Το ΠΑΜΕ απευθύνει κάλεσμα στην εργατική τάξη της χώρας μας, στα συνδικάτα να δημιουργήσουμε μέσα στους χώρους δουλειάς, κλίμα, διεκδικητικό, μαχητικό, αποφασιστικό. Να προετοιμάσουμε δυνάμεις, βάζοντας στην πάλη και νέες για σκληρό αγώνα με όλες τις μορφές. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να δώσει η εργατική τάξη, χωρίς καμιά καθυστέρηση την δική της απάντηση στο ΣΕΒ, τους επιχειρηματικούς ομίλους, στους εφοπλιστές, στη μεγαλοεργοδοσια κάθε κλάδου και τα κόμματα τους, την κυβέρνηση, την ΕΕ, τους περιβόητους «Θεσμούς», τους ανθρώπους τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Να δημιουργήσουμε πνεύμα όχι μόνο απόκρουσης της αντιλαϊκής πολιτικής, των νέων μέτρων που φέρνει η κυβέρνηση αλλά επιθετικής διεκδίκησης των αναγκών μας, των δικαιωμάτων μας, των απωλειών που είχαμε και έχουμε. Να προετοιμάσουμε δυνάμεις για σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική. Να καταργηθούν τα μέτρα παλιά και νέα. Να δώσουμε στην εργατική τάξη αισιοδοξία ότι υπάρχει διέξοδος και προοπτική για το μέλλον της, τη ζωή της. Να μην περιμένουν οι εργαζόμενοι λύσεις από τα πάνω, να μην περιμένουν από τη δήθεν καλή διάθεση του εργοδότη, από την εναλλαγή των κυβερνήσεων. Τον αγώνα αυτόν μόνο τα ταξικό κίνημα και οι δυνάμεις του μπορούν να τον σηκώσουν, να οργανώσουν την εργατική αντεπίθεση.
Να δηλώσουμε την απόφασή μας να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να δυναμώσουν η αντίσταση, οι αγώνες της εργατικής τάξης παντού σε όλη τη χώρα, σε κάθε χώρο δουλειάς ενάντια στην πρωτοφανή επίθεση που δέχονται στη ζωή τους, στα δικαιώματά τους. Να περάσουν οι εργαζόμενοι στην αντεπίθεση. Να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αγώνα. Είναι σημαντικοί οι αγώνες του πρόσφατου διαστήματος σε κλάδους και εργοστάσια, όπως στο Μέταλλο για την ΣΣΕ, στο εμπόριο για την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, στον τουρισμό, στου Καρυπίδη για την απληρωσιά, στη ΣΙΔΕΝΟΡ, στα Πρακτορεία Τύπου για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας, των Συμβασιούχων ενάντια στις απολύσεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Η θετική προσπάθεια που γίνεται στη Λάρκο με τις απεργιακές κινητοποιήσεις στους εργολαβικούς που συνεχίζεται, με το αίτημα καμιά απόλυση, σταθερή και μόνιμη δουλειά και αρκετοί ακόμα χώροι που δε χωρούν στις ειδήσεις και στις στημένες επισκέψεις του Πρωθυπουργού σε επιχειρήσεις, έχοντας καταντήσει διαφημιστής εμπορευμάτων.
Δε μας αρμόζει αυτή η χαμοζωή που μας ετοιμάζουν κάθε μέρα. Θέλουμε να μεταλαμπαδευτει η φλόγα του αγώνα, της οργάνωσης της πάλης. Για να σπάει η μοιρολατρία, η λογική δεν γίνεται τίποτα. Δεν μπορεί ο εργάτης να βλέπει τα παιδιά του να φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό για μια «καλύτερη ζωή» όπως ψεύτικα του τάζουν. Το ταξικό εργατικό κίνημα, τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας να δυναμώσει η οργάνωση της εργατικής τάξης σε κάθε χώρο δουλειάς. Να δυναμώσει το κίνημα που να παλεύει ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, ενάντια στην Ε.Ε. Να αποκτήσει το εργατικό κίνημα μαζικότητα, μαχητικότητα, αποφασιστικότητα. Γιατί δεν μπορεί οι λίγοι, τα επιχειρηματικά συμφέροντα να εκμεταλλεύονται για πάντα, να τρομοκρατούν, να αποπροσανατολίζουν, να εξαπατούν και να διαφεντεύουν τη ζωή μας και τις τύχες μας.
