Ομιλία του Παναγιώτη Κατάρα, Προέδρου της Ομοσπονδίας Τύπου – Χάρτου στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ

Δημοσιεύτηκε στις

Η οικονομική κρίση χτύπησε περισσότερο ή λιγότερο όλους τους κλάδους της οικονομίας. Διαμορφώθηκε νέα κατάσταση. Στον δικό μας, στον Τύπο και το Χαρτί έγιναν και συνεχίζονται ανακατατάξεις, εξαγορές και συγχωνεύσεις που έχουν σαν αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής και το κλείσιμο δεκάδων επιχειρήσεων. Περισσότερο από 1500 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους με ποιο πρόσφατο το κλείσιμο της Σόφτεξ που πέταξε στην ανεργία περισσότερους από 100 εργαζόμενους και χαρακτηριστικό του τρόπου που «δουλεύει» ο καπιταλισμός.

Η εργοδοσία δεν έχασε ευκαιρία, αξιοποίησε την κατάργηση των Κλαδικών Συμβάσεων και το αντιδραστικό πλαίσιο που της πρόσφεραν απλόχερα οι κυβερνήσεις για να εντείνει την επίθεσή της σε όλα τα μέτωπα. Με απειλές, εκβιασμούς για απόλυση, έχουν πετύχει την κατάργηση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνα τα προηγούμενα χρόνια.

Σήμερα υπάρχει ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, καθυστερήσεις πληρωμών, ενώ αυξάνονται οι επιχειρήσεις που επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία και χρησιμοποιούν ενοικιαζόμενους εργάτες. Είναι πολύ λίγοι πλέον οι εργαζόμενοι που πληρώνονται με βάση τη ΣΣΕ ενώ οι νεοπροσλαμβανόμενοι πληρώνονται με τον κατώτερο μισθό των 586 ευρώ. Πλάι στην εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί έρχονται να προστεθούν τα φορολογικά βάρη, τα χαράτσια, η κατάργηση των συντάξεων και οι περικοπές σε υγεία – παιδεία.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και το κεφάλαιο δεν διστάζουν να καταδικάσουν την εργατική τάξη στην πιο άγρια εκμετάλλευση για να αυξηθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Είναι ανάγκη να γίνει ξεκάθαρο στους εργαζόμενους ότι φιλολαϊκές διέξοδοι από την κρίση στο έδαφος του καπιταλισμού δεν μπορούν να υπάρξουν. Δεν πρέπει να περάσει η προπαγάνδα της κυβέρνησης για την δήθεν «δίκαιη ανάπτυξη» που έρχεται, που στόχο έχει να κερδίσει χρόνο και να χειραγωγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Τα νέα μέτρα που είναι στα σκαριά περιλαμβάνουν την παγίωση και επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, τις ομαδικές απολύσεις, τον υποκατώτατο μισθό, το νέο συνδικαλιστικό νόμο.

Αυτά τα μέτρα θα τα ακολουθήσουν άλλα αν δεν τους σταματήσουμε με τον αγώνα μας και αυτόν τον αγώνα μόνο το ταξικό κίνημα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ μπορούν να σηκώσουν. Να μην περιμένουν οι εργαζόμενοι λύσεις από τα πάνω, την καλή διάθεση του εργοδότη, την εναλλαγή των κυβερνήσεων που υπηρετούν την ίδια πολιτική. Είναι αυτοί που έχουν υπογράψει μαζί, χέρι – χέρι το 3ο μνημόνιο. Τώρα χωρίς καθυστέρηση να οργανώσουμε την πάλη μας σε κάθε χώρο δουλειάς με στόχο την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την αλλαγή των συσχετισμών.

Για να βάλουμε εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων.

Μπορεί το κίνημα να είναι πίσω από τις ανάγκες, να μην κατάφερε να αποτρέψει τα αντεργατικά μέτρα όμως έβαλε εμπόδια. Σε διάφορους χώρους και στον κλάδο μας ξέσπασαν και ξεσπούν αγώνες για μια σειρά οξυμένα προβλήματα, όπως ενάντια σε απολύσεις, μειώσεις μισθών, αφαίρεση δικαιωμάτων για τα δεδουλευμένα. Δόθηκαν σκληρές μάχες που πολλές φορές ακύρωσαν τους σχεδιασμούς της εργοδοσίας, έβαλαν νέες δυνάμεις στον αγώνα.

Δεν πρέπει να τα βλέπουμε όλα μαύρα. Στην ιστορία του κινήματος υπάρχουν παραδείγματα που μετά από ήττες και υποχωρήσεις αυτό έβγαινε στο προσκήνιο πιο δυνατό.

