Συνέντευξη τύπου σωματείων εμπορίου της Αττικής με αφορμή το θάνατο του συναδέλφου μας και για τα δεκάδες κρούσματα σε καταστήματα super market
Καλημέρα συναδέλφισσες-οι,
Αφορμή για τη σημερινή έκτακτη συνέντευξη τύπου των τριών κλαδικών σωματείων του εμπορίου στην Αττική είναι μια τραγική εξέλιξη που είχαμε αυτές τις μέρες με το θάνατο ενός συναδέλφου μας από κορωνοϊό σε κατάστημα super market του Πειραιά.
Και από αυτό το βήμα θέλουμε να δηλώσουμε την ειλικρινή μας θλίψη και τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια του συναδέλφου και παράλληλα να πούμε περαστικά και κουράγιο σε όσους συναδέλφους βρίσκονται σε νοσηλεία ή είναι σε καραντίνα στο σπίτι τους.
Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι η απώλεια του συναδέλφου μας δε μπορεί να χαρακτηριστεί τυχαίο ή μεμονωμένο γεγονός. Ο συνάδελφος μας δεν έφυγε από τη ζωή λόγω ατομικής ανευθυνότητας μιας που συνεχίζει ακλόνητη η μεταφορά της ευθύνης στον καθένα από εμάς. Ο συνάδελφος έφυγε από κορωνοϊό την Κυριακή όταν τη Δευτέρα ήταν κανονικά στο πόστο του, όταν στο ίδιο κατάστημα αυτή τη στιγμή μετράμε επιπλέον 4 κρούσματα και τα οποία αυξάνονται.
Το ελάχιστο που έχει να κάνει το κράτος για να προστατεύσει τη ζωή των εργαζομένων που με δική του απόφαση όλους αυτούς τους μήνες εργάζονται νύχτα μέρα και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, είναι να αναγνωριστούν αυτές οι απώλειες όπως και ο θάνατος του συναδέλφου μας στο σούπερ μάρκετ, ως εργατικά ατυχήματα καθώς υπάρχει δεδομένος επαγγελματικός κίνδυνος. Δεν γίνεται αυτοί οι άνθρωποι όπως και οι υγειονομικοί, οι εργαζόμενοι στις ταχυμεταφορές αλλά και άλλοι να βάζουν καθημερινά όλους αυτούς τους μήνες το κεφάλι τους κυριολεκτικά στο ντορβά, να βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο, να είναι διαρκώς εκτεθειμένοι για ώρες στον ιό και όταν έρθει μια επιδείνωση της υγείας τους ή ακόμα χειρότερα χάσουν τη ζωή τους να είναι είτε ξεκρέμαστοι είτε να αφήνουν ξεκρέμαστη την οικογένεια τους.
Είναι δίκαιο λοιπόν το αίτημα για την επικαιροποίηση της εκτίμησης επαγγελματικού κινδύνου σε αρκετούς κλάδους εργαζομένων και μέσα σε αυτούς είναι και οι εργαζόμενοι στα super market. Θεωρούμε ότι είναι το πλέον ελάχιστο που μπορεί να γίνει αυτή τη στιγμή για το συνάδελφο μας που χάθηκε αλλά και για συνάδελφους που νοσούν ή θα νοσήσουν.
Πάμε στο δεύτερο σκέλος που έχει διαρκή σημασία. Υπάρχουν ευθύνες; Τηρούνται τα μέτρα προστασίας; Τα υγειονομικά πρωτόκολλα είναι υπαρκτά ή αποκύημα της φαντασίας μας;
Έχει σημασία να τονίζουμε κάθε φορά ότι οι εργαζόμενοι στα super market είναι οι εργαζόμενοι που ένα χρόνο τώρα δουλεύουν ασταμάτητα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, στην ουσία σε συνθήκες θανάτου, δε γνωρίζουν αν θα γυρίσουν υγιείς πίσω στα σπίτια τους. Τα κυβερνητικά λόγια περί ηρωισμού καίγονται καθημερινά στα ανεπαρκή μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς αλλά και στην αδυναμία του δημόσιου συστήματος υγείας να στηρίξει επαρκώς την υγεία του λαού.