Μαζί με τη νέα επίθεση, η κυβέρνηση φέρνει νέα νομοθετικά εμπόδια στην οργάνωση των εργαζομένων και την ανάπτυξη αγώνων. Απάντηση είναι η άνοδος του βαθμού οργάνωσής μας. Γι’ αυτό το λόγο και απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, παρά την τρομοκρατία, τα εμπόδια που υπάρχουν να οργανωθούν, να γίνουν μέλη των συνδικάτων, να δημιουργήσουν επιτροπές παντού, να υπερασπιστούν τα συνδικάτα που παλεύουν ενάντια στο κεφάλαιο τις κυβερνήσεις του, την ΕΕ, από την επίθεση που προετοιμάζει η κυβέρνηση υλοποιώντας τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών συμφερόντων για απαγόρευση της απεργίας, της συλλογικής διεκδίκησης και πάλης, για να υποταχτούν στη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, να τους γίνει βίωμα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να ζήσουν απολαμβάνοντας μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση που θα ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες τους.
Σε αυτές τις συνθήκες, δεν είναι τυχαίος ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός που σηκώθηκε τις τελευταίες μέρες με αφορμή την αντικομουνιστική φιέστα στην Εσθονία που έχει την προεδρία της Ε.Ε αυτό το εξάμηνο. Ο αντικομουνισμός αφορά όλους τους εργαζόμενους γιατί η λαϊκή πείρα δείχνει ότι είναι το σήμα ολομέτωπης επίθεσης των καπιταλιστών και των ανθρώπων τους απέναντι στο εργατικό λαϊκό κίνημα, ένταση της καταστολής, της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, πάει χέρι-χέρι με την επίθεση στους μισθούς στης συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές με την ένταση της εκμετάλλευσης με την επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες (ΕΛΠΕ).
Ο καπιταλισμός και όσοι τον υπερασπίζονται έχουν κάθε λόγο να τρέμουν και να λερώνουν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, τις αξίες και τις κατακτήσεις του. Είναι ντροπή να εξισώνουν τον κομμουνισμό με το φασισμό, αυτούς που νίκησαν το Χίτλερ με 20 εκατομμύρια νεκρούς, με τη σαπίλα όλου του ντουνιά.
Σταθερός πόθος όλων όσων πρωταγωνιστούν στον αντικομμουνισμό, είναι να μην ξεφύγει ο λαός από τις δαγκάνες του κεφαλαίου και των ιδεολογημάτων του. Να μη βρει διέξοδο από τη σαπίλα και τη σήψη που ζούμε στο σύστημα της εκμετάλλευσης.
Γνωρίζουν καλά πως η αναζωογόνηση του οράματος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η προσδοκία και ο στόχος να υπάρξει κάτι ριζικά διαφορετικό από αυτό το απάνθρωπο σύστημα που ζούμε σήμερα, μπορούν να δώσουν πολλαπλάσια ώθηση στην σημερινή οργάνωση της πάλης, για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο, την πολιτική και τα κόμματά του.
Σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο ΣΥΡΙΖΑ που επιλέχθηκε για τη βρώμικη δουλειά υλοποίησης των μνημονίων, με την προβιά του αγωνιστή “αριστερού, ριζοσπάστη”. Για αυτό και υποκριτικά φέτος δεν πήρε μέρος στην Εσθονία ενώ μέχρι πέρυσι πήγαινε σε όλες τις αντίστοιχες φιέστες και στηρίζει την ΕΕ που έχει επίσημη ιδεολογία της τον αντικομουνισμό, επιδιώκοντας να φιλοτεχνήσει ξανά “αριστερό” προφίλ. Την ίδια πολιτική στηρίζει και ψηφίζει η ΝΔ που πρωτοστατεί στον αντικομουνισμό μαζί με το ΠΑΣΟΚ το ΠΟΤΑΜΙ και από κοντά οι εγκληματίες-δολοφόνοι της χρυσής Αυγής.
Ειδικά σε μια περίοδο που η κατάσταση στην περιοχή μας και σε ολο τον κοσμο μυρίζει μπαρούτι, το εργατικό λαϊκό κίνημα κάθε χώρας πρέπει να διαχωρίσει τα συμφέροντα του από τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να βάλει μπρος τα εργατικά συμφέροντα.
