Η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις της, όπως και η σημερινή κυβέρνηση συριζα-ανελ προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν εμπόδια στην οργάνωση των εργαζομένων τη συλλογική πάλη και δράση τους, στο δικαίωμα στην απεργία. Αυτό το κάνουν γιατί γνωρίζουν καλά πως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος που έχουν οι εργαζόμενοι για να υπερασπιστούν το δίκιο τους, να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Στον αγώνα που δίνουμε στις επιχειρήσεις συμφερόντων ΖΟΥΡΑ έχουμε διαπιστώσει τα θετικά για τη ζωή μας αποτελέσματα αυτής της δράσης. Έχουμε επίσης βιώσει την επίθεση της εργοδοσίας στο σωματείο μας, στην οργάνωσή μας, γιατί ήταν εμπόδιο να αυξηθεί η εκμετάλλευση των εργαζομένων ώστε να αυξηθούν τα κέρδη της. Έχουμε διαπιστώσει πολύ καλά τίνος το μέρος υπερασπίζεται και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ όπως φυσικά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το επιχειρησιακό μας σωματείο ιδρύθηκε το 2012 με τη συμβολή του κλαδικού συνδικάτου της περιοχής και της ομοσπονδίας τροφίμων και ποτών. Τότε ήμασταν 6 μήνες απλήρωτοι, δεν πληρώνονταν υπερωρίες, νυχτερινά, χωρίς μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Καταπατούνταν το σύνολο των δικαιωμάτων μας. Η δράση που αναπτύχθηκε μέσα από την οργάνωσή μας άλλαξε την κατάσταση. Τα δεδουλευμένα πληρώθηκαν οι συνθήκες βελτιώθηκαν. Επειδή υπήρχε το σωματείο δεν πέρασαν μειώσεις, ενώ ως το πιο σημαντικό ζήτημα διαπιστώναμε ότι πλέον μας υπολογίζουν διότι κάτι τέτοιο δεν γίνονταν μέχρι τότε.
Στην πορεία η κατάσταση άλλαξε. Η εργοδοσία επεξεργάστηκε σχέδιο με τη συμβολή και άλλων βιομηχάνων του κλάδου που δεν ήθελαν αυτήν τη δράση για την αποτελούσε κακό παράδειγμα. Εξαπολύθηκε μία άνευ προηγουμένου επίθεση από την εργοδοσία που δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τα δικαιώματα, πόσο μάλλον που σε όλες τις ομοειδείς επιχειρήσεις επικρατούσαν συνθήκες Μεσαίωνα παρόμοιες με αυτές που υπήρχαν πριν φτιαχτεί το σωματείο μας.
Σε απεργιακή κινητοποίηση τον Αύγουστο του 2015 κλήθηκαν σωματώδης άγνωστοι για να σπάσουν την απεργία. Την ίδια τακτική ακολούθησε η εργοδοσία και το καλοκαίρι που μας πέρασε για να σπάσει και πάλι την απεργία. Παράλληλα, απολύσεις, εκφοβισμός, τρομοκρατία. Η εργοδοσία έφτασε στο σημείο να συντάξει παραιτήσεις από το σωματείο και έστειλε διευθυντές και προϊσταμένους να μαζέψουν υπογραφές από τους συναδέλφους.
Αυτή είναι η δημοκρατία που υπερασπίζεται η κυβέρνηση. Η δημοκρατία των μπράβων, της τρομοκρατίας, των απολύσεων. Η δημοκρατία για τους λίγους που είναι δικτατορία για τους πολλούς. Τα μέτρα που σχεδιάζονται απέναντι στην οργάνωση, τη συνδικαλιστική δράση, απέναντι στο δικαίωμα στην απεργία, αυτήν τη συγκεκριμένη δημοκρατία των λίγων έχουν στόχο να ενισχύσουν.
Στις επιχειρήσεις συμφερόντων ζούρα σήμερα έχει επιστρέψει η απληρωσιά όπως και η καταπάτηση των δικαιωμάτων μας. Παρόλα αυτά η οργάνωσή μας, το σωματείο μας συνεχίζει να υπερασπίζεται εργασιακά δικαιώματα και βάζει εμπόδια στις ορέξεις της εργοδοσίας.
