Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η Διοίκηση της Ομοσπονδίας καλεί τα Συνδικάτα και τους εργαζόμενους του κλάδου να εκφράσουν τη στήριξη και την αλληλεγγύη τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εμποροϋπαλλήλων και των εργαζομένων στον τουρισμό στις 16 και 20 Ιούλη αντίστοιχα.
Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, που το ξήλωμα της ξεκινάει από τον κλάδο του εμπορίου, αποτελεί απαίτηση των επιχειρηματικών ομίλων και αφορά όλους τους εργαζόμενους καθώς και οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που επιβάλλουν οι μεγαλοξενοδόχοι για το αυγάτεμα των κερδών τους. Ενώ οι διακοπές και η αναψυχή αποτελούν άπιαστο όνειρο για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.
Η πρόσφατη απεργία των εργαζομένων στους ΟΤΑ έδειξε ότι το μαύρο μέτωπο Εργοδοσίας, Κυβέρνησης και ΜΜΕ επιτίθεται συντονισμένα στα δικαιώματα των εργαζομένων διότι αποτελούν εμπόδιο για την ανάπτυξη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Στοχεύοντας στην ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού, στην καταστολή και στο χτύπημα του αγώνα των εργαζομένων, πέσαν σαν τα κοράκια πάνω στους συμβασιούχους και το δίκαιο αίτημα τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα που ουσιαστικά αποτελεί αίτημα κάθε εργάτη και εργάτριας, κάθε λαϊκής οικογένειας.
Στο χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος των εργαζομένων πρωτοστάτησε η κυβερνητική «αυγή» ως εμπροσθοφύλακας των συμφερόντων των εκμεταλλευτών, με άθλιο, ύπουλο και επικίνδυνο τρόπο για να στρέψει τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον απλήρωτο κλωστοϋφαντουργό, τους εργαζόμενους άλλων κλάδων απέναντι στον συμβασιούχο εργάτη στην καθαριότητα, να μας βάλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας για να υλοποιούν ανεμπόδιστα την αντιλαϊκή πολιτική.
Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να έχει πλέον την παραμικρή αυταπάτη ότι «αλλιώς θα ήταν μια κυβέρνηση της αριστεράς» στα ζητήματα των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών, κάνεις να μην τα βλέπει αποκομμένα από το πραγματικό, το ταξικό τους περιεχόμενο.
Η κατεύθυνση του ΣΕΒ προς την Κυβέρνηση και την «αυγή» είναι ξεκάθαρη «το κράτος θα πρέπει να είναι ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας» δηλαδή στα τάρταρα τον κατώτατο μισθό, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και «ευελιξία» στην αγορά εργασίας για τον «εθνικό» όπως τον ονομάζουν στόχο της ανάπτυξης των κερδών των λίγων και βέβαια το κράτος τους και το πολιτικό τους προσωπικό απίκο στις υπηρεσίες των αφεντικών.
Επιδιώκουν «άκρα του τάφου σιωπή», υποταγή στη σύγχρονη δουλεία, στις συνθήκες γαλέρας για την ανάπτυξη για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων. Οι βιομήχανοι κλωστοϋφαντουργοί το ονομάζουν «εκσυγχρονισμό του συνδικαλιστικού νόμου 1264/1982».
Το άρθρο της «αυγής» είναι αποκαλυπτικό και ως προς αυτό, ανοίγει δρόμο για τις αλλαγές που ετοιμάζουν στο συνδικαλιστικό νόμο, για περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης και του δικαιώματος των εργαζομένων στην απεργία, αρθρογραφώντας αυτό που δεν τόλμησαν να ξεστομίσουν προηγούμενες κυβερνήσεις, ότι «κρίσιμοι κλάδοι δεν έχουν το δικαίωμα στην απεργία», που θα ζήλευε και ο Λάσκαρης ακόμα.
Στον ταξικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει μεγαλοεργοδοσία, κυβέρνηση και ΕΕ παίρνουν τα μέτρα τους απέναντι στην οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων για δουλειά με δικαιώματα, ΣΣΕ, ενάντια στην απληρωσιά, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, στη διεκδίκηση της ανάκτησης των απωλειών. Τρέμουν μπροστά στην ανασύνταξη, στην ανάπτυξη ρωμαλέου εργατικού κινήματος που βάζει στο στόχο τον πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους και την εξουσία τους και στο επίκεντρο της ανάπτυξης την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων. Τρέμουν οι εκμεταλλευτές και τα παπαγαλάκια τους γιατί χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
