Περνάνε οι μέρες και οι βδομάδες, μέσα στις οποίες η κυβέρνηση δεν έχει σταματήσει λεπτό να σχεδιάζει και να υλοποιεί όλο το αντεργατικό της σχεδιασμό και η ηγεσία εδώ στη ΓΣΕΕ καλεί σε συνεδριάσεις «κατόπιν εορτής» και κυρίως χωρίς να βάζει για συζήτηση όσα καίνε την εργατική τάξη.
Έχουμε την μεγαλοεργοδοσία να αλωνίζει στους χώρους δουλειάς και να μπουκώνεται συνεχώς με ζεστό χρήμα από το κράτος και η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ «καίγεται» για τη συγκρότηση της ΟΚΕ.
Έρχεται τσουνάμι αντεργατικών και αντιασφαλιστικών μέτρων και κάποιοι εδώ καθησυχάζουν τους εργαζόμενους, γιατί λέει δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί τίποτε επίσημα. Εμείς γνωρίζουμε τα σχέδια της κυβέρνησης που ήδη έχει στα συρτάρια της και τα παρέδωσε ο Βρούτσης στον Χατζηδάκι.
Ετοιμάζουν να βάλουν για τα καλά τα σωματεία και το κίνημα στο γύψο και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν κάνει τίποτε άλλο από διαδικτυακές πλατφόρμες.
Η πανδημία συνεχίζει να θερίζει για 10ο μήνα, αναμένεται τρίτο, πιο φονικό κύμα, ο εμβολιασμός πάει με ρυθμό χελώνας και μας καλείτε σήμερα να συζητήσουμε, λες και δεν συμβαίνει τίποτε σε αυτόν τον τόπο, λες και οι εργαζόμενοι ζουν σε περιβάλλον νηνεμίας.
Πήγατε και κάνατε συνάντηση με το νέο υπουργό εργασίας και μας φωνάζετε σήμερα να μας ενημερώσετε. Πρώτα απ’ όλα ρωτήστε έξω τους εργαζόμενους: υπάρχει κανείς που να σας έχει πλέον εμπιστοσύνη; Υπάρχει κανείς που να περίμενε από σας να βάλετε εκεί που πρέπει, όπως πρέπει τα προβλήματα της εργατικής τάξης; Έχετε πλαίσιο που να απαντά σε αυτά, από την πλευρά των συμφερόντων όσων υποτίθεται εκπροσωπείτε;
Μα εσείς, όχι μόνο συμφωνείτε με όσα προχωρά η κυβέρνηση, αλλά πριν από ένα μήνα μας κάνατε και μάθημα για το πώς πρέπει να αναπτύσσεται σωστά η καπιταλιστική οικονομία.
Τί λοιπόν είπατε με το υπουργείο εργασίας; Τι απαντήσατε σε αυτήν την πανδημία των εργασιακών ανατροπών; Τι απαντήσατε για την καταστολή της κυβέρνησης και του αρχιχωροφύλακα Χρυσοχοΐδη; Τι απαντήσατε όταν ενώ πεθαίνουν κάθε μέρα δεκάδες συνάνθρωποι μας ενώ τα ΜΜΜ και οι χώροι δουλειάς είναι χώροι υπερμετάδοσης του κορωνοίου η κυβέρνηση αντί να ενισχύει τα νοσοκομεία, αντί να κάνει προσλήψεις σε υγεία, παιδεία, αντί να παίρνει μέτρα για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων διαθέτει δις για αγορά RAFAL αύρες, Μοτό της αστυνομίας, προσλαμβάνει δυνάμεις καταστολής για τα Πανεπιστήμια, για τα ΜΜΜ, απαγορεύει συγκεντρώσεις, ξυλοφορτώνει εργαζόμενους, φοιτητές, εργάτες που παλεύουν; Μήπως είπατε να πάρει τώρα η κυβέρνηση πίσω όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια;
Το μόνο που βρήκατε να πείτε ήταν ότι θέλετε διάλογο και να μην σας αιφνιδιάσουν. Πήγατε όπως είπατε με καλή πρόθεση. Δηλαδή δώσατε γη και ύδωρ. Αλλά να μην το ξεχνάμε χρωστάτε χάρη γιατί σε αυτούς, τα ΜΑΤ, τους μηχανισμούς τους χρωστάτε τις καρέκλες σας.