Η σημερινή αγανάκτηση και δυσαρέσκεια είναι σίγουρο ότι θα γεννήσει νέους αγώνες που θα είναι περισσότερο αποτελεσματικοί. Να παρακολουθούμε τις εξελίξεις και να ενθαρρύνουμε κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία. Να μην περιοριζόμαστε στα προβλήματα της επιχείρησης ή του κλάδου αλλά να βάζουμε στην πρώτη γραμμή τα συμφέροντα της εργατικής τάξης απέναντι στο κεφάλαιο, την Ε.Ε., τον εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Η μαζική οργάνωση των εργαζομένων στον τόπο δουλειάς είναι προϋπόθεση για αποτελεσματικούς αγώνες. Ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης, η ένταξη στις γραμμές της εργατικής τάξης νέων δυνάμεων κατά κανόνα με ελαστικές σχέσεις, η αύξηση της ανεργίας δημιούργησαν νέα δεδομένα που απαιτούν προσαρμογή στη δουλειά μας. Τα κλαδικά συνδικάτα είναι ανάγκη να συσπειρώσουν όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από ειδικότητα, εργασιακή σχέση. Να οργανωθούν σε κάθε επιχείρηση σωματειακές επιτροπές που θα συνδέουν τους εργαζόμενους του κάθε χώρου με τη διοίκηση του σωματείου.

Είναι δύσκολη δουλειά που απαιτεί διαρκή προσπάθεια μια και η εργοδοσία παρεμβάλει εμπόδια, τρομοκρατεί αφού δεν θέλει να είναι οργανωμένοι οι εργάτες.

Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι δυσκολίες για την ένταξη των εργαζομένων στα συνδικάτα. Η μαζικότητα, η συμμετοχή είναι καίριο ζήτημα για την ανασύνταξη. Η εργοδοτική τρομοκρατία ήταν πάντα μεγάλο εμπόδιο, ακόμα μεγαλύτερο στις μέρες μας είναι ο φόβος της ανεργίας. Η δυσκολία των συνδικάτων να κατακτήσουν ζωτικής σημασίας αιτήματα να υπογράψουν ΣΣΕ απομάκρυνε τους εργαζόμενους από την οργάνωση και τους οδήγησε σε ατομικές λύσεις.

Για να υπερνικηθούν αυτές οι δυσκολίες πρέπει να ανέβει κατακόρυφα η συλλογική λειτουργία των συνδικάτων, να βελτιωθεί το περιεχόμενο της δράσης τους. Να καταπολεμηθεί η άποψη ότι η αποστολή τους αρχίζει και τελειώνει με οικονομικού χαρακτήρα διεκδικήσεις.

Παλεύουμε για ζωντανά σωματεία που κατακτούν και βελτιώνουν τη συλλογική τους λειτουργία. Τα ΔΣ να συνεδριάζουν τακτικά και να γίνουν χώροι ουσιαστικής συζήτησης των εξελίξεων, χώροι διαπάλης διαφόρων απόψεων, επεξεργασίας της τακτικής, του σχεδιασμού και της δράσης.

Οι συνελεύσεις να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο, να αναπτύσσεται η συλλογική σκέψη και εμπειρία από τους χώρους δουλειάς, τις εξελίξεις στον κλάδο. Να συζητούνται τα αιτήματα, το διεκδικητικό πλαίσιο, να ενθαρρύνονται οι εργαζόμενοι να παίρνουν το λόγο. Να εμπλουτίζουμε τη δράση μας με εκδηλώσεις μορφωτικού και πολιτιστικού περιεχομένου αφού τέτοιες προσπάθειες συσπειρώνουν και διαπαιδαγωγούν.

Αποτελούν παρακαταθήκη οι αγώνες που αναπτύχθηκαν το τελευταίο διάστημα. Το συλλαλητήριο για τις ΣΣΕ, την αποκατάσταση των απωλειών και την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, μας πήγε ένα βήμα μπροστά.

Είναι στο χέρι μας οι απεργίες στις 24/11 και στις 8/12 να αποτελέσουν σταθμό στην προσπάθειά μας για την ανασύνταξη του κινήματος.

Περισσότερα

Ομιλία του Μανώλη Ραλλάκη, Γραμματέα της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη

Συνάδελφοι του Προεδρείου, Συνάδελφοι προσκεκλημένοι. Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι. Οι συνταξιούχοι, απόμαχοι της δουλειάς, αλλά όχι του...

Ομιλία του Σταύρου Χρηστίδη, Προέδρου του Κλαδικού Σωματείου Ενέργειας Αττικής στην Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ

Συνάδελφοι, Εκ μέρους του κλαδικού σωματείου ενέργειας αττικής χαιρετίζω την πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ. Σήμερα ο...

Ομιλία της Κουμαντζιάς Ελένης, από τον Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ν. Κοζάνης, στην 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη

Το ΠΑΜΕ είναι μέτωπο συσπείρωσης συνδικαλιστικών οργανώσεων, σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Επιτροπών Αγώνα, εκλεγμένων...