ΟΜΙΛΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΑΝΕΡΓΟΙ, ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΠΑΓΓΑΛΜΑΤΙΕΣ, ΑΓΡΟΤΕΣ, ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΚΑΙ ΕΔΩΣΕ ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΔΡΑΣΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ. ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΔΕΚΑΔΕΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΥΝ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ. ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΛΑΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ, ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ, ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ, ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ, ΟΙ ΝΕΟΛΑΙΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΝ ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.

ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΛΛΟΝ ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΡΥΑΚΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ, ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ, ΣΤΑ ΟΑΕΔ, ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΙΚΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΤΗΝ 1^Η ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ Η ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΘΕΛΗΣΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΦΩΝΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΨΙΧΟΥΛΑ.

Με ακόμα μεγαλύτερη ορμή με πλατύ κάλεσμα κυρίως στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης να δώσουμε τη μάχη για την επιτυχία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου. Είτε σαν πλειοψηφία είτε σαν μειοψηφία να μη μείνει σωματείο, συνδικάτο, ομοσπονδία που δεν θα ανοίξουμε τη συζήτηση για την ανάγκη να οργανωθεί η πάλη των ερζαζομένων. Να μην υπάρξει εργατική συλλογικότητα χωρίς να επιδιώξουμε να αποφασίσει την συμμετοχή στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Κόντρα στα εμπόδια και τα προσχήματα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, εμείς πρέπει να απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους μιλώντας τη γλώσσα των προβλημάτων και του αγώνα.

Ο δρόμος της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάκαμψη, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου απαιτεί ακόμα μεγαλύτερες θυσίες από την εργατική τάξη προκείμενου αυτή να σταθεροποιηθεί. Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να ωφεληθούν. Πρέπει να είναι καθαρό. Αυτή η πολιτική δεν είναι από λάθος υπολογισμένη. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Έτσι και μόνο έτσι ξεπερνάει την κρίση του. Έτσι έχει ξεπεράσει ο καπιταλισμός όλες τις κρίσεις, με το αίμα της εργατικής τάξης και με πολέμους. Πρέπει επίσης να μην ξεχνάμε ότι οι κρίσεις είναι στο DNA του συστήματος και θα επανέρχονται όλο και πιο βαθιές, πιο οδυνηρές.

Για αυτό λοιπόν δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι με τα παραμύθια της κυβέρνησης, ότι τελείωσαν οι θυσίες Ή ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ότι φτάνει μια κυβερνητική εναλλαγή ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ μας. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Να ανοίξει η συζήτηση, ανάπτυξη για ποιόν.

Στο επίπεδο της οικονομίας, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και προ κρίσης, αλλά και μέσα στην κρίση, έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή της εργατικής και λαϊκής οικογένειας. Η μαζική ανεργία, οι μεγάλες ανατροπές στις λίγο – πολύ σταθερές εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς και τα μεροκάματα, οι μαζικές απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, το κλείσιμο χιλιάδων μικρομάγαζων, το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς κ.α. δεν είναι προσωρινά φαινόμενα.

• μόνο στην πενταετία χάθηκαν 737.778 θέσεις μισθωτής εργασίας.
• Ένας στους τέσσερις μισθωτούς εργάζεται με μερική απασχόληση.
• οι προσλήψεις μερικής εργασίας έφτασαν τις 412.000, αυξήθηκαν από το 2008 μέχρι το 2013 κατά 161,20% και οι εργαζόμενοι εκ περιτροπής έφτασαν τους 102.000 αυξημένοι κατά 151%, 300.000
• είναι ανασφάλιστοι δηλαδή 1 στους 5 εργαζομένους.
• Το 30% των μισθωτών παίρνει μισθό κάτω από τα 600 ευρώ μεικτά. Οι πιο χαμηλοί μισθοί κυριαρχούν στις νεότερες ηλικίες. Οι μισθωτοί ηλικίας από 15 έως 19 ετών έχουν μέσο μισθό μόλις 271.93 ευρώ μεικτά, ενώ 120.000 μισθωτοί ηλικίας από 20 έως 24 ετών παίρνουν μέσο μισθό 489 ευρώ μεικτά.
• Η απλήρωτη εργασία φτάνΕΙ τις 850.000
• Το μέσο ημερομίσθιο των μεταναστών κυμαίνεται από 29,84 έως 25,49 ευρώ μεικτά.