Μήπως κουβεντιάσατε για την ΕΓΣΣΕ; Ξέρετε, αυτή που συνυπογράφετε εδώ και χρόνια μαζί με το ΣΕΒ και τις κυβερνήσεις, χωρίς να λάβετε υπόψη τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων.
Μήπως δεν συμφωνείτε με τον με νόμο καθορισμό των κατώτερων μισθών και ημερομισθίων; Πέρασαν τρία μνημόνια και 10 χρόνια από τότε που καταργήθηκαν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Πέρασαν πέντε κυβερνήσεις. Ήρθε ανάπτυξη, σε ορισμένους κλάδους πρωτοφανή και ήρθε και νέα καπιταλιστική κρίση, μαζί και η πανδημία. Πότε δηλαδή περιμένετε να επανέλθουν οι μισθοί και το δικαίωμα στη συλλογική διαπραγμάτευση; Δε λέτε τίποτε. Και δε λέτε προφανώς γιατί δεν θέλετε να πείτε. Γιατί απλά συμφωνείτε! Τότε γιατί πετάγατε απ τη χαρά σας ότι τώρα που τα μνημόνια όπως λέγατε καταργήθηκαν, θα επιστρέψουν πίσω όλα τα δικαιώματα που έκλεψαν οι κυβερνήσεις; Μήπως δε συμφωνείτε με την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης; Μα η γραμμή σας είναι τα επαγγελματικά ταμεία και έχετε λυσσάξει για αυτά.
Πού και πού βέβαια κλαψουρίζετε γιατί λέτε έχει πάει πίσω ο «κοινωνικός διάλογος». Καίγεστε δηλαδή να συμφωνήσετε και φωναχτά. Να διαλαλήσετε παντού πόσο καλοί εταίροι είστε. Κι όταν σας αγνοούν, γιατί ποιος σας έχει από τους εταίρους πλέον ανάγκη, διαμαρτύρεστε. Όχι γιατί δεν αυξάνονται οι μισθοί, αλλά γιατί δεν σας ρώτησαν.
Και καλά οι μισθοί. Εσείς έχετε κόψει πέρα κι από οτιδήποτε αφορά τους όρους δουλειάς του εργαζόμενου. Διευθέτηση, 10ωρα, 7ήμερα περνάνε και δε βγάζετε άχνα.
Και σας ρωτάμε: πριν 100 χρόνια δειλά-δειλά οι κυβερνήσεις αναγκαζόντουσαν μετά από σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες να νομοθετούν το σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, όταν η παραγωγικότητα και οι τεχνολογικές εξελίξεις δεν είχαν σχέσεις με τις σημερινές.
Μα σήμερα 5θημερο, 8ωρο είναι ανέκδοτο. Δεκάδες νόμοι τα έχουν κάνει κομμάτια και σεις τί λέτε γι’ αυτό; Προφανώς με τη σιωπή σας συμφωνείτε συνάδελφοι. Γιατί αναγνωρίζετε, σαν καλοί μαθητές αυτού του βάρβαρου συστήματος, ότι όλα αυτά αποτελούν εμπόδια στην απρόσκοπτη κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα.
Ακριβώς το ίδιο πιστεύατε, είπατε και συνυπογράψατε για την εισαγωγή και διεύρυνση των ελαστικών μορφών εργασίας.
Κουβέντα δεν είπατε για τη ΛΑΡΚΟ. Έχετε συμφωνήσει με την παράδοσή της στο μεγάλο κεφάλαιο και το πέταγμα των εργαζομένων στην ανεργία. Εμείς θα στηρίξουμε με όλους τους τρόπους τον πολύμηνο αγώνα των εργαζομένων.
Το ρόλο του απορροφητήρα σας έχει αναθέσει το σύστημα και οι μηχανισμοί του. Ενίοτε και τον ανοιχτό απεργοσπαστικό ρόλο. Αυτό που κάνατε στις 26 Νοέμβρη. Που φτάσατε να απειλείτε και να εκβιάζετε, να εμποδίζετε σωματεία μαζικά να πάρουν μέρος. Γιατί όποιος πάει να ξεφύγει από το μεγάλο καθήκον του «κοινωνικού εταιρισμού» και κάνει να ακολουθήσει τον αγωνιστικό δρόμο ορμάτε να τον συνθλίψετε, να του πιείτε το αίμα. Ακόμη και κεντρικά σας στελέχη.
Δεν σας πιάνει κανείς πουθενά.
Έχουμε ζήσει και άλλους Προέδρους Παναγόπουλε, με τους οποίους επίσης διαφωνούσαμε. Αν σας άκουγαν όλους εσάς οι προηγούμενοι πρόεδροι θα έβαζαν τα γέλια ή και τα κλάματα.
Κι έρχεστε σήμερα εδώ και ανοίγετε θέμα για το «κορυφαίο» ζήτημα που απασχολεί την εργατική τάξη και το λαό: Την ΟΚΕ!
Μα ποια είναι επιτέλους αυτή η ΟΚΕ; Γιατί από το 1995 μέχρι σήμερα έχουν πλέον γνώση οι φύλακες.
Πέρα από τα βαρύγδουπα και ωραία που ακολούθησαν την ίδρυσή της και με την πείρα τόσων χρόνων ρωτάμε: είναι ή δεν είναι μηχανισμός παρέμβασης εναντίον των κοινωνικών αγώνων και εναντίον της ταξικής πάλης που διευρύνεται και οξύνεται, όσο προχωρά και εξελίσσεται ο καπιταλισμός και μαζί του η κοινωνική αναλγησία;
Είναι ή δεν είναι μηχανισμός παρέμβασης και χειραγώγησης του εργατικού κινήματος, ενάντια των κοινωνικών αγώνων, άρα, κι εναντίον των λαϊκών και εργατικών διεκδικήσεων;
Είναι ή δεν είναι μοχλός διακομματικής και διακοινωνικής “νομιμοποίησης” των αντιλαϊκών επιλογών των κυβερνήσεων; Την ΟΚΕ δεν επικαλέστηκε και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 για να κάνει την κωλοτούμπα σχετικά με την αύξηση του κατώτερου μισθού;
Έχει παίξει ή μήπως όχι το ρόλο του ως πολιτικοκοινωνικός “θεσμός” που παρέχει “άλλοθι” στους εκάστοτε “εκσυγχρονιστές”, “μεταρρυθμιστές” κλπ. για να αφαιρούν κεκτημένα,;
Και τελικά είναι ή δεν είναι παράρτημα της ΕΕ και των πολιτικών της;
Όποια πέτρα και να σηκώσεις κάπου θα βρεις μέσα την ΟΚΕ, ως όργανο κοινωνικής συναίνεσης. Ακόμη και σε ζητήματα που αφορούν την τσέπη του λαού. Θυμάστε όταν ξεκίναγε η συζήτηση για την «απελευθερωμένη» αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικού αερίου και βιοκαυσίμων; Στις παρατηρήσεις της τότε στο νομοσχέδιο επιχειρηματολογούσε για το πώς θα εξυπηρετηθούν καλύτερα οι ιδιώτες ώστε να εισβάλουν στο χώρο της ενέργειας, πώς θα γινόταν πιο «δίκαιο παιχνίδι» μεταξύ των εμπόρων.
Για να μας πείτε τι έκανε η ΟΚΕ για τον θεσμό της ΕΓΣΣΕ; Με τη σύμφωνη γνώμη της καταργήθηκε. Και επειδή ο θεσμός αυτός σε ένα βαθμό χτυπούσε την ανταγωνιστικότητα, τώρα έβαλαν μπροστά το κράτος και την εργοδοσία. Αυτή η κατάργηση βεβαίως συμπαρέσυρε και το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης που είχαν οι Ομοσπονδίες και τα συνδικάτα.
Για μας τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η επιμονή της ΟΚΕ και σήμερα στον «κοινωνικό διάλογο» δικαιώνει για άλλη μια φορά το ρόλο της ως εργαλείο αφοπλισμού του εργατικού κινήματος, αλλά και υπονόμευσης των πραγματικών συμφερόντων των φτωχών ελεύθερων επαγγελματιών, εμπόρων και βιοτεχνών και πάντα σε όφελος των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.
Εντάξει εμείς είμαστε οπαδοί της ταξικής πάλης και το γνωρίζετε καλά. Για πείτε μας εσείς που είστε ένθερμοι μέχρι το μεδούλι του κοινωνικού εταιρισμού ποιά είναι η προσφορά της στους εργάτες; Ούτε για κομπάρσο δεν σας υπολογίζουν. Το πήρατε χαμπάρι; Αυτό δείχνει τη χρεοκοπία μιας αντίληψης για τα συνδικάτα. Φτάσατε να παρακαλάτε να σας αναγνωρίζουν. Το ζήτημα είναι να σας πάρουν χαμπάρι οι εργαζόμενοι. Αυτό είναι το τέλος μιας πορείας και η αρχή καινούργιας. Δηλαδή εργοδοσία και κράτος θα καθορίζουν τα πάντα. Εσείς, το επαναλαμβάνουμε, θα αποτελείτε ένα μαξιλάρι απορρόφησης της δυσαρέσκειας και θα σας δίνουν ορισμένα προγράμματα του ΕΣΠΑ και της ΕΕ για να μην γκρινιάζετε.
Μας φωνάζετε λοιπόν να πούμε γνώμη για το ποιος θα πάει; Είμαστε σίγουροι ότι όποιος και να πάει από σας, μια χαρά θα παίξει το ρόλο που επιθυμεί η κυβέρνηση, η εργοδοσία και η ΕΕ.
Σχετικά με το αίτημα σας προς το υπουργείο να ενημερώνει το ΣΕΠΕ τη ΓΣΕΕ για τους ελέγχους, νομίζουμε ότι κάτι μας έχει διαφύγει. Δηλαδή τί ακριβώς ζητάτε; Να αποκλείονται τα ΕΚ, οι Ομοσπονδίες και τα Συνδικάτα και να κάνετε παρέα με το ΣΕΠΕ εσείς τους ελέγχους; Σιγά σιγά θα μας πείτε να κάνετε ελέγχους μαζί με το ΣΕΒ. Ελάτε στα συγκαλά σας.
Τέλος, να πούμε και δυο λόγια για αυτά που έβαλαν οι συνάδελφοι Γκιάτης, Αγγελάκης.
Κοιτάχτε, για μας κι εδώ τα πράγματα είναι καθαρά. Εμείς μέσα στην πανδημία, δυο φορές βγάλαμε τη Μαύρη Βίβλο της εργοδοσίας. Με ονοματεπώνυμο δημοσιεύσαμε τις καταγγελίες που ερχόντουσαν στα συνδικάτα. Κάναμε εκατοντάδες παρεμβάσεις έξω και μέσα σε γραφεία, εργοστάσια, ξενοδοχεία, μαγαζιά. Και όλα στο φως. Για όλα υπήρξαν φωτογραφίες, βίντεο, δημοσιεύματα. Εμείς καθαρά καταγγέλλουμε τους εργοδότες με ονοματεπώνυμο. Αυτό είναι η αρχή της δράσης μας. Γιατί εμείς θέλουμε να ξεφοβισουμε τους εργαζόμενους και όχι να συνηθίζει ο εργαζόμενος ότι υπάρχουν οι παραβιάσεις, οι απολύσεις, η τρομοκρατία και να τα λέμε σαν να είναι μια δημόσια υπηρεσία. Ούτε να καταγγέλλουμε ορισμένους εργοδότες γιατί με αυτούς τα έχουμε τάτσι Μίτση κότσι.