Από την πρώτη στιγμή είχαμε αναφέρει ότι τα υγειονομικά πρωτόκολλα όταν μπαίνουν κάτω από το πρίσμα της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων αλλοιώνονται, ακυρώνονται και μετατρέπονται σε πρωτόκολλα της εργοδοσίας. Η προστασία της υγείας των εργαζομένων υποβιβάζεται κάτω από την ανάγκη της ομαλής λειτουργίας των καταστημάτων. Η τραγική απώλεια τους συναδέλφου μας επιβεβαιώνει τις καταγγελίες που έχουμε κάνει όλο αυτό το διάστημα γύρω από τα μέτρα προστασίας και δεν εμφανιζόμαστε τώρα ως μετά Χριστόν προφήτες.
Δεν περιμέναμε το χθεσινό αριθμό των κρουσμάτων για να διαπιστώσουμε ότι η Αττική βράζει. Έχοντας την εικόνα μέσα από τα καταστήματα των super market μπορούμε να βλέπουμε σε κάθε στιγμή την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων καθώς είναι χαρακτηριστικός δείκτης. Καταστήματα που δε μετρούσαν κρούσματα σε αυτά ξαφνικά εμφανίζονται, καταστήματα που είχαν 1-2 κρούσματα αυτά μέσα σε μια βδομάδα γρήγορα πολλαπλασιάστηκαν.
Εδώ και αρκετές μέρες διακρίνουμε ότι η κατάσταση δεν είναι ίδια με το 1ο ή το 2ο κύμα. Πέρα από την απώλεια του συναδέλφου μας, έχουμε χάσει το μέτρημα για το πόσοι συνάδελφοι νοσούν χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε τον πραγματικό αριθμό καθώς πέρα από τις συνεχείς καταγγελίες των εργαζομένων στα σωματεία μας, συνυπάρχει η άθλια τακτική των αλυσίδων των super market να κρύβουν κρούσματα και να τα θάβουν.
Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να σκύψουμε το κεφάλι, να μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα και να παρακολουθούμε τις εξελίξεις μετρώντας απώλειες και κρούσματα, ως στατιστική!
Δεν είναι ανεκτό το 2021 και με όλες αυτές τις μεγάλες κουβέντες γύρω από την προστασία της ανθρώπινης ζωής, να πεθαίνουν εργαζόμενοι μόνοι στο σπίτι τους.
Δεν είναι ανεκτή η θέση της εργοδοσίας που λέει ότι «κάνει τα πάντα σύμφωνα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα». Μας προκαλούν οργή και θυμό!
Δεν είναι ανεκτό εργαζόμενοι που έχουν υποκείμενα νοσήματα και είναι στις ευπαθείς ομάδες, να βρίσκονται στους χώρους δουλειάς είτε γιατί τους ασκούνται πιέσεις από την εργοδοσία είτε γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα 534 ευρώ λόγω αναστολής της σύμβασης τους.
Δε μπορούμε να δεχτούμε ως φυσιολογικό φαινόμενο και ιδιαίτερα σε συνθήκες πανδημίας την ανεπάρκεια των ελεγκτικών μηχανισμών. Δε γίνεται να τους ψάχνουμε και να τους τραβάμε κυριολεκτικά από το μανίκι για να έρθουν στους χώρους δουλειάς. Δε ρίχνουμε ευθύνες στους εργαζόμενους στα ΚΕΠΕΚ και τις επιθεωρήσεις αλλά στη συνειδητή κυβερνητική απαξίωση των ελεγκτικών μηχανισμών που τους αφήνει εδώ και χρόνια γυμνούς και είναι ανεπαρκείς αριθμητικά καθώς δε φτάνουν για να καλύψουν μεγάλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη σε κάθε περιοχή με εκατοντάδες χώρους δουλειάς.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως αυτές των super market, το μόνο «πρωτόκολλο» που βρίσκεται σε ισχύ είναι η απρόσκοπτη λειτουργία τους ακόμα κι όταν διαπιστωθεί συγκέντρωση κρουσμάτων.