Συνάδελφοι,

Μιλάμε για κήρυξη πολέμου. Δεν πρέπει να προσπερνάμε αυτήν την τοποθέτηση ως ένα ακόμη σύνθημα. Να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό σημαίνει σχέδιο μάχης, σχέδιο δράσης, σημαίνει έτοιμη δύναμη για να τον φέρει σε πέρας, σημαίνει ολοκληρωμένη προετοιμασία.

Αυτός ο πόλεμος είναι μπροστά μας. Πόλεμος για πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου για κατακόρυφη αύξηση της απλήρωτης εργασίας, με την απειλή της πείνας.

Τι σχεδιάζουν :

• Να προχωρήσουν σε ανατροπές στα ασφαλιστικά – συνταξιοδοτικά δικαιώματα, νέες περικοπές στις παροχές υγείας – πρόνοιας. Η κυβέρνηση έχει ήδη υποσχεθεί νέα μείωση των εργοδοτικών εισφορών.
• THN απελευθέρωση των απολύσεων. Να μπορούν να προχωρούν χωρίς κανένα εμπόδιο σε ομαδικές απολύσεις χωρίς όρια και περιορισμούς.
• αλλαγές στη λειτουργία των συνδικάτων, στη συνδικαλιστική δράση. Θέλουν να δυσκολέψουν ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ πάληΣ της εργατικής τάξης, ΤΗΝ συλλογική διεκδίκηση, ώστε να μην μπορούν τα συνδικάτα να πάρουν απόφαση για απεργία. Φτάνουν μέχρι να μπορούν οι επιχειρηματίες να κηρύσσουν λοκ-άουτ. Ετοιμάζουν ακόμη να περιορίσουν την χρηματοδότηση των συνδικάτων ενώ είναι γνωστό ότι τα χρήματα αυτά προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων
• νέες παρεμβάσεις στην προνοιακή πολιτική, με στόχο να περιορίσουν ακόμα πιο πολύ ότι επιδόματα ΠΟΥ απέμειναν και να συνδεθούν με την παροχή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος που θα το δίνουν στους εξαθλιωμένους. Ότι επίδομα μείνει θα υπάρξουν αυστηρότερα κριτήρια που αυτό σημαίνει ότι θα μειωθούν κι’ άλλο οι δικαιούχοι.
• νέες απολύσεις στο Δημόσιο τομέα στέλνοντας στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους μέσα από την αξιολόγηση και τον επανέλεγχο όσων εργάζονται με σύμβασΕΙΣ αορίστου χρόνου. Νέο μισθολόγιο με κατεύθυνση την μείωση κι’ άλλο των μισθών για να φτάσουν τον μισθό του ιδιωτικού τομέα (586 και 511).
• Ιδιωτικοποιήσεις βασικών τομέων του Δημοσίου που θα περάσουν στο Ιδιωτικό Κεφάλαιο.

• άγρια φοροληστεία με τον ΕΝΦΙΑ Nα επιδεινώNει ακόμα περισσότερο την κατάσταση της εργατικής τάξης.

ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς ρήξεις και συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με τις στρατηγικές της ΕΕ, με τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους μηχανισμούς τους. Δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς συνεχείς ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμΕΩΝ.

Χρειάζεται πιο στοχευμένη πάλη για την υπεράσπιση της ζωής και του βιοτικού επιπέδου των εργατικών και λαϊκών οικογενειών από τη μαζική φτώχεια και την εξαθλίωση με μαζικούς αγώνες, συντονισμένους, με αλληλεγγύη, με κριτήριο όμως και γραμμή πάλης τις σύγχρονες ανάγκες. ανάγκες που μπορεί να ικανοποιηθούν με βάση το συσσωρευμένο πλούτο που παράγεται, την τεχνολογική εξέλιξη που υπάρχει και που σήμερα τα καρπώνεται και τα εκμεταλλεύεται μια χούφτα ανθρώπων. Σε αυτόν τον ρεαλισμό της ατομικής ιδιοκτησίας σίγουρα δεν μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Μόνο η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο σχεδιασμός της οικονομίας μπορούν να τις ικανοποιήσουν ρεαλιστικά.

Παράλληλα, χρειάζεται στοχευμένη πάλη για την άνοδο του επιπέδου ταξικής συνειδητοποίησης και οργάνωσης, για να ωριμάζουν οι συνθήκες όπου η εργατική τάξη θα διεκδικήσΕΙ την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίαΣ.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Κίνημα που θα αντέχει στις δυσκολίες, θα είναι πειθαρχημένο και στοχοπροσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίσει όλες τις τρικλοποδιές της αστικής τάξης.