Σε αυτόν τον αγώνα που δίνουμε εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός ήταν στήριγμα της εργοδοσίας. Από το 2015 έχουν γίνει τριμερής συνάντησεις στο υπουργείο όπου η εργοδοσία έφερε υποσχέσεις που δεν τήρησε. Ο τότε Υπουργός Εργασίας κ Κατρούγκαλος μέσα στη Βουλή υπερασπίστηκε επί της ουσίας την εργοδοσία απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση. Τον Μάιο του 2017 σε τριμερή συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας, παρουσία του γεν. γραμματέα του υπουργείου κ. Νεφελούδη, η εργοδοσία έφτασε στο σημείο να φέρει τις παραιτήσεις από το σωματείο που με εκβιασμούς και απειλές μάζευε από τους συναδέλφους χωρίς να έχει καμία επίπτωση. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει καμιά δεκαριά συναντήσεις στο Υπουργείο Εργασίας όμως δεν έχει μπει φρένο στην επίθεση.
Από την άλλη εμείς που αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας για να μπορέσουμε να ζήσουμε έχουμε επανειλημμένα οδηγηθεί στα κρατητήρια. Τον 10ο του 2015 συνελήφθησαν δύο εργαζόμενοι στο Σχηματάρι, τον 11ο του 2015 έγιναν 28 συλλήψεις στις εγκαταστάσεις στην Θεσσαλονίκη, τον 7ο του 2016 έγιναν συλλήψεις στην Αλεξανδρούπολη, φέτος το καλοκαίρι στο Προκόπι Ευβοίας. Εμείς που είμαστε απλήρωτοι, που δεν μπορούμε να ζήσουμε, συλλαμβανόμαστε, ενώ ο βιομήχανος που χρωστάει σε εκατοντάδες οικογένειες καταδικάζοντας μας, στη φτώχεια και την εξαθλίωση, κυκλοφορεί ελεύθερος και δεν τον πειράζει κανείς. Αυτός είναι ο νόμος και η τάξη της Κυβέρνησης.
Από όλον αυτόν τον μακρόχρονο αγώνα έχουμε διαπιστώσει ότι καλύτερες ημέρες είδαμε μόνο όταν πήραμε την κατάσταση στα χέρια μας όταν οργανωθήκαμε και διεκδικήσαμε. Στήριγμα μας ήταν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τα κλαδικά συνδικάτο στις περιοχές που είναι οι εγκαταστάσεις των επιχειρήσεων συμφερόντων ΖΟΥΡΑ, η Ομοσπονδία Τροφίμων – Ποτών, το ΠΑΜΕ. Από την άλλη ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός ήταν εμπόδιο στον αγώνα μας. Αυτόν επικαλούνταν πολλές φορές η εργοδοσία για να μας παραδειγματίσει να απεμπολίσουμε τα δικαιώματά μας και να συμβιβαστούμε. Η απεργία ήταν το βασικό μας, το πιο ισχυρό όπλο, που έφερνε φόβο στην εργοδοσία. Έχουμε διαπιστώσει ότι εργοδοσία και κυβέρνηση είναι νύχι κρέας.
Τέτοια εμπειρία δεν θέλουν κυβέρνηση και εργοδοσία να αποκτούν οι εργαζόμενοι. Δεν θέλουν να διαπιστώνουμε τη δύναμη που έχουμε, δεν θέλουν να βγάζουμε συμπεράσματα. Αυτός είναι και ο λόγος που επιδιώκουν να βάλουν νέα εμπόδια στην οργάνωσή μας και τη δράση μας και στο δικαίωμα στην απεργία.
Όσα εμπόδια και να προσπαθήσουν να βάλουν έχουμε τη δύναμη να τα υπερπηδήσουμε, να τα ακυρώσουμε, να τα γκρεμίσουμε. Αυτό το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και αυτό είναι που επιδιώκουν να εμποδίσουν με κάθε τρόπο. Στο στόχαστρό τους είναι τα ταξικά σωματεία, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Οι άλλοι δεν τους εμποδίζουν.
Δεν πρέπει να περάσουν αυτές οι νέες ανατροπές που θα επιδιώξουν να υλοποιήσουν. Nα οργανώσουμε την πάλη μας, την αντίσταση μας, να προετοιμαστούμε από τωρα.