Τα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων με τις συνεχείς παραβιάσεις και αμφισβητήσεις της Αγκυρας, η πορεία του Κυπριακού, η συνέχιση της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη, ο πόλεμος στη Συρία, οι συγκρούσεις και τα πολεμικά επεισόδια στη γύρω περιοχή, η ένταση του εθνικισμού στα Βαλκάνια (Αλβανία, ΠΓΔΜ, Κοσσυφοπέδιο), η χωρις τελος σύγκρουση στην Ουκρανία, η όξυνση της ένταση σε Βαλτική και στην Κορεατική Χερσόνησο, είναι καυτά μέτωπα στα οποία δεν εμπλέκονται και ανταγωνίζονται μόνο τοπικές δυνάμεις – κράτη αλλά διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη όπως οι ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Κίνα, Γερμανία, Γαλλία, συνολικά η ΕΕ. Ήδη αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ στις 9 Σεπτέμβρη, θα βρίσκεται στη ΣΥΡΙΑ για να εκδηλώσει την αλληλεγγύη στον εργαζόμενο λαό της χώρας.
Η κυβέρνηση της χώρας μας, εκπροσωπώντας τις επιδιώξεις και τους στόχους του εγχώριου κεφαλαίου, εμπλέκει ακόμα πιο ενεργά το λαό μας στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή.
Οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον με τους εκμεταλλευτές τους. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με την εργατική τάξη άλλων χωρών, με τους άλλους λαούς. Αντίθετα, μας ενώνει το κοινό συμφέρον της πάλης για μία ζωή χωρίς εκμετάλλευση και φτώχεια, χωρίς αφεντικά, με τους λαούς να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν. Αυτή είναι η ζωή που μας ανήκει!
Η μεγάλη διαδήλωση του ΠΑΜΕ εδώ στη Θεσσαλονίκη, το αντιιμπεριαλιστικο διήμερο 25-26 Ιούνη και η διεθνής συμμετοχή Συνδικάτων από τα Βαλκάνια και τη γύρω περιοχή, έστειλε το μήνυμα για απεμπλοκή καικαμία συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Με άμεση απεμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από όλες τις επιχειρήσεις, έξω από τα σύνορα. Με κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Η κυβέρνηση δίνει γη και ύδωρ, βάσεις, αεροδρόμια, λιμάνια στο ΝΑΤΟ κι αναζητά και νέους χώρους. Να μην αφήσουμε να γίνει η χώρα μας ορμητήριο πολέμου, ορμητήριο θανάτου.
Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση επιδιώκει να περάσει το νέο αφήγημα της. Μέσα από διάφορες φιέστες όπως έκαναν στη Λαμία και σε άλλες περιοχές όπως Κρήτη, Θράκη, Θεσσαλία προσπαθεί να πείσει το λαό ότι οι επενδυτές εμπιστεύονται πλέον την κυβέρνηση και θα επενδύσουν. Γι’ αυτό όπως λέει, χρειάζεται όλοι μαζί, μπροστά στο εθνικό συμφέρον, προτάσσουν την εθνική ενότητα για να μεγαλώσει η πίτα, από την οποία θα τρώνε και οι εργαζόμενοι για να φέρουν πίσω ότι έχασαν. Καλούμε τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα σ’ αυτές τις περιοχές να απαντήσουν μαζικά μαχητικά αποφασιστικά στην κοροϊδία.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να χειραγωγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια μπροστά στην νέα επίθεση και τον νέο γύρο αντιλαϊκών μέτρων που έχει συμφωνήσει να φέρει μπροστά στην 3η αξιολόγηση.
Επιδιώκει να μας κάνει συνένοχους, με τη συμμετοχή σε νέους θεσμούς «κοινωνικής εκπροσώπησης», όπως είναι η «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία», οι «ενεργειακοί συνεταιρισμοί» και οι «ενεργειακές κοινότητες». Θέλουν ο λαός να παίξει συνειδητά ρόλο νεροκουβαλητή του κεφαλαίου
Μας καλούν να ξεχάσουμε ότι έγινε τα προηγούμενα χρόνια και τις διαρκείς θυσίες και αυτό που ζούμε σήμερα. Κάτσιμη ύλη για την ανάπτυξη είναι οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο, οι κατακρεουργημένες συντάξεις, η κατάργηση των ΣΣΕ, οι 18 νεκροί από τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας και την άγρια εκμετάλλευση. Αυτό είναι που δυναμώνει τη φωτιά της καπιταλιστικής ανάπτυξης που όσο δυναμώνει καταχνιάζει τα πάντα. Όλο αυτό το αφήγημα της κυβέρνησης που συμφωνεί και η πλειοψηφία των αστικών κομμάτων είναι ψεύτικο και υποκριτικό. Ποτέ δεν υπήρξε κοινό συμφέρον ανάμεσα στον εργάτη και το κεφάλαιο. Αξιοποιούν τη θεωρία της συναίνεσης, του εθνικού στόχου, για να βάλουν και την εργατική τάξη στη λογική της ανάκαμψης της οικονομίας.
Το «τέλος της επιτροπείας» που επαγγέλλεται η κυβέρνηση, δεν θα σημάνει και το τέλος των θυσιών για το λαό. Αλλωστε, η κυβέρνηση έχει ήδη προνομοθετήσει νέα αντιλαϊκά χτυπήματα για τα έτη 2019 – 2020 και παράλληλα δεσμεύεται ότι οι ανατροπές θα συνεχιστούν έως το 2060, στο όνομα της βιωσιμότητας του χρέους. Μπροστά μας βρίσκεται επίσης η 3η «αξιολόγηση», με όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ τα μνημόνια διαρκείας που προκύπτουν από τις συνθήκες και τις συμφωνίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης διαμορφώνουν το αντιλαϊκό πλαίσιο της «επόμενης μέρας».
Το περιβόητο παραγωγικό μοντέλο του «αύριο» θα στηριχτεί στην ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, στο τσάκισμα των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο σάρωμα αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, της φτωχής αγροτιάς, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, παράλληλα με τα υπόλοιπα μέτρα για τη στήριξη της «ανταγωνιστικότητας» και της συγκέντρωσης του κεφαλαίου.
Σε αυτό το «αύριο» γίνεται προσπάθεια από την κυβέρνηση να στρατευτούν οι εργαζόμενοι, καλλιεργώντας το παραμύθι ότι η «δική» της ανάπτυξη θα έχει τάχα χώρο και για τις λαϊκές ανάγκες, αρκεί ο λαός να πάρει μέρος στο εγχείρημα του κεφαλαίου. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η παρουσία του Μακρον στη χώρα μας. Την ιδία στιγμή που προωθεί νέα βάρβαρα αντεργατικά μετρά στη χώρα του, διεκδικεί και προτείνει ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους εργαζομένους στην Ελλάδα, ως προϋπόθεση για επενδύσεις του γαλλικού κεφαλαίου στη χώρα μας.
Ορισμένα στοιχεία στη χώρα μας αποδεικνύουν για ποιον είναι η ανάπτυξη και σε βάρος ποιού.
Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, δηλαδή οι προσλήψεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας καταλαμβάνουν ποσοστιαία αναλογία πάνω από 50% τα 3 τελευταία έτη (2014, 2015, 2016). Αντίστοιχα οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση υποχωρούν σταθερά, αφού μειώνεται η ποσοστιαία αναλογία τους από 79% το 2009 σε 45,3% το 2016.
Επίσης, εχει αυξηθεί σημαντικά το ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων με καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω των 700 ευρώ, το οποίο ανέρχεται πλέον σε 38,8% το 2016 (από 13,1% το 2009), ενώ μειώνεται κατά 4 περίπου ποσοστιαίες μονάδες το ποσοστό για αποδοχές μεταξύ 700-899 ευρώ (23,6% το 2016 από 27,3% το 2009).
Ο απεγκλωβισμός του εργατικού κινήματος απ’ το δρόμο της ανταγωνιστικότητας, αποτελεί βασικό όρο για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Λύση χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κυριαρχία των μονοπωλίων και του πολιτικού προσωπικού τους, δεν μπορεί να υπάρχει.
Θεωρούμε πως ήρθε η ώρα να πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων, συμβιβαστικές προτάσεις, προτάσεις που τάζουν λύσεις εύκολες με το λαό στη γωνία, αμέτοχο και όχι πρωταγωνιστή, λύσεις χωρίς αγώνα, προτάσεις που υπόσχονται βελτίωση της ζωής μας, με την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο που τάζουν ανακούφιση και δικαιώματα στο λαό τη στιγμή που μπουκώνουν με δις το κεφάλαιο.
Τα αιτήματα μας, οι πρωτοβουλίες μας επιδιώκουμε να δυσκολεύουν την εφαρμογή των ήδη ψηφισμένων μέτρων, να αποκαλύπτουν την στρατηγική του κεφαλαίου, με κατάλληλα συνθήματα που να φωτίζουν την προοπτική που έχουμε ως ταξικό κίνημα, δηλαδή να πληρώσει η πλουτοκρατία, τη μη αναγνώριση του χρέους και τη διαγραφή του, την αποδέσμευση από την ΕΕ, την διέξοδο προς όφελος των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων, ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη να γίνει ιδιοκτησία της.
Σχεδιάζουμε τη δράση μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, σε μια περίοδο που οξύνονται το σύνολο των προβλημάτων της εργατικής λαϊκής οικογένειας από την εφαρμογή των μέτρων των προηγούμενων μηνών και χρόνων.
Ήδη, σχεδόν 1 στα 3 νοικοκυριά δεν κατάφερε να πληρώσει την πρώτη δόση από το φόρο εισοδήματος που έληξε τον Ιούλη.
Μαζί με αυτά θα ξεκινήσουν νέες ιδιωτικοποιήσεις. Η πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι με την δουλειά χωρίς δικαιώματα, με άθλιους μισθούς και μεροκάματα, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο με τις οποίες πλέον εργάζεται πολύ μεγάλο μέρος ιδιαίτερα των νέων, την τεράστια ανεργία που παραμένει και την κατάσταση που βιώνουν αυτοαπασχολούμενοι, μικροί αγρότες και συνταξιούχοι, μεγαλώνουν την δυσαρέσκεια που ήδη υπάρχει μέσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Το δρόμο το δείχνουν οι αγώνες και οι εστίες αντίστασης που αναπτύσσονται καθημερινά απ’ όλους τους κλάδους. Να σηκώσουμε παντού μπλόκα αγώνα σε αυτή την πολιτική ως την ανατροπή της. Να συμπορευτεί μαχητικά με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ. Καλούμε από τώρα, σήμερα, σε αποφάσεις, για γενική απεργία, όταν η κυβέρνηση φέρει νομοσχέδιο που θα επιχειρήσει να χτυπήσει τα συνδικάτα, να βάλει φίμωτρο στη φωνή της εργατικής τάξης.
Σε αυτή την κατεύθυνση με το πλαίσιο πάλης των 535 Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Σωματείων για τις συλλογικές συμβάσεις δίνουμε προτεραιότητα την προσπάθεια για ανάπτυξη ισχυρών ταξικών αγώνων στο μέτωπο για κατάργηση των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων, των μνημονίων. Επαναφορά των ΣΣΕ και αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Μέτωπο ενάντια στην άγρια φοροληστεία που ροκανίζει το λαϊκό εισόδημα. Μπλόκο στους πλειστηριασμούς. Καλούμε τους εργαζομένους να απευθυνθούν στο ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα, για να οργανώσουμε συλλογικά την πάλη μας και την αλληλεγγύη ώστε κανένα σπίτι εργατικής-λαϊκής οικογένειας να μη βρεθεί στα χέρια τραπεζιτών και ξένων funds. Στο ΠΑΜΕ υπάρχουν και αγωνιστές νομικοί που μπορούν να συμβάλουν στην παραπάνω προσπάθεια.
Το μέτωπο του ασφαλιστικού όχι μόνο δεν έκλεισε αλλά η κυβέρνηση το επαναφέρει με νέα χτυπήματα. Η αξίωση των βιομηχάνων για να σταματήσουν να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές παραμένει. Ακόμη αρχίζουν να μπαίνουν σε εφαρμογή νόμοι που ψηφίστηκαν όπως ο νόμος Κατρούγκαλου. Έντεκα μέτρα κυριολεκτικής σφαγής θα μπουν σε εφαρμογή το επόμενο διάστημα και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων: Αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ως και 2 έτη για μισθωτούς ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, νέα μείωση-κατάργηση του ΕΚΑΣ για 180.000 χαμηλοσυνταξιούχους, ψαλίδι ως 6% στα εφάπαξ αλλά και μεγάλες περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις παλιές και νέες αυξήσεις εισφορών από 14,2% ως 21,4% σε αγρότες, επαγγελματίες και επιστήμονες.
Μεγάλο μέτωπο για όλους τους κλάδους και τα σωματεία είναι και παραμένουν τα προβλήματα στο χώρο της Υγείας. Ο νόμος που πέρασε στη βουλή «μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας» είναι μια ακόμα αντιλαϊκή μεταρρύθμιση, συνέχεια όλων των προηγούμενων.
Αποτελεί βήμα πλήρως εναρμονισμένο με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για Υγεία υποταγμένη στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, για υγειονομικές μονάδες στη λογική της συρρίκνωσης του κόστους λειτουργίας, των υποβαθμισμένων παροχών φροντίδας υγείας, της υποστελέχωσης με ελάχιστο προσωπικό χαμηλά αμειβόμενο όπου ολοένα μεγαλύτερο τμήμα του δουλεύει με ημερομηνία λήξης και κουτσουρεμένα δικαιώματα.
Η Υγεία παραμένει εμπόρευμα, η επιχειρηματική δραστηριότητα εντείνεται και στον ευαίσθητο αυτό τομέα, πετσοκόβονται κρατικά κονδύλια για την Υγεία και την Πρόληψη, ενώ το κράτος των επιχειρηματιών συνεχίζει να παίρνει μέτρα που εξασφαλίζουν φτηνή εργατική δύναμη προκειμένου να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Το ζήτημα της υγείας δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στο χώρο. Αφορά συνολικά την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Το κάθε συνδικάτο να πάρει αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την ανάδειξη των προβλημάτων, αλλά και των αιτημάτων των εργαζομένων. Το πρόβλημα των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς είναι σημαντικό πεδίο της ταξικής πάλης. Εκατοντάδες τα εργοδοτικά εγκλήματα στους τόπους δουλειάς που ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα έχουμε ένα εργάτη νεκρό κάθε μέρα. Μέτρα ασφάλειας ανύπαρκτα. Η εντατικοποίηση μεγαλώνει και οι επιπτώσεις των ψηφισμένων νόμων ανατροπής των εργασιακών σχέσεων έχουν ως αποτέλεσμα νεκρούς εργάτες. Δεν υπάρχει τρανότερη απόδειξη από τους 18 νεκρούς εργάτες που θρηνήσαμε το προηγούμενο διάστημα.
Οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν το προηγούμενο διάστημα στο τμήμα των συμβασιούχων ήταν σημαντικές και συνέβαλαν στην συσπείρωση τους, στην κινητοποίηση τους, στο δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή εργασία. Σε αυτή τη ρότα πρέπει να συνεχιστούν.
Έχουμε τη δύναμη, συγκεντρώνουμε την εμπειρία, αντλούμε διδάγματα από τους πρόσφατους αγώνες μας. Οι φετινοί αγώνες ενίσχυσαν τα βήματα ενότητας και συμμαχίας των εργαζόμενων με τους ελευθεροεπαγγελματίες, τους αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες. Με τις μεγάλες απεργίες, τα συλλαλητήρια, τα μπλόκα των αγροτών, το εργατικό-λαϊκό κίνημα έδειξε ότι είναι όρθιο, ζωντανό, μαχητικό, παρά τις δυσκολίες. Αυτό το κίνημα μπορεί να ανασυνταχθεί, να γίνει πιο μαχητικό και ρωμαλέο, αμφισβητώντας την κυριαρχία τους. Αυτή τη συμμαχία έχει ανάγκη ο λαός, τη συμμαχία που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων. Όπως επίσης έχει ανάγκη από ένα εργατικό-λαικό κίνημα ανατροπής και όχι ένα κίνημα εκφυλισμένο, μακριά από τις ανάγκες και τους καημούς των εργαζομένων, απαξιωμένο, που θα σέρνεται κάθε φορά πίσω από κυβερνητικές εναλλαγές και τις θέσεις της μεγαλοεργοδοσίας. Αυτό κάνει η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), συνολικά ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός σε κάθε κλάδο. Δε λένε κουβέντα για ΣΕΒ και ΕΕ, στηρίζουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα, το εκφράζουν ανάγλυφα στα αιτήματα τους.
Καλό αγώνα και καλή συνέχεια.
Ψηλά το κεφάλι, εμείς έχουμε το δίκιο και τη δύναμη.