ΣΕ αυτή ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ πρέπει ΝΑ ΚΙΝΟΥΜΑΣΤΕ, ατομικά και συλλογικά, για να μετατρέπονται τα συνθήματα και οι θέσεις μας σε προσπάθεια για την άνοδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, σε ισχυροποίηση της κοινωνικής συμμαχίας, σε άνοδο κυρίως της πολιτικής συνείδησης και πάλης.

Δεν πρέπει να περάσει από το μυαλό κανενός να πει κουράστηκα, να πει απογοητεύτηκα, δεν γίνεται τίποτε, ότι ας περιμένουμε ή ας επιλέξουμε το λιγότερο κακό. Οι λογικές αυτές δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτε, αντίθετα βοηθούν τον αντίπαλο ανεμπόδιστα να περνάει τις αποφάσεις του. δεν μπορούμε να βλέπουμε ΤΗΝ κυβέρνηση, τα επιχειρηματικά συμφέροντα να παίρνουν μέτρα, να προωθούν ανατροπές σε βάρος της ζωής μας, και να μην οργανώνουμε την πάλη μας, να αφήνουμε τους εργαζόμενους ανυποψίαστους και να περιμένουμε πότε θα έρθει Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση για να λύσει δήθεν όλα μας ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.

Πρέπει να αντιμετωπίζουμε καθημερινά το ζήτημα ότι το σημερινό επίπεδο του κινήματος, και κυρίως η επιδείνωση της φτώχειας, της ανεργίας, ο συσχετισμός δυνάμεων, μας υποχρεώνει να οργανώνουμε την πάλη με αιτήματα που ανακόπτουν τον κατήφορο, προσφέρουν έστω κάποια μικρή ανακούφιση, από την άλλη όμως δεν μπορείς να φρενάρεις τα πράγματα χωρίς να οργανώσεις την αντεπίθεση. Και αντεπίθεση σημαίνει κατεύθυνση και αιτήματα ριζικής ανατροπής και ικανοποίησης σύγχρονων αναγκών που μπορούν να εκπληρωθούν με βάση τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, την πρόοδο της επιστήμης, κ.λπ. Το ταξικό κίνημα δε σνομπάρει τη μερική ανακούφιση, αλλά είναι εξωπραγματικός αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα στην ανακοπή του κατήφορου και στη διεκδίκηση λύσης.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξέρουν σήμερα προς τα πού να πάνε και σε αυτήν τη βάση να ιεραρχούν και τα άμεσα αιτήματα. Αυτή η κατεύθυνση χρειάζεται να καλλιεργείται και να αναπτύσσεται και σε σχέση με την προπαγάνδα των άλλων ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΟΠΩΣ το ΜΕΤΑ που υπόσχεται είτε μια ανάπτυξη που τάχα θα βελτιώσει τη ζωή, είτε αποκατάσταση απωλειών.

από αυτή ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΤΑΡΧΗΝ Απευθυνομαστε σε καθε εργατική οικογένεια. Η ανεργία βρίσκεται σε κάθε σπίτι και την αξιοποιούν για να τρομοκρατούν, για να μειώνουν ακόμα παραπέρα τα ήδη πετσοκομμένα μεροκάματα.

Κανενας δε μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει τη φτώχεια και την ανεργία. Αξιοποιούν την ανεργία για να μας εκβιάζουν. Για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι πιο φθηνά και περισσότερο

ΚΑΙ οι άνεργοι να αποδεχτούΝ την εργασιακή ζούγκλα, την απληρωσιά, την 3ήμερη και 4ήμερη δουλειά με κουτσουρεμένα μεροκάματα και δικαιώματα.

Τα σωματεία, τα συνδικάτα έχουν ταξικό καθήκον αλληλεγγύης και ευθύνης απέναντι στους ανέργους συναδέλφους. Έχουν καθήκον να οργανώσουν το καθ’ ένα τους ανέργους στον κλάδο τους. Να στερήσουν έτσι από την εργοδοσία και το κράτος τη δυνατότητα του εκβιασμού και του εκφοβισμού. Να δημιουργήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και την ίδια ώρα να παλεύουμε για την άμεση ανακούφιση των ανέργων απαιτώντας:

• Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλη την περίοδο της ανεργίας, 600 ευρώ.
• Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται το κράτος και οι εργοδότες.
• Όσο διαρκεί η ανεργία, οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους να έχουν πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Τα σωματεία και οι επιτροπές ανέργων μπαίνουμε μπροστά για:

• Κανέναν πλειστηριασμό σε σπίτι ανέργου.
• Μείωση 30% των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου.
• Μετακίνηση στις αστικές συγκοινωνίες με την κάρτα ανεργίας.
• Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσο καιρό κάποιος είναι άνεργος.
• Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του από το κράτος.
• Δωρεάν παροχή πακέτου απαραίτητων σχολικών ειδών για τα παιδιά των ανέργων.
• Πλήρη κάλυψη του κόστους των σπουδών για φοιτητές που οι γονείς τους είναι άνεργοι.
• Να αρθεί ο περιορισμός για τα παιδιά των ανέργων που δε γίνονται δεκτά σήμερα στους Παιδικούς Σταθμούς

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

• Καμία απόλυση ΟΥΤΕ σε δημόσιο ΟΥΤΕ ΣΕ ιδιωτικό τομέα.
• Προσλήψεις στους τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Εκπαίδευσης και σε άλλα έργα κοινωνικών υποδομών για μείωση της ανεργίας και κάλυψη των μεγάλων κενών που υπάρχουν, σε θέσεις εργασίας μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Κατάργηση των δουλεμπορικών γραφείων, των ΚΕΚ και των ΜΚΟ που κάνουν πάρτι στις πλάτες των ανέργων
• Κανένας εργαζόμενος να μην πληρώνεται κάτω από 751 ευρώ.

Το ζήτημα του κατώτερου μισθού είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνεται αντικείμενο προεκλογικών εξαγγελιών όπως επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ και στη Βουλή. Ο κατώτερος μισθός πρέπει να αποτελεί στόχο πάλης για το εργατικό κίνημα συνδυασμένο με τις κλαδικές συμβάσεις και με ένα πλαίσιο που θα παλεύει για:

• Υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και Κλαδικών Συμβάσεων με το πλαίσιο του ταξικού κινήματος, με επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους, χωρίς διακρίσεις με βάση την ηλικία, ως έναρξη για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις.
• Κατώτερο μεροκάματο στα 33,57 ευρώ.
• Άμεση υπογραφή και επαναφορά όλων των Κλαδικών Συμβάσεων στα επίπεδα του 2009.
• Να καταργηθεί ο άθλιος διαχωρισμός των εργαζομένων με βάση την ηλικία.
• Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
• Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ, χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
• Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε για υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις Κλαδικές Συμβάσεις.
• Κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που προβλέπουν την αύξηση του ορίου απολύσεων καθώς και τη μείωση των αποζημιώσεων.
• Κατάργηση των νόμων που αφορούν στον ΟΜΕΔ και στις ενώσεις προσώπων.
• Επαναφορά των οικογενειακών και των κλαδικών και άλλων επιδομάτων που καταργήθηκαν.
• Κατάργηση των Προεδρικών Διαταγμάτων που ισοπέδωσαν τις αποζημιώσεις.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατοχύρωση του 35ωρου, 7ωρου, 5ήμερου και διασφάλιση της κυριακάτικης αργίας.
• Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάθε μορφής ανασφάλιστης εργασίας.
• Πρακτική άσκηση των σπουδαστών με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
• Εξι ώρες δουλειάς για τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, για σπουδαστές και φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν

Για τους εργαζόμενους αιτία πολέμου αποτελεί μια νέα παρέμβαση για το ασφαλιστικό. Τους προειδοποιούμε να μην τολμήσουν η κυβέρνηση μαζί με τα αρπακτικά του μεγάλου κεφαλαίου να ακουμπήσουν τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματά μας σε ότι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις μας.

Το ασφαλιστικό δεν αφορά μόνο τις συντάξεις. Είναι η προστασία των εργαζομένων από τον επαγγελματικό κίνδυνο, τα εργατικά ατυχήματα, η ασφάλιση των παιδιών μας, τα επιδόματα μητρότητας, ασθένειας. Συνδέεται άμεσα με τις υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας που συνεχώς υποβαθμίζονται.

Οδηγούν τους εργαζόμενους στην ατομική ιδιωτική ασφάλιση. Ανοίγουν πάνω στις δικές μας πλάτες νέους δρόμους κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο, κατεύθυνση αποφασισμένη και σχεδιασμένη εδώ και χρόνια στα πλαίσια της Ε.Ε.

Να μην περάσει η σπέκουλα που επιχειρούν περί χρεοκοπίας των ταμείων. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια κορόιδευαν όταν με βάρβαρα μέτρα δήθεν έσωζαν το ασφαλιστικό σύστημα. Λεηλάτησαν εισφορές και αποθεματικά. Χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία πάνω από 50 δις.

Οι εργαζόμενοι δε έχουν καμία ευθύνη. Να πληρώσει το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία που ευθύνονται για τα άθλια μεροκάματα, την εισφοροδιαφυγή, την ανεργία, τη μαύρη ανασφάλιστη εργασία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τη μερική απασχόληση, την καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων.

