατικό κίνημα μαζικό και δυνατό από την πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, για σωματεία των εργαζομένων που θα παλεύουν για δικαιώματα με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουν αγωνιστική απάντηση στις μεθοδεύσεις κυβέρνησης και εργοδοσίας με τη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα στις 9 του Νοέμβρη. Παράλληλα οι 9 Ομοσπονδίες καλούμε να παρθεί απόφαση για Γενική απεργία ενάντια στο νέο νόμο και κάθε σωματείο να συζητήσει και να προετοιμάσει τους εργαζόμενους.