Αυτά δεν τα λέμε τώρα! Ένα χρόνο τώρα με τις παρεμβάσεις μας τόσο στην εργοδοσία όσο και στους αρμόδιους κρατικούς φορείς παραθέτουμε συγκεκριμένα στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί μέσα στους εργασιακούς χώρους του εμπορίου, ιδιαίτερα στα σούπερ μάρκετ. Καταγγελίες που όλες μαζί επιβεβαιώνουν ότι τα περιβόητα «υγειονομικά πρωτόκολλα» στους χώρους δουλειάς, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας για τον κορωνοϊό, είναι λάστιχο και ερμηνεύονται κατά το δοκούν και τόσο όσο χρειάζεται για να μη θιχτεί το κέρδος και η ομαλή λειτουργία των επιχειρήσεων.
Αν το κλίμα δεν ήταν τόσο βαρύ λόγω της απώλειας του συναδέλφου στον Πειραιά θα μπορούσαμε στη σημερινή μας συνέντευξη να παραθέσουμε αυτολεξεί τις τοποθετήσεις εκπροσώπων της εργοδοσίας, αρμόδιων του υπουργείο εργασίας, του ΚΕΠΕΚ, της Πολιτικής Προστασίας και του ΕΟΔΥ, που πραγματικά μας έχουν βγάλει από τα ρούχα μας. Που τα περισσότερα ΜΜΕ δε βρήκαν ούτε 1 λεπτό στα κανάλια για να παρουσιάσουν αυτή την τραγική κατάσταση, για όσα τραγελαφικά συναντάμε όταν προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη για τα μέτρα που πρέπει να παρθούν, στοιχεία που αναδεικνύουν σε τελική ανάλυση τις εγκληματικές ευθύνες που υπάρχουν που δεν είναι ούτε αόριστες ούτε γενικές αλλά συγκεκριμένες και πρέπει να καταλογιστούν.
Μας έφτασαν στο σημείο από τον ΕΟΔΥ να μας μεταφέρουν στην πολιτική προστασία και στη συνέχεια με ένα εκπληκτικό γαϊτανάκι «μη ευθύνης» το μπαλάκι των αρμοδιοτήτων για να απαντηθούν σημαντικά ερωτήματα για μέτρα προστασίας και για την ιχνηλάτηση να καταλήγει σε ένα τηλέφωνο του υπουργείου πολιτισμού..