Η αντιασφαλιστική λαίλαπα μπορεί να ανατραπεί με οργανωμένη μαζική δράση παντού. Καλούμε το συνδικαλιστικό κίνημα σε απεργιακή επιφυλακή.

Να μην επιτρέψουμε σε εργοδοσία και κυβέρνηση να διαλύσουν την κοινωνική ασφάλιση που κατακτήθηκε με τους αγώνες και το αίμα της τάξης μας. Η κοινωνική ασφάλιση είναι λαϊκό δικαίωμα, δεν το διαπραγματευόμαστε, δεν το θυσιάζουμε στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Το χρωστάμε στον εαυτό μας, στις προηγούμενες και στις επόμενες γενιές

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες των Ταμείων από το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία.
• Πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών.
• Να πληρώσουν το κράτος και η μεγαλοεργοδοσία για τα ελλείμματα στα Ταμεία. Κάλυψη, με κρατική χρηματοδότηση, του συνόλου των απωλειών των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και των απωλειών από το κούρεμα (PSI) με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας.
• Απόσυρση των αποθεματικών των Ταμείων από κάθε λογής «τζόγο».

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων
• Κατώτερη κύρια σύνταξη 600 ευρώ δηλαδή στο 80% της ΕΓΣΣΕ των 751 ευρώ.
• Καμιά νέα περικοπή στις συντάξεις και αποκατάσταση των κύριων και επικουρικών συντάξεων στο ύψος που ήταν το 2009. Επαναφορά 13ης και 14ης κύριας και επικουρικής σύνταξης.
• Άμεση αποκατάσταση των απωλειών από τις περικοπές επιδομάτων και συντάξεων σε ειδικές ομάδες, όπως αναπηρίας, χηρείας.
• Να καταργηθούν οι αυξήσεις των εισφορών των εργαζομένων που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Σταδιακή κατάργηση της εργατικής ασφαλιστικής εισφοράς. Πλήρης ανάληψη της ευθύνης από το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο. Αύξηση των εργοδοτικών εισφορών. Άμεση κατάργηση της εισφοράς των εργαζομένων στον κλάδο Υγείας.

Να διεκδικήσουμε αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης σ’ αυτούς τους τομείς.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΕΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ

Είναι ώρα ατομικής και συλλογικής ευθύνης

Η ανάπτυξη που προσδοκούν προϋποθέτει την εξαθλίωση και την ανέχεια της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, τη δουλειά-σκλαβιά με μισθούς πείνας, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Απέναντι στην επίθεση κεφαλαίου και κυβέρνησης ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση του αγώνα, η αντίσταση στην επέκταση της ελαστικότητας και στη μείωση των μισθών, η κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, η υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων.

Να δυναμώσουμε την οργάνωσή μας παντού

Σε κάθε τόπο δουλειάς, στη γειτονιά.

Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Να αποβάλλουμε από τα σωματεία μας τους ξεπουλημένους και συμβιβασμένους τον εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οι κατακτήσεις στο παρελθόν έγιναν με αγώνες, με αίμα, με θυσίες. Από πάνω ποτέ και πουθενά δε δόθηκε τίποτα, από καμία κυβέρνηση. Υποχρεώθηκαν από τη λαϊκή πάλη. Και τώρα μονό αυτός ο δρόμος υπάρχει. Μην περιμένεις σωτήρες.

Η απόφαση της συγκυβέρνησης, να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, τροφοδότησε διαφόρων ειδών αποπροσανατολιστικά σενάρια και εκβιαστικά διλήμματα.

Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στη δύναμη τους και τους αγώνες τους, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την ανατροπή.

Την 1^η Νοέμβρη να βουλιάξει η Αθήνα με εργάτες, με νεολαίους, με ανέργους, με επαγγελματοβιοτέχνες, με αγρότες, με συνταξιούχους διεκδικώντας τη ζωή που μας ανήκει και όχι τα ψίχουλα που θέλουν να μας μοιράσουν οι υπηρέτες του ρεαλισμού της ΕΕ και των καπιταλιστικών κερδών.

Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζήσουμε μια ζωή με

δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Και μετά την 1^η του Νοέμβρη στη βάση όλης αυτής της δουλειάς προετοιμαζόμαστε για μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις εκτιμώντας το μέγεθος της επίθεσης γενικά, κατά κλάδο, κατά χώρο δουλειάς με τις δυνάμεις του ταξικού κινήματος στην πρώτη γραμμή του αγώνα.