Τα γενικά και αόριστα του Καραγεωργόπουλου δεν μας εκπλήσσουν. Όπως δεν μας εκπλήσσει και η κατρακύλα των δικών του στη Ρόδο. Αυτουνού που ξέβρασε τα εμετικά για τις εργαζόμενες και τις κομμουνίστριες και τους άλλους που τον περιέθαλψαν και τον έχουν ακόμα μέσα στο σωματείο, δήθεν τιμωρώντας τον με καθαίρεση από τη θέση του αντιπροέδρου. Για αυτό το μπουμπούκι με το οποίο συνεργάζεστε, μπορεί να σας πει περισσότερα ο φίλος του ο Καραγεωργοπουλος.
Μπροστά στην 8η Μάρτη πήραμε και θα πάρουμε κι άλλα μέτρα για όσα συμβαίνουν στους χώρους δουλειάς. Γιατί αυτά που βγαίνουν στα κανάλια είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Και γιατί αντί να ενθαρρύνεις -δήθεν- τη γυναίκα να καταγγέλλει βιασμούς και άθλιες συμπεριφορές, χρειάζεται να ενθαρρύνεις και να παίρνεις μέτρα για τη συμμετοχή της στα κινήματα, στα σωματεία. Να αποτελεί η οργάνωσή της θέμα του κάθε συνδικάτου, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα ζητήματα που αντιμετωπίζει από το βάρβαρο σύστημα, την κοινωνία, την καταπίεση της και την εκμετάλλευση.
Εμείς κάνουμε κάλεσμα στην εργατική τάξη να ξεσηκωθεί τώρα. Να πάρει επάνω της την υπόθεση της υπεράσπισης των συμφερόντων της και να μην αφήσει τίποτε στην τύχη.
Τα νομοσχέδια που ετοιμάζονται είναι μπροστά μας.
Ασφαλιστικό, εργασιακά, θα είναι λαίλαπα. Τίποτε από όσα γνωρίσαμε μέχρι τώρα.
Και μαζί θα έρθει και ο νόμος για την οργάνωση των εργαζομένων, τη λειτουργία και δράση των σωματείων. Νόμος που επιδιώκει να κάνει τα συνδικάτα σαν τα μούτρα της ηγετικής ομάδας. Λέτε να το επιτρέψουμε;
Γι’ αυτό απευθυνόμαστε σε όσους μέχρι σήμερα κρατούσαν στάση αναμονής να σκεφτούν διαφορετικά. Γιατί παρά τις διαφωνίες μας γνωρίζουμε ότι ορισμένοι έχετε άλλη γνώμη από αυτή της γνωστής ομάδας, που προωθεί όπως λέγεται στους διαδρόμους για πρόεδρο της ΓΣΕΕ τον ανεκδιήγητο Καραγεωργόπουλο που νομίζει ότι με τις μηνύσεις, τη λάσπη, τον αντικομουνισμό, θα μας φοβίσει.
Να συζητήσουμε για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος ως μόνη προϋπόθεση να αποτύχουν τα σχέδια της κυβέρνησης, της μεγαλοεργοδοσίας. Να αποτύχει η προσπάθεια σας να ξηλώσετε ότι υγιές υπάρχει μέσα στο κίνημα, να το κάνετε ουρά των αφεντικών. Να ηττηθεί κατά κράτος η δική σας λογική. Εντάξει εμείς είμαστε αυτοί όπως μας κατηγορείτε. Για πείτε μας όμως η δίκη σας κατεύθυνση που έχει οδηγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα;
Καλούμε λοιπόν όλα τα διοικητικά συμβούλια των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών, των σωματείων, να συνεδριάσουν άμεσα και να οργανώσουν τον αγώνα με κριτήριο τις ανάγκες μας, την προστασία της υγείας και της ίδιας μας της ζωής. Να προετοιμαστούν για μάχες μεγάλες, τέτοιες που να είναι ανάλογες της επίθεσης που δεχόμαστε, αλλά και αντάξιες της ιστορίας του εργατικού κινήματος. Είμαστε αισιόδοξοι, είμαστε αποφασισμένοι. Το δρόμο του αγώνα, της οργάνωσης της πάλης σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς θα τον ενισχύσουμε με όλες μας τις δυνάμεις
