Τιμάμε την 8η Μάρτη, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Τιμάμε την ιστορική επέτειο της 8ης Μάρτη, Παγκόσμιας Μέρας των γυναικών, η οποία καθιερώθηκε πριν από 111 χρόνια από τη Διεθνή Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών. Το αγωνιστικό της μήνυμα φωτίζει στις σύγχρονες συνθήκες την κοινή μας πάλη για ισότιμα δικαιώματα ανδρών και γυναικών στην εργασία, στην οικογένεια, στην κοινωνική δράση.

Σχεδόν ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας, οι εργαζόμενες στην Εστίαση και τον Τουρισμό ζούμε με ανασφάλεια και βιώνουμε μεγάλα αδιέξοδα:

• Είμαστε αντιμέτωπες με την ανεργία. Η αναστολή συμβάσεων, ή το πρόγραμμα ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ μας έχουν αναγκάσει να ζούμε με 500 ευρώ το μήνα. Οι περισσότερες από όσες δουλεύαμε με ελαστικές σχέσεις εργασίας εδώ και ένα χρόνο είμαστε χωρίς δουλειά, χωρίς εισόδημα, χωρίς να ξέρουμε αν, πότε και με τι όρους θα επιστρέψουμε στη δουλειά.
• Ανησυχούμε για τα παιδιά μας. Βλέπουμε τις σημαντικές επιπτώσεις της πανδημίας και των μέτρων της κυβέρνησης στην ψυχική τους υγεία, αλλά και στην ολόπλευρη ανάπτυξη τους. Παλεύουμε καθημερινά με τις δυσκολίες της τηλεκπαίδευσης.
• Ανησυχούμε για τους γονείς μας, τα ΑμεΑ, τους χρόνια πάσχοντες λόγω της ανυπαρξίας δημόσιων και δωρεάν παροχών υγείας για την παρακολούθηση και τη φροντίδα τους. Με ανησυχία βλέπουμε το σύστημα υγείας να μετατρέπεται σε σύστημα μιας νόσου. Ένα χρόνο τώρα, η φροντίδα των αρρώστων έχει μετατοπιστεί αποκλειστικά στις δικές μας πλάτες.
• Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις δεκάδες καταγγελίες περιστατικών βίας σε βάρος των γυναικών ακόμα και ανήλικων παιδιών, που έχουν  έρθει στο φως της δημοσιότητας. Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα θύματα που βρήκαν το θάρρος να τα καταγγείλουν και να τα αποκαλύψουν, γιατί ξέρουμε από τους εργασιακούς μας χώρους πόσο δύσκολο είναι να σηκώσεις το ανάστημα σου, πόσο συχνά είναι τα περιστατικά της σεξουαλικής κακοκοποίησης και ακόμη συχνότερα της παρενόχλησης.
• Προβληματιζόμαστε για την πολύμορφη βία σε βάρος μας. Απειλές, εκβιασμοί, χυδαίες συμπεριφορές από προϊστάμενους (ακόμη και από γυναίκες), ελαστικές μορφές εργασίας, ατελείωτες υπερωρίες, δουλειά χωρίς ρεπό, απληρωσιά συνθέτουν τη σκληρή πραγματικότητα  του εργασιακού μας βίου. Γι αυτο παρακολουθούμε με μεγάλη ανησυχια τις κινήσεις της κυβέρνησης. Δίνουν νέα όπλα στους εργοδότες  για να μας εκμεταλλεύονται πιο άγρια. Θέλουν να μας στερήσουν το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε το δίκιο μας, γι αυτό χτυπούν τη συμμετοχή στα σωματεία, το δικαίωμα στην απεργία,  στη συνδικαλιστική πάλη.

«Σπάμε τις αλυσίδες της σιωπής, της εκμετάλλευσης, της ανισοτιμίας»

Ετοιμαζόμαστε για νέους, πιο μαχητικούς αγώνες. Παίρνουμε δύναμη από όσα πετύχαμε μέχρι σήμερα. Ξέρουμε ότι στο συλλογικό αγώνα κάθε μια από μας μπορεί να βρει το θάρρος και τη τόλμη, την αντοχή και τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη. Ενάντια στην κρατική και εργοδοτική βία. Ενάντια στον ατομικό δρόμο που μας προτείνουν για να μας κρατούν αδύναμες. Δυναμώνουμε τη φωνή μας!

Παλεύουμε για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση! Για να ζούμε σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες του 21ου αιώνα.