Προχθές το πρωί βρεθήκαμε στο κατάστημα του συναδέλφου για να ζητήσουμε το κλείσιμο του καταστήματος, την πιστοποιημένη απολύμανση, να γίνουν άμεσα τεστ σε όλους τους εργαζόμενους αλλά και να συζητήσουμε μαζί τους. Ο ΕΟΔΥ μας παράπεμψε σε τηλέφωνα τα οποία όχι απλά ήταν κατειλημμένα αλλά δεν ίσχυαν. Η περίφημη ιχνηλάτηση που ακούμε με τόσο στόμφο κάθε φορά ήταν να πουν σε συνάδελφο μας που μόλις προχθές βγήκε θετικός ήταν να ενημερώσει όσους ήταν μαζί του. Τι κι αν στο συγκεκριμένο κατάστημα υπάρχει συρροή κρουσμάτων;
Από την άλλη στα καταστήματα που υπάρχουν κρούσματα η ενημέρωση σε προμηθευτές και καταναλωτές είναι ανύπαρκτη. Στο κατάστημα του συναδέλφου που χάσαμε η συγκεκριμένη αλυσίδα άνοιξε την επόμενη μέρα το κατάστημα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Δεν ενημέρωνε καν για την ύπαρξη κρουσμάτων πόσο περισσότερο για τον θάνατο του συναδέλφου τους προμηθευτές που έμπαιναν στο κατάστημα αμέριμνοι. Φυσικά όταν ενημερώναμε εμείς οι ίδιοι τους εργαζόμενους από τις προμηθευτικές αυτοί οργίζονταν και έτσι είναι και το φυσιολογικό καθώς έχουν και αυτοί δικαίωμα να γνωρίζουν, έχουν και αυτοί οικογένειες πίσω τους και παράλληλα έρχονται σε επαφή με πάρα πολλούς εργασιακούς χώρους. Άρα για ποια πολιτική ιχνηλάτησης μας μιλούν;
Για όλα τα παραπάνω η ενιαία απάντηση όλων των επιχειρηματικών ομίλων είναι ίδια! «Όλα είναι καλώς καμωμένα» και πως τηρούνται όλα τα μέτρα. Όσο κι αν οι επιχειρηματικοί όμιλοι διαφημίζουν τις διάφορες «πιστοποιήσεις ασφαλείας» που παίρνουν από κρατικούς και ιδιωτικούς ελεγκτικούς φορείς, η πραγματικότητα που βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια οι εργαζόμενοι ξετινάζει τις εργοδοτικές-κυβερνητικές ευθύνες.
Αυτές τις μέρες σε πολλές αποθήκες και σε καταστήματα είναι κοινό μυστικό η ύπαρξη κρουσμάτων με την εργοδοσία να το κρατάει επτασφράγιστο μυστικό και να καλύπτεται πίσω από τα προσωπικά δεδομένα και γενικά μέτρα τύπου νυχτερινών απολυμάνσεων και τεστ ανά τμήμα λες και οι χώροι διαχωρίζονται.
Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πως σε κατάστημα-«πρότυπο» μεγάλου ομίλου σούπερ μάρκετ, με εκατοντάδες εργαζόμενους και χιλιάδες επισκέπτες κάθε μέρα, αφού εντοπίστηκε θετικός συνάδελφος, η εργοδοσία επέλεξε να κάνει τεστ μόνο στο τμήμα του συναδέλφου και όχι σε όλους τους εργαζόμενους!”.
Για όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνεται ότι σωστά έχουμε βαφτίσει τα υγειονομικά πρωτόκολλα σε “δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα”, αφού αυτά γίνονται κουρελόχαρτα.
Επίσης γνωρίζουμε καλά πως όσα κρούσματα βγαίνουν στο προσκήνιο ύστερα από την πίεση μας αποτελούν παράλληλα και εσωτερικό παιχνίδι ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους προς χάρη του ανταγωνισμού τους. Εμείς δεν έχουμε καμία διάθεση να μπούμε στα παιχνίδια τους. Για εμάς η ανθρώπινη ζωή δε χαρίζεται στους ανταγωνισμούς τους.
Και από αυτό το βήμα έχουμε να πούμε τα εξής:
Πρώτον η διασπορά του ιού μέσα στους εργασιακούς χώρους είναι εκτός ελέγχου. Τις μέρες που κυβέρνηση και εργοδοσία διαβεβαίωναν ότι τηρούνται όλα τα προβλεπόμενα μέτρα με στόχο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων-καταναλωτών, οι εργαζόμενοι στα super market ξέραμε από πρώτο χέρι τι συμβαίνει μέσα στα καταστήματα και τις αποθήκες που εργαζόμαστε. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι αρχές του μήνα με ανακοίνωση μας δώσαμε ενδεικτικά στη δημοσιότητα 70 κρούσματα από 15 εργασιακούς χώρους, το οποίο ήταν πολύ μικρό δείγμα της πραγματικής κατάστασης, όταν η κυβέρνηση την ίδια στιγμή άνοιγε το λιανεμπόριο με πανηγύρια και φυσικά αργότερα το ξανάκλεινε.
Από τη Δευτέρα ως σήμερα μπορούμε με ευθύνη να παρουσιάσουμε πως αυτή τη στιγμή και μόνο από καταγγελίες των εργαζομένων που φτάνουν σε εμάς έχουμε τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων σε πάνω από 30 καταστήματα, σε κεντρικά γραφεία και αποθήκες όλων ανεξαιρέτως των επιχειρηματικών ομίλων. Και αφήνουμε εκτός καταστήματα που υπάρχουν προληπτικές καραντίνες λόγω συμπτωμάτων σε εργαζόμενους.
Μπορούμε ενδεικτικά να δώσουμε κάποια στοιχεία αυτών των ημερών απ’ όλους τους επιχειρηματικούς ομίλους των super market αλλά και μεγάλων χώρων δουλειάς, χωρίς αυτό να δείχνει το συνολικό μέγεθος της κατάστασης:
- Σκλαβενίτης: 54 κρούσματα σε 12 καταστήματα και ένας θάνατος
- LIDL: σε 2 καταστήματα έχουμε 3 κρούσματα
- ΑΒ Βασιλόπουλος: Σε 3 καταστήματα, 6 κρούσματα
- ΜΥ ΜΑΡΚΕΤ–ΜΕΤΡΟ: 5 κρούσματα στις κεντρικές αποθήκες και επιπλέον 7 κρούσματα σε κατάστημα των Β. Προαστίων
- Market in: 3 κρούσματα στα κεντρικά γραφεία
- Γαλαξίας: 4 κρούσματα σε κατάστημα νοτίων προαστίων
- Πρακτικερ: 7 κρούσματα που βρίσκονται και στα 4 καταστήματα στην Αττική
- Leroy Merlin, 7 κρούσματα
- Κρούσματα υπάρχουν και σε αποθήκες πχ ΑΝΕΔΗΚ ΚΡΗΤΙΚΟΣ, ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ
Είμαστε στη διάθεση των ελεγκτικών μηχανισμών να πάμε σε ένα προς ένα (καθώς γνωρίζουμε ακριβώς ποια καταστήματα και σε ποιες περιοχές υπάρχουν κρούσματα με βάση τις καταγγελίες) σε όλα τα καταστήματα που έχουμε εικόνα ότι υπάρχει συρροή κρουσμάτων για να δούμε τα μέτρα προστασίας και τις περίφημες πολιτικές ιχνηλάτησης, τι γίνεται με τη μετακίνηση εργαζομένων από κατάστημα σε κατάστημα, τι καθεστώς ισχύει με εργαζόμενους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.
Μαζί με όλα τα παραπάνω είμαστε σε θέση να πούμε πως δεν υπάρχει καμία προστασία και μέριμνα για τις ευπαθείς ομάδες εργαζομένων.
Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος από τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς με την εργοδοσία πραγματικά να κάνει ότι θέλει και να παίζει κορώνα–γράμματα με την υγεία εργαζομένων και καταναλωτών. Ακόμα και το μέτρο που αναφέρει για 1 άτομο ανά 25 τμ δεν τηρείται, χώρια που σε αυτό το μέτρο δεν υπολογίζονται οι εργαζόμενοι των super market.
Αυτά και πολλά άλλα τα έχουμε καταγγείλει, έχουμε απαιτήσει να παρθούν μέτρα, έχουμε ζητήσει ενημέρωση για το πόσοι συνάδελφοι μας νοσούν, πόσοι νοσηλεύονται, πόσοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Έχουμε προτείνει συγκεκριμένα μέτρα αλλά συγκεκριμένη απάντηση δεν πήραμε ποτέ ούτε από τους κρατικούς φορείς, πόσο περισσότερο από την εργοδοσία.
Πέρα από τις δεκάδες καταγγελίες που δεχόμαστε καθημερινά όλη αυτή την περίοδο και την αναγνώριση του σωματείων ως αποκούμπι για να βρίσκουν οι εργαζόμενοι το δίκιο τους και να καταγγέλλουν την εργοδοτική αυθαιρεσία, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πέρα από την απόκρυψη κρουσμάτων και τα ανεπαρκή μέτρα, υπάρχει εντατικοποίηση, υπάρχει πλήρης ασυδοσία και τα εργατικά δικαιώματα συντρίβονται καθημερινά στις μυλόπετρες του κέρδους.
Υπάρχει οργή και αγανάκτηση να βλέπουμε συναδέλφους να σέρνονται από την κούραση, να εργάζονται ενώ η υγεία τους είναι επιβαρυμένη, να τους στερείται το δικαίωμα να ξεκουράζονται έστω και μια ημέρα.
Σε πάρα πολλά καταστήματα και αποθήκες, μέλη μας, μας καταγγέλλουν το γεγονός ότι η εργοδοσία προχώρησε σε ανάκληση αδειών και ρεπό, επιβάλλει 10ωρη έως και 14ωρη απασχόληση, ασκεί πιέσεις για να πάνε οι συνάδελφοί για δουλειά στις αποθήκες τις Κυριακές και την Καθαρά Δευτέρα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ακόμα κι αν δε νοσήσουμε από τον κορωνοϊό ή την εποχική γρίπη, την υπερκόπωση και τη φυσική εξάντληση δεν την γλιτώνουμε. Η περαιτέρω εντατικοποίηση, που ούτως ή άλλως υπάρχει λόγω του μειωμένου προσωπικού, επιβαρύνει επιπλέον την υγεία μας. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε..Το έχουμε βιώσει στα capital control αλλά και σε περιόδους αυξημένης ζήτησης με πολλούς συναδέλφους να καταπονούν τον οργανισμό τους, με ανεπανόρθωτες συνέπειες για την υγεία τους, με τα εργατικά ατυχήματα και τις «επαγγελματικές» ασθένειες σε αυτές τις περιόδους να πολλαπλασιάζονται.
Δεν τα βάφουμε όλα μαύρα. Μέσα από τον αγώνα μας, μέσα από την αφοβία, βγαίνει φως. Όποια μέτρα έχουν παρθεί ως σήμερα είναι κάτω από την δική μας, διαρκή ανυποχώρητη παρέμβαση. Μας μετρούν και τους μετράμε καθημερινά. Κανένας εργαζόμενος να μην κάνει βήμα πίσω μπροστά στα ζητήματα της υγείας του, των εργατικών του δικαιωμάτων. Οργανωμένα, συλλογικά μπορούμε να απαντάμε, να διεκδικούμε.
Γι αυτό καλούμε τους συναδέλφους πιο θαρρετά να σπάσουν τη σιωπή. Να έρθουν σε επαφή με το κλαδικά τους σωματεία, τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, τα σωματεία ιδιωτικών υπαλλήλων και εμποροϋπαλλήλων στον Πειραιά και τη Δυτική Αττική αλλά και σε όλη τη χώρα, να μας ενημερώσουν για ζητήματα που χρήζουν άμεση παρέμβαση και λήψη επιπλέον μέτρων.
Να μην δεχτούν να δουλέψουν για δέκα, να απαιτήσουν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό. Μαζικά και οργανωμένα να διεκδικήσουμε να μην καταπατηθεί κανένα μας δικαίωμα, να διεκδικήσουμε την τήρηση των όρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
Η πάλη για να μην πληρώσουμε οι εργαζόμενοι ακόμα και με την ίδια μας τη ζωή την πανδημία, είναι υπόθεση όλων και πρέπει να κλιμακωθεί, στοχεύοντας στον πραγματικό αντίπαλο και να κοντράρουμε στα ίσα αυτούς που βάζουν τη ζωή μας σε κίνδυνο